altΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΧΟΡΟΥ 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Από τις 20:00  - 21:00 θα υπάρχει Έκθεση “Ερευνητικό Υλικό του Dance of the Sacraments” Καλλιτεχνική Διευθύντρια: Μάγδα Ρούσση, Μ.Α.,
Ακαδημαικος Σύμβουλος: Walter Epp, Ph.D.

21:00 - 22:00 Η Πολυτίμη Πατάπη και η Λίνα Παπαγεωργίου θα μπλεχτούν ανάμεσα μας με μία παράσταση contact improvisation. «Χορεύουμε και δημιουργούμε  έναν διάλογο μεταξύ σωμάτων, αυτοσχεδιάζοντας σε επαφή με τον συνχορευτή μας, βρίσκοντας έναν κοινό δρόμο κίνησης και έκφρασης».

alt

Ο Manuel Betanzos έρχεται για μια ακόμη φορά στην Αθήνα, στο studio Arroyo Nuevo.

Πρόκειται για έναν εξαιρετικά ταλαντούχο δάσκαλο και χορευτή, που στα μαθήματά του δίνει βάρος στην ουσία και όχι στην εικόνα.

Υπήρξε μαθητής του μεγάλου μαέστρου Manolo Marin και χόρεψε με σπουδαίους χορευτές και compañías.

alt«Κράτα με, κράτα με βαρύς ανήφορος/ μες στην αγάπη σου μικρός και ανήμπορος...». Ύστερα από πολύμηνη απουσία από τις μουσικές σκηνές, η Ελευθερία Αρβανιτάκη αποφάσισε να δώσει μία και μοναδική συναυλία το Σάββατο 25 Απριλίου στην «Ιερά Οδό», όπου και θα παρουσιάσει για πρώτη φορά τα τραγούδια από το καινούργιο της CD «Και τα μάτια κι η καρδιά», που ηχογραφήθηκε στην Ισπανία και κυκλοφορεί και στην Ευρώπη υπό τον τίτλο «Μírame».

altΤο Αίμα του Φλαμένκο

«To φλαμένκο δε θα ‘ναι ποτέ πια το ίδιο» έγραψε η εφημερίδα Metro, επικυρώνοντας την προσπάθεια των Rojas και Rodriguez, να βουτήξουν στην κλασική παράδοση, προκειμένου να δημιουργήσουν κάτι εντελώς καινούργιο, φρέσκο και ανατρεπτικό, το «νέο» φλαμένκο. Μαζί με την εκρηκτική εντεκαμελή χορευτική ομάδα Nuevo Ballet Espanol, oι δύο κορυφαίοι της Ανδαλουσιανής χορευτικής σκηνής, έρχονται στο θέατρο Badminton, από τις 5 εώς τις 10 Μαΐου, αποφασισμένοι να αλλάξουν ριζικά ότι νομίζατε ότι ξέρετε για το φλαμένκο.

11-12.04.2009, 21.00
Μια νέα ντανταϊστική συνάντηση χορού, μουσικής και βίντεο επί σκηνής
Στις αρχές του 20ου αιώνα, στο καφέ Βολταίρος της Ζυρίχης, έγινε η πρώτη ντανταϊστική βραδιά, μια ασυνήθιστη παράσταση καμπαρέ που περιείχε την (αντι)φιλοσοφία μιας ομάδας (αντι)καλλιτεχνών απ’ όλο τον κόσμο, που αμφισβητούσε τα πάντα. Έναν αιώνα αργότερα, ο τοίχος (η λογική), η γραμμή (η εμπειρία), η σιλουέτα (η εκτίμηση) και πέντε ερμηνευτές επί σκηνής, χρησιμοποιούν το παράλογο ως φιλοσοφικό κινητήρα για να αποδράσουν από την αποτυχημένη προσπάθειά τους να κατανοήσουν τη ζωή. Σε μια ηρωική πράξη ασυνεπούς ζωτικότητας, παρ’ όλο που τους μπερδεύει και τους εκπλήσσει περισσότερο, δοξάζουν το μονοπώλιο του Παραλόγου σε μια επί σκηνής ντανταϊστική συνάντηση χορού, μουσικής και βίντεο.