Άρθρα συνεργατών και από άλλες πηγές. Επιλέξτε από το μενού την κατηγορία που επιθυμείτε.

AltΤο ρόδο της Ιβηρικής.

Solatge είναι μια ποιητική καταλανική λέξη που περιγράφει αυτό που μένει όταν κάτι έχει φύγει ή πιο κυριολεκτικά το ίζημα, το κατακάθι. Υπάρχει όμως και το καταλανικό ρητό «Αls solatges hi ha la flor», δηλαδή στο βούρκο ανθίζει το λουλούδι. Έτσι λοιπόν ονόμασε το νέο της σχήμα η Mara Aranda, την οποία γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια ως κύρια φωνή στο περίφημο συγκρότημα L’Ham de Foc, μαζί με τον Efren Lopez. H οριστική διάλυση του γκρουπ όμως έδωσε νέα φτερά στην καταπληκτική αυτή ερμηνεύτρια από τη Βαλένθια της Ισπανίας.

altΈνας ποιητής της γαστρονομίας.

Ο Andoni Luis Aduriz είναι μόλις 36 ετών και ήδη ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους σεφ στον κόσμο. Ο σεφ – ιδιοκτήτης του εστιατορίου Mugaritz (το οποίο βρίσκεται στο San Sebastián, την πρωτεύουσα της χώρας των Βάσκων στην Ισπανία, την πόλη με τα περισσότερα αστέρια Michelin ανά κάτοικο στον κόσμο), είναι μέλος της «παρέας των αναρχικών Ισπανών» σεφ, οι οποίοι με πρωτεργάτη των διάσημο πια Ferran Adrià, έχουν καταφέρει τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια να μεταφέρουν το επίκεντρο της παγκόσμιας γαστρονομίας από την γερασμένη Γαλλία στη γεμάτη ορμή και το πάθος του νεοφώτιστου, Ισπανία.  Ονομάζοντας την κουζίνα που σερβίρει technomotion, ένα συνδυασμό των λέξεων τεχνολογία (technology) και συναίσθημα (emotion), δημιουργεί πιάτα που αγγίζουν συναισθηματικά τόσο τον ουρανίσκο όσο και το μυαλό. Έχει χαρακτηριστεί, και όχι άδικα, ποιητής της κουζίνας. Τον συναντήσαμε δυο ημέρες πριν το δείπνο της απονομής των Χρυσών Σκούφων του Αθηνοράματος, στην Αίγλη του Ζαππείου, και μας μίλησε  για γαστρονομία, στιλ και ... Επανάσταση. 

altΗ διαδρομή από τη Βαρκελώνη προς το Penedes δεν προϊδεάζει στο ελάχιστο για την ομορφιά του φυσικού τοπίου που θα αντικρίσει κανείς στον προορισμό του. Τα πρώτα αμπέλια ξεκινούν αρκετά έξω από τη Βαρκελώνη και διαδέχονται μια σειρά βιομηχανικών εγκαταστάσεων που σε συντροφεύουν στο πρώτο μισό της διαδρομής. Και τα πρώτα αυτά αμπέλια είναι που παράγουν το Macabeo, την Parellada, το Xarel-lo και τις άλλες ποικιλίες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή της Cava. Φτάνοντας στη Villafranca de Penedes, την πλησιέστερη προς το οινοποιείο του Torres πόλη, δεν είναι εύκολο να χαθείς. Πινακίδες για το οινοποιείο υπάρχουν σχεδόν παντού.

altΜεγάλα τραγούδια του cante jondo[1]; Από τα χρόνια της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας με την Niña de la Puebla μέχρι τον Marchena και τις colombianas[2] του ή την Paquera με το Maldigo tus ojos verdes, το είδος δεν σταμάτησε να κάνει επιτυχίες

Μόνο για τα αυτιά της. Τα χωριά τη λάτρευαν και την υποδεχόταν με μουσική μπάντα παραδοσιακών οργάνων που η νεαρή τυφλή τραγουδίστρια είχε φέρει στη μόδα. Είμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’30, όταν η Niña de la Puebla  κάνει εκείνη την copla[3] που της έγραψε ο πατέρας της –En los pueblos de mi Andalucía [Στα χωριά της Ανδαλουσίας μου]–  μια από τις πιο διάσημες παραστάσεις φλαμένκο όλων των εποχών.

Alt

Ο Λόρκα ενσάρκωσε το διττό αίτημα της πρωτοπορίας και της λαϊκότητας που οι Έλληνες δημιουργοί είχαν ως σημαία στο έργο τους.

Μακράν ο ευρύτερα μελοποιημένος ξένος ποιητής, ο Λόρκα, ενέπνευσε μια τεράστια γκάμα Ελλήνων συνθετών. Η επιρροή του στην ελληνική μουσική επιτρέπει να τον θεωρήσουμε δικό μας, εγχώριο. Σήμερα, ο «γελαστός ποιητής», που εκτελέστηκε από τους φασίστες τού Φράνκο στον Ισπανικό εμφύλιο, συνεχίζει να απασχολεί τη συλλογική μνήμη της πατρίδας του και όλου του κόσμου.

altΜε το καλώς όρισες (ongi etorri!), ο Δημήτρης Βγενής-Φαλλιέρος βρίσκει τη Χώρα του Ποτέ στη Χώρα των Βάσκων. Ύστερα από μία βδομάδα στο retro chic Σαν Σεμπαστιάν και το urban hip Μπιλμπάο δεν νιώθει πλέον καμία τύψη που «απάτησε» το Αιγαίο.

altΚατοικούν στο Βορρά της Ιβηρικής χερσονήσου, ανάμεσα στον Ατλαντικό και τα Πυρηναία, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Κατάφεραν να διατηρήσουν την ιδιαίτερη ταυτότητά τους, την αρχαία γλώσσα, τις παραδόσεις, το πάθος για ελευθερία, υπό αντίξοες συνθήκες. Είναι Βάσκοι. Τα τελευταία χρόνια η πανέμορφη χώρα τους έχει συνδεθεί με την τυφλή βία και τις ακραίες διεκδικήσεις, όμως ένα μοναδικό ένστικτο επιβίωσης τούς φέρνει πάλι στον αφρό. Γιατί, όπως λέει και το ρητό τους, «πριν ο Θεός γίνει Θεός και οι πέτρες γίνουν πέτρες, οι Βάσκοι ήταν ήδη Βάσκοι»