Προβλήματα με τα ισπανικά στην ελληνική εκπαίδευση

Kάποιοι δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται, ενδιαφέρθηκαν μόνο για την αυτονόμηση του τμήματος Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Ε.Κ.Π.Α και αδιαφόρησαν παντελώς για την εισαγωγή Παιδαγωγικών μαθημάτων και Διδακτικής στο πρόγραμμα σπουδών της Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού του Ε.Α.Π, καθώς και για την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων Ισπανικής του Ε.Κ.Π.Α, των αποφοίτων Ισπανικής του Ε.Α.Π, καθώς και των αποφοίτων της Ειδίκευσης Ισπανικής του Ιονίου.

Γιατί να σπουδάσει κάποιος Ιταλική και Ισπανική Φιλολογία, Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμό, Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμό και η Διδακτική της ως Ξένης, όταν γνωρίζει ότι οι κλάδοι ΠΕ 34 Ιταλικής και ΠΕ 40 Ισπανικής είναι ανενεργοί, ότι δηλαδή δεν γίνονται μόνιμοι διορισμοί καθηγητών Ιταλικής και Ισπανικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Γυμνάσια, Ενιαία και Επαγγελματικά Λύκεια), ότι δηλαδή η Ιταλική και η Ισπανική γλώσσα δεν έχουν εισαχθεί ως γλώσσες επιλογής και στα ωρολόγια προγράμματα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ('Ε και 'ΣΤ Δημοτικού).

Ποια είναι η πίεση που δέχθηκε το Υπουργείο Παιδείας από τους Προέδρους και από τα μέλη Δ.Ε.Π των τμημάτων Ιταλικής και Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Ε.Κ.Π.Α;

Το Υπουργείο Παιδείας εκούσια, ή λόγω χιλιάδων διορισμών στους κλάδους ΠΕ 05 Γαλλικής (3.625 μόνιμοι καθηγητές Γαλλικής) και ΠΕ 07 Γερμανικής (1.745 μόνιμοι καθηγητές Γερμανικής) προωθεί τη διδασκαλία της δεύτερης ξένης γλώσσας (Γαλλικής, Γερμανικής) και δεν ενθαρρύνει τη Πολυγλωσσία με την προώθηση της διδασκαλίας της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας, η οποία παραμένει στα χαρτιά και δεν υλοποιείται μέσω μόνιμων διορισμών καθηγητών Ιταλικής και Ισπανικής, αλλά και με την εισαγωγή της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Γιατί να υπάρχουν πανεπιστημιακά τμήματα, των οποίων οι απόφοιτοι να μην έχουν ουσιαστικά επαγγελματικά δικαιώματα (Ιταλικής και Ισπανικής Φιλολογίας), όταν απόφοιτοι συναφών πανεπιστημιακών τμημάτων (Αγγλικής, Γαλλικής και Γερμανικής Φιλολογίας) μπορούν εδώ και δεκαετίες να απασχολούνται στη Δημόσια Εκπαίδευση (Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια);

Κάποιοι πανεπιστημιακοί καθηγητές πίεσαν για να γίνουν αυτά τα τμήματα, αλλά δυστυχώς δεν ενδιαφέρθηκαν για τη βιωσιμότητα των τμημάτων τους.

Φυσικά και η πολιτική του Υπουργείου Παιδείας ήταν τόσα και τόσα χρόνια να δημιουργεί πανεπιστημιακά τμήματα χωρίς κανένα σχεδιασμό.

Ακόμηοι απόφοιτοι του προγράμματος σπουδών Σπουδές στον Ελληνικό
Πολιτισμό δεν έχουν κατοχυρώσει τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, αλλά το Ε.Α.Π τσεπώνει 700 ευρώ τη θεματική ενότητα.

Γιατί λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας να δημιουργεί αφειδώς πανεπιστημιακά τμήματα και προγράμματα σπουδών, όταν δεν έχει κατοχυρώσει εκ των προτέρων τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τους.

Δεν καταλογίζω ευθύνες στους γονείς, στους μαθητές, στους αποφοίτους των συγκεκριμένων σχολών, ούτε στους διάφορους Συλλόγους Αποφοίτων (ΠΑ.Σ.ΑΠ.ΙΣΠ - Ε.Α.Π) και Πτυχιούχων (ΠΑ.Σ.Π.Ι.Φ - Ε.Κ.Π.Α), αλλά ΣΤΑ ΜΕΛΗ Δ.Ε.Π, δηλαδή ΣΤΟ ΜΟΝΙΜΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΜΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, ΣΤΟΥΣ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ που διδάσκουν στα τμήματα Ιταλικής και Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας.

Θα μπορούσαν ως ένδειξη διαμαρτυρίας να είχαν απέχει συμβολικά από τις διαλέξεις τους και να συμπαρασταθούν στους Συλλόγους Καθηγητών Ιταλικής και Ισπανικής, οι οποίοι είχαν προβεί σε παραστάσεις διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας.

Μιλάω συγκεκριμένα. Δεν αναφέρομαι γενικά και αόριστα στον οποιονδήποτε.

Συνένοχοι δεν είναι μόνο οι εκλεγμένοι, οι διοικούντες αλλά και αυτοί που εκλέγουν, οι διοικούμενοι.

Συνένοχοι δεν είναι μόνο οι διάφοροι Υπουργοί, Υφυπουργοί και Γενικοί Γραμματείς της εκάστοτε ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, οι οποίοι οφείλουν να σχεδιάζουν λεπτομερώς και με μακροπρόθεσμο ορίζοντα την εκπαιδευτική πολιτική, αλλά και οι διάφορες ομάδες πίεσης (συντεχνίες πανεπιστημιακών καθηγητών, τοπικοί παράγοντες). Εδώ και τόσα χρόνια η εκπαδευτική πολιτκή μας ως προς την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση βασιζόταν στη δημιουργία τμημάτων με εξειδικευμένο γνωστικό αντικείμενο.

Ίσως τελικά η Πολυγλωσσία που αρμόζει στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να είναι αυτή της δεκαετίας του 80, ο χωρισμός δηλαδή των σχολικών μονάδων σε αγγλόφωνα και γαλλόφωνα για να μπορεί ο κάθε διευθυντής να μην κουράζεται ώστε να φτιάξει το πρόγραμμα με τα διάφορα κενά, το Υπουργείο Παιδείας να μην χρησιμοποιεί όλες του τις πιστώσεις για να προσλαμβάνει καθηγητές για 5 διαφορετικούς ξενογλωσσους κλάδους (Αγγλικκής, Γαλλικής, Γερμανικής, Ιταλικής, Ισπανικής) και οι καθηγήτριες Γαλλικής να μην μετακινούνται σε άλλη σχολική μονάδα, πέραν της οργανικής τους θέσης. Όλα μέλι γάλα και ας μην γίνει ποτέ πράξη το σύνθημα ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ.

Εκ των υστέρων, μιας και είναι ελαφρώς εκτός θέματος το σχόλιό μου, το αποσύρω.