Χαίρομαι πολύ που «αναγκάζομαι» να γράψω για τον Talabot. Που παρά το πόσο (λίγο) συμπαθώ τη χορευτική, ηλεκτρονική μουσική και τα πολλά "μπλιμπλίκια", το ƒin βρίσκεται με κάποιο παράδοξο τρόπο διαρκώς στο νου μου για τουλάχιστον δύο μήνες. Εδώ θα βρείτε όλα τα hype μαζεμένα και παρόλα αυτά χίλιους κι έναν λόγους για να αγαπήσετε τους hipsters έστω κι αν είναι εξίσου απεχθείς με τους emo της περασμένης δεκαετίας.
1. Τι θα ακούσεις :
Ηλεκτρονική, house και dance μουσική
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις
Destiny, Missing You, H.O.R.S.E., Estiu
3. Βαθμολογία
8,5/10
Βάζω να ακούσω το δίσκο για πολλοστή φορά. Θέλω τόσο να βρω κάτι αξιόλογο να γράψω. Για να σε πείσω ότι εδώ υπάρχει κάτι σημαντικό. Άλλωστε μια παρουσίαση ή μια κριτική αποτελεί απλώς μια μικρή αφορμή για την εξερεύνηση που θα κάνει μόνος του ο καθένας μας.
Κάπως υποτονικό ξεκίνημα με το Depak Ine. Μεγάλο σε διάρκεια με απουσία φωνητικών στα μειονεκτήματα. Μα θεωρώ πως ορθώς επιλέχθηκε για αρχή γιατί διαφορετικά κινδύνευε να χαθεί. Η ατμόσφαιρά του αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή για τον καταιγισμό που ακολουθεί. Προϊδεάζει και προειδοποιεί τον ακροατή: «από ‘δω και πέρα προχωράς με δική σου ευθύνη». Το πέρασμα στο Destiny, την πρώτη συνεργασία με τον Pional (aka Miguel Barros), προσφέρει το πρώτο μεγάλο κόλλημα. Τα υπέροχα φωνητικά, ο εθιστικός, γρήγορος ρυθμός του στριφογυρίζουν (σ)το κεφάλι μέχρι να προσγειωθείς απότομα στη Δύση (El Oeste). Μια κοινωνία στα πρόθυρα της παρακμής και της διάλυσης. Προχωράς ανάμεσα σε γκρεμισμένα κτίρια. Βλέπεις σκηνές που δεν καταλαβαίνεις αν είναι από την Αποκάλυψη ή το Μετρόπολις. Θες να ανασάνεις, μα δεν είναι εύκολο. Χρυσό και Αίμα (Oro y Sangre) σού ζητούν για αντάλλαγμα της ανάσας αυτής. Θα τα δώσεις χωρίς δεύτερη σκέψη, θα κλείσεις τα μάτια και θα αφεθείς στο χορό. Τα χέρια σου κινούνται ελεύθερα στο χώρο. Το κορμί σου λικνίζεται ακομπλεξάριστα. Ακούς το συνθεσάιζερ από το φόντο και είναι λες και οδηγεί τη σκέψη σου σε ταξίδια (Journeys) σε άλλους κόσμους. Θαρρείς ο Ekhi έγινε φύλαρχος μιας ξεχασμένης φυλής στα άδυτα της ερήμου. Προσπαθείς να κοιτάξεις καλύτερα.
Μου λείπεις (Missing You). Δεν ξέρω πώς αλλιώς να σου το πω. Θέλω να γυρίσεις και να πάμε να χορέψουμε! Σα να άναψαν απότομα χιλιάδες μικρά φωτάκια. Ο ήχος κυριαρχεί πια πάνω μου. Χρειάστηκε να φτάσω στη μέση του δίσκου για να παραδεχτώ αυτό που ήταν εξαρχής προφανές. Το κατευόδιο θα περάσει από μια τελευταία χώρα (Last Land) μέσα στο κατακαλόκαιρο (Estiu), θα κορυφωθεί με τη δυναμική ακολουθία των When The Past Was Present και H.O.R.S.E. και θα σβήσει στο τώρα (So Will Be Now), τη δεύτερη συνεργασία με τον Pional και ίσως πιο αδύναμη στιγμή του δίσκου.
Δύο φαινομενικά άσχετες καταγραφές από τους άπειρους συνειρμούς που έγιναν στο μυαλό μου και κολακεύουν αναμφίβολα τη συχνά κατηγορούμενη για χαμηλή ποιότητα ελληνική μουσική:
- Οι Στέρεο Νόβα ακόμα και τόσα χρόνια μετά τη διάλυσή τους είναι τόσο απολαυστικοί! (Απέφυγα το κλισέ με τη διαχρονικότητα)
- Ο περσινός δίσκος του Cayetano ελάχιστα έχει να ζηλέψει από μεγάλα ονόματα και ξένες παραγωγές.
Ο John Talabot θα εμφανιστεί την πρώτη μέρα του Primavera Sound 2013 στις 23 Μαΐου. Κι αν οι Βαρκελωνέζοι φαντάζομαι τον έχουν χορτάσει, σίγουρα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Έλληνες που θα συρρεύσουν όπως κάθε χρόνο στο - κατ’ευφημισμόν πάρκο - Parc del Fòrum για να δουν τους Blur, τον Cave και τόσους άλλους, να περάσουν να πουν μια καλησπέρα - ή ένα Buenas tardes - στον John.
Πηγή: mixgrill.gr
Μπορείτε να διαβάσετε τα άρθρα του Ορέστη στη στήλη Letras Españolas ΕΔΩ