Κύκλος κινηματογραφικών ταινιών και ντοκιμαντέρ “Η Λατινική Αμερική για τη δημοκρατία” από τις 11 ως τις 15 Σεπτεμβρίου στις 9 μ.μ.  

Κινηματογράφος Αλκυονίς, Ιουλιανού 42, Πλατεία Βικτωρίας  

Στα πλαίσια του εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας της Δημοκρατίας, το πολιτιστικό περιοδικό Sol Latino, το Φεστιβάλ ΛΕΑ, η Σχολή ιβηροαμερικανικών γλωσσών και πολιτισμών Abanico, η New Star Cinema και ο Κινηματογράφος Αλκυονίς, παρουσιάζουν τον κύκλο κινηματογραφικών ταινιών και ντοκιμαντέρ «Η Λατινική Αμερική για τη Δημοκρατία», από τις 11 ως τις 15 Σεπτεμβρίου. Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι βασισμένες σε πραγματικά, ιστορικά γεγονότα. 

Με την υποστήριξη και την αιγίδα των Πρεσβειών στην Ελλάδα: της Βραζιλίας, του Μεξικού, της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας και της Χιλής.

Επίσημη συμμετοχή Φεστιβάλ Καννών 2004, Φεστιβάλ Αννεσύ 2004 και Αλτάσορ, Χιλή, 2006.

Το ντοκιμαντέρ «Σαλβαδόρ Αλιέντε» ακολουθεί τη ζωή του Χιλιανού Προέδρου από τα παιδικά του χρόνια στο Βαλπαραΐσο ως το θάνατό του στις 11 Σεπτεμβρίου 1973 κατά το στρατιωτικό πραξικόπημα, μέσα από αρχειακό υλικό, φωτογραφικά λευκώματα και συνεντεύξεις. 

Υποψήφια για το Βραβείο Platino καλύτερου ντοκιμαντέρ για το 2014.

Το ντοκιμαντέρ επιδιώκει να παράσχει νέες πληροφορίες σχετικά με τη συμμετοχή της αμερικανικής κυβέρνησης στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1964 στη Βραζιλία, με βάση δεδομένα που κρατούνται μυστικά εδώ και πολλά χρόνια σε αρχεία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Δεκαετία του ’80. Σε μια ισπανόφωνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, ένας δικτάτωρ διατηρείται στην εξουσία χάρη στην υποστήριξη του στρατού. Οι μυστικές του υπηρεσίες απάγουν μια ομάδα αντιστασιακών, μεταξύ των οποίων βρίσκονται ένας φοιτητής και ερασιτέχνης μποξέρ (Leonardo Sbaraglia), ένας ομοφυλόφιλος μάγειρας (Daniel Fanego), ένας απογοητευμένος καθηγητής (Andrea Prodan), ένας εργάτης λάτρης του μπολέρο (Jorge Perugorría) κι ένας κουρέας που προτιμά το τάνγκο (Luigi Maria Burruano). Οι όμηροι μεταφέρονται στο «Πουθενά», έναν παλιό σιδηροδρομικό σταθμό καταμεσής στην έρημο, και κρατούνται εκεί φρουρούμενοι από μια ομάδα στρατιωτικών. 

Το ντοκιμαντέρ Ελπίδα αναφέρεται στη συγκρότηση των Βάσεων Σοσιαλιστικών Αποστολών στη Βενεζουέλα, που δημιουργήθηκαν από τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο ως βασικό μέσον για την εξάλειψη της ακραίας φτώχειας, με αφετηρία τη δημιουργία επιχειρησιακών κέντρων ανεφοδιασμού για την εξυπηρέτηση των πολιτών σε 1.500 κοινότητες σε ολόκληρη τη χώρα, και σκοπό την εξασφάλιση των υπηρεσιών υγείας, σίτισης, παιδείας, μεταφορών, πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής για όσους το χρειάζονται περισσότερο. 

Σε αυτό το πλαίσιο, το ντοκιμαντέρ Ελπίδα αφηγείται την άφιξη κουβανικών αποστολών στις κοινότητες Βάλιε Αλέγρε, Ελ Μιλάγρο δε Διός και Ελ Παραΐσο Ασούλ, που βρίσκονται στην περιοχή της πρωτεύουσας της Βενεζουέλας, κάτι που ευνόησε τη συσπείρωση των κατοίκων αυτών των κοινοτήτων, αντρών και γυναικών, γύρω από μια ιστορία κοινοτικής οργάνωσης και συμμετοχής. «… Τώρα πια δεν αγωνίζονταν κατά της κρατικής λήθης, διέθεταν μια υποδομή και μια ομάδα ανθρώπων που θα τους έκαναν πρωταγωνιστές μιας ιστορίας ΕΛΠΙΔΑΣ…», μιας ιστορίας αγώνα, ενότητας και κοινωνικής αλλαγής. 

Γνωστό επίσης και με τον τίτλο Τσάβες: το πραξικόπημα εκ των έσω, το ντοκιμαντέρ καλύπτει τα γεγονότα της 11ης Απριλίου 2002 στη Βενεζουέλα, όταν ο Πρόεδρος Ούγο Τσάβες ανετράπη με πραξικόπημα και στη συνέχεια επανήλθε στην εξουσία μέσα σε λιγότερες από 72 ώρες. 

Ένα ιρλανδικό τηλεοπτικό συνεργείο -του Radio Telefís Éireann- βρισκόταν στην έδρα της Κυβέρνησης στο Μέγαρο Μιραφλόρες όταν ξέσπασε η σύγκρουση με την απόλυση του γενικού επιτελείου της κρατικής πετρελαϊκής εταιρίας PDVSA. Παρέμειναν κατά τις ημέρες της γενικής απεργίας κινηματογραφώντας τους οπαδούς και το υπουργικό συμβούλιο του Τσάβες, αλλά και τα γεγονότα της 11ης Απριλίου. Στη διάρκεια των γυρισμάτων, αποτυπώθηκαν εικόνες που επιβεβαιώνουν την τοποθέτηση περί πραξικοπήματος, παραμερίζοντας τις (κατοπινές) εξηγήσεις που αναφέρονταν σε κενό εξουσίας. 

Κατηγορούμενος δίχως ουδεμία απτή απόδειξη, ο Τόνιο καταδικάζεται σε εικοσαετή κάθειρξη. Δύο νεαροί δικηγόροι αποφασίζουν να ασκήσουν έφεση κι έτσι ξεκινά ένας ιστορικός αγώνας για ελευθερία, άνευ προηγουμένου στο Μεξικό.

Με την υποστήριξη και την αιγίδα των Πρεσβειών στην Ελλάδα: της Βραζιλίας, του Μεξικού, της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας και της Χιλής.