El Estudio AMMEBA παρουσιάζει, από τις 14 Μαΐου έως τις 17 Ιουνίου, την έκθεση “35^ο Μάθημα Ανατομίας” της καλλιτέχνιδος Ángeles Agrela (Úbeda, Jaén, 1966).

Η δουλειά της Agrela κανονικά ακολουθεί μια θεματική γραμμή όπου μια ομάδα έργων δίνει τη θέση της σε άλλη με μια λογική σειρά, ως κομμάτι μιας ιστορίας, ή σαν να ήταν το επόμενο επεισόδιο μιας σειράς βίντεο, σχεδίων ή φωτογραφιών.

Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για τη σειρά από τους πίνακες ζωγραφικής 35^ο Μάθημα Ανατομίας, τμήμα του τελευταίου της βίντεο με τίτλο Συνέντευξη. Σε αυτό εμφανίζεται η καλλιτέχνις σε μια ψευδή αυτοβιογραφική συνέντευξη με χαρακτήρα τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ, όπου κάνει σκέψεις για την τέχνη και για τον εαυτό της, και αναφέρεται στους λόγους, πραγματικούς ή μη, οι οποίοι ωθούν την τέχνη και τους καλλιτέχνες. Από τα βιογραφικά στοιχεία που αφηγείται ένα μεγάλο ποσοστό είναι ψευδή, αναμεμιγμένα με κάποια πραγματικά. Φαίνεται να εφευρίσκει μια πιο ενδιαφέρουσα προσωπική ιστορία και ένα έργο που να ταιριάζει με αυτή την εμπειρία. Σε ένα σημείο της συνέντευξης περιγράφει πώς σχεδίαζε ψυχαναγκαστικά με θέματα από τις εικόνες των βιβλίων της ιατρικής που σπούδαζε υπό την πίεση του πατέρα της (ποτέ δε θα μάθουμε αν αυτό είναι αλήθεια).

Το κείμενο του βίντεο, η φανταστική βιογραφία, δίνει τη θέση του στα έργα στα οποία η καλλιτέχνις δίνει μορφή˙ σχέδια ανθρώπων-λάστιχο, τοιχογραφίες με μύες, κεντημένα τραπεζομάντιλα, και τα έργα σε καμβά που παρουσιάζονται σε αυτήν την έκθεση˙ σχέδια σε μεγάλη κλίμακα από ένα άτλαντα ανατομίας, στον οποίοn επεμβαίνει, όπως άλλωστε αφηγείται και στο βίντεο: «... όταν σπούδαζα ιατρική, τα βιβλία μου ήταν ζωγραφισμένα παντού».

Όταν ζωγραφίζεις πάνω σε μια τυπωμένη εικόνα, πάνω σε μία φωτογραφία εφημερίδας ή περιοδικού, γίνεται με έναν τρόπο προφανώς αυτόματο, ενώ απασχολείσαι με κάτι άλλο, για να καλύψεις απλά μια εικόνα που ήδη υπάρχει. Όμως αυτή η έντυπη εικόνα επηρεάζει επίσης και αυτό που σχεδιάζεται από πάνω. Υπάρχει μια μίξη της αυτοματοποίησης και της σχέσης των πραγμάτων σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο, και επίσης η όρεξη για αλλαγή της σημασίας της καθαρής εικόνας σε ένα συνειδητό επίπεδο. Οι εικόνες των βιβλίων ανατομίας είναι πολύ αιματηρές κατά μια έννοια˙ ανοιχτά πτώματα, έντερα βγαλμένα…, αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ ελκυστικές για να τις επεξεργαστείς σε εικαστικό επίπεδο. Ορισμένα σχέδια μπορεί να φαίνονται πιο αυτόματα, τα περισσότερα είναι πλημμυρισμένα από ειρωνεία ... αλλά τίποτα δεν έχει γίνει τυχαία. Μπορεί, βεβαίως, να θεωρηθεί ματαιόδοξο, αλλά αυτό είναι αναπόφευκτο, διότι το υλικό που ξαναζωγραφίζεται, είναι η ανατομία των ανθρωπίνων σωμάτων. Υπάρχουν δυο τρόποι να δει κάποιος αυτούς τους πίνακες˙ αφενός η παιχνιδιάρικη πλευρά, το αυτοματοποιημένο σχέδιο, ο ελεύθερος συσχετισμός των ιδεών που παράγονται, και αφετέρου η άλλη, πιο υπερβατική πλευρά, εφόσον πρόκειται για έργα που μας παραπέμπουν αναγκαστικά στη φθαρτή σάρκα από την οποία είμαστε φτιαγμένοι.

El Estudio AMMEBA
Ζαχαρίτσα 21, Φιλοπάππου
117 41 Αθήνα