Άρθρα συνεργατών και από άλλες πηγές. Επιλέξτε από το μενού την κατηγορία που επιθυμείτε.

Το Σανταντέρ κατάφερε κάτι που πόλεις σε όλο τον κόσμο έχουν ως στόχο εδώ και χρόνια. Το Άμστερνταμ, το Ντουμπάι, το Μπέρμιγχαμ, η Βαρκελώνη, το Ελσίνκι, το Σαν Ντιέγκο, η Στοκχόλμη, η Βιέννη, η Γιοκοχάμα είναι κάποιες από τις πόλεις που επιθυμούν να μετατραπούν κάποια στιγμή σε «έξυπνες» πόλεις.

Το χωριό Lakabe βρίσκεται στην επαρχία της χώρας των Βάσκων, στην Ισπανία. Ανακαλύφθηκε το 1980 από μια ομάδα ανθρώπων που ζούσε εκεί κοντά και είχαν χάσει τις κατσίκες τους. «Όταν βρήκαν τις κατσίκες τους βρήκαν και το χωριό Lakabe», εξηγεί η Mauge Cañada, μια από τις πρωτοπόρους στην ανασύσταση του πληθυσμού του χωριού.

Μάρτιος 2012. Βρισκόμουν στη Μαδρίτη για 3η  φορά.  Έπρεπε να επισκεφτώ αυτή τη φορά εκείνο το μέρος που όλοι μου είχαν πει πως δεν έπρεπε να χάσω με τίποτα.  Ήξερα πως άξιζε, μα δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τόση επιμονή πια με αυτή την πόλη. Αποφασισμένη, λοιπόν, πως αυτή τη φορά θα φτάσω εκεί ό,τι και να γίνει, φεύγουμε παρέα και ξεκινάμε.

Η Ρόντα (Ronda) είναι μια πόλη της Ισπανίας, που βρίσκεται στην επαρχεία της Μάλαγα (100 χιλιόμετρα βορειοδυτικά). Ο πληθυσμός της είναι περίπου 35.000 κάτοικοι. Πρόκειται για μια πολύ ορεινή πόλη, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 750 μέτρων από τη μέση στάθμη της θάλασσας. Ιδρύθηκε αρχικά από τους Κέλτες τον 6ο π.Χ. αιώνα, που της έδωσαν το όνομα Arunda. Στην συνέχεια ήρθαν οι Φοίνικες για να εγκατασταθούν δίπλα στην Ρόντα, στο Acinipo, σήμερα γνωστό στους ντόπιους και ως Ronda la Vieja ή Παλιά Ρόντα.

Η μετάδοση αποφθεγμάτων στους λαούς αφορά ταξικές, φυλετικές και ρατσιστικές σκοπιμότητες. Η λεγόμενη λαϊκή σοφία είναι ο καθρέφτης μιας διαχρονικής δυστυχίας, φαυλότητας, και εχθρότητας που έχουν επιβάλλει στους λαούς οι εκφυλισμένες εξουσίες.

Ξαναδιαβάζοντας πρόσφατα κάποια αποσπάσματα από το Κουτσό του Χ. Κορτάσαρ θυμήθηκα πάλι πώς αυτός ο συγγραφέας σε μαθαίνει να διαβάζεις την πόλη μέσα από την τέχνη της άσκοπης βόλτας υπό τους ρυθμούς της τζαζ − της μουσικής που τόσο αγαπούσε: «Περπατάμε χωρίς ο ένας να ψάχνει τον άλλον αλλά γνωρίζοντας ότι περπατάμε για να βρεθούμε». Η πόλη του Κουτσού είναι βέβαια το Παρίσι του 1950, η πόλη των δικών μου περιπλανήσεων είναι η Αθήνα του 2015.

Μια γνωστή μου μού εξέφρασε την ακουστική γοητεία που ένιωθε για την ισπανική γλώσσα, παρ’ όλο που δεν ήξερε καθόλου ισπανικά.  Θέλησα να την προτρέψω στην εκμάθησή της με την ερώτηση «Γιατί δεν ξεκινάς να την ανακαλύψεις;».  Η απάντηση ήταν αφοπλιστική μεν, δικαιολογήσιμη δε: «Σε τι θα μου χρησιμεύσει;».