O Jairo Zavala είναι αυτή τη στιγμή ένας από τους Ισπανούς καλλιτέχνες που περισσότερες συναυλίες δίνει εκτός της χώρας του. Από Περουβιανό πατέρα και μητέρα μεγαλωμένη στην Ισημερινή Γουινέα, βγαίνει από τη μαδριλένικη γειτονιά της Μαλασάνια αποφασισμένος να φτιάξει τη δική του ιστορία στον κόσμο της τέχνης. Σπουδάζει Καλές Τέχνες και, για την ακρίβεια, η χρωματιστή ζωγραφιά που εμφανίζεται στο εξώφυλλο του πρώτου προσωπικού δίσκου του αποτελεί την πτυχιακή του εργασία. Όμως ένας άλλος δρόμος, πιο μακρύς, άνοιγε από άλλη μεριά.

Ο Jairo υπήρξε ιδρυτής του ροκ συγκροτήματος La Vacazul, όπου ξεκίνησε παίζοντας κιθάρα και αργότερα έγινε η φωνή της μπάντας. Μετά από λίγα χρόνια και συγχρόνως, συνεργάστηκε στο συγκρότημα μαύρης μουσικής 3000 Hombres, επίσης ως τραγουδιστής και κιθαρίστας. Το 2008 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο ως Depedro. Όπως λέει ο ίδιος, έψαχνε ένα όνομα οικείο, που να ακούγεται γνώριμο στ’ αυτιά όλου του κόσμου. Ροκ, λάτιν, ρέγκε, συνοριακοί ρυθμοί, αφρικάνικες επιρροές, ρούμπα, κουβανέζικο σον, μπλουζ, σάλσα και πολλές άλλες ετικέτες κοσμούν τη δουλειά του, κάνοντας τη λέξη μίξη να φαντάζει φτωχή μπροστά της. Σε αυτό το πρώτο άλμπουμ συμμετέχουν οι Calexico και η Amparo Sánchez.

Ανάμεσα στο ντεμπούτο του και το δεύτερο άλμπουμ που βγήκε στις αρχές του περασμένου Οκτώβρη μεσολάβησαν δυο χρόνια συναυλιών ανά τον κόσμο με τους Calexico, γνωριμίας με κόσμο, θέασης διαφορετικών χωρών και τοπίων, ταξιδιών στο χώρο και νοητών ταξιδιών. Όλον αυτόν τον καιρό συνέθετε τα κομμάτια του νέου δίσκου Nubes de papel (Χάρτινα σύννεφα), σαν να ήταν κομμάτια ενός παζλ. Αυτό το παζλ απεικονίζει ένα τοπίο όπου ο χρόνος ρέει με τρόπο φυσικό, όπου κυριαρχεί η ουσία και η εσωτερική συνοχή, και κάθε λέξη, ήχος ή απόχρωση έχει λόγο ύπαρξης. Bρίσκουμε τους Joey Burns, John Convertino και Jacob Valenzuela στην αμερικάνικη πλευρά του δίσκου, και στην ισπανική, τoυς Vetusta Morla, που συμμετέχουν σε δυο κομμάτια του άλμπουμ. Πρέπει να προσθέσουμε ότι το Nubes de Papel εκδόθηκε επίσης από τη δισκογραφική του National Geographic με σκοπό να φτάσει εκτός Ισπανίας.

Λίγο πριν αντικρίσει το κοινό του στην πόλη του Βίγο, συναντάμε τον Jairo για μια σύντομη συνέντευξη. Μας υποδέχεται προφέροντας τις λίγες ελληνικές λέξεις που έμαθε κατά την παραμονή του στη χώρα μας πριν δύο χρόνια και μας βεβαιώνει ότι σύντομα θα επιστρέψει. Ομολογεί ότι τον εμπνέουν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την ενέργειά τους για να δημιουργήσουν όμορφα πράγματα, ότι έχει πολλά όνειρα για το μέλλον, χωρίς να παύει να εκτιμά όσα ζει κάθε στιγμή. Για όνειρα μιλά το Nubes de papel, όνειρα που χρειάζονται αγάπη για να πετάξουν μακριά από το ανήσυχο πνεύμα που τα φυλάει...

Ispania.gr─ Μέχρι σήμερα έχεις συμμετάσχει σε πρότζεκτ πολύ διαφορετικών στιλ (La Vacazul, 3000 hombres, Depedro), έχεις βγάλει δυο προσωπικούς δίσκους και έχεις συνεργαστεί πολύ με άλλους μουσικούς και συγκροτήματα. Όταν συνέθετες το πρώτο σου κομμάτι στην κιθάρα φανταζόσουν έτσι την μουσική πορεία σου;

Jairo Zavala─ Όχι, η αλήθεια είναι πως δεν υπήρξε μια κατεύθυνση σκεφτόμενος ένα μόνο δρόμο. Το μόνο που έκανα ήταν να διασκεδάσω παίζοντας μουσική με πολύ κόσμο. Δε θα ήμουν αυτό που είμαι χωρίς όλα αυτά τα πρότζεκτ που ανέφερες. Ήταν, σε τελική ανάλυση, ένας δρόμος αναζήτησης.

I.─ Υπάρχει ακόμα κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο;

J.Z.─ Πολλά, φυσικά. Πάντα έχω πολλά όνειρα. Το Nubes de papel μιλάει γι’ αυτό.

I.─ Ποια είναι η καλύτερη στιγμή της καριέρας σου μέχρι τώρα;

J.Z.─ Αυτή η συνέντευξη μαζί σου, η κάθε μέρα, carpe diem.

I.─ Εδώ και αρκετό καιρό συνεργάζεσαι με τους Calexico. Ποια πλευρά της μπάντας έχει μεγαλύτερη μαγεία για σένα; Της Καλιφόρνιας ή του Μεξικού;

J.Z.─ Πιστεύω πως και οι δυο εξίσου. Το πιο ενδιαφέρον είναι η ικανότητα που έχουν να αντλούν από ένα τραγούδι όλη τη συγκίνηση και να βρίσκουν τον πιο απλό τρόπο για να αγγίξουν την καρδιά σου.

I.─ Κάποια στιγμή σχολίασες ότι η ταινία El secreto de sus ojos (Το μυστικό στα μάτια της) σε ενέπνευσε να συνθέσεις το κομμάτι Eternamente (Αιώνια). Είναι η τέχνη μια πηγή έμπνευσης γενικότερα για εσένα;

J.Z.─ Εγώ είμαι σκλάβος της ομορφιάς. Μου αρέσει πολύ να βλέπω πώς ο κόσμος χρησιμοποιεί την ενέργειά του για να φτιάξει κάτι όμορφο, όπως μπορεί να είναι μια ταινία, όπως δυο ηλικιωμένοι που χορεύουν πολύ αργά αλλά με σθεναρές κινήσεις... Όντως υπάρχει μια σύνδεση της μουσικής μου με τον κινηματογράφο, γιατί μου αρέσει πολύ ο τρόπος που λειτουργεί η μουσική μέσα στο κινηματογραφικό πλαίσιο. Για την ακρίβεια, διάφορα τραγούδια του Depedro που αρχικά δεν είχαν στίχους, ήταν σαν φανταστικά σάουντρακ. Το σινεμά είναι παρόν δηλαδή.

I.─ Στους προσωπικούς σου δίσκους βρίσκουμε κομμάτια στα αγγλικά. Πιστεύεις ότι είναι εύκολο για έναν ισπανόφωνο τραγουδιστή να κάνει διεθνή καριέρα μόνο με τραγούδια στα ισπανικά;

J.Z.─ Δεν το γνωρίζω. Εγώ κάνω πολλές εμφανίσεις εκτός της χώρας μου, αλλά το γεγονός ότι τραγουδάω δυο τραγούδια στα αγγλικά σε κάθε δίσκο, είναι γιατί τα κάνω με τους Calexico και εκείνοι δε μιλούν ισπανικά. Πρέπει να υπάρχει αυτή η σύνδεση. Πιστεύω ότι αυτό που εκείνοι βλέπουν στο Depedro είναι μια διαφορετική πρόταση, και η γλώσσα δεν αποτελεί εμπόδιο, οπότε μπορώ να συνεχίσω να τραγουδώ στη μητρική μου.

I.─ Ο τελευταίος σου δίσκος, Nubes de Papel, κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα. Διαφοροποιείται από τον πρώτο όσον αφορά την εστίαση και τις προθέσεις;

J.Z.─ Έχει περισσότερα χρώματα, περισσότερες αποχρώσεις, λόγω αυτών των δύο χρόνων τρέλας που πέρασα σε ταξίδια και χίλια διαφορετικά μέρη. Έτσι μπόρεσα να παίξω με διαφορετικούς μουσικούς και να μάθω να εστιάζω σε διαφορετικά πράγματα. Προσπάθησα να αποδώσω όλο αυτό, όχι με έναν μπαρόκ τρόπο, αλλά φροντίζοντας να είναι πάντα παρούσα η απλότητα.

I.─ Ταξιδεύεις πολύ στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη για να δώσεις συναυλίες. Σκέφτεσαι να πας στην Ελλάδα για να παρουσιάσεις τον νέο δίσκο;

J.Z.─ Σίγουρα, του χρόνου θα πάω στην Ελλάδα. «Καλημέρα, καλησπέρα, παρακαλώ, ευχαριστώ…» [γέλια]

I.─ Είσαι ευπρόσδεκτος, Jairo! Σε περιμένουμε σε ελληνικό έδαφος!

J.Z.─ Ευχαριστώ πολύ!

I.─ Εμείς σε ευχαριστούμε, καλή τύχη!

Η συναυλία δεν άφησε κανέναν αδιάφορο. Η μπάντα έπαιξε με πολλή δύναμη και ζωντάνια αρκετά κομμάτια από τους δύο δίσκους, καθώς και ένα τραγούδι που συνέθεσαν από κοινού ο Joey Burns και ο Jairo Zavala, το οποίο εμφανίζεται στον τελευταίο δίσκο των Calexico (Carried to dust) με τον τίτλο Victor Jara´s hands.

Μπορείτε να απολαύσετε δύο βίντεο από τη συναυλία παρακάτω:

Περισσότερες φωτογραφίες από τη συναυλία μπορείτε να βρείτε εδώ.

Página web: http://www.depedro.net/
MySpace: http://www.myspace.com/myspacedepedro

Χαιρετισμός του Depedro στο ispania.gr

Ερωτήσεις: Στέλιος Πλαΐτης, Βίκυ Ρούσκα
Συνέντευξη - σύνταξη - μετάφραση στα ελληνικά - φωτογραφίες/βίντεο από τη συναυλία: Βίκυ Ρούσκα
Επιμέλεια της ισπανικής βερσιόν: Emmanuel Vinader

Jairo Zavala es actualmente uno de los artistas españoles que más toca fuera de su país. De padre peruano y madre criada en Guinea Ecuatorial, sale del barrio madrileño de Malasaña decidido a crear su propia historia en el mundo del arte. Estudia Bellas Artes y, de hecho, la colorida pintura que figura en la portada de su primer disco en solitario es su proyecto de fin de carrera. Pero otro camino, más largo, se abría por otro lado.

Jairo fue fundador del grupo de rock La Vacazul, donde empezó tocando la guitarra y posteriormente fue también la voz de la banda. Al cabo de unos años y al mismo tiempo, colaboró en el grupo de música negra 3000 Ηombres, también como cantante y guitarrista. En 2008 sacó su primer disco en solitario bajo el nombre de Depedro. Como dice él mismo, buscaba un nombre familiar, que le sonara a todo el mundo. Rock, música latina, reggae, ritmos fronterizos, influencias africanas, rumba, son, blues, salsa y otras tantas etiquetas adornan su trabajo, dejando la palabra mestizaje en un concepto pobre. En ese primer álbum contó con participaciones como las de Calexico y Amparo Sánchez.

Entre su debut y el segundo álbum que vio la luz a principios del octubre pasado han mediado dos años de tocar por el mundo con Calexico, de conocer gente, de ver países y paisajes distintos, de hacer viajes en el espacio y viajes mentales. Durante ese tiempo ha ido componiendo los temas del nuevo disco, Nubes de papel, como si fueran piezas de un puzle. Ese puzle representa un paisaje donde el tiempo fluye de manera natural, donde predomina la esencia y la coherencia interna, las palabras son las justas, y todo sonido y matiz tiene su razón de ser. Ahí están Joey Burns, John Convertino y Jacob Valenzuela en la parte estadounidense del disco, y en la parte española, los miembros de Vetusta Morla, que participan en dos temas del álbum. Hay que añadir que Nubes de Papel ha sido editado también por la discográfica de National Geographic con el fin de llegar fuera de España.

Poco antes de enfrentarse a su público en Vigo, encontramos a Jairo para una breve entrevista. Nos recibe pronunciando las pocas palabras griegas que aprendió durante su estancia en nuestro país hace dos años y nos asegura que pronto volverá. Confiesa que le inspira la gente que emplea sus energías en crear cosas bellas, que tiene muchos sueños para el futuro, sin dejar de apreciar lo que vive en cada momento. De sueños habla Nubes de papel, sueños que se miman para volar más allá del espíritu inquieto que los alberga…

Ispania.gr─ Hasta la fecha te has involucrado en proyectos de estilos muy diferentes (La Vacazul, 3000 hombres, Depedro), has sacado dos discos en solitario y has colaborado mucho con otros músicos y grupos. Al componer tu primer tema en la guitarra ¿imaginaste así tu trayectoria musical?

Jairo Zavala─ No, la verdad es que no ha habido una dirección pensando en un camino único. Lo único que he hecho ha sido divertirme tocando con mucha gente. No sería lo que soy sin todos esos proyectos que has mencionado. Ha sido, en definitiva, un camino de búsqueda.

I.─ ¿Queda todavía algún sueño por cumplir?

J.Z.─ Muchos, claro. Siempre tengo muchos sueños. Nubes de papel habla de eso.

I.─ ¿Cuál es para ti el mejor momento de tu carrera hasta ahora?

J.Z.─ Esta entrevista contigo, el día a día, carpe diem.

I.─ Desde hace bastante tiempo colaboras con Calexico. ¿Qué lado de esta banda tiene más encanto para ti? ¿Εl de California o el de México?

J.Z.─ Yo creo que los dos. Lo más interesante es la capacidad que tienen de extraer a una canción toda la emoción y encontrar el camino sencillo para tocarte el corazón.

I.─ En algún momento comentaste que la película El secreto de sus ojos te inspiró a componer el tema Eternamente. ¿Es el arte una fuente de inspiración para ti en general?

J.Z.─ Yo soy un esclavo de la belleza. Me gusta mucho ver cómo la gente emplea sus energías en crear algo bello, como puede ser una película, como dos señores mayores bailando muy despacito pero con movimientos poderosos… claro que sí. Sí que hay un link de mi música con el cine, porque me gusta mucho cómo funciona la música dentro del contexto cinematográfico. De hecho, varias canciones de Depedro que no tenían letra al principio, eran como imaginarias bandas sonoras. El cine está ahí pues.

I.─ En tus discos en solitario encontramos temas en inglés. ¿Crees que es fácil para un artista hispanohablante hacer una carrera internacional sólo con canciones en español?

J.Z.─ No lo sé. Yo toco mucho fuera de mi país, pero el hecho de cantar un par de temas en inglés en cada disco, es porque los hago con Calexico y ellos no hablan español. Hay que tener ese link. Creo que lo que ellos ven en Depedro es que es una propuesta diferente, y el idioma no es una barrera, entonces podría seguir cantando en mi lengua madre.

I.─ Tu último disco, Nubes de Papel, salió hace muy poco. ¿Se diferencia del primero en el enfoque y las intenciones?

J.Z.─ Tiene más colores, más matices, debido también a estos dos años de locura de viajes y de estar en mil sitios. Me ha hecho tocar con diferentes músicos y aprender diferentes enfoques. He intentado plasmar todo eso, pero no de una manera barroca, sino procurando que la sencillez esté allí.

I.─ Viajas mucho por EEUU y Europa para dar conciertos. ¿Tienes pensado ir a Grecia para presentar el nuevo disco?

J.Z.─ Seguro, el año que viene voy a Grecia. «Kalimera, kalispera, parakaló, efjaristó…» [risas]

I.─ ¡Eres bienvenido, Jairo! ¡Te esperamos en tierras helenas!

J.Z.─ ¡Muchas gracias!

I.─ ¡Gracias a ti y mucha suerte!

El concierto no dejó a nadie indiferente. La banda tocó con mucha fuerza y viveza varios temas de los dos discos, así como una canción compuesta por Joey Burns y Jairo Zavala que aparece en el último disco de Calexico (Carried to dust) bajo el título Victor Jara´s hands.

Podéis disfrutar de dos videos de la actuación más abajo:

Μás fotos de la actuación pueden encontrar aquí.

Ιστοσελίδα: www.depedro.net
MySpace: www.myspace.com/myspacedepedro

Saludo de Depedro a ispania.gr

Preguntas: Stelios Plaítis, Vicky Rouska
Entrevista - redacción - traducción al griego - fotos/vídeos del concierto: Vicky Rouska
Revisión de la versión española: Emmanuel Vinader