Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος είναι ο… τουρισμός. Για όλους αυτούς η αγορά εξοχικής κατοικίας μπορεί να αποδειχθεί η αιχμή του δόρατος. Σύμφωνα με την ισπανική εμπειρία η ανάπτυξη της συγκεκριμένης αγοράς πολλαπλασίασε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα την οικονομική δραστηριότητα. Παρόλα αυτά όμως στην Ελλάδα η συγκεκριμένη αγορά εξακολουθεί να κινείται σε τοπικό επίπεδο και κυρίως σε περιβάλλον σχεδόν… πρωτόγνωρο. Αιτία, σύμφωνα με τις απόψεις ειδικών, είναι 10 «θανάσιμα αμαρτήματα» τα οποία έχουν -προς το παρόν τουλάχιστον- θέσει την ελληνική εξοχική κατοικία εκτός του παγκόσμιου χάρτη της συγκεκριμένης αγοράς. Σύμφωνα με τις απόψεις ειδικών τα προβλήματα αυτά είναι:
Κόστος αγοράς. Για τους περισσότερους το κόστος αγοράς ταυτίζεται με την τιμή αγοράς. Ομως για τους περισσότερους Ευρωπαίους στο κόστος αγορά συνυπολογίζονται και άλλα στοιχεία όπως για παράδειγμα οι δαπάνες μεταφοράς, το κόστος συντήρησης του ακινήτου, καθώς και οι φορολογικές επιβαρύνσεις. Αν συνυπολογιστούν όλα αυτά τα στοιχεία τότε το κόστος αγοράς και διατήρησης της ελληνικής αγοράς εξοχικής κατοικίας είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Συγκρίνοντας κανείς τα στοιχεία που αφορούν στο ύψος των προσφερόμενων τιμών στη ελληνική και στην ισπανική αγορά θα διαπιστώσει ότι το ελληνικό προϊόν είναι από 10% έως 20% ακριβότερο από το αντίστοιχο ισπανικό.
- Προϊόν. Οι Ελληνες κατασκευαστές εξοχικής κατοικίας από την πλευρά τους σκαρφίζονται διάφορους τρόπους για να αυξήσουν την επιφάνεια των ακινήτων τους. Ετσι υπόγεια μετατρέπονται σε σαλόνια, σοφίτες σε υπνοδωμάτια και αποθήκες «βαπτίζονται» ξενώνες. Αποτέλεσμα είναι να πωλούν εξοχικές κατοικίες 120 τετραγωνικών μέτρων με οικοδομική άδεια για 60 τετραγωνικά. Φυσικά, όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με την ελληνική εκδοχή της αγοράς κατοικίας απλώς… γυρνούν την πλάτη.
- Πληροφόρηση. Το προϊόν «ελληνική εξοχική κατοικία» είναι άγνωστο στη διεθνή αγορά. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί στο παρελθόν η συντριπτική πλειοψηφία των αλλοδαπών υποψήφιων αγοραστών ανακαλύπτουν το ελληνικό προϊόν ως τουρίστες. Αντίθετα, τα δίκτυα πληροφόρησης που έχουν αναπτυχθεί, προκειμένου να προωθηθούν οι ισπανικές εξοχικές κατοικίες μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο πανεπιστημιακών παραδόσεων για τη βελτίωση του τρόπου εμπορικής προώθησης του προϊόντος. Ανάλογη στρατηγική φαίνεται ότι ακολουθούν και άλλες μεσογειακές αγορές με αποτέλεσμα το ελληνικό προϊόν να παραμένει άγνωστο για τη συντριπτική πλειοψηφία των υποψήφιων ευρωπαίων αγοραστών.
- Προβολή. Αν κάποιος συγκρίνει τις αυτοσχέδιες ταμπέλες με τα «ΠΩΛΕΙΤΑΙ» οικοπέδων και σπιτιών στις Κυκλάδες με τις αντίστοιχες καταχωρήσεις στον ελληνικό και διεθνή Τύπο θα συνειδητοποιήσει ότι η ελληνική αγορά εξοχικής κατοικίας απευθύνεται μόνο σε όσους τριγυρνούν -με τα πόδια ή με Ι.Χ.- τους τουριστικούς προορισμούς.
- Μετακίνηση. Πανάκριβα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, καθυστερήσεις, πολύωρα ταξίδια σε πλαστικές καρέκλες και μύρια άλλα δεινά.
Οι γκρίζες ζώνες της γραφειοκρατίας
Το ελληνικό μοντέλο αξιοποίησης της γης «κρύβει» πολλές γκρίζες ζώνες. Για παράδειγμα το πλαίσιο για την προστασία των δασών, η αρχαιολογία, ο αιγιαλός και η παραλία, η εκτός σχεδίου δόμηση, οι αντικειμενικές αξίες και οι κατά παρέκκλιση άδειες είναι στοιχεία στα οποία οι Ελληνες μπορούν να τα αντιμετωπίζουν σχεδόν ως αυτονόητα, αλλά για τους αλλοδαπούς είναι μια πολύπλοκη και αδιανόητη διαδικασία την οποία δεν βλέπουν τον λόγο για να την υποστούν. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθούν και οι περιορισμοί που ισχύουν για την προστασία των παραμεθόριων περιοχών για τους εκτός Ε.Ε. υπηκόους. Οι περιορισμοί αυτοί έχουν αποτρέψει πολλούς υποψηφίους αγοραστές από την Ανατολική Ευρώπη να επενδύσουν σε ελληνικά εξοχικά ακίνητα Αυτοί οι λόγοι ενδεχομένως να είχαν κάποιο νόημα πριν από μερικές δεκαετίες, αλλά σήμερα είναι άγνωστο σε τι αποσκοπούν. Για τον λόγο αυτό δεν είναι λίγοι οι θεσμικοί επενδυτές οι οποίοι έφυγαν τρέχοντας από την ελληνική αγορά όταν κατάλαβαν ότι σε αυτή θα είχαν εμπειρίες ανάλογες με αυτές του Θησέα στον μινωικό λαβύρινθο. Δεν είναι λίγοι, τέλος, εκείνοι που εγκατέλειψαν το όνειρο να αποκτήσουν ακίνητο σε κάποιο αιγαιοπελαγίτικο νησί όταν διαπίστωσαν ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να το χρηματοδοτήσουν με δάνειο από κάποια ελληνική τράπεζα. Βεβαίως, αυτό το ίδιο πρόβλημα δεν το αντιμετωπίζουν μόνο οι ξένοι ενδιαφερόμενοι, αλλά και οι ντόπιοι, σε αρκετές περιπτώσεις.
Πηγή: Καθημερινή