Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια άνθιση της σύγχρονης δραματουργίας στην Ισπανία, με σπουδαία θεατρικά έργα και αξιόλογες παραστάσεις. Το Teatro Pasión εδώ και πέντε χρόνια έχει φροντίσει πολλά από αυτά τα έργα να φτάσουν στο ελληνικό κοινό, είτε μέσα από τις μεταφράσεις και την παρουσίαση τους σε θεατρικά αναλόγια, είτε πολύ συχνά μέσα από παραστάσεις που ανεβαίνουν σε διάφορες θεατρικές σκηνές της Αθήνας –και όχι μόνο- με μεγάλη επιτυχία. Δεν χωράει αμφιβολία, πως δεν θα είχαμε την δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με την σύγχρονη ισπανόφωνη και καταλανική δραματουργία αν δεν υπήρχε η θεατρολόγος και μεταφράστρια Μαρία Χατζηεμμανουήλ και η παρέα των Els de Paros με συνιδρυτή τον Δημήτρη Ψαρρά και μέλη της ομάδας τον Γιάννη Μαντά και τον Αλέξανδρο Μπαβέα. Της ομάδας που συναντήθηκε ένα καλοκαίρι στην Πάρο και έθεσαν την αρχή αυτής της τόσο αξιέπαινης προσπάθειας.
Είναι πολύ πρόσφατη η επιτυχία της παράστασης «Δυο Γυναίκες Χορεύουν», του Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ ι Ζουρνέτ, σε σκηνοθεσία Τάσου Ιορδανίδη, με τη Χρυσούλα Διαβάτη και την Θάλεια Ματίκα να μην σταματούν να «χορεύουν» επί σκηνής, αφού το έργο συνεχίζει να παίρνει την μία παράταση μετά την άλλη και να συγκινεί κοινό και κριτικούς. Ανάμεσα στις πρόσφατες παραστάσεις που είδαμε στην Αθήνα, προστίθενται και άλλες στην περιφέρεια, όπως το Himmelweg, ο δρόμος για τον ουρανό, του Χουάν Μαγιόργκα, που ανεβαίνει αυτήν την εποχή στη Χίο από το ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου και το πολύ δυνατό Nerium Park, του Ζουζέπ Μαρία Μιρό, που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Κύπρο. Επίσης, το Εθνικό Θέατρο μόλις ανακοίνωσε ότι περιλαμβάνει στο πρόγραμμα του για την επόμενη θεατρική σεζόν το έργο «Ξένοι» του πολυβραβευμένου Καταλανού Σέρζι Μπελμπέλ, που έχει επισκεφτεί ήδη την χώρα μας στο παρελθόν με αφορμή τα Θεατρικά Αναλόγια που διοργανώνει το Teatro Pasión σε συνεργασία με το Instituto Cervantes της Αθήνας. Το έργο αυτό, ένα οικογενειακό μελόδραμα σε δύο χρόνους, όπως είναι ο υπότιτλος του θα ανέβει στο ισόγειο του Ρεξ από τον Νίκο Μαστοράκη με την Λυδία Κονιόρδου στον κεντρικό ρόλο της Μάνας, την άνοιξη του 2016.
Το 2011 η Μαρία Χατζηεμμανουήλ σε μια εκτενέστατη και πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο ispania.gr είχε πει πως ο στόχος του Teatro Pasión «είναι να μάθει ο κόσμος τού ελληνικού θεάτρου πως η ισπανόφωνη δραματουργία δε σταμάτησε στον Λόρκα, που δολοφονήθηκε το 1936. Ο Λόρκα είναι πια κλασικός και πάντα αγαπημένος, αλλά υπάρχουν πολλοί νέοι και εν ζωή συγγραφείς που γράφουν και σήμερα σπουδαία έργα στην Ισπανία αλλά και τη Λατινική Αμερική, έργα που αξίζουν να τα γνωρίσουμε». Και μπορούμε να πούμε πλέον με σιγουριά πως σήμερα, σχεδόν 5 χρόνια μετά από την ίδρυση του το Teatro Pasión κατάφερε με μια σταθερή και συνεπή πορεία να κάνει πιο προσιτό στον κόσμο ένα μεγάλο κομμάτι της πολύπλευρης και εντυπωσιακά επίκαιρης σε πολλές περιπτώσεις ισπανόφωνης και καταλανικής δραματουργίας.
Ολόκληρη η συνέντευξη της Μαρίας Χατζηεμμανουήλ στο ispania.gr βρίσκεται εδώ:
http://www.ispania.gr/arthra/logotexnia/3057-2011-11-12-20-11-41
Ιστότοπος του Teatro Pasión για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.teatropasion.gr