Η Μαδρίτη έχει επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις στον καταχρεωμένο τραπεζικό τομέα της χώρας και προσελκύει το χρήμα των ξένων πανίσχυρων επενδυτικών funds, με επικεφαλής τη Fidelity. Πιστεύει ότι αυτή τη φορά, οι τράπεζες θα αποτελέσουν σανίδα σωτηρίας και όχι μοχλό ασφυκτικής πίεσης για τη χώρα. Παρά το γεγονός ότι οι cajas θεωρούνται «μεγάλο επενδυτικό ναρκοπέδιο», ωστόσο, το ενδιαφέρον των funds επικεντρώνεται σε αυτές.
Οι cajas –τράπεζες τύπου στεγαστικών ταμιευτηρίων και διάσπαρτες ανά την επικράτεια– ελέγχονται από διοικητικούς ή εκκλησιαστικούς παράγοντες των περιφερειών στην Ισπανία και δεν είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο. Η κυβέρνηση Θαπατέρο προχώρησε σε ριζική αναδιάρθρωση της λειτουργίας τους και από τις 45 cajas, απέμειναν μόνον 17 μέσω συγχωνεύσεων. Δύο cajas, οι Caja Castilla και La Mancha Caja Sur, έχουν περιέλθει στον έλεγχο του κράτους. Οι cajas έχουν χορηγήσει το ήμισυ των στεγαστικών δανείων στην αγορά ακινήτων της Ισπανίας, η κατάρρευση της οποίας αποτέλεσε την απαρχή της οικονομικής κρίσης στη χώρα.
Προφανώς, όπως επισημαίνει η Wall Street Journal, τα funds προβλέπουν ότι «η Ισπανία έχει διαφύγει τον κίνδυνο να γίνει Ελλάδα ή Ιρλανδία». Ομως, έκθεση της JPMorgan Cazenove επισημαίνει ότι «η κυβέρνηση Θαπατέρο έχασε μία ακόμη ευκαιρία να αποκαλύψει στις αγορές τις αληθινές κεφαλαιακές ανάγκες των cajas, αφήνοντας τους επενδυτές να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, κάτι που μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο υπό το τρέχον δημοσιονο-φοβικό περιβάλλον».
Πάντως, ο προσφάτως τιμηθείς με Νομπέλ Οικονομίας Κρίστοφερ Πισσαρίδης έχει προειδοποιήσει ότι η Ε.Ε. δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να διασώσει την Ισπανία αν «καταρρεύσει» και πως αυτό θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του ευρώ. Σύμφωνα με τον νομπελίστα Κύπριο οικονομολόγο, μια κατάρρευση «όπως εκείνη της Ελλάδας» θα ήταν «πολύ σοβαρό πρόβλημα», καθώς «τα χρήματα που θα χρειάζονταν για τη διάσωση της Ισπανίας θα ήταν τόσο πολλά, που αμφιβάλλω αν τα ισχυρότερα κράτη, ιδίως η Γερμανία, είτε θα μπορούσαν είτε θα ήταν πρόθυμα να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια». Ο κ. Πισσαρίδης εξέφρασε, μάλιστα, την εκτίμηση ότι θα πρέπει να αναζητηθούν πιο δραστικές λύσεις, όπως η προσωρινή επιστροφή της Ισπανίας στην πεσέτα.
Ανάμεσα στις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις είναι εκείνες που έχουν διατυπωθεί από τη Moody’s, η οποία έχει προειδοποιήσει ότι η κεφαλαιακή βάση των cajas θα πρέπει να ενισχυθεί με 89 δισ. ευρώ. Ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης τόνισε ότι θα επανεξετάσει τη βαθμολογία του χρέους της χώρας εάν η Μαδρίτη προβεί ξανά στη στήριξη του κλάδου. Εκτιμήσεις της UBS θεωρούν πιθανές κεφαλαιακές ανάγκες από 20 έως και 120 δισ. ευρώ, όταν η Μαδρίτη δηλώνει ότι, με βάση το χειρότερο σενάριο, το κρατικό ταμείο διάσωσης των τραπεζών (FROB) θα διοχετεύσει μόνον 20 δισ. ευρώ. Η υπουργός Οικονομικών της χώρας, Ελενα Σαλγάδο, επιβεβαίωσε ότι ο κλάδος δεν χρειάζεται ένεση κεφαλαίων μεγαλύτερη των 20 δισ. ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, η Μαδρίτη έχει δεσμευθεί με την πλήρη έκθεση της λογιστικής κατάστασης και των ζημιών των cajas.
Παράλληλα, θα πρέπει οι cajas να έχουν μετατραπεί σε εμπορικές τράπεζες, με τις σχετικές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις να έχουν ψηφιστεί από το Κοινοβούλιο. Με βάση τα σχέδια του υπουργείου Οικονομικών, η συμμετοχή του FROB στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών δεν θα ξεπεράσει χρονικά την πενταετία, με σταδιακή διάθεση των μετοχών τους στο χρηματιστήριο. Η Ισπανία έχει ήδη διοχετεύσει 11 δισ. ευρώ ή 1% του ΑΕΠ για τη στήριξη των cajas.
Πηγή: kathimerini.gr