Σε ορισμένα έργα του Καρπεντιέρ, παρατηρούμε μια νέο-ομηρική πρακτική με την στενή πάνω-κάτω έννοια. Πρόκειται για τις περιπτώσεις που αναπτύσσει μια αφήγηση με αφετηρία έναν στοίχο της Ιλιάδας. Σε άλλα έργα του η κινητήρια δύναμη του «θαυμαστά πραγματικού» περιλαμβάνει την ομηρική παράδοση με μια ευρύτερη μορφή. Καταφεύγει σ’ αυτήν προκειμένου να παρουσιάσει συστατικά του κουβανέζικου πνευματικού πολιτισμού – πολύ μακρινά και πολύ κοντινά – που προέρχονται από το αρχαίο επικό ποίημα.

Η Δρ. Κλάουδια Κοστάνσο Δαλάτση είναι καθηγήτρια ισπανικής και λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.

Στα ελληνικά.
Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Κούβας στην Αθήνα.
25.05.2011, 19.30
Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23.
Είσοδος ελεύθερη.

En alguna obra de Carpentier podemos advertir una práctica “neo-homérida” en un sentido más o menos estricto, cuando desarrolla toda una narración a partir de un verso de la Iliada. En otras obras el promotor de lo “real maravilloso” recoge la tradición homérica en una forma más amplia, remitiéndose a ella para presentar componentes de la cultura cubana -muy distantes y muy próximos- que provienen de la antigua epopeya.