Γκερνίκα, Η ιστορία ενός πίνακα

Πάντως πιστευω πως δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχει ανοιχτό στόμα, και να προσθέσω ότι στο όλο φρικιαστικό σκηνικό ίσως να θέλει να περάσει την φρίκη μέσα απο κάθε στοιχείο του πίνακα και συγκεκριμένα για την εικόνα του μωρου να θέλει να περάσει το βαθμό των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν όπου τα μωρα δεν προλάβανε να αντιληφθούν το μέγεθος της καταστροφής !!!

papakostidis έγραψε:

Πάντως πιστευω πως δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχει ανοιχτό στόμα, και να προσθέσω ότι στο όλο φρικιαστικό σκηνικό ίσως να θέλει να περάσει την φρίκη μέσα απο κάθε στοιχείο του πίνακα και συγκεκριμένα για την εικόνα του μωρου να θέλει να περάσει το βαθμό των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν όπου τα μωρα δεν προλάβανε να αντιληφθούν το μέγεθος της καταστροφής !!!

Πολύ πιθανό αυτό να έχει κάποια ιδιαίτερη ερμηνεία, γι αυτό ανέφερα ότι δεν γνωρίζω για σχετικό συμβολισμό.
Σε όλους του πίνακες υπάρχουν λεπτομέρειες που "παραπέμπουν" σε κάποιο θέμα, πέραν του προφανούς, που είναι εύκολα αντιληπτό από έναν κοινό θνητό.

Ελπίζω κάποιος να είναι σε θέση να το ερμηνεύσει.

Ως επίσης ανίδεη και καθαρά εμπειρική θεατής, θα ήθελα να σας πω ότι εμένα το άλογο πάντα μου θυμίζει εφημερίδα για κάποιο λόγο... Μπορεί να είναι η δική μου εντύπωση, εγώ αντιλαμβάνομαι ότι περα από την κραυγή που βγαίνει από τον πίνακα, αλλά ωστόσω είναι σιωπηλή (προσωπικά θεωρώ ότι ο πίνακας την απεικονίζει ως μάταιη) υπάρχουν διάφορες "κρυμμένες αναφορές" σε σχέση με τον πίνακα αυτό, όπως και σε άλλα έργα του Πικάσο.
Άλλο παράδειγμα είναι το λουλούδι πουυ βγαίνει από το μαχαίρι στο διαμελισμένο χέρι κάτω στο δάπεδο, ή ο ήλιος με την λάμπα.... Πολλές αναφορές και νομίζω ότι ο καθένας συνειρμικά περισσότερο αντιλαμβάνεται τέτοια έργα...

Από την ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΕΧΝΗΣ - της Εφημερίδας "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" - Βιβλίο: ΠΙΚΑΣΟ (σελ. 166)

Ο πίνακας Γκερνίκα συμπληρώνει ολόκληρο το συμβολικό και προσωπικό σύμπαν του Πικάσο σ' ένα έργο εξαιρετικής ωριμότητας. Ο βομβαρδισμός της βασκικής κωμόπολης Γκερνίκα, το 1937, ήταν το ηθικό έναυσμα γι' αυτό το έργο, το οποίο ανατέθηκε στον Πικάσο από τη δημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας.

Η Γκερνίκα είναι η ιστορία μιας σφαγής μέσω της χρήσης συμβόλων πόνου και θανάτου. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουμε το άλογο που ποδοπατά έναν πολεμιστή, εικόνα που παραπέμπει στη φασιστική Ισπανία. Ο στρατιώτης κρατά σπασμένο σπαθί στο χέρι, από το οποίο προβάλλει ένα λουλούδι. Η αντίθεση μεταξύ του πολέμου και της ειρήνης είναι εμφανής. Δίπλα στο κεφάλι του αλόγου βλέπουμε ένα κηροπήγιο που κρατά μια γυναικεία μορφή, η οποία, φωτίζοντας τη σκηνή, υπαινίσσεται την ανάγκη να ενημερωθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα για το αποτρόπαιο γεγονός που συνέβη στην Γκερνίκα. Η ηλεκτρική λάμπα, που έρχεται σε αντίθεση με το κηροπήγιο, είναι σύμβολο της τεχνολογίας και της επιστήμης, που κατασκεύασαν επίσης τα αεροπλάνα και τις βόμβες της καταστροφής. Η γυναίκα με το κηροπήγιο φωνάζει ενώ παρατηρεί τα γεγονότα. Είναι η κραυγή ολόκληρης της ανθρωπότητας, Στο πλάι της, ένας πολίτης δεν μπορεί να αποφύγει τη φωτιά και καίγεται ζωντανός, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο τον πόνο αλλά και την αδυναμία του άμαχου πληθυσμού.

Αριστερά βλέπουμε έναν ταύρο που κοιτάζει προς όλες τις κατευθύνσεις' συμβολίζει τον ταύρο της Ιβηρικής χερσονήσου, το μεγάλο τοτέμ της Ισπανίας, αλλά και τον ίδιο τον καλλιτέχνη, που αρεσκόταν να ζωγραφίζει τον εαυτό του με μορφή ταύρου, Κάτω απεικονίζεται μια μητέρα με το νεκρό παιδί της στην αγκαλιά, σύμβολο του μεγαλύτερου δυνατού ανθρώπινου πόνου. Ανάμεσα στα κεφάλια του ταύρου και του αλόγου βρίσκεται ένα περιστέρι που μόλις βρίσκει χώρο να κινηθεί, το οποίο συμβολίζει την καταπιεσμένη ελευθερία και την ειρήνη.

Πάρα πολύ ενδιαφέρονται όλα αυτά και το βίντεο καταπληκτικό!