Συνέντευξη της Bárbara Luna στο ispania.gr - Entrevista a Bárbara Luna en ispania.gr

Λεπτομέρειες: Roji; 21 Μαρτίου 2010

Ευρετήριο Άρθρου

Από την καρδιά της Αργεντινής (Roque Pérez) όπου έκανε τα πρώτα της βήματα στην ζωή, έως την Γαλλία όπου έκανε τα πρώτα της δισκογραφικά βήματα και χρησιμοποιεί ως βάση και σημείο συνάντησης με τους ταλαντούχους μουσικούς της μπάντας της, η Bárbara Luna έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα μουσικής αναζήτησης.

Το 1997 έφτασε στην Γαλλία και ένα χρόνο μετά κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο A la vida, a la muerte. Έως τον Μάιο του 2009, που μας παρουσίασε το Ruta Tres, ηχογραφεί συνολικά πέντε άλμπουμ, μέσα σε αυτά και ένα live στο Half Note Jazz Club της Αθήνας. Εκδηλώνοντας τα φιλελληνικά της συναισθήματα, μας εξέφρασε την επιθυμία να μάθει την γλώσσα μας και να συνεργαστεί με Έλληνες καλλιτέχνες.

Η ζεστή φωνή και η όμορφη σκηνική παρουσία της μας ταξιδεύουν σε ρυθμούς της Λατινικής Αμερικής, αλλά η Bárbara Luna θεωρείται αναμφισβήτητη εκπρόσωπος της world music, καθώς δέχεται έντονες μουσικές επιρροές κατά τις περιοδείες της ανά τον κόσμο. Παράλληλα προσφέρει αξιόλογο κοινωνικό έργο, λαμπρύνοντας με τον συμπαθή χαρακτήρα της κάθε γειτονιά του κόσμου όπου εμφανίζεται.

Ιspania.gr– Καλώς ήρθες στην Ελλάδα, Bárbara.

Bárbara Luna- Ευχαριστώ πολύ.

Ι.– Πώς βλέπεις το ελληνικό κοινό;

B.L.- Πραγματικά είναι ένα κοινό αρκετά θερμό, όχι όμως τόσο όσο το κοινό της Λατινικής Αμερικής. Ο κόσμος στην Λατινική Αμερική είναι πολύ πιο εκφραστικός. Σε κάθε περίπτωση πιο θερμό από τον κοινό της Γαλλίας. Στην Γαλλία ο κόσμος είναι λίγο πιο ντροπαλός για παράδειγμα. Καθώς ζω μέρος του χρόνου στο Παρίσι, γνωρίζω αρκετά καλά το κοινό της Γαλλίας. Κάποιες βραδιές το κοινό ήταν πολύ ήσυχο, αλλά κάποιες άλλες που γινόταν πανικός, συνεπώς ποικίλει αρκετά.

Ι.– Πιθανόν το πρόβλημα να είναι ότι ο κόσμος δεν μιλάει ισπανικά, δεν καταλαβαίνει τους στίχους των τραγουδιών και απλά ακολουθεί τον ρυθμό.

B.L.- Ίσως να είναι μια από τις αιτίες, αλλά πιστεύω ότι εξαρτάται και από την ενέργεια της βραδιάς. Για παράδειγμα την πρώτη βραδιά ο κόσμος ζητούσε το τραγούδι India Morena, που είναι ένα τραγούδι αρκετά γνωστό εδώ, από την αρχή φώναζε, τραγουδούσε μαζί μου, υπήρχε κόσμος που τραγουδούσε κάποια πράγματα. Πιστεύω ότι εξαρτάται από την βραδιά.

Ι.– Ναι, είναι πιθανόν. Δεν ζεις όλο τον χρόνο στο Παρίσι, σωστά;

B.L.- Ταξιδεύω πολύ λόγω των περιοδειών μου. Φέτος ήμουν στην Γουατεμάλα, στην Αργεντινή. Επέστρεψα στο Παρίσι τον Μάρτη και ξαναέφυγα στα τέλη του Μάη σχεδόν για έναν μήνα στην Αυστραλία.

Ι.– Σε πολλές χώρες!

B.L.- Ναι, είμαι συχνά σε περιοδείες στην Ευρώπη και στην Λατινική Αμερική.

Ι.– Ταξιδεύεις μόνο στα πλαίσια κάποια περιοδείας;

B.L.- Σε γενικές γραμμές, ναι. Η Γαλλία είναι η βάση μου, καθώς εκεί ζει το μεγαλύτερο μέρος της μπάντας. Ο οργανοπαίχτης των κρουστών ζει στο Λονδίνο, οπότε συναντιόμαστε όλοι στο Παρίσι, είναι το σημείο συνάντησης μας. Δύο ή τρεις φορές τον χρόνο πηγαίνω στην Αργεντινή. Πέρυσι έπαιξα στην Βενεζουέλα, επίσης στην Γουατεμάλα, καθώς είμαι ανάδοχος μιας ΜΚΟ, συνιδρύτρια της οποίας είναι επίσης η Rigoberta Menchú Tum, στην οποία έχει απονεμηθεί το Νόμπελ Ειρήνης. Εκεί έδωσα συναυλίες σε κάποια σχολεία, όπως και στην πόλη της Γουατεμάλα για το κοινό. Στο τέλος του έτους σχεδόν βρέθηκα στην Βενεζουέλα, στο Festival de los sueños (Φεστιβάλ των Ονείρων).

Ι.– Ενδιαφέρον!

B.L.- Πολύ όμορφο, ναι, γιατί προσκαλούν κόσμο από την Κούβα, την Αργεντινή, την Κολομβία, γενικότερα από την Λατινική Αμερική. Είναι ένα φεστιβάλ ποίησης και τραγουδιού, και πραγματοποιείται σε τέσσερις-πέντε διαφορετικές πόλεις, με σκοπό να φτάσει η μουσική και η ποίηση στα πιο απομακρυσμένα μέρη της χώρας. Ήμασταν για παράδειγμα στο νησί San Carlos, που είναι ένα πολύ φτωχό νησί. Όλα τα σκηνικά έπρεπε να μεταφερθούν με πλοίο, αλλά ο κόσμος ήταν συνεπαρμένος. Ήταν κάτι το καταπληκτικό για μένα η συμμετοχή σε αυτή την συνάντηση, καθώς είναι μια συνάντηση που έχει εκπαιδευτικό σκοπό, που έχει σκοπό να συμπεριλάβει όλο τον πληθυσμό, αφού δεν μπορούν όλοι να μετακινηθούν έως το Καράκας για να δουν μεγάλα ρεσιτάλ.

Ι.– Από το 1998, χρονιά που έγραψες το πρώτο σου δίσκο A la vida, a la muerte, έως τώρα με το νέο σου δίσκο Ruta Tres, τι είναι αυτό που θεωρείς ως την πιο σημαντική αλλαγή στην ζωή σου, που έχει επηρεάσει την καλλιτεχνική σου δημιουργία;

B.L.- Υπάρχει κάτι που για εμένα ήταν το πιο σημαντικό, το ουσιώδες, και είναι το ταξίδι. Το γεγονός ότι έφυγα από την πατρίδα μου, το ότι είδα από απόσταση την κουλτούρα μου και ήρθα σε επαφή με άλλες κουλτούρες, είχε μεγάλη επιρροή στην καλλιτεχνική μου δημιουργία, στην ποίησή μου, καθώς επίσης και στο κομμάτι της μείξης που άρχισα να εξερευνώ τον πρώτο καιρό, το 1998 με το A la vida, a la muerte. Βρισκόμενη ήδη στην Αργεντινή, σκεφτόμουν ότι είναι πολλά αυτά που απαρτίζουν την Λατινική Αμερική και την Κεντρική Αμερική. Οι ρίζες μας έχουν πολλά κοινά στοιχεία, και εγώ ένιωθα ότι υπάρχουν αρκετές διαιρέσεις, όπως το τάνγκο, η σάλσα, το φολκλόρ...

Ι.– Πολλά είδη...

B.L.- Ναι, είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλά είδη, αλλά εγώ έλεγα στον εαυτό μου ότι είμαστε παιδιά αυτής της γενιάς που αφομοίωσε όλο το ρυθμό, τα ποικιλόμορφα μουσικά χρώματα, το χωνευτήρι όχι μόνο φυλών, αλλά και τραγουδιών και ποίησης που έχουμε στην Λατινική Αμερική. Ήδη ασχολούμουν με διάφορα πράγματα, καθώς τραγουδούσα πάντα από τάνγκο έως ποικίλα άλλα είδη, ένα μεγάλο ρεπερτόριο. Όταν ξεκίνησα να συνθέτω ήδη έγγραφα με γνώμονα αυτό το σκεπτικό, με αυτή την αναζήτηση. Συνεπώς πιστεύω ότι το ταξίδι με επηρέασε αρκετά. Επίσης είχα ένα ατύχημα, όπου παραλίγο να χάσω τη ζωή μου, και ήταν κάτι που με ξύπνησε, ένα πολύ δυνατό ξύπνημα. Πολλά πράγματα που ζούσαν μέσα μου, ξαφνικά φανερώθηκαν.

Ι.– Ναι, βλέπεις πράγματα που πριν δεν παρατηρούσες...

B.L.- Ναι, αλλά πιστεύω επίσης ότι στην πορεία του ταξιδιού "απελευθερωνόμουν" από αρκετά πράγματα, με τον ίδιο τρόπο που κάποιος σιγά σιγά ελαφραίνει την βαλίτσα, γιατί διαφορετικά, γίνεται πολύ βαριά. Οι βουδιστές λένε ότι για να φτάσεις σε ένα πολύ βαθύ επίπεδο στοχασμού πρέπει να "απογυμνωθείς" από καθετί το υλικό. Πιστεύω ότι είναι μια όμορφη εικόνα καθώς η ουσία είναι η κουλτούρα. Υπάρχουν πολλά στολίδια, πολλά δευτερεύοντα στοιχεία σε όλες τις κουλτούρες του κόσμου. Αυτό το ταξίδι είναι που κάνει κάποιον να ελαφρύνει την βαλίτσα, το φορτίο. Η βαλίτσα είναι όλο και και πιο μικρή αλλά είναι γεμάτη με το ουσιώδες, και αυτό πραγματικά σε κρατάει ζωντανό και κάνει τις ρίζες σου να ανθίσουν. Επομένως πιστεύω ότι αυτή η διαδικασία με βοήθησε να ενσωματώσω ορισμένους ήχους, ορισμένα πράγματα που αισθάνθηκα στην πορεία της διαδρομής μου σε όλες αυτές τις μουσικές και τις συνεργασίες που είχα με άλλους καλλιτέχνες από άλλες κουλτούρες.

Ι.– Υπάρχει κάποιο από τα τραγούδια σου που αισθάνεσαι περισσότερο προσωπικό, ίσως λίγο αυτοβιογραφικό;

B.L.- Το India Morena είναι ένα τραγούδι που όντως αισθάνομαι περισσότερο προσωπικό. Είναι μια από τις πρώτες μου συνθέσεις μετά από το A la vida, a la muerte. Οδηγούσα όταν μου ήρθε σαν αποκάλυψη, και βιαζόμουν να επιστρέψω στο σπίτι γιατί ''είδα'' το «Ιndia morena blanca, mestiza de sangre pura...». Αυτό το κομμάτι της μουσικής και των στίχων μού ήρθε ξαφνικά και εγώ το αισθάνθηκα σαν τον πιο όμορφο τρόπο να εκφράσω αυτό το συναίσθημα που έχω για αυτό που είμαστε εμείς οι Λατίνοι. Ένιωθα τόσο δυνατή και υπερήφανη που ήθελα να φωνάξω αυτήν την αληθινή ψυχή της Λατινικής Αμερικής, την ινδιάνα, τη μιγάδα, δεν ήθελα να την αρνηθώ, να την καλύψω ή να την κρύψω. Αυτό το βαθύ τραγούδι της γης αναμείχθηκε με την ιδιοσυγκρασία που έρχεται από την Ευρώπη και την Αφρική και δημιουργήθηκε όπως λέω πάντα: μια νέα φυλή.

Ι.– Αυτό είναι το πιο δημοφιλές τραγούδι σου στην Ελλάδα και θέλω να σου εξομολογηθώ ότι κάθε φορά που το ακούω μου θυμίζει την Mercedes Sosa.

B.L.- Ναι!

Ι.– Ναι, τόσο το ρεφρέν, η φωνή σου, η ερμηνεία σου, όλα μου θυμίζουν την Μercedes Sosa.

B.L.- Τι όμορφο! Πολύς κόσμος μου λέει ότι τους θυμίζω την Mercedes Sosa, εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι.

Ι.– Ναι, την αγαπάμε πολύ στην Ελλάδα, όπως και σε όλη την Αργεντινή φαντάζομαι.

B.L.- Ναι, ήταν μια μεγάλη τραγουδίστρια.

Ι.– Η Ruta 3 είναι μια κεντρική λεωφόρος της Αργεντινής;

B.L.- Η Ruta 3 είναι μια οδός που ξεκινάει από την επαρχία του Μπουένος Άιρες έως την Παταγονία, όπου τελειώνει η ήπειρος. Η έκτασή της είναι πάνω από τρεισήμισι χιλιάδες χιλιόμετρα. Έδωσα το όνομα Ruta Tres για διάφορους λόγους. Καταρχάς επειδή είναι μια οδός πολύ μεγάλη, είναι μια οδός που όταν κάποιος την πάρει βλέπει μόνο τον ορίζοντα, τον δρόμο, και τον ουρανό, και μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ, να είναι απέραντη. Υπάρχει ένας χώρος, μια απίστευτη αίσθηση ελευθερίας που έχω νιώσει σε αυτή την διαδρομή. Είναι μια πολύ έντονη συνάντηση με την ψυχή, γιατί εκείνες τις στιγμές που βλέπεις την απεραντοσύνη χωρίς να υπάρχει κάτι να σου αποσπάσει την προσοχή, βρίσκεσαι μόνος με τον εαυτό σου. Πρόσεξε ότι σε αυτό τον δίσκο μιλάω περισσότερο για την Bárbara, ή γενικά για ιστορίες, ξεφεύγω λίγο από αυτό που είναι η γη μου και ο λαός της και κάνω μια στροφή προς την γυναίκα Bárbara και τις ιστορίες... που μπορεί να είναι η δικιά σου ιστορία, ή η ιστορία της κοπέλας απέναντι, η δικιά μου, μια ιστορία αγάπης, μια ιστορία της γειτονιάς. Μου φάνηκε ότι το όνομα ταίριαζε καθώς αυτή η οδός είναι πολύ μεγάλη.

Ι.– Και καθώς έχεις προσθέσει τραγούδια στα αγγλικά και στα γαλλικά επίσης, μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι απλά ένα ταξίδι από το Μπουένος Άιρες στην Αβάνα, αλλά σε όλο τον κόσμο.

B.L.- Σε όλο τον κόσμο, σωστά! Στην πραγματικότητα μου φαινόταν ενδιαφέρον να δώσω αυτό το όνομα, που παραπέμπει στην Αργεντινή, αλλά το ταξίδι που κάνω είναι ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο και φυσικά τραγουδάω και στα γαλλικά, στα ισπανικά...

Ι.– Τώρα και στα ελληνικά! Απόψε ήταν μεγάλη έκπληξη για μας που σε ακούσαμε να τραγουδάς ένα τραγούδι στα ελληνικά.

B.L.- Σου άρεσε;

Ι.– Ναι, πολύ, και αυτό που θα θέλαμε να μάθουμε είναι αν υπάρχει κάποιος Έλληνας καλλιτέχνης ή καλλιτέχνιδα που θα σου άρεσε να συνεργαστείς;

B.L.- Στην πραγματικότητα θα μου άρεσε να συνεργαστώ όχι μόνο με έναν, αλλά με αρκετούς, καθώς έχω ακούσει διάφορα πράγματα. Δεν έχω άλλο δίσκο εκτός από αυτόν τωv Πυξ Λαξ που έχω στα χέρια μου. Άκουσα αυτό το τραγούδι, μου άρεσε πάρα πολύ και ζήτησα να μου το μεταφράσουν. Μου φάνηκε ότι συνδέονταν με τον λαό, αλλά και με την δικιά μου ιστορία επίσης, και γι αυτό το επέλεξα. Στο μέλλον θα με ενδιέφερε πολύ να αποκτήσω περισσότερη δισκογραφία διαφόρων Ελλήνων τραγουδιστών για να δω με ποιον θα μπορούσα να συνεργαστώ, καθώς θα μου άρεσε πολύ. Είναι ένα μεγάλο όνειρο για εμένα, καθώς μου αρέσει πολύ η ελληνική γλώσσα, θέλω να αρχίσω τώρα να μελετώ την γλώσσα σας. Έκανα μεγάλη προσπάθεια όταν μελετούσα αυτό το τραγούδι. Δεν ξέρω αν η προφορά μου είναι σωστή, αλλά θα μου άρεσε να ακούσω και να προσπαθήσω να αποκτήσω την καλύτερη δυνατή προφορά.

Ι.– Θα ήταν μεγάλη η ευχαρίστηση για εμάς. Σχετικά με το μέλλον, ποια είναι τα καλλιτεχνικά σου σχέδια για τον χρόνο που έρχεται; Έχεις προγραμματίσει κάτι, όπως για παράδειγμα να συνεχίσεις την περιοδεία σου στον κόσμο ή να ξεκουραστείς λίγο;

B.L.- Στην πραγματικότητα για μένα η χρονιά που έρχεται θα αποτελέσει μέρος της περιοδείας που ξεκίνησα τον Ιούνιο, οπότε οι συναυλίες θα διαρκέσουν ακόμα έως τις 28 Ιανουαρίου στην Γαλλία. Μετά θα κάνω μια περιοδεία το καλοκαίρι, και ναι, θα αφιερώσω λίγο χρόνο για να ξεκουραστώ, να ηχογραφήσω, ή να ξεκουραστώ να γράψω γιατί ταξιδεύω πολύ.

Ι.– Ευελπιστούμε ότι, ίσως σε έναν χρόνο, θα έχουμε την ευκαιρία να σε δούμε ξανά στην Ελλάδα.

B.L.- Μακάρι!

Ι.– Θα είναι χαρά μας!

B.L.- Και δική μου επίσης. Σας ευχαριστώ πολύ.

Ι.– Εμείς σε ευχαριστούμε.

Επίσημη ιστοσελίδα: http://www.barbara-luna.com/

MySpace: http://www.myspace.com/lunabarbaramusic

Εισαγωγή-συνέντευξη-μετάφραση: Στέλιος Πλαΐτης
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Παπακωστίδης
Επιμέλεια: Βίκυ Ρούσκα

Desde el corazón de Argentina (Roque Pérez), donde dio sus primeros pasos en la vida, hasta Francia, donde dio sus primeros pasos discográficos y tiene como base y punto de encuentro con los talentosos músicos de su banda, Bárbara Luna ha recorrido muchos kilómetros de búsqueda musical.

En 1997 llegó a Francia y un año después grabó su primer álbum A la vida, a la muerte. Hasta el mayo de 2009, que nos presentó Ruta Tres, graba un total de cinco álbumes, entre ellos uno en vivo en el Half Note Jazz Club de Atenas. Manifestando su sentimiento filoheleno, nos expresó el deseo de aprender nuestro idioma y colaborar con artistas griegos.

Su voz cálida y su hermosa presencia escénica nos hace viajar a ritmos de América Latina, sin embargo Bárbara Luna es considerada como una representante indudable de la world music, ya que recibe fuertes influencias musicales durante sus giras en el mundo. Al mismo tiempo ofrece una obra social digna de mención, iluminando con su simpatía cada barrio del mundo donde actúa.

Ιspania.gr– Bienvenida a Grecia, Bárbara.

Bárbara Luna- Muchas gracias.

Ι.– ¿Cómo ves el público griego?

B.L.- En realidad es un público bastante caluroso, pero no tanto como el público de América Latina. La gente en América Latina es mucho más expresiva. En todo caso es más caluroso que en Francia. En Francia la gente es un poquito más tímida por ejemplo. Como yo vivo parte del año en París, entonces conozco bastante el público francés. Alguna noche encontré que el público estaba muy tranquilo, pero hubo noches que fue una locura, o sea que varía bastante.

Ι.– Es posible que un problema sea que mucha gente no habla español, no entiende la letra de las canciones y solamente acompaña el ritmo.

B.L.- Puede ser una de las causas, pero creo que también depende de las energías de la noche. Por ejemplo la primera noche la gente estaba pidiendo India Morena, que es la canción tan conocida acá, desde el principio gritando, estaba cantando conmigo, había gente que cantaba algunas cosas. Yo creo que depende de la noche.

Ι.– Es posible, sí. Y no vives todo el año en París, ¿no?

B.L.- Me desplazo mucho por mis giras. Este año estuve en Guatemala, en Argentina. Regresé a París en marzo y me volví a ir en fin de mayo porque me fui a Australia casi un mes de gira.

Ι.– ¡En muchos países!

B.L.- Sí, giro bastante en Europa, en América Latina.

Ι.– ¿Viajas sólo a causa de tus giras?

B.L.- En general, sí. En Francia tengo mi base, porque allí vive la mayoría de la banda. El baterista es de Londres, así que nos encontramos todos en París, es nuestro punto de encuentro. Dos o tres veces al año voy a Argentina. El año pasado estuve también tocando en Venezuela, este año en Guatemala, porque soy madrina de una ONG que está también apadrinada por Rigoberta Menchú Tum, la premio Nobel de la Paz. Allí di conciertos en unas escuelas, y también en la ciudad de Guatemala para el público. El año pasado estuve casi fin de año en Venezuela, en el Festival de los Sueños.

Ι.– ¡Interesante!

B.L.- Muy bonito, sí, porque llaman a gente de Cuba, de Argentina, de Colombia, de Sudamérica en general. Es un festival de poesía y de canto, y se realiza en cuatro o cinco ciudades diferentes alrededor del país con el fin de llevar la música y la poesía a los lugares más recónditos del país. Estuvimos en la isla de San Carlos por ejemplo, que es una isla muy pobre. Tuvieron que traer todo el escenario por barco, pero la gente estaba fascinada. Fue algo maravilloso participar en ese encuentro, porque es un encuentro que tiene un fin educativo, un fin de incluir a toda la población, porque no todo el mundo puede desplazarse hasta Caracas para ver un gran recital.

Ι.– Y desde el 1998, año en que grabaste tu primer álbum A la vida, a la muerte hasta ahora con tu nuevo álbum Ruta Tres, ¿qué es lo que consideras como el cambio más significativo en tu vida que ha influenciado tu creación artística?

B.L.- Hay una cosa que para mí fue la más importante, la fundamental, y es el viaje. El hecho de partir de mi país, ver con distancia mi cultura y encontrarme con otras culturas, tuvo mucha influencia en mi creación, en mi poesía, también en el lado de fusión que yo comencé a explorar en estos primeros tiempos, en el 1998 con A la vida, a la muerte. Estando ya en Argentina, pensaba que son muchas cosas todo lo que es el América Latina, el Centroamérica. Nuestras raíces tienen muchos puntos en común, y yo sentía que se hacían muchas divisiones, como el tango, la salsa, el folclore...

Ι.– Muchos géneros...

B.L.- Sí, es cierto que existen muchos géneros, pero yo me decía que nosotros somos hijos de esta generación que mamó de todo ese ritmo, de todos esos colores musicales tan diversos, de ese crisol no solamente de razas, sino de canto y de poesía que tenemos en América Latina. Yo ya realizaba muchas cosas porque canté siempre de tango hasta muchas cosas diversas, una paleta muy grande. Cuando empecé a componer ya escribía un poco con ese sentido, con esa búsqueda. Entonces creo que el viaje influenció muchísimo. También tuve un accidente donde casi perdí la vida, y fue algo que me despertó, fue un despertar muy fuerte. Muchas cosas que vivían en mí, de pronto se desvelaron.

Ι.– Sí, ves cosas que antes no veías...

B.L.- Sí, pero yo creo que también a lo largo de ese viaje fui depurando muchas cosas, de la misma manera que uno va aligerando la maleta, porque si no, se vuelve muy pesada. Los budistas dicen que para llegar a un estado muy profundo de meditación hay que despojarse de todo lo material. Yo creo que es una imagen muy bonita porque la esencia es la cultura; hay muchos adornos, muchos accesorios que tienen todas las culturas en el mundo. Ese viaje hace que uno aligere esa maleta, esa carga. La maleta es cada vez más chiquita pero está llena de lo esencial, y eso sí que te mantiene vivo y hace que pueda florecer tu raíz. Entonces yo creo que eso ha hecho que yo pueda incorporar ciertos sonidos, ciertas cosas que yo fui sintiendo a lo largo del camino de todas esas músicas y encuentros con otros artistas y con otras culturas que yo he tenido.

Ι.– ¿Hay alguna de tus canciones que la sientas como más personal, un poco autobiográfica quizás?

B.L.- India Morena es una canción que sí siento como más personal. Es una de mis primeras composiciones después de la A la vida, a la muerte. Estaba manejando cuando me vino como una revelación, y me apuré para volver a mi casa y grabar, porque ''vi'' lo «Ιndia morena blanca, mestiza de sangre pura...». Toda esa parte, letra y música me vino de repente y yo la sentí la manera más bella de expresar ese sentimiento que tengo por lo que somos nosotros, los latinos. Me sentía tan fuerte y tan orgullosa que quería gritar ese alma latina de verdad, india, mestiza; no negarlo, no cubrirlo o disfrazarlo. Ese canto profundo de la tierra se mezcló con toda esa idiosincrasia que vino de Europa y de África, y se creó como siempre digo: una nueva raza.

Ι.– Esa canción es tu canción más famosa en Grecia, y tengo que confesarte que cada vez que la escucho me recuerda a Mercedes Sosa.

B.L.- ¡Sí!

Ι.– Sí, por la letra del estribillo, tu voz, tu interpretación… todo me recuerda a ella.

B.L.- ¡Qué bonito! Mucha gente me dice que les recuerdo a ella, yo no me doy cuenta.

Ι.– Sí, la amamos mucho en Grecia, como en toda Argentina me imagino.

B.L.- Sí, fue una gran cantante.

Ι.– ¿Y la Ruta 3 es una avenida central de Argentina?

B.L.- La Ruta 3 es una ruta que va desde la provincia de Buenos Aires hasta Patagonia, donde termina el continente. Τiene como más de tres mil quinientos kilómetros. Lo llamé Ruta Tres por varias razones. Primero porque esa ruta es muy larga, es una ruta que cuando uno la toma ve tan sólo el horizonte, el camino y el cielo, y parece que no termina nunca, que es infinita. Hay un espacio, una sensación de libertad increíble que yo he sentido en esa ruta. Es un encuentro con el alma muy fuerte, porque en esos momentos que no hay ninguna otra distracción que ver el infinito, uno se encuentra enfrente a uno mismo. Fíjate que en este disco yo hablo mucho más de Bárbara o de historias en general, salgo un poco de lo que sería mi tierra y mi gente y ya me vuelco más a la mujer Bárbara y las historias... que puede ser tu historia, la de la chica de enfrente, la mía, una historia de amor, una historia de barrio. Me pareció que el nombre era justo porque esa ruta es muy larga.

Ι.– Y como has añadido canciones en inglés y en francés también, podemos decir que no es solamente un viaje de Buenos Aires a La Habana, pero por todo el mundo.

B.L.- ¡A todo el mundo, claro! En realidad me pareció que era interesante dar ese nombre que remite a Argentina, pero el viaje que estoy haciendo es un viaje por el mundo y por supuesto estoy cantando en francés, en español...

Ι.– ¡Y ahora en griego! Esta noche ha sido una gran sorpresa para nosotros escucharte cantar una canción en griego.

B.L.- ¿Le gustó?

Ι.– Sí, mucho; y lo que queremos saber es si hay algún o alguna artista griego o griega con quien te gustaría colaborar.

B.L.- En realidad me gustaría colaborar no con uno, sino con varios, porque he escuchado diferentes cosas. No tengo otro disco aparte de éste del grupo Pix Lax que llevo a mis manos. Escuché esa canción y me encantó y pedí que me la tradujeran. Me pareció que estaba ligado al pueblo y a mi historia también y entonces por eso la elegí. En el futuro me interesaría mucho tener más discografía de varios cantantes griegos para ver con quién podría colaborar porque me encantaría. Sería un gran sueño para mí, porque me encanta el griego, quiero empezar a estudiar griego, quiero empezar a estudiar ahora. Me esforcé mucho cuando empecé a estudiar esta canción. No sé si mi pronunciación es correcta, pero me gustaría escuchar y tratar de pronunciar lo mejor posible.

Ι.– Sería un placer para nosotros. Y sobre el futuro ¿cuáles son tus planes artísticos para el año que viene? ¿Has planeado algo, por ejemplo continuar tu gira por el mundo o descansar un poco?

B.L.- En realidad este año que viene va a ser todavía parte de la gira que empezó este año en junio, así que todavía los recitales duran hasta al 28 de enero en Francia. Después habrá una gira en el verano y, sí, voy a tomar algún tiempo porque ya quiero descansar, a grabar o descansar y escribir un poco porque estoy viajando mucho.

Ι.– Y esperamos, dentro de un año quizás, tener la oportunidad de verte de nuevo aquí en Grecia.

B.L.- ¡Ojalá!

Ι.– Será un placer para nosotros.

B.L.- Para mí también. Muchas gracias, efjaristó.

Ι.– Nosotros te damos las gracias.