Vicky Cristina Barcelona
Χιούμορ και ερωτισμός σε μια καλή στιγμή του Γούντι Αλεν

Του Παναγιωτη Παναγοπουλου
Ερωτική κομεντί
Σκηνοθεσία: Γούντι Αλεν
Πρωταγωνιστούν: Χαβιέ Μπαρδέμ, Πενέλοπε Κρουθ, Σκάρλετ Τζόχανσον, Ρεμπέκα Χολ, Πατρίσια Κλάρκσον, Κέβιν Νταν, Κρις Μεσίνα.

Επιστροφή στις καλές μέρες της κομεντί με ερωτική θεματολογία είναι για τον Γούντι Αλεν το «Vicky Cristina Barcelona», η ταινία που ο Αλεν γύρισε στην Ισπανία έπειτα από το επαγγελματικό του «διάλειμμα» στο Λονδίνο.

Η ταινία, αν και βασίζεται στο θέμα των ερωτικών συμπεριφορών, ένα μοτίβο στο οποίο ο Αλεν επανέρχεται σε ολόκληρη την καριέρα του, έχει έναν διαφορετικό ρυθμό, σαν ο βηματισμός της ταινίας να ορίζεται από τον τόπο που γυρίστηκε. Πότε ράθυμη σαν σιέστα, πότε εκρηκτική με έντονο ταμπεραμέντο, η νέα ταινία του Αλεν δικαιώνει τους φίλους της δουλειά του, που περίμεναν μια καλή του στιγμή έπειτα από τις πρόσφατες αποτυχημένες κωμωδίες του.

Ισπανικά ερωτικά πάθη

Δύο νεαρές Αμερικανίδες και φίλες, η Βίκι και η Κριστίνα (Ρεμπέκα Χολ, Σκάρλετ Γιόχανσον), φτάνουν στη Βαρκελώνη για τις καλοκαιρινές τους διακοπές, με διαφορετικούς στόχους. Η ήρεμη και αρραβωνιασμένη Βίκι θέλει να περάσει ένα χαλαρό καλοκαίρι, ενώ η πάντα έτοιμη για περιπέτειες Κριστίνα θέλει να παραδοθεί στα πάθη που θα της προσφερθούν.

Η ευκαιρία δεν θα αργήσει, καθώς σύντομα οι δυο τους θα γνωρίσουν τον Χουάν Αντόνιο (Χαβιέ Μπαρδέμ), έναν μποέμ γόη ζωγράφο, που θα τις παρασύρει σε ένα ταξίδι στο γραφικό Οβιέδο, δηλώνοντας ότι θέλει και τις δύο στο κρεβάτι του. Τα πράγματα όμως θα εξελιχθούν κάπως απρόσμενα, καθώς η Κριστίνα, ενώ θέλει δεν μπορεί, ενώ η Βίκι που δεν θέλει, διαπιστώνει ότι έλκεται από τον Χουάν Αντόνιο.

Επιστρέφοντας στη Βαρκελώνη, τα μπερδέματα θα συνεχιστούν, ιδιαίτερα όταν η Κριστίνα αποφασίσει να συζήσει με τον Χουάν Αντόνιο, χωρίς να γνωρίζει ότι η πρώην γυναίκα του, η Μαρία Ελένα (Πενέλοπε Κρουζ) θα επανέλθει, μέσα στις νευρώσεις και τις εκρήξεις της.

Ο Αλεν καταφέρνει να γυρίσει μαστόρικα την ταινία με τις συμπεριφορές των ηρώων του που αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη, μένοντας κατάπληκτοι και οι ίδιοι. Παίζει με τον χώρο και τα κλισέ του ισπανικού ταμπεραμέντου, διατηρώντας ωστόσο μια φόρμα που δεν απέχει πολύ από τις αντίστοιχες νεοϋορκέζικες ταινίες του. Αν βάλει κανείς στη θέση του Σέντραλ Παρκ το πάρκο Γκιέλ του Γκαουντί και στη θέση του ΜΟΜΑ το Ιδρυμα Μιρό, θα έχει ήρωες με παρόμοια στάση σε χώρους που δεν διαφέρουν τελικά και τόσο μεταξύ τους. Και ευτυχώς, γιατί ο Αλεν έτσι μπορεί να τους χειριστεί με περισσότερη άνεση.

Ολες οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, αλλά οι Ισπανοί πρωταγωνιστές δίνουν μια ξεχωριστή αίσθηση φρεσκάδας στην ταινία. Ο Χαβιέ Μπαρδέμ είναι εξαιρετικός στον ρόλο του ζωγράφου, ενώ η Πενέλοπε Κρουζ είναι εξωφρενικά αστεία στις σκηνές υστερίας της.

Πηγή: www.kathimerini.gr