Τα Νέα - Συνέντευξη στον Παύλο Ηλ. Αγιαννίδη

Ας µιλήσουµε για «Passion». Ή µήπως για δύναµη. Απέναντι στα δύσκολα. Όπως ο καρκίνος, που πλησίασε απειλητικά δύο φορές τη (µουσική) µούσα του Πέδρο Αλµοδόβαρ, Λουθ Κασάλ. Η «Φωτεινή» βγήκε δεύτερη φορά νικήτρια και επανέρχεται στην Ελλάδα που τη σηµάδεψε, όπως λέει, για τρεις συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

ΜΑΔΡΙΤΗ «Όλη µου η ζωή, µαζί µε τις δύσκολες στιγµές, εκείνο που µου χάρισε απλόχερα ήταν τα τραγούδια. Δεν είναι λίγο αυτό». Η γυναίκα που κάθεται απέναντί µου κοιτάει ολόισια στα µάτια όταν το λέει αυτό. Και το ξέρεις. Το νιώθεις ότι είναι αλήθεια. Η αλήθεια της. Η ίδια αλήθεια µε την οποία αντιµετωπίζει και τα τραγούδια στις ερµηνείες της. Κάτι που αναγνώρισε –έπειτα από εκατοντάδες χιλιάδες ισπανών θαυµαστών της και µερικών εκατοµµυρίων διεθνώς– και το ελληνικό κοινό, όταν σχεδόν αποσβολωµένο, γητεµένο απ' αυτή της την αλήθεια την παρακολούθησε προσεκτικό στις συναυλίες της στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο Ηρώδειο πριν από δυο χρόνια. Κι ας µην τα ήξερε τα τραγούδια. Κι ας τα άκουγε για πρώτη φορά. Την ακολούθησε (ήταν sold-out όλες οι συναυλίες της) και την πίστεψε.

Γιατί η αλήθεια είναι µεγάλο όπλο για τη Λουθ Κασάλ. Όχι ότι υστερεί σε δύναµη. Άλλωστε κατάφερε να την δείξει και να την αποδείξει, όχι µόνο στη σκηνή αλλά κυρίως στη ζωή.

Ζωή που δεν ήταν καθόλου εύκολη.Το 2007 πρώτα και µόλις πριν από εννέα µήνες ξανά (όταν ακύρωσε και νέα εµφάνισή της στην Αθήνα) ο καρκίνος επιχείρησε να την κάµψει. Με τη δύναµη ψυχής, µε το κουράγιο που αντλεί από τα τραγούδια, όπως λέει, αλλά και µε τη συµπαράσταση του συντρόφου της Πάκο Πέρεθ Μπράιαν («στις δύσκολες ώρες όταν η οµορφιά και η φήµη χάνονται, µένουν µόνον οι σύντροφοι ζωής», έλεγε στην ισπανική «El País») κατάφερε να τον νικήσει. Άντε και λίγο µε την καταγωγή της: «Εµείς οι γυναίκες του ισπανικού Βορρά είµαστε δυνατές, αντέχουµε», µου έλεγε όσο ετοιµαζόταν για τη συνέντευξή µας, σε ένα παγωµένο καµαρίνι της Madrid Arena, ελάχιστες ώρες πριν από την πρώτη συναυλία της (σηµαδιακό: την Παγκόσµια Ηµέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού) µετά τη δεύτερη περιπέτεια της υγείας της. Συναυλία στην οποία κάπου είκοσι χιλιάδες άτοµα την υποδέχτηκαν µε βροντερά, παρατεταµένα χειροκροτήµατα, όρθιοι όλοι και συγκινηµένοι, που επέστρεψε κοντά τους η «Λουθ τους». Η «Φωτεινή», όπως έλεγε στο κοινό του Ηρωδείου. Το «φως τους», όπως έλεγε µε ένα δάκρυ στην άκρη των µατιών µια κυρία δίπλα µου στο στάδιο.

Κι αυτό ενώπιον κάπου 50 τηλεοπτικών συνεργείων, όχι µόνον από την Ισπανία αλλά και από τη Λατινική Αµερική, ενώπιον του πρίγκιπα Φελίπε και της αγαπηµένης του Λετίσια, αλλά και του Πέδρο Αλµοδόβαρ που δεν ξεχνάει τη µουσική µούσα του.

Η Λουθ, που µε χάρη κρύβει πως τουρτουρίζει µέσα στο µαύρο ταγιέρ της την ώρα που ξεκινάµε –ενώπιον κάµερας– την κουβέντα µας µπορεί να έγινε παγκοσµίως γνωστή για το «Piensa En Mí» και το «Un Año de Amor» απ’ τα «Ψηλά τακούνια» του Αλµοδόβαρ, όµως στη φαρέτρα της, λέει, έχει πολλά, πάρα πολλά τραγούδια που της δίνουν δύναµη.

Ζούµε σε δύσκολους καιρούς. Ιδιαίτερα οι Έλληνες και οι Ισπανοί που ζουν µε το φάσµα της οικονοµικής κρίσης. Τι µπορεί να προσφέρει η µουσική σε τέτοιους δύσκολους καιρούς;

Η µουσική είναι σαν ένα θαυµατουργό χάπι για τον πονοκέφαλο. Σε τέτοιες περιπτώσεις λειτουργεί κάπως έτσι. Μουσική για τους µπερδεµένους καιρούς. Μουσική για τους αρρώστους. Μουσική για όλα. Η µουσική απαλύνει όλα τα προβλήµατα, νοµίζω.

Τραγουδάτε κυρίως για τον έρωτα...

Νοµίζω, 50-50. Και για τον έρωτα και για τη ζωή. Το πρόβληµα είναι όταν γράφεις µια φράση όπως «Όταν πονάω, σε έχω ανάγκη», το κοινό πιστεύει ότι τραγουδάς για τον αγαπηµένο σου που είναι µακριά. Όµως δεν είναι έτσι. Είναι τραγούδια για τη φιλία, για τους ανθρώπους, για τις σχέσεις.

Πολλά από τα τραγούδια σας εκφράζουν θλίψη και πόνο. Έχει να κάνει αυτό µε εσάς; Είστε άνθρωπος που πονάτε µέσα σας;

Όχι. Απλά τραγουδάω για τον πόνο. Για τη λύπη. Για τα προβλήµατα. Επειδή αυτός είναι ένας τρόπος για να τα απαλύνω. Δύο ή τρία τραγούδια µου µιλάνε για την ευτυχία. Όπως για παράδειγµα στο άλµπουµ «Vida Tóxica» υπάρχει το τραγούδι «Sé feliz» («Να είσαι ευτυχισµένος»). Δεν έχουν νόηµα όµως 20 τραγούδια για την ευτυχία. Εάν όταν τραγουδάς 200 κοµµάτια για τη δυστυχία, τον θυµό, τον πόνο, έχεις περισσότερες πιθανότητες να εκφράσεις και να αγγίξεις τον κόσµο. Πολύ δε περισσότερο όταν τραγουδάς για τα συναισθήµατα, τις αποτυχίες και τις ελπίδες.

Εκφέρετε πολιτική άποψη µέσα από τα τραγούδια σας;

Όχι άµεσα. Ωστόσο, υπάρχει πάντα το πολιτικό στοιχείο. Από τη στιγµή που είσαι ένας απογοητευµένος άνθρωπος και που παρακολουθείς τα προβλήµατα γύρω, εάν τα αναλύεις, τους δίνεις ουσιαστικά και µια πολιτική ερµηνεία. Μπορεί να µη λέµε «οι πολιτικοί είναι καλοί», «οι πολιτικοί είναι κακοί» αλλά η στάση µας στη ζωή είναι πολιτική.

Σηµαίνει κάτι η ποίηση για τη ζωή;

Η ποίηση είναι για µένα σαν το απόσταγµα της ζωής. Σαν να εµπεριέχεται σε ένα µικρό στίχο, µε δέκα συλλαβές, το άρωµά της.

Και ο κινηµατογράφος, µέσα από τον οποίο γίνατε γνωστή σε όλο τον κόσµο;

Αναµφίβολα τρέφω µεγάλη ευγνωµοσύνη στον κινηµατογράφο και ιδιαίτερα στον Πέδρο Αλµοδόβαρ. Επειδή χάρη στη συνεργασία µας είχε πιο γοργή και πιο ευρεία απήχηση η µουσική µου. Ήταν για µένα σαν ένα µεγάλο παράθυρο στον κόσµο.

Δεν έχετε µόνο ισπανικό κοινό αλλά κοινό από όλον τον κόσµο –όπως και το ελληνικό. Για ποιον λόγο πιστεύετε ότι συµβαίνει αυτό;

Θα σας απαντήσω µε ένα παράδειγµα. Συµβαίνει κάτι θαυµάσιο που µε εκπλήσσει. Τραγουδάω κυρίως στα ισπανικά. Κάποιες φορές προσπαθώ στα γαλλικά. Όταν τραγουδάω στα γαλλικά, οι Γάλλοι µου λένε ότι µε προτιµούν στα ισπανικά. Πιστεύω ότι είναι σηµαντικό να γνωρίζεις το τραγούδι που ερµηνεύεις. Να γνωρίζεις τις λέξεις, την ιστορία του. Πιο σηµαντικό όµως είναι να κάνεις το κοινό να νιώθει, ακόµη κι αν δεν γνωρίζει το νόηµα των λέξεων. Αυτό ακριβώς πιστεύω ότι µου συµβαίνει κάποιες φορές.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που ζηλέψατε στην καριέρα σας;

Υπάρχουν πολλά που µου αρέσουν. Για παράδειγµα κάποια ιταλικά εξαιρετικά κοµµάτια που θυµάµαι. Θα µπορούσα µια µέρα να τα ερµηνεύσω. Όµως αυτή τη στιγµή µε ενδιαφέρει να ερµηνεύω καινούργια τραγούδια που µιλάνε για την εποχή µου.

Θα µιλούσατε για την περιπέτεια που είχατε µε την υγεία σας; Ή προτιµάτε να την ξεχάσετε;

Όχι, όχι. Προτιµώ να απαντήσω σε άλλη ερώτηση αλλά µπορώ να µιλήσω και για την ασθένεια χωρίς κανένα πρόβληµα. Έχω περάσει δύο καρκίνους του µαστού και είµαι ακόµη εδώ. Με τα µαλλιά πιο κοντά, αλλά χωρίς κανένα πρόβληµα. Με την ίδια δύναµη, µε την ίδια ανάγκη να µεταδίδω ιδέες και ιστορίες στον κόσµο. Και να εκλαµβάνω αυτή την εµπειρία µου ως κάτι που διαµορφώνει ένα κοµµάτι της ζωής µου, χωρίς τίποτα δραµατικό. ∆ίχως τίποτα το δραµατικό.

info:
«Passion» από τη Λουθ Κασάλ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (τηλ. 2109-7282.333) την Παρασκευή 18 και το Σάββατο 19 Μαρτίου. Στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης την Κυριακή 20 Μαρτίου. Εισιτήρια: 20-70 ευρώ. Πληροφορίες στο τηλ. 210-7258.510. Χορηγός επικοινωνίας: «ΤΑ ΝΕΑ».

∆είτε το βίντεο της συνέντευξης από αύριο, Κυριακή, στο www.tanea.gr