Ενας νεκρός στην ταυροδρομία

La mañana...
Los responsables del Gobierno de Navarra acaban de informar de la identidad del fallecido. Se trata de Daniel Jimeno Romero, un corredor de 27 años natural de Alcalá de Henares (Madrid) y que se encontraba en Pamplona de vacaciones junto a su familia. El mozo ha sido identificado por su madre y novia en el Hospital Virgen del Camino, donde ha fallecido esta mañana.
La cirujana torácica Esther Vila, encargada de atender en el Hospital al corredor fallecido, ha explicado que el mozo "tenía arrancada la vena cava y no se ha podido hacer nada por salvar su vida".

...y la tarde...
Estaba claro que la de hoy no iba a ser una corrida más. No iba a ser un día más de jolgorio, ruido, fiesta y toros. Y no lo fue. Arrancó la tarde con el corazón todavía encogido y se sobrecogió aún más con el paseíllo. Se había programado un minuto de silencio que no fue tal. Dos o tres, tremendos. No hubo música, ni pancartas, ni siquiera ruido en el paseo. Sólo duelo. Caras tensas y miradas al cielo. Y de pronto, con los toreros destocados en señal de respeto, Pamplona entera se puso en pie para honrar a su muerto.
Daniel era de Madrid, pero hoy era más pamplonés que nunca. Porque esta ciudad, acogedora como pocas, así lo trató. Y así lo honró. De pronto, una de las charangas de sol se puso más en pie que nadie y arrancó con el sonido trompetero de "El Silencio", de Roy Etzel. En ese momento no hubo manera de contener las emociones. Lágrimas por las mejillas de mucha gente, las imágenes de la mortal cogida una y otra vez en la mente y el sentimiento de impotencia.
Las trompetas derramaban lágrimas a través de sus notas. Casi tres minutos de duelo al son melancólico de Etzel. El mismo que hace catorce años homenajeó a Mattew Peter Tassio. El mismo que recorría las entrañas más profundas como si de un pitonazo se tratase. El respeto más profundo de unas gentes que viven sus fiestas por y para el toro. Para ese animal mágico que coge, hiere y mata. Esa muerte siempre tan presente y tan pocas veces consciente. Sobre todo por las tardes.

El toro del infausto homenaje se soltó en primer lugar y se recibió con una sonora pitada. No tenía la culpa, pero en estos casos siempre se busca un culpable. Le tocó a El Fandi, y nadie mejor que él para darle la vuelta a ese ambiente. Tardó lo que llegaron las banderillas. Tres pares y una carrera hasta pararlo en seco. Se desataron todos, la gente había entrado en la corrida.
El toro tuvo gran son, sobre todo por el izquierdo. Por el derecho se metió muchas veces, seguramente consecuencia de los innumerables recortes de la mañana. Brindó su faena El Fandi al cielo y de nuevo afloraron sentimientos. Claro el toro, se empeñó Fandila en darle fiesta por el derecho y fue nones. Duró poco, y cuando El Fandi se puso con la zurda no había toro. Abrió y cerró David de rodillas y el sol se vino abajo. Metió una estocada atravesada algo apurado y la plaza pidió la oreja. No tomaron mucha cuenta del intermedio, con demasiados pases de torero fácil y seguro. Sin decir nada tampoco. Despacito casi siempre.

Αρθρα απ'το Burladero.com

Εγω καθομουν και εβλεπα χθες στο tve internacional οτι, κοσμος,δημοσιογραφοι,και οι γιατροι ακομα συμμετεχουν σε αυτο το εμποροπανηγυρο που πλεον εχει παρει διεθνη χαρακτηρα και πουλαει τρελα.Γιατι να το σταματησουν?και οι νεκροι ανεβαζουν την ακροαματικοτητα.Δινουν κυρος!Με την τρελα τους κανουν την δουλεια τους.

kostasv έγραψε:

Εγω καθομουν και εβλεπα χθες στο tve internacional οτι, κοσμος,δημοσιογραφοι,και οι γιατροι ακομα συμμετεχουν σε αυτο το εμποροπανηγυρο που πλεον εχει παρει διεθνη χαρακτηρα και πουλαει τρελα.Γιατι να το σταματησουν?και οι νεκροι ανεβαζουν την ακροαματικοτητα.Δινουν κυρος!Με την τρελα τους κανουν την δουλεια τους.

Η τελευταία φράση δίνει το νόημα, ειδικά αν την πάρουμε ολόκληρη. Γιατί, σαφώς η Παμπλόνα με την feria του San Fermin κάνει χρυσές δουλειές και τραβάει επισκέπτες απ'όλο τον κόσμο (χάρη και στο Χέμινγκγουει), αλλά συνεχίζει να γίνεται όλο αυτό το νταβαντούρι εξ αιτίας κυρίως αυτής της τρέλας, του aficion, που είναι κάτι εσωτερικό, χωρίς λογική (ποιός με τη λογική θα πήγαινε να κάνει κατι τέτοιο) χωρίς εξήγηση και που σε βάζει να παίζεις τη ζωή σου κορώνα γράμματα..
Η λέξη ταυροδρομία, που χρησιμοποιούμε στα ελληνικά, μας δίνει και μία λάθος ιδέα, λίγο αθλητική γι'αυτό το δρώμενο.
Στην πραγματικότητα ένα encierro, είναι η μεταφορά των ταύρων απο το μέρος άφιξης τους στην πόλη, μέχρι τους σταύλους της αρένας και η παρουσία δρομέων είναι τουλάχιστον απευκταία, καθώς επιρρεάζει τα ζώα και την απόδοσή τους στην ταυρομαχία. Σε κάποια μέρη, καποιοι για να δείξουν το κουράγιο τους, για να προκαλέσουν την τύχη τους ή για τη δίψα τους για θάνατο (για να κλέψω το στίχο του Λόρκα), άρχισαν να τρέχουν μπροστά στα κέρατα των ταύρων και σιγά σιγά αυτό έγινε παράδοση, μια και ήταν σύμφωνο με τον εσωτερικό πύχη των ισπανών, το duende.(λυπάμαι αλλά αυτό δεν γίνεται να το μεταφράσω..)
Κάθε χρόνο γίνονται ένα σωρό ταυροδρομίες (ή encierros), σε όλη σχεδόν την Ισπανία, χωρίς διεθνή χαρακτήρα, χωρίς τουρίστες και χωρίς ιδιέτερη προβολή. Αυτό σημαίνει οτι αλλού θα πρέπει να αναζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους ανθεί μια τέτοιου είδους... τρέλα.

...και η συνέχεια...

Συνολικά 11 τραυματίες –εκ των οποίων οι δύο σε πολύ σοβαρή κατάσταση- είναι ο αιματηρός απολογισμός της έκτης ημέρας των ταυροδρομιών της Παμπλόνα, δύο μόλις ημέρες μετά το θάνατο ενός 27χρονου από χτύπημα ταύρου στο αυχένα του.

Οι δύο βαριά τραυματισμένοι έχουν χτυπηθεί στον αυχένα και στον θώρακα, ενώ σύμφωνα με τους διοργανωτές των ταυροδρομιών, οι γιατροί εκφράζουν ελπίδες ότι θα καταφέρουν να επιζήσουν.

Άλλοι τρεις δρομείς χτυπήθηκαν από τους ταύρους στην πλάτη, στο μπράτσο και στους γλουτούς. Ακόμη έξι δρομείς νοσηλεύονται με διάφορα τραύματα. Οι εθνικότητες των τραυματιών δεν έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι στιγμής.

Οι ταυροδρομίες αποτελούν θεσμό στην Παμπλόνα, πρωτεύουσα της Ναβάρας στη βόρεια Ισπανία, όπου διεξάγονται κάθε πρωί από τις 6 έως τις 14 Ιουλίου στο πλαίσιο των παμπάλαιων εορτασμών στη μνήμη του Σαν Φερμίν, πολιούχου της πόλης.

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο

Bieeeeeen!!!! Αλλά αυτός ο ... άτιμος ο Σουηδός, πολύ με πεδεψε!