25 χρόνια ελληνικής γλώσσας
Ηλίας Δανέλης
Στις 4 Νοεμβρίου του 1985 εντάχθηκε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στη μορφωτική προσφορά της Κρατικής Σχολής Γλωσσών της Μαδρίτης. Ήταν ένα πρωτοποριακό γεγονός και μια ευχάριστη έκπληξη, γιατί όταν μιλούσαν σε αυτήν τη χώρα για την ελληνική γλώσσα σχεδόν πάντα η αναφορά γινόταν στην αρχαία ελληνική, η διδασκαλία της οποίας έχει βαθιές ρίζες στην ισπανική εκπαίδευση. Το ίδιο εκείνο ακαδημαϊκό έτος, μπρος στην επικείμενη ένταξη της Ισπανίας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1986, εντάσσονταν επίσης η δανέζικη και η ολλανδική γλώσσα. Υλοποιούνταν λοιπόν η αποστολή των Κρατικών Σχολών Γλωσσών που είναι να προσφέρουν και να διαδίδουν τις κοινοτικές γλώσσες. Η Κρατική Σχολή Γλωσσών της Μαδρίτης ήταν η σχολή γλωσσών όπου άρχισε να διδάσκεται η ελληνική γλώσσα. Στη συνέχεια ήρθαν οι σχολές της Βαρκελώνης το επόμενο έτος, και της Μάλαγας και του Αλικάντε στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Η αρχή ήταν ελπιδοφόρα, αλλά αρκετά δύσκολη. Έπρεπε να συνηθίσουμε το νέο περιβάλλον εργασίας, να ετοιμάσουμε ένα πρόγραμμα, να αναπτύξουμε νέο και συγκεκριμένο υλικό για τα μαθήματα, επειδή τότε δεν υπήρχε ακόμα μεγάλη παράδοση στη διδασκαλία της ελληνικής ως ξένης γλώσσας και τα υπάρχοντα εγχειρίδια δεν ήταν και τα καταλληλότερα θα λέγαμε. Επιπλέον, το τμήμα διέθετε μόνο έναν καθηγητή κατά τα πρώτα πέντε χρόνια της λειτουργίας του, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ένα άτομο με το οποίο να μοιράζονται οι χαρές και οι λύπες ούτε υπήρχε δυνατότητα ανταλλαγής εμπειριών, αντιπαράθεσης απόψεων ή λήψης συμβουλών. Η πορεία ήταν μοναχική και συχνά ήταν εύκολο να αισθάνεται κανείς κάποιον υγιή φθόνο για τις άλλες γλώσσες που είχαν περισσότερους καθηγητές. Τα πρώτα μαθήματά μας άρχισαν μόνο με πρωτοετείς μαθητές (υπήρχαν τρία γκρουπ και περίπου 70 εγγεγραμμένοι μαθητές) και στα επόμενα χρόνια προστέθηκαν σιγά-σιγά και τα υπόλοιπα επίπεδα.

Εκείνη την εποχή δεν είχαμε τα μέσα πληροφορικής ούτε τα οπτικοακουστικά που μας προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία. Το τμήμα είχε συνδρομή σε μια ελληνική κυριακάτικη εφημερίδα που λαμβάναμε μέσω ταχυδρομείου τουλάχιστον μια βδομάδα μετά τη δημοσίευσή της. Η αγορά βιβλίων ήταν μια πραγματική οδύσσεια, γιατί τότε δεν υπήρχε ένα κοινό νόμισμα κι έπρεπε να πληρώσουμε σε δολάρια, οπότε οι γραφειοκρατικές διαδικασίες ήταν πολλές, τα βιβλία έφταναν πάντα με μεγάλη καθυστέρηση και η τιμή τους τελικά έφτανε να τριπλασιάζεται. Είναι από τα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα που η Ελλάδα κάνει μια μεγαλύτερη προσπάθεια να καλύψει τα κενά στον τομέα της διδασκαλίας της ελληνικής ως ξένης γλώσσας και άρχιζουν να δημοσιεύονται εγχειρίδια, γραμματικές και άλλο εξειδικευμένο υλικό. Επίσης εμφανίζονται νέα λεξικά: σε πέντε χρόνια είδαν το φως τα τρία πιο σημαντικά μονόγλωσσα λεξικά της ελληνικής γλώσσας. Όλα αυτά συνέβαλαν στο να βελτιωθεί κατά πολύ η κατάσταση και να διευκολυνθεί το έργο μας, παρότι υπολείπονται πολλά να γίνουν ακόμα. Αναμφίβολα όμως, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και του Διαδικτύου έχουν γίνει οι καλύτεροι σύμμαχοι μας.

Πολλοί από τους μαθητές που παρακολουθούσαν τα μαθήματά μας εκείνα τα πρώτα χρόνια ήταν καθηγητές ή σπουδαστές ελληνικών και λατινικών. Ήθελαν να μελετήσουν τη γλώσσα σε βάθος και κατ' αυτό τον τρόπο να κατανοήσουν πλήρως την εξέλιξή της, αν και μερικές φορές, εξαιτίας της προσωπικής τους εμπειρίας μελέτης, δεν ήταν εύκολο να αποδεχτούν το επικοινωνιακό σύστημα διδασκαλίας και έδιναν ιδιαίτερη προσοχή στη γραμματική και το συντακτικό (επίσημα μέρη). Υπήρχε επίσης ένας σημαντικός αριθμός μαθητών που μην έχοντας καταφέρει να γραφτούν στα αγγλικά, γράφονταν σε μια από τις μειονοτικές γλώσσες με σκοπό να περάσουν το πρώτο έτος και κατόπιν αυτό τους έδινε το δικαίωμα να είναι οι πρώτοι που θα διάλεγαν θέση για να εγγραφούν στα αγγλικά. Ευτυχώς το προφίλ των μαθητών έχει αλλάξει πολύ μέσα στο χρόνο και είναι ριζικά διαφορετικό σήμερα: υπάρχει μεγάλη ποικιλία μαθητών που ενδιαφέρονται για την ελληνική γλώσσα και που εμπλουτίζουν τη διαδικασία της μάθησης με τη διαφορετική εμπειρία τους και το προσωπικό και επαγγελματικό τους υπόβαθρο: καθηγητές και σπουδαστές ελληνικών και λατινικών, λιγότεροι απ' ό,τι στην αρχή και αναμεμειγμένοι με σπουδαστές άλλων ειδικοτήτων, πανεπιστημιακοί γενικά, επαγγελματίες από όλους τους τομείς (μεταφραστές, γιατροί, ηθοποιοί, δικηγόροι...), παιδιά μεικτών γάμων και άνθρωποι συναισθηματικά συνδεδεμένοι με Έλληνες ή Ελληνίδες, μιας και ο έρωτας δεν έχει σύνορα, είναι γεγονός, ειδικά στη σύγχρονη ενωμένη Ευρώπη και μετά τη δημιουργία των υποτροφιών Εράσμους. Από το έτος ’90-’91 το τμήμα διαθέτει δύο καθηγητές και αυτό είχε αντίκτυπο στην προσφορά του αριθμού των επιπέδων και στην αύξηση του αριθμού των μαθητών επίσης. Σήμερα και οι δύο καθηγητές είναι διορισμένοι και θα είναι επιθυμητή η ύπαρξη ενός τρίτου καθηγητή για να μπορέσουμε να καλύψουμε την υπάρχουσα ζήτηση.

Αυτά τα εικοσιπέντε χρόνια αποτελούν μια συσσώρευση θετικών ως επί το πλείστον εμπειριών. Πολλές φορές έχουμε νιώσει ικανοποίηση βλέποντας την πρόοδο των μαθητών μας και τους δεσμούς φιλίας που έχουμε διατηρήσει με αυτούς, το ωραίο κλίμα συνεργασίας και δουλειάς με πολλούς από τους συναδέλφους μας, και τις δικές μας προόδους στη διδακτική πράξη και την προετοιμασία εξετάσεων. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων διαπιστώσαμε ότι οι μαθητές μας είναι μια ανεξάντλητη πηγή ενδιαφέροντος και ενθουσιασμού, καθώς και συνεχούς έμπνευσης και πρόκλησης για την εργασία μας.

Ως τμήμα είμαστε ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα μιας απόφασης που υπάκουσε, κάποια στιγμή στο παρελθόν, στην ανάγκη να τεθούν θεμέλια κατανόησης μεταξύ των λαών της Ευρώπης, και που επιτελεί μέσα στο χρόνο ένα έργο που διευκολύνει αυτήν την κατανόηση διαμέσου της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού· ένα έργο που μας γεμίζει με ευθύνη, ικανοποίηση και περηφάνεια.

Το ταξίδι
Λέανδρο Γκαρθία
Συνηθίζω να μιλάω με τους μαθητές μου, τις στιγμές που η αναπόφευκτη οικειότητα στην τάξη μάς οδηγεί σε κάποια προσωπικά μονοπάτια, για τη δική μου εμπειρία με την ελληνική γλώσσα και την Ελλάδα, για τη ζωτική περιπέτειά μου στη γεωγραφία της, τη λογοτεχνία και τον πολιτισμό της. Αυτό με ωθεί να τους θυμίσω το πέρασμά μου από τις τάξεις μιας Κρατικής Σχολής Γλωσσών στο ίδιο μέρος και στις ίδιες περίπου με εκείνους συνθήκες, και καταλήγω να τους εξομολογούμαι τη συγκίνηση που ένιωσα στο πρώτο μου ταξίδι, που στο τέλος θα κατάφερνε να με πείσει να αποφασίσω να ασχοληθώ με τη μαθησιακή διαδικασία που αποτελεί το αντικείμενο των καθηγητών.

Αν επίσης βρω την ατμόσφαιρα που ευνοεί και συνεργεί σε αυτές τις ποιητικές αντηχήσεις, συνδέω τις εντυπώσεις εκείνου του πρώτου ταξιδιού (στα φοιτητικά ακόμη χρόνια) με την αίσθηση του τέλους ενός κύκλου που ένιωσα κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου στην Ιθάκη, ακριβώς είκοσι χρόνια μετά και αφού συμμετείχα σε ένα παγκόσμιο συνέδριο νεοελληνιστών, σε ένα είδος βιωματικής ανάποδης πιρουέτας, μιας οδύσσειας μέσα από τη γλώσσα που με έφερνε μέχρι τις όχθες της μυθικής Ιθάκης του Οδυσσέα, τον συμβολικό προορισμό κάθε ταξιδιώτη στον ποιητικό απόηχο του Κ. Π. Καβάφη (έγραψε αυτό το ποίημα το 1911 μάλιστα), που μας διδάσκει ότι ο προορισμός είναι η ίδια η πολύτιμη εμπειρία της πορείας μέχρι αυτόν, η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι. Heureux qui, comme Ulysse, a fait un bon voyage..., με λόγια του Du Bellay.

Δεν μπορώ να πάψω να φαντάζομαι συχνά τη σχολή μας ως ένα τεράστιο διατλαντικό πλοίο σε διαρκή κίνηση, στο οποίο πάνω από είκοσι διαφορετικά πληρώματα, όλα στο ίδιο σκάφος, χαράσσουν ατέλειωτες διαδρομές σε λιμάνια κοντινά και μακρινά, σκίζοντας αμέτρητες θάλασσες με ονόματα οικεία ή εξωτικά, και όπου σε κάθε επίπεδο επιβιβάζονται χιλιάδες μαθητές για να φέρουν εις πέρας το συναρπαστικό ταξίδι τους σε μία ή περισσότερες γλώσσες. Και, βέβαια, στη συνέχεια με πολιορκούν οι αμφιβολίες σχετικά με την καταλληλότητά μου στη θέση του άξιου πλοηγού, καλού τιμονιέρη και ιδανικού συνταξιδιώτη, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Αν έμαθα κάτι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου –το οποίο προσπαθώ να μεταφέρω στους μαθητές μου– είναι ότι μια γλώσσα μάς επιτρέπει να ανοίξουμε πόρτες και να διασχίσουμε κατώφλια που είναι προσβάσιμα μόνο με και μέσα από την ίδια αυτή γλώσσα. Κάθε λέξη, ένα κλειδί· κάθε φράση, ένα βήμα. Είμαι τόσο πεπεισμένος γι’ αυτό, που έχω σοβαρές αμφιβολίες ότι κάποιος μπορεί να μάθει να χρησιμοποιεί το μπλε χρώμα στα ελληνικά αν δεν έχει εκθέσει τον αμφιβληστροειδή του στους τόνους των ελληνικών θαλασσών, ή ότι η έννοια ορισμένων λέξεων μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη χωρίς να αντιπαρατεθεί η χρήση τους σε μερικά τραγούδια ή διηγήματα, του Χατζιδάκι ή της Ιωάννας Καρυστιάνη αντίστοιχα, για παράδειγμα. Πώς να μάθει κανείς μια γλώσσα χωρίς να λάβει υπόψη το τοπίο των πολιτιστικών της αναφορών; Πώς να απαρνηθεί κανείς αυτό το υπέροχο ταξίδι;

Η εμπειρία μου, που έχω επιβεβαιώσει και μοιραστεί με τους μαθητές, είναι ότι αυτό το «τοπίο» αιχμαλωτίζει και δεν απογοητεύει: κάθε προσπάθεια, κάθε φράση επιβραβεύεται με άφθονες δόσεις ευγένειας και ευγνωμοσύνης εκ μέρους των Ελλήνων. Είναι εξαιρετικά ευχάριστο να χτυπάμε την πόρτα τους, να μας προσφέρουν φιλοξενία και να ζουν μονάχα για να μοιράζονται μαζί μας το χώρο, τις συνήθειες, τις ιδέες τους. Το γεγονός ότι φτάνει κανείς από αυτή τη μεριά της Μεσογείου εξομαλύνει περισσότερο το δρόμο, η φωνητική γίνεται μια πρώτης τάξεως σύμμαχος και αμέσως αισθάνεται κανείς σε θέση να γίνει κατά κάποιον τρόπο ένα με αυτό που βιώνει, να χειριστεί ορισμένα κλειδιά και να διεκδικήσει μια θέση στο τοπίο της Ιστορίας, του πολιτισμού, των παραδόσεων και των ιδανικών της...

Καλό ταξίδι!

Ελληνικά στοιχεία και προτάσεις
Παραθέτουμε λοιπόν μια σειρά από προτάσεις σχετικά με την Ελλάδα και καθετί ελληνικό για όσους νιώθουν άμεσα την ανάγκη να ξεκινήσουν το δρόμο από την ισπανική γλώσσα:

Μια ενδιαφέρουσα αρχή θα μπορούσε να είναι να ακολουθήσετε τα βήματα άλλων. Εδώ υπάρχουν μερικές προτάσεις ταξιδιωτικών εμπειριών, που μπορούν να μας χρησιμεύσουν ως οδηγός και έμπνευση:
• Corazón De Ulises (Debolsillo, 2008), του Javier Martínez Reverte, που ήδη έχει αρκετές εκδόσεις.
• Verano griego (Altaïr, 2009) του Γάλλου συγγραφέα Jacques Lacarrière, μερικές ενδιαφέρουσες αναμνήσεις από τα ταξίδια του στην Ελλάδα που κάλυψαν μεγάλο τμήμα του 20ου αιώνα, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία.

Για να προσεγγίσετε και να κατανοήσετε τη σύγχρονη Ελλάδα, σε αυτούς τους αβέβαιους καιρούς που ζούμε, μπορεί να είναι χρήσιμο να έχετε κάποια στοιχεία για την Ιστορία της. Μια-δυο ιδέες θα ήταν:
• Historia de Grecia (Akal, 2003), του Richard Clogg, μια συνοπτική και σαφής διαδρομή μέσα από τα γεγονότα που έχουν διαμορφώσει τη σύγχρονη Ελλάδα.
• La ciudad de los espíritus. Salónica desde Suleimán el Magnífico hasta la ocupación nazi (Crítica, 2009), του Mark Mazower, μια υποβλητική και πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση σχετικά με αυτήν την πόλη, που αποτελεί χωνευτήρι των Βαλκανίων, και την συναρπαστική ιστορία του.

Επίσης μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέρον να αφήσουμε τον εαυτό μας να παρασυρθεί σε λογοτεχνικά μονοπάτια, και για τους ενδιαφερόμενους εδώ έχουμε μερικές υποδείξεις, για να προστεθούν στα στοιχεία που δόθηκαν στο προηγούμενο άρθρο:
• Οποιοδήποτε βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη που εκδόθηκαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας μπορεί να είναι μια διασκεδαστική και ωφέλιμη προσέγγιση στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Ο Μάρκαρης μας προτείνει αστυνομικές πλοκές και μέσα από τις περιπέτειες του ιδιόρρυθμου αστυνόμου Χαρίτου μάς παρουσιάζει μια εύστοχη ανάλυση της ελληνικής κοινωνίας.
• Zigzag entre naranjos amargos (451 Editores, 2008), της Έρσης Σωτηροπούλου. Αυτό το βραβευμένο μυθιστόρημα, που έγινε αιτία σκανδαλισμού ορισμένων στην Ελλάδα, μας εισάγει στη σύγχρονη ελληνική αφήγηση με έναν τρόπο πολύ προσωπικό και δηλωτικό.
• La isla (Nabla, 2008) της Αγγλίδας Victoria Hislop. Ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην Ελλάδα και που γνώρισε μεγάλη επιτυχία διεθνώς. Τόσο το βιβλίο όσο και η ελληνική εκδοχή του σε μορφή τηλεοπτικής σειράς γνώρισαν τεράστια επιτυχία στην Ελλάδα.

Οι ελληνικές μουσικές προτάσεις είναι αυτές που, κατά την κρίση μερικών, καλύτερα μας μεταφέρουν και μας τοποθετούν στο μονοπάτι της ελληνικής νοοτροπίας ζωής και διασκέδασης. Μια επίσκεψη σε οποιοδήποτε κατάστημα δίσκων θα μας βάλει στο δρόμο ορισμένων δημιουργών και φωνών. Εδώ σας παρουσιάζουμε άλλες πηγές: δυο ιστοσελίδες και ένα κόμικ:
• http://www.hadjidakis.gr/ Η επίσημη σελίδα του Έλληνα μουσικού Μάνου Χατζιδάκι, μιας σημαντικότατης μορφής στον ελληνικό πολιτισμό του 20ου αιώνα.
• Rebétiko. La mala hierba (Sins entido, 2010), του Γάλλου David Prudhomme, μας φέρνει πιο κοντά στο Ρεμπέτικο σε μορφή κόμικ, μια πολύ ελκυστική μορφή για την κατανόηση των κοινωνικών συνθηκών που γέννησαν αυτήν τη μουσική έκφραση.
• http://www.rebetiko.gr/ Μια πληρέστατη σελίδα, στα ελληνικά και αγγλικά, γι’ αυτό το είδος που κρίνεται απαραίτητο για την κατανόηση της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.

Και, τέλος, ο σύνδεσμος με τη δική μας σελίδα υποστήριξης και αυτοεκμάθησης, που μπορεί να χρησιμεύσει ως οδηγός για όσους θέλουν να μυηθούν σε αυτό το συναρπαστικό πολιτιστικό «τοπίο», καθώς και να γνωρίσουν τα διαδικτυακά μέσα και το πώς να τα χρησιμοποιήσουν:
http://griego.canalblog.com/

Τι γνώμη έχουν οι μαθητές;

Daniela Facchinetti
Καθηγήτρια και μεταφράστρια, 37 χρονών
Πρώην μαθήτρια ελληνικών
Η επιθυμία μου ήταν να μελετήσω μια γλώσσα με ένα αλφάβητο που πάντα με γοήτευε και να γνωρίσω περισσότερα για έναν από τους βασικούς πολιτισμούς της περιοχής της Μεσογείου. Ήταν μια εμπειρία που αναμφίβολα εμπλούτισε τη ζωή μου. Η μελέτη της ελληνικής ήταν ο δρόμος προς μια γλώσσα που εν μέρει εξακολουθεί να υπάρχει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, αλλά και προς νέες φιλίες, εντυπώσεις και συναισθήματα που αποκόμισα από τα μαθήματα και από τα ταξίδια στην Ελλάδα.

Natalia González de la Cruz
Φοιτήτρια, 19 χρονών
Ελληνικά, Επίπεδο A1
Παρά το νεαρό της ηλικίας μου, γνώριζα με τρόπο ξεκάθαρο ότι ήθελα να αρχίσω να μαθαίνω ελληνικά. Η ελληνική υπερβαίνει τη μυθολογία, τη φιλοσοφία και την αρχαία ιστορία, με τις οποίες επίσης συνδέομαι γιατί σπουδάζω Κλασική Φιλολογία. Η Ελλάδα έχει κάτι το ιδιαίτερο, που προκαλεί εθισμό μαζί της. Η ελληνική δε μελετιέται, απολαμβάνεται και γι’ αυτό το να πηγαίνω στην Κρατική Σχολή Γλωσσών κάθε απόγευμα είναι ένας τρόπος να απαλλαχθώ από την ένταση μιας κουραστικής μέρας. Και από εδώ, δράττομαι της ευκαιρίας να ευχαριστήσω όλους εκείνους τους ανθρώπους που το καθιστούν δυνατό.

Marina Moreno Sánchez
Δασκάλα, 32 χρονών
Ελληνική, Επίπεδο B1
Ξεκίνησα τις σπουδές ελληνικής γλώσσας λόγω επικοινωνιακού ενδιαφέροντος, γιατί είχα κάποιους Κύπριους φίλους. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος είχα ταξιδέψει πολλές φορές στην Κύπρο, και με τον καιρό αισθάνθηκα την ανάγκη να μπορέσω να μιλήσω μαζί τους στη δική τους γλώσσα. Νομίζω ότι για να κατανοήσουμε καλύτερα μια ομάδα ανθρώπων είναι απαραίτητο να ξέρουμε και τη γλώσσα τους, αφού και οι δύο όψεις, γλώσσα και πολιτισμός, είναι στενά συνδεδεμένες. Τώρα νιώθω λίγο πιο κοντά στον τρόπο που σκέφτοναι και βλέπουν τη ζωή. Επίσης, το να μιλάς μια γλώσσα πάντα σου ανοίγει πόρτες για να γνωρίσεις κόσμο από τη χώρα.

Nara Alexiou Zacarias
Διαχειρίστρια έργων, 30 χρονών
Ελληνική, Επίπεδο A2
Μελετάω ελληνικά για πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα οικογενειακούς, επειδή ο παππούς μου ήταν Έλληνας και κατά κάποιο τρόπο αυτό με βοηθάει να τα μαθαίνω πιο εύκολα.
Εγώ δεν είμαι Ισπανίδα. Τα ισπανικά τα έμαθα σε μια σειρά online μαθημάτων και κατά την παραμονή μου στην Ισπανία. Έχω μελετήσει διάφορες γλώσσες από χόμπι, μου αρέσουν πολύ οι γλώσσες! Επίσης ελπίζω ότι επαγγελματικά θα με βοηθήσει να αποκτήσω μια καλύτερη θέση. Σε έναν κόσμο όπως τον σημερινό, πιστεύω ότι με όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούμε να επικοινωνήσουμε, καλύτερα. Σας προτρέπω όλους να μάθετε μια γλώσσα!

Antonio J. Rivas Ramírez
Δημόσιος υπάλληλος, 38 χρονών
Ελληνική, Επίπεδο C2
Πριν από χρόνια άρχισα να ενδιαφέρομαι για τον ελληνικό πολιτισμό γενικά: την ιστορία του, τα έθιμά του, τη μουσική του, και, φυσικά, τη γλώσσα του. Προσπάθησα να τη μάθω μόνος μου, αλλά δεν πετύχαινα μεγάλες προόδους, κι έτσι αποφάσισα να γραφτώ στην Κρατική Σχολή Γλωσσών. Έξι χρόνια αργότερα, τελειώνοντας πλέον το Επίπεδο C2, αισθάνομαι πολύ ευχαριστημένος από τα αποτελέσματα και που έχω πετύχει το στόχο που είχα θέσει τότε.
Συγχαρητήρια στο Τμήμα και να γιορτάσουμε πολλά ακόμη χρόνια.

Guillermo Corbalán Matta
Φοιτητής, 18 χρονών
Ελληνική, Επίπεδο Β2
Ο κόσμος εκπλήσσεται όταν λέω ότι άρχισα να σπουδάζω νέα ελληνικά στην ηλικία των 15 ετών. Ειλικρινά δεν είχα κανένα συγκεκριμένο λόγο για να διαλέξω αυτήν τη γλώσσα, εκτός του ότι με τραβούσε η ιδέα να σπουδάσω μια γλώσσα που δε θα ήξερε όλος ο κόσμος. Παρόλο που μελετάω ελληνικά εδώ και τέσσερα χρόνια, δεν έχω πάει ποτέ στην Ελλάδα, και η επιθυμία να το πετύχω κάποια μέρα είναι που με ενθαρρύνει να μην παραιτηθώ και να μάθω όσο περισσότερα μπορώ σε σχέση με μια γλώσσα για την οποία, την παρούσα στιγμή, μου μένουν ακόμα πολλά πράγματα ν’ ανακαλύψω.

Πηγή: Περιοδικό Idiomanías, αρ. 21, Απρίλιος 2011, σελ. 12-17

Μετάφραση από τα ισπανικά: Σοφία Ροηλίδου
Επιμέλεια: Βίκυ Ρούσκα