Granada: Cruz de la Rauda

Juanita La Quejica έγραψε: Πόσο ψηλός; Χμ... κάτσε να πεταχτώ να τον μετρήσω, !

ρωτησα γιατι λες

"....Iσως επειδή οι θαμμένοι μουσουλμάνοι που τους έδιωξαν από τον παράδεισό τους και τους ανάγκασαν να κρύβονται στις σπηλιές, περιμένουν ακόμα μετά από τόσους αιώνες έναν προσκυνητή να τους ανάψει ένα καντήλι. "

και ηθελα να ρωτησω πώς και κανενας δεν το εχει αναψει το καντηλι τοσα χρονια για να αναβιωσει θυμησες...

Το καντήλι του συγκεκριμένου σταυρού ανάβει κάθε απόγευμα! Ή τουλάχιστον εγώ όταν πρωτοπήγα ήταν αναμμένο, νομίζω ότι μπορεί να το έχουν αντικαταστήσει και με ηλεκτρικό φαναράκι εδώ που τα λέμε...

Οι μουσουλμάνοι υποθέτω θα έχουν άλλου είδους τρόπο τιμής, δεν έχω δει ποτέ τάφους τους όμως και έτσι δεν γνωρίζω. Λογικά πάντως, σταυρό δεν έχουν. Απλά γράφω "λογοτεχνική αδεία" , κάπως έτσι...

Την εποχή που έφτιαξαν τον συγκεκριμένο σταυρό, χτίστηκαν στην Ισπανία και η πλειοψηφία ίσως των πιο σημαντικών σήμερα χριστιανικών μνημείων της. Οι Καθολικοί Μονάρχες βλέπεις είχαν πάρει απόφαση να βγάλουν από την μνήμη του κόσμου τους σχεδόν 8 αιώνες μουσουλμανικής επιρροής και χρησιμοποίησαν τη θρησκεία για να φανατίσουν, να συντονίσουν και να καθοδηγήσουν τον κόσμο σε μια νέα εποχή. Οπότε έχτιζαν σαν τρελλοί μοναστήρια, εκκλησίες, σταυρούς και τα σχετικά. Κατέστρεψαν πολλά μουσουλμανικά μνημεία και στη θέση τους ύψωσαν τα χριστιανικά τους σύμβολα. Το ίδιο έκαναν και με τα κτίρια και μνημεία των εβραίων, τα διάλυσαν σχεδόν όλα, προσπαθώντας να σβήσουν το στίγμα αυτών των διαφορετικών πολιτισμών. Με αυτή τη λογική υποθέτω "κρύφτηκε" και αυτό το αραβικό νεκροταφείο και στη θέση του σηκώθηκε ένας χριστιανικός σταυρός.

Μια ακόμα χαρακτηριστική περίπτωση του πως στο όνομα μιας θρησκείας γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα και εκκαθαρίσεις πληθυσμών, πολιτισμών, άψυχων και έμψυχων αποδείξεων μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας με αρμονική συνύπαρξη.

Παρόλα αυτά, ιδίως στη Γρανάδα, το πέρασμα των Μαυριτανών και των Εβραίων ακόμα και σήμερα είναι αισθητό, ορατό... και πλανάται και στον αέρα. Αυτό είναι πιστεύω που την κάνει τόσο μα τόσο ξεχωριστή. Γιατί εδώ είχε γίνει πραγματικότητα ένα πολιτικό "πείραμα" αν θες και μέσα από την συνύπαρξη τριών διαφορετικών πολιτισμών δημιουργήθηκαν αριστουργήματα σε όλους τους τομείς των επιστημών, όχι μόνο στην κτηριακή κληρονομιά των λαών. Μόνο που είναι αδύνατο να μπορέσει κανείς να μεταφέρει σε λέξεις και εικόνες αυτό το συναίσθημα, εκτός αν είναι ποιητής, ζωγράφος, κανταόρ, καλλιτέχνης γενικότερα.

Πολύ καλή περιγραφή, Juanita.

Πολύ εύστοχη και η σύνδεση με το "Cruz de Olvido", της Chavela.

Να είσαι καλά Στέλιο.

Μακάρι να ήσασταν εδώ να τα βλέπαμε παρέα.

Πολύ ωραίο το άρθρο σου Juanita!
μας ταξιδεύεις πολύ ποιητικά στην αξέχαστη Γρανάδα!

! Τί όμορφα που γράφεις !

Με κάνεις να θέλω να επισκεφθώ τη Γρανάδα..