Ως πότε; Πρωτοσέλιδο στην El País

Περισσότερα
15 Χρόνια 4 Μήνες πριν #1245 από Χρηστος ducatisti999s
Δεν διάβασα όλα τα ποστ,αλλά καλό είναι να μην ακούμε μόνο τα κανάλια τι λένε και τι θέλουν να μας περάσουν,αλλά να έχουμε και δικιά μας άποψη!
Τα πραγματα ειναι πλεον ολοφανερα.
Την διαδήλωση την έπνιξαν πάλι τα όργανα του παρακράτους,αυτό του είδους διαδηλωσεις θέλουν να περάσουν στον λαό ότι είναι.Αυτή η διαδηλωτές αιτώ το ποιον τους,άτομα τραμπούκοι που ουδεμιά σχέση έχουν με αυτό που τους παρουσιάζουν τα ΜΜΕ είτε σαν αναρχικούς,αριστεριστές,αντιεξουσιαστές.Κάθε πράγμα διαφορετικό το ένα με το άλλο,που κανένα από αυτά δεν εχει σχέση και το μανιφέστο τους με τα έκτροπα που συμβαίνουν.
Αυτό που γίνετε λέγεται ''τραμπουκισμός'' ή ''αληταμπουρισμός'' και τίποτα από αυτά που μας παρουσιάζουν.
Η πορεία πνίγηκε ξαναλέω από το παρακράτος(τουλάχιστον στην αθήνα την μητέρα της ''μάχης''),όλοι αυτη που θελαν να διαμαρτυρηθούν κατά της σκληρής αστυνόμευσης και οχι μόνο αγανάκτησαν και εγκατέλειψαν απογοητευμένη,αυτό αφορά άτομα μη-μέλη κάποιας οργάνωσης,γιατί οι οργανώσεις έχουν μάθει καλά πλέον πως να πνίγουν διαδηλώσεις-πορείες που μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και σε εξέγερση λόγο της τωρινής(και μέλλουσας με το υπάρχον σύστημα) οικονομικής κρίσης που υπάρχει.Τέλος με αυτό δεν το αναλύω παραπάνω.
Πάμε παρακάτω στα ΜΜΕ.
Γνωστή η ράτσα τους και η δύναμη τους που έχει δημιουργηθεί από την ''κλεισούρα'' που εχω προαναφέρει,δεν είναι τυχαίο ότι αυτά είναι ελεγχόμενα από μεγάλα τραστ του οικονομικού συστήματος με παράδειγμα της εφημερίδες των Η.Π.Α(της κορυφαίες σε πωλήσεις αναφέρομαι)που ανήκουν σε έναν επιχειρηματία στις Η.Π.Α όπου λόγο του ότι απαγορεύεται να είναι ιδιοκτήτης πάνω από μια κολοφυλλάδα έχει βάλει άλλους(δικούς του)από πίσω και είδη εξετάζουν να αλλαχθεί ο νόμος και να μην ισχύει η μόνο μια ιδιοκτησία.Αυτό ήταν ένα από τα πολλά παραδείγματα το τι δύναμη έχουν τα ΜΜΕ...ΠΡΟ-ΠΑ-ΓΑ-ΝΔΑ!!!
Πάμε τώρα στα της ελλάδος και τα ξένα ΜΜΕ,με λίγα λόγια και απλά αυτό για να μην κουράζω.
Από την στιγμή που τα ΜΜΕ κάνουν ότι θέλουν τι θα παρουσιάζουν της πορείες στην ελλάδα?σαν κάτι καλό?Δεν νομίζω!Άλλωστε η δύναμη είναι η μάζα και όχι η εξουσία,έχει αποδειχθεί πολλάκις!
Προχωράω τώρα στον αλέξανδρο.
Ποιες στεναχώριες και πράσινα άλογα μας παρουσιάζουν?Ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος?Όλοι κλαίνε στην TV και το ΠΑΙΖΟΥΝ ακριβώς το παίζουν λυπημένη γιατί ετσι πουλάνε,εάν ήταν και 14 ετών αντί 16 ακόμα μεγαλύτερη τηλεθέαση.Μου θυμίζει των σεισμό του 99' στην αθήνα που τα κανάλια συναγωνίζονταν ποιος έχει πιο πολλούς νεκρούς και όταν έβρισκαν νεκρό πετάγονταν γρήγορα και με χαρά που την έβλεπες στο γυαλισμένο μάτι τους,<<ΕΞΗΝΤΑ ΝΑΙ ΕΞΗΝΤΑ>>και μετά ξανά σιωπηλή (γιατί ετσι τους έχει δασκαλέψει ο ''πρόεδρος'') τα δήθεν κροκοδειλίσια κλάματα και δάκρυα <<ωωω τι κρίμα αυτός ο καταστροφικός σεισμός ευχόμαστε να μην είναι άλλα θύματα>>!
Ρε άι στο διάολο καθίκια(συγνώμη αλλά δεν βρίσκω πιο κατάλληλη λέξη να πω).Και εγώ στεναχωρήθηκα(πραγματικά)αλλά δεν το παίζω δήθεν και δεν είμαι αναίσθητος.Χάθηκε ένα παιδάκι τζάμπα και άδικα όπως χιλιάδες άλλα καθημερινά παγκοσμίως που με στεναχωρούν το ίδιο.Αλλά βλέπεται αυτά που πεθαίνουν από την πεινά και τους πολέμους ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΝΕ!!
Τώρα για τον μπάτσο δεν εχω να πω τίποτα για αυτόν σαν προσωπικότητα θα μας τιμήσει για άλλη μια φορά το δίκαιο κράτος των ελλώνων(απόγονοι του πλάτωνα και του σωκράτη) ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥΣ!!!(της δικαιοσύνης και όχι των αρχαίων).Δείτε την δολοφονία καρμπόν του ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΛΤΕΖΗ!Τι έγινε στον τότε αστυνόμο?είπαμε κράτος δικαίου... δυσμενή μετάθεση!!!!!Ε και?
Συνεχίζω απτόητος και άκρως απογοητευμένος,όσοι δεν ακούτε και βαριέστε το διάβασμα δεν πειράζει έχετε το face book!
Όλα αυτά γίνονται με αφορμή την δολοφονία του νεαρού για να δείξουν οτι οι διαδηλωτές είναι τραμπούκοι και κλεφτρόνια για να πάρουν πιο σκληρά μέτρα αστυνόμευσης την επομένη διαδηλώσει που θα θίγει συμφέροντα τους,αυτή την φορά όμως δεν θα είναι τραμπούκοι,προβοκάτορες και ασφαλίτες στη πορεία αλλά διαδηλωτές-πολίτες που ψάχνουν και θέλουν να βρουν το δίκιο τους και μια καλύτερη ζωή.
Αυτά από εμένα που εάν είχα και άλλο χρόνο(ποτέ δεν είναι αρκετός)θα σας κούραζα και άλλο.Τώρα εάν εσείς χορταίνεται το χορτάρι που σας ταΐζουν τα ΜΜΕ να μου το πείτε έχουμε ωραία λιβάδια εδώ κάτω.

Φιλικά,

Χρήστος νασσόπουλος

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Περισσότερα
15 Χρόνια 4 Μήνες πριν #1250 από admin
Απαντήθηκε από admin στο θέμα Ως πότε; Πρωτοσέλιδο στην El País
Στη Μαδρίτη οι 7 που έπιασαν για τα επεισόδια είναι ήδη "μέσα":
www.elpais.com/articulo/madrid/Prision/a...0081213elpmad_11/Tes
Δέστε και τις ζημιές που έκαναν: 14.000 ευρώ!!! :laugh: :laugh: :laugh:
Πλάκα μας κάνουν;;
Οι αναφορές πάντως στα ισπανικά, αλλά και γενικά ευρωπαϊκά μέσα είναι πάρα πολλές... δεν προλαβαίνω να διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων!! Πχ:
www.elpais.com/articulo/opinion/leccion/...1216elpepiopi_12/Tes

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Περισσότερα
15 Χρόνια 4 Μήνες πριν #1251 από Jana
Απαντήθηκε από Jana στο θέμα Ως πότε; Πρωτοσέλιδο στην El País
Τα εμαθα κι εγω! Απ' οτι φαινεται εχουν τρομαξει εδω (και αλλου) και ειιπαν να χτυπησουν στη ριζα για παραδειγματισμο!
Αλλιως δεν εξηγηται που τους βαλαν μεσα και τους εχουν απαγγελθει κατηγοριες και ολα αυτα. Τι να πω...! Η El Pais παντως καθε μερα με απογοητευει ολο και πιο πολυ! Χτες ειχε ενα editorial απιστευτο... :dry:

laversiondejana.blogspot.com

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Περισσότερα
15 Χρόνια 4 Μήνες πριν - 15 Χρόνια 4 Μήνες πριν #1253 από hispanista
Απαντήθηκε από hispanista στο θέμα Ως πότε; Πρωτοσέλιδο στην El País
Ένα άρθρο για τα Εξάρχεια, για να μαθαίνει και η El País... :angry:


El barrio ateniense de Exarjia
Desde lo que el diario El País llama "el gueto"

Noemí Sobregués
Rebelión


Me sorprendía hace unos días ( www.rebelion.org/noticia.php?id=77308&ti...e-el-país-no-contó)- ) que la enviada especial de El País en Atenas se hubiera quedado sentada ante el televisor el día del entierro de Alexis y de la multitudinaria manifestación estudiantil en la plaza Síntagma. Tiende una a pensar que un enviado especial debería estar en el ojo del huracán, allí donde están teniendo lugar los acontecimientos que va a relatarnos, pero también entiende una que todos somos humanos: la enviada especial podría estar alojada en un hotel de un barrio residencial a las afueras de Atenas (es decir, el centro le quedaba un poco lejos, y el transporte está complicado en esta ciudad desde hace una semana), y ese día podría haber estado agotada y haberse quedado medio dormida ante la tele, sin fuerzas siquiera para pulsar el mando a distancia y cambiar de canal. Estas cosas son comprensibles.

También puedo llegar a entender que la enviada especial de El País tenga la mala suerte de preguntar a Nikos, a Yannis y a Kostas, y que los tres sean fachas. Es mucha mala suerte, no digo que no, pero podría pasar.

Lo que de ninguna manera me cabe en la cabeza es que alguien que haya pisado Atenas y se haya dado una vuelta por Exarjia (lo que se supone que debería haber hecho cualquiera que pretenda informar sobre lo que está pasando en esta ciudad desde hace ya una semana larga) se atreva a decir que este barrio es un gueto ( www.elpais.com/articulo/internacional/ep...81212elpepiint_7/Tes ). Las carcajadas de todos aquellos con quienes lo he comentado, y han sido muchísimos, han llegado a menudo a las lágrimas. Y siempre, superado el ataque de risa, me preguntan: “¿Dónde se aloja esta enviada especial?”.

Personalmente, empiezo a pensar que no se aloja en ningún sitio. Que no hay enviada especial de El País en Atenas. Es imposible. Pero si resulta que me equivoco y sí que la hay, aprovecho la ocasión para invitarla a tomarse un frapé conmigo en la plaza Exarjia. Que venga con tiempo, porque de paso daremos una vuelta por el barrio.

Partiremos del este, donde Exarjia linda con Kolonaki, uno de los barrios más pijos de Atenas (todo el mundo sabe que los guetos suelen lindar con los barrios exclusivos). Pasaremos por el Instituto Francés (a los franceses les va la marcha, así que prefieren albergar sus instituciones cerca de los guetos), el Goethe Institut (los alemanes no se enteran) y el Instituto Cervantes (los españoles no podemos permitirnos alquilar un local si no es cerca de un gueto, claro). Ya en territorio propiamente exarjiota, dejaremos atrás la Facultad de Magisterio y la de Derecho, pasaremos ante la sede central del Pasok, en pleno centro del barrio (es natural que los socialistas quieran su sede central en un gueto, porque eso les acerca al pueblo), y de camino al Politejnío la enviada especial de El País tendrá ocasión de observar que vivo en el barrio con mayor densidad de librerías de toda la ciudad. Verá también la gran cantidad de pequeños talleres tipográficos donde todavía se hacen libros al estilo tradicional, ediciones bellísimas hechas a mano. Y tiendas de instrumentos musicales cada cien metros.

Pasaremos corriendo y semiencapuchadas ante el Politejnío, no sea que nos caiga un bote lacrimógeno en la cabeza, y nos plantaremos en el Museo Arqueológico Nacional, también en Exarjia. Y de allí hacia el norte, donde explicaré a la enviada especial de El País que esos locales cuyos carteles me temo que no entiende son sedes de todo tipo de grupos políticos (de izquierdas, claro está), de agrupaciones antiglobalización, de asociaciones de vecinos, de asambleas de ciudadanos que organizan actividades diversas.

Que éste no es un barrio de vecinos a la antigua usanza, de ancianos y jubilados, no será necesario que se lo señale. Podrá verlo por sí misma. De lo que Exarjia está llena, y a todas horas, es de jóvenes (en su mayoría universitarios), de tabernas, de bares de copas y de terrazas. Es uno de los centros de la vida nocturna ateniense.

Hay algo en lo que la enviada especial de El País sí tenía razón: en Exarjia hay serios problemas con la heroína desde hace años (aunque debo precisar que en Grecia no sucede como en España, donde la heroína va de la mano de la delincuencia). Hace apenas un par de meses la situación llegó a un punto nunca visto hasta entonces: los yonquis y los traficantes ocupaban la plaza Exarjia a todas horas, incluso estaban prácticamente alojados en ella, durmiendo en el césped. Los vecinos y los propietarios de los locales de los alrededores se hartaron de llamar a la policía denunciándolo. Todos sabemos a qué hora y dónde llegan los traficantes a repartir su mercancía. Todos menos la policía, al parecer. Ni una sola vez se dio una vuelta por la plaza. Lo único que le interesa a la policía en este barrio son los “anarquistas”. Sólo salen de la comisaría con cascos, escudos y botes lacrimógenos colgados de la chaqueta para hacer la ronda en busca de “jóvenes alborotadores” (y siempre los encuentran). Es vox pópuli que no sólo hacen la vista gorda con los traficantes, sino que intentan incentivar que el barrio se llene de yonquis. Mejor yonquis que anarquistas.

Los vecinos decidieron tomar cartas en el asunto. Obviamente no se tomaron la justicia por su cuenta. Es un barrio de izquierdas, insisto. Lo que hicieron fue intentar recuperar la plaza para los vecinos organizando eventos diversos: mercadillos de trueque, sesiones de DJ’s, asambleas, entre otras actividades.

Quisiera además insistir en el asunto de la presencia policial en el barrio. Con motivo de las Olimpiadas en Atenas, el gobierno se puso manos a la obra dispuesto a ofrecer una imagen del país acorde con las exigencias de quienes mandan en Occidente. Logró desarticular de una manera más bien rocambolesca el grupo terrorista 17-N, declaró que la cuna del “eje del mal” de los grupos antisistema estaba en Exarjia y prometió, al más puro estilo Bush, limpiar ese mal de la ciudad. El embajador de Estados Unidos en Grecia se quedó tan contento, que afirmó por televisión que viajar a Atenas aquel verano de 2004 era seguro tanto para los equipos estadounidenses como para el público. Desde entonces Exarjia está tomada veinticuatro horas al día, siete días por semana, por los MAT (la policía antidisturbios), siempre en uniforme de asalto, dispuestos a liarse a porrazos y a rociarnos con sus gases lacrimógenos a la primera ocasión que se les presenta; ocasiones que han ido tanto de un insulto por parte de transeúntes hartos de verse permanentemente rodeados de antidisturbios, hasta el lanzamiento de alguna que otra botella vacía –que, como por desgracia hemos visto, podía ser respondida con balas. La omnipresente presencia policial –una presencia en la mayoría de los casos simbólica en lo que se refiere a “protección ciudadana”, pero especialmente provocadora por lo que respecta a posibles “sospechosos de provocar disturbios” (léase llevar el pelo largo, o vestir con ropa negra o deportiva)– se ha hecho insoportable para los vecinos del barrio, que sólo deseamos que acabe de una vez por todas este absurdo e injustificado estado de sitio.

Entiendo que ni siquiera el mejor periodista del mundo podría estar enterado de todo. Es difícil escribir con propiedad tanto de los acontecimientos en Grecia esta última semana como de El Salvador, de la intelectualidad de los imanes, de las plantas que vienen de América, de los inmigrantes luteranos, de Groenlandia y de la prostitución (algunos de los temas sobre los que la enviada especial de El País ha escrito este año). Lo que cada quien se vea obligado a hacer para ganarse el sueldo me tiene sin cuidado. Los hay que se meten a policías. Me sorprende, no obstante, que un periódico como El País recurra a trabajadores que igual planchan un huevo que fríen una corbata para cubrir eventos tan importantes como los que están teniendo lugar en Grecia esta semana. O acaso lo que sucede es que El País ha enviado especialmente a la persona adecuada, a la que no tiene demasiados problemas o no le queda más remedio que seguir la línea ideológica que día a día destilan casi todas las páginas en las que se aborda este tema: repetir hasta la saciedad que lo que está sucediendo a este lado del Mediterráneo no son más que altercados protagonizados por anarquistas radicales y vándalos.

Un abrazo desde el gueto.


Πηγή: www.rebelion.org/noticia.php?id=77576&ti...lama-%22el-gueto%22-

Uno es capaz de lograr lo que sea, si su entusiasmo no tiene límites.
Last edit: 15 Χρόνια 4 Μήνες πριν by hispanista.

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Περισσότερα
15 Χρόνια 4 Μήνες πριν - 15 Χρόνια 4 Μήνες πριν #1254 από Jana
Απαντήθηκε από Jana στο θέμα Ως πότε; Πρωτοσέλιδο στην El País
Πολυ καλο το αρθρο που εβαλες hispanista! Μπραβο! Οπως ηδη εχω πει η El Pais μεγαλη απογοητευση. Το editorial το οποιο ανεφερα πιο πανω βρισκεται εδω www.elpais.com/articulo/opinion/Grecia/s...81215elpepiopi_1/Tes
Ενα αλλο που ειχαν βαλει παλι ελεγε ανακριβιες και δημιουργουσε εντυπωσεις.
Κι εγω, οπως και αρκετοι αλλοι τους απαντησαν στα σχολια του αρθρου εκεινη τη μερα για το οτι δεν εχουν ιδεα για το συμβαινει πραγματικα (ή δεν θελουν να πουν τι βλεπουν, δε ξερω)
Στη συνεχεια, χτες νομιζω, βαλανε στη πρωτη σελιδα στο ιντερνετ το βιντεο απο την καταληψη των νεων στην ΕΡΤ απο το μεσημεριανο δελτιο ειδησεων. Μονο που το βιντεο που εβαλαν δεν ηταν το σωστο, ηταν ενα βιντεο απο εναν τοπικο σταθμο της Πατρας και την καταληψη που ειχαν κανει εκει νεοι και μιλαγαν για το τι συμβαινει, καμια σχεση γιατι το ενα ηταν ενα μολις λεπτο (το σωστο) και το αλλο πολυ ωρα και ελεγε SuperB, (καλα ειναι τοσο δυσκολο να βρουν το σωστο βιντεο;) αμεσως τους εστειλα μηνημα εκει που λεει "διορθωστε αν υπαρχει λαθος στη σελιδα" και ειδα οτι το αλλαξαν. Σιγουρα και αλλοι θα διαμαρτυρηθηκαν. Σημερα εχουν βγει παντως με αλλο αρθρο απο τον subdirector που τα λεει καπως καλυτερα...

laversiondejana.blogspot.com
Συνημμένα:
Περισσότερα
15 Χρόνια 4 Μήνες πριν #1255 από sanaxs
Απαντήθηκε από sanaxs στο θέμα Ως πότε; Πρωτοσέλιδο στην El País
Ο Αριστοτέλης είχε πει κάποτε ότι ο θυμός είναι ένα πάθος θηριώδες κατά τη διάθεση και συνεχές κατά την πρόσληψη, σκληρός και βίαιος ως προς τη δύναμη, αίτιος φόνων, σύμμαχος συμφοράς, συνεργός βλάβης και ατιμίας, χρημάτων απώλεια καθώς επίσης αρχηγός καταστροφής.
Ο Αριστοτέλης μιλάει για το θυμό που νιώθουμε όλοι μας. Θυμό για τη δολοφονία ενός μικρού παιδιού, θυμό για τις καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.
Αδερφάκια του θυμού είναι η οργή και η αγανάκτηση. Αισθανόμαστε οργή για την αδικία, για την απάθια, για την ατιμωρησία. Αισθανόμαστε αγανάκτηση για την ανασφάλεια, για την ανεργία, για την κοινωνία.
Ξεχάσαμε όμως να νιώσουμε θυμό, οργή και αγανάκτηση για τον ίδιο μας τον εαυτό. Έχουμε ξεχάσει ότι όλοι μας είμαστε μέρος αυτής της κοινωνίας, μιας κοινωνίας βίας, απέχθειας και απληστίας. Μιας κοινωνίας που τη δημιουργήσαμε εμείς, με πολύ κόπο και πολύ μεράκι. Με το πέρασμα των χρώνων όμως συνειδητοποιήσαμε ότι αυτή η κοινωνία δε μας ταιριάζει, δεν μας αρμόζει. Εγγεγραμένοι όμως, ως φανατικά μέλη του σύγχρονου θεού μας, του χρήματος, την αφήσαμε να μας εξουσιάσει. Και το πιο τραγικό από όλα είναι ότι το ξέρουμε.
Και ξαφνικά βλέποντας κάποιους νέους ανθρώπους να αντιδρούν, κάποιους νέους που προσπαθούν να μας θυμίσουν τι ήμαστε, τους κατηγορούμε για τις καταστροφές που δημιουργούν. Λες και όλες οι επαναστάσεις, γιατί να μη γελιόμαστε για επανάσταση πρόκειται, απέναντι στο κατεστημένο δεν έγιναν προκαλόντας υλικές ζημιές, αρκεί να ανατρέξουμε στο παρελθόν. Αλλά ακόμα και για αυτές τις ζημιές πάλι εμείς φταίμε. Φταίμε γιατί τους έχουμε δώσει όλα τα υλικά αγαθά που απαιτεί η κοινωνία του σήμερα, μια κοινωνία που εμείς φτοιάξαμε, όπως Η/Υ, κινητά τηλέφωνα, αυτοκίνητα, σπίτια και δεν τους δώσαμε αγάπη, αξίες και γνώσεις. Ίσως γιατί και εμείς τις έχουμε ξεχάσει.
Ο Αίσωπος είχε πει κάποτε ότι ο άνθρωπος φοράει δύο σακούλες πάνω του τις οποίες τις γεμίζει με λάθη. Αυτή που βάζει μπροστά του τη γεμίζει με λάθη των άλλων για να τους τα υπενθυμίζει και να τους κατηγορεί. Αυτή που βάζει πίσω του τη γεμίζει με τα δικά του λάθη, για να μη τα βλέπει ποτέ.

Administrador deme la voz, deme la voz, deme la voz

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.175 δευτερόλεπτα