MÉS QUE UN CLUB

To moto που συνοδεύει τον μεγαλύτερο σύλλογο στον κόσμο

Το FC Barcelona είναι η δύναμη πίσω από τις ελπίδες και τα όνειρα χιλιάδων ανθρώπων στην Καταλωνία, στην Ισπανία και σε όλο τον κόσμο. Πέρα από τον αθλητισμό τα χρώματα της εμφάνισης της Μπαρσελόνα ( blau - grana) συνδέονται με αρκετά ιδανικά που έκαναν την Μπάρσα ένα μοναδικό σύλλογο. Οι υψηλές αξίες της Μπαρσελόνα σήμερα είναι: πνεύμα κοινωνικότητας, παγκοσμιότητα, καταλανισμός, δημοκρατία και αθλητισμός.


Το FC Barcelona είναι ένα μοναδικό κοινωνικό φαινόμενο που πηγαίνει αρκετά μακριά από τα όρια του αθλητισμού. Η Μπάρσα, έτσι όπως παραδοσιακά αποκαλούν την Μπαρσελόνα οι οπαδοί της, είναι ένα πάθος που μοιράζεται μια ολόκληρη χώρα, η Καταλωνία, με εκατομμύρια ανθρώπους στην Ισπανία και σε όλο τον κόσμο. Τα δυνατά συναισθήματα που σου προκαλεί ο σύλλογος αυτός ξεπερνούν τα σύνορα και όλοι έχουν θέση σε αυτό τα μεγάλο πάθος που πηγάζει από τα χρώματα της φανέλας. Πάνω από 100 χρόνια πέρασαν από τότε που ο Ζοάν Γκαμπέρ ίδρυσε το FC Barcelona το 1899 και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την τεράστια απήχηση που θα είχε στη χώρα όλα αυτά τα χρόνια.

Το σύνθημα «mes que un club» είναι ανοιχτό σε σημασία... Είναι ίσως αυτή η ευελιξία που το κάνει τόσο κατάλληλο για να ορίσει τις πολυπλοκότητες της ταυτότητας του συλλόγου FC Barcelona. Πρόκειται για έναν σύλλογο που αγωνίζεται στα γήπεδα αλλά που η καρδιά του χτυπά στο ρυθμό των ανησυχιών των ανθρώπων του. Το FC Barcelona είναι mes que un club στη Καταλωνία, επειδή είναι το σωματείο που αντιπροσωπεύει περισσότερο τη χώρα και αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους πρεσβευτές της. Επίσης για εντελώς διαφορετικούς λόγους ο σύλλογος είναι περισσότερο από ένας απλός σύλλογος για πολλούς ανθρώπους που ζουν σε άλλες περιοχές της Ισπανίας και βλέπουν την Barca σαν αφοσιωμένο υπερασπιστή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας!

Ο αριθμός των αναγνωρισμένων συνδέσμων φίλων της Μπαρσελόνα έξω από την Καταλωνία και την Ισπανία αυξάνεται καθημερινά και ο σύλλογος θέλει να ανταποκριθεί σε αυτήν την επίδειξη του πάθους για την Barca. Αυτό έχει αναπτυχθεί σε μια ανάγκη και μια υποχρέωση. Και ο καλύτερος τρόπος για το σύλλογο ήταν να κάνει ένα βήμα περαιτέρω και να γίνει «περισσότερο από ένας σύλλογος σε όλο τον κόσμο» επίσης. Ανάγκη και υποχρέωση αποτελεί επιπλέον να επεκταθεί σε διεθνές επίπεδο αυτή η φροντίδα και το ανθρωπιστικό πρόσωπο του συλλόγου. Είναι μια στρατηγική απόφαση που ελήφθη σύμφωνα με την ιστορία του συλλόγου και τον τρόπο που το ποδόσφαιρο συνεχίζει να αναπτύσσεται σε παγκόσμια βάση.

Γι' αυτό και ο σύλλογος έχει αποφασίσει να συμβάλει με 0,7% των τακτικών εσόδων του στην οργάνωση ιδρύματος FCBarcelona προκειμένου μέσω των διεθνών προγραμμάτων συνεργασίας να υποστηρίξουν στόχους Ηνωμένων Εθνών και ακόμη έχουν αναλάβει μια δέσμευση για τα προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας της UNICEF μέσω της δωρεάς ενάμιση εκατομμυρίου ευρώ για τα επόμενα πέντε έτη. Στα πλαίσια αυτής της συμφωνίας οι παίκτες της ποδοσφαιρικής ομάδας φορούν στις εμφανίσεις τους το λογότυπο UNICEF, μια συμφωνία που έχει καταστήσει τη Barca μοναδική. Υπενθυμίζεται ότι πριν λίγους μήνες για την συμφωνία αυτή ο σύλλογος τιμήθηκε με το βραβείο FIFA Fair Play.

Ένα ιστορικό σύνθημα

Το σλόγκαν «mes que un club» δημιουργήθηκε σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία και από ένα ιδιαίτερο πρόσωπο. Θα γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω. Τότε που πρόεδρος του συλλόγου ήταν ο Narcis de Carreras. Στον λόγο του για την αποδοχή της προεδρίας τον Ιανουάριο του 1968 ήταν ο άνθρωπος που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά αυτές τις λέξεις για να περιγράψει την κοινωνική σημασία του συλλόγου στην Καταλωνία. Και λίγα χρόνια αργότερα, το 1973, στην εκστρατεία του για την επανεκλογή στην προεδρία του συλλόγου, ο Agusti Montal i Costa έδωσε την οριστική μορφή στη φράση όταν την υιοθέτησε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του. Η Barca είναι "quelcom mes que un club de futbol» («κάτι περισσότερο από μια ομάδα ποδοσφαίρου»)˙ αυτό ήταν το σύνθημα που χρησιμοποιήθηκε στις συγκεντρώσεις για τις εκλογές που κέρδισε τελικά ο Lluis Casacuberta.

Ο Gamper, το «κλειδί»

Οι «ρίζες» του mes que un club βρίσκονται πολύ πιο μακριά. Ήταν μια ιδέα που πρώτα εισήχθη από τον ιδρυτή του συλλόγου Joan Gamper κατά τη διάρκεια της πρώτης προεδρίας του το 1908. Ήταν η περίοδος που πήρε ο Gamper τα «ηνία» του συλλόγου αποφεύγοντας τη διάλυσή του σε μια δραματική συνέλευση. Στην πραγματικότητα η χειρονομία του Gamper για να σώσει το σύλλογο έχει επισκιάσει συχνά την άλλη μεγάλη πράξη του. Εκείνες τις ημέρες και συγκεκριμένα στις 2 Δεκεμβρίου 1908, λαμβάνοντας υπόψη την «λιποταξία» που ήταν σε εξέλιξη ο Gamper σηκώθηκε και είπε ότι: «Η Barcelona δεν μπορεί και δεν πρέπει να πεθάνει. Εάν δεν υπάρχει κανένας που να θέλει να προσπαθήσει, θα πάρω την πλήρη ευθύνη και θα την φροντίσω στο μέλλον.»

Ο Gamper, που είχε ιδρύσει το σύλλογο αναλάμβανε πλέον να τον σώσει από την εξαφάνιση. Ωστόσο πιο σημαντικός για το μέλλον του συλλόγου ήταν ο τρόπος με τον οποίο ήθελε να τον διοικήσει. Στην αρχική αιτία δημιουργίας του συλλόγου που ήταν ο αθλητισμός πρόσθεσε άλλη μία: «για να είναι ένας καταλανικός σύλλογος και να «υπηρετεί» ενεργά τη χώρα του». Και έτσι ο σύλλογος πλησίασε τους πιο ενεργά υπέρ-καταλανικούς πολιτικούς τομείς και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι αναδεικνύονταν περισσότερο ως υπερασπιστής της ταυτότητας και των εθνικών δικαιωμάτων της Καταλωνίας, παρά υποστηρικτής της Αυτονομίας της Κοινοπολιτείας ή για να φέρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βαρκελώνη.

Το πρόγραμμα «αθλητισμός και εθνικότητα» δημιουργήθηκε από τον εκτελεσθέντα πρόεδρο Josep Sunyol κατά τη διάρκεια των ετών της Δημοκρατίας ή οι ενέργειες του προέδρου Agusti Montal στην ηγεσία του FC Barcelona το 1977 για την υποστήριξη της εκστρατείας για ένα Καταστατικό Αυτονομίας και η πρόσκληση του Προέδρου του Generalitat Josep Tarradellas στο Camp Nou, μόλις μερικές ημέρες μετά από την επιστροφή του από την εξορία, ήταν μερικές πρακτικές εφαρμογές της ιδέας του να είναι ο σύλλογος «mes que un club».

Γραμμένο στο Καταστατικό του συλλόγου

Το πνεύμα που ο Gamper πέρασε στο σύλλογο από το 1908 (το έτος κατά το οποίο θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η λέσχη είχε επανιδρυθεί) έχει επιζήσει μέχρι σήμερα και ακόμα είναι σαφώς διατυπωμένο στο Καταστατικό του συλλόγου. Στο άρθρο 4 όπου περιγράφονται οι λειτουργίες του συλλόγου δηλώνεται ότι ο δεύτερος στόχος είναι «συμπληρωματικά, η προώθηση και η συμμετοχή στις κοινωνικές, πολιτιστικές, καλλιτεχνικές, επιστημονικές ή ψυχαγωγικές δραστηριότητες που είναι επαρκείς και απαραίτητες για την διατήρηση της δημόσιας αντιπροσώπευσης και της προβολής που απολαμβάνει ο σύλλογος και είναι καρπός μιας σταθερής παράδοσης αφοσίωσης και υπηρεσίας προς τα μέλη του συλλόγου, τους πολίτες και την Καταλωνία».

Περισσότερο από ένας σύλλογος στην Ισπανία

Για διαφορετικούς, αλλά όχι συγκρουόμενους, λόγους πολλοί άνθρωποι που ζουν στην Ισπανία (εκτός Καταλωνίας) θεωρούν τον σύλλογο FC Barcelona ότι είναι mes que un club. Εάν στην περίπτωση της Καταλωνίας η αφετηρία μπορεί να χρονολογηθεί σε μια εκούσια απόφαση που ελήφθη από προέδρους, ή ακόμη ορθότερα από τον πρόεδρο Joan Gamper, στην περίπτωση της υπόλοιπης Ισπανίας αυτό το κίνημα προήλθε από «κάτω». Ήταν οι διανοούμενες τάξεις και οι αριστεροί πολιτικοί που γίνονταν υποστηρικτές της Barca αναγνωρίζοντας έτσι τον ρόλο του συλλόγου στην προάσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας.

Αυτό το κίνημα έφτασε στο αποκορύφωμα του κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφύλιου πολέμου και υπό τη δικτακτορία του Franco. Υπήρξαν μερικά ιδιαίτερα επεισόδια, όπως στη περιοδεία της Αμερικής, όπου η ομάδα εκλήφθηκε ως πρεσβευτές της Δημοκρατίας, ή στην απεργία των εργαζομένων στο τραμ 1951 όταν παρά τη συνεχή βροχή οι οπαδοί της Μπάρσα κατέκλυσαν το Les Corts, είδαν την Μπαρσελόνα να κερδίζει την Σανταντερ με 2 - 1 και στη συνέχεια αρνήθηκαν να μετακινηθούν με τα τραμ προς κατάπληξη των κρατικών αρχών. Στιγμές σαν κι αυτές δείχνουν πως ο σύλλογος FC Βarcelona αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα από την Καταλωνία για πλήθος προοδευτικών Ισπανών.

Η δικτακτορία του Franco εξηγεί ένα μεγάλο μέρος της έκτασης του mes que un club στην υπόλοιπη Ισπανική επικράτεια. Αλλά πηγαίνει και πιο πίσω χρονικά. Ορισμένοι Ισπανοί διανοούμενοι είχαν ήδη εκθειάσει τον σύλλογο από τη δεκαετία του '20, όπως ο ποιητής Rafael Alberti του οποίου η «ωδή στον Platko» είναι το πρωταρχικό παράδειγμα. Άλλοι χρησιμοποίησαν την μορφή του Josep Samitier, ενός ακόμη ανθρώπου- κλειδί στην κατανόηση των λόγων για τους οποίους ο σύλλογος FC Barcelona κατόρθωσε να φθάσει πολύ πιο μακριά από τη φυσική σφαίρα επιρροής του.

Πηγή πληροφοριών: www.fcbarcelona.cat