Αξιότιμε κε Τσοπάνογλου,

Σας ευχαριστούμε, κατ' αρχήν, για την τιμή που μας κάνετε να απαντήσετε σε ερωτήματα που αφορούν στον Κλάδο μας, δεδομένου ότι οι εξελίξεις του τελευταίου χρόνου υπήρξαν ραγδαίες και τα ερωτήματα που εγείρονται για την παρούσα και τη μελλοντική επαγγελματική αποκατάστασή μας είναι καίρια και χρήζουν ξεκάθαρων και σαφών απαντήσεων.

Επιπλέον, δραττόμεθα της ευκαιρίας, μέσω της ηλεκτρονικής αυτής επικοινωνίας μας, να εκφράσουμε την ελπίδα ότι η νέα ιστοσελίδα του Συλλόγου μας , www.inital.gr, θα αποτελέσει πυρήνα επικοινωνίας τόσο  μεταξύ των Καθηγητών Πανεπιστημίου του Α.Π.Θ. όσο και των Καθηγητών του Ε.Κ.Π.Α. και των Συναδέλφων Καθηγητών της  Ιταλικής Γλώσσας στη Δευτεροβάθμια σε όλη την Ελλάδα.

1. Πείτε μας, ποιες ήταν οι δικές σας συγκεκριμένες κινήσεις ώστε να ενταχθούν τα Ιταλικά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση;

Έχω κάνει διάφορες κινήσεις, που θα μπορούσαν να ενταχθούν, κατά κάποιο τρόπο, σε δύο ομάδες: αυτές που έκανα ως άτομο και αυτές που έκανα ως εκπρόσωπος φορέα και συγκεκριμένα ως πρόεδρος του Τμήματος Ιταλικής του Α.Π.Θ. Νομίζω πως η απαρίθμησή τους δεν έχει ενδιαφέρον για τους επισκέπτες της ιστοσελίδας σας.

2. Η Ιταλική γλώσσα μετά από 43 χρόνια λειτουργίας της σχολής ξεκίνησε την πορεία της στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση το σχολικό έτος 2008-2009 μετά από 3ετές πιλοτικό πρόγραμμα, οι μαθητές την υποδέχθηκαν πολύ καλά.
Είναι πολύ δύσκολο όμως ένας μαθητής ο οποίος μάθαινε μία ξένη γλώσσα στην 5η και 6η  Δημοτικού (Γαλλικά ή Γερμανικά)  να αλλάξει την προτίμησή του.
Πού αποδίδετε το γεγονός μιας τόσο μεγάλης στροφής των μαθητών στα Ιταλικά αφήνοντας την γλώσσα που διδάχθηκαν στο Δημοτικό;

Νομίζω ότι ο βασικός παράγοντας είναι η κακή ποιότητα της διδασκαλίας των γλωσσών στο επίσημο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Οι μαθητές που θέλουν να αλλάξουν γλώσσα μπορεί να το κάνουν και επειδή τους αρέσει η νέα αυτή γλώσσα ή/και επειδή νομίζουν ότι είναι ευκολότερη ή για όποιους άλλους λόγους, αλλά ο βασικός νομίζω πως είναι επειδή δεν είναι ευχαριστημένοι από τη δασκάλα γαλλικής ή γερμανικής. Όταν τα ιταλικά θα έχουν μπει στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αν οι εκπαιδευτικές εμπειρίες που θα τους έχετε εξασφαλίσει δε θα τους ικανοποιούν, στο γυμνάσιο θα επιλέγουν τα ισπανικά ή όποια άλλη γλώσσα, για να δοκιμάσουν κάτι νέο που ίσως να είναι πιο ευχάριστο. Φαίνεται κυνικό αυτό, αλλά φοβάμαι πως έτσι είναι.

3. Οι μαθητές δεν είναι ενημερωμένοι για την εκπαιδευτική προσφορά της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας στη Δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Δυστυχώς οι Διευθυντές των Γυμνασίων και των Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων προφασίζονται ότι υπάρχουν κτιριακά προβλήματα για να εφαρμοστεί η παράλληλη διδασκαλία για όλες τις δεύτερες ξένες γλώσσες επιλογής (Γαλλική, Γερμανική, Ιταλική, Ισπανική), ότι οι ωρομίσθιοι καθηγητές της Ιταλικής της Ισπανικής γλώσσας δεν θα φτάσουν εγκαίρως και με την έναρξη της σχολικής χρονιάς στην σχολική μονάδα. Έχει ειπωθεί από πολλούς Διευθυντές ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμοι καθηγητές της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας για να διδάξουν. Έτσι κατευθύνουν τους μαθητές τους στην διδασκαλία της Γαλλικής και της Γερμανικής γλώσσας, για τις οποίες υπάρχουν στην πλειοψηφία των σχολικών μονάδων μόνιμοι καθηγητές που διαθέτουν οργανικές θέσεις. Με ποιο τρόπο μπορούν να συνδράμουν τα τμήματα της Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ. και της Ιταλικής και της Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Ε.Κ.Π.Α στην ευαισθητοποίηση της νέας ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας για την άρση των δυσκολιών στην ένταξη της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας, καθώς και της προώθησης της διδασκαλίας της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας;

Ο καλύτερος τρόπος είναι φυσικά η προσωπική επαφή/επικοινωνία με την πολιτική ηγεσία. Στην ελληνική πραγματικότητα η αποστολή επιστολών, υπομνημάτων, κτλ., δε φαίνεται να είναι αποτελεσματικός τρόπος προώθησης των θεμάτων.
Για να επιστρέψω, όμως, στο πρώτο σκέλος της ερώτησής σας, θα ήθελα να κατανοήσετε πως δεδομένης της οργανωτικής δομής και της νομοθεσίας, όλοι οι Διευθυντές δεν έχουν άδικο όταν αποθαρρύνουν τους μαθητές να επιλέξουν την ιταλική γλώσσα. Ορισμένοι μπορεί να το κάνουν εκ του πονηρού (επειδή, για παράδειγμα, βαριούνται να ξανακάνουν το ωρολόγιο πρόγραμμα ή επειδή συμπαθούν τον/την καθη¬γητή/ήτρια γαλλικής ή γερμανικής που υπηρετεί ήδη στο σχολείο και που μπορεί να μείνει με ανεπαρκή αριθμό μαθητών, κτλ.), αλλά κάποιο άλλοι έχουν βάσιμους λόγους, δηλαδή αντιμετωπίζουν ουσιαστικά οργανωτικά προβλήματα που θα επιδεινώνονταν με την εμφάνιση ενός νέου μαθήματος, που θα άρχιζε, επιπλέον, με καθυστέρηση σε σχέση με όλα τα άλλα. Η επίλυση του προβλήματος πρέπει να γίνει από το ίδιο το Υπουργείο.

4. Θεωρείτε σωστό μια ταλαιπωρημένη σχολή όπως η Ιταλική γλώσσα και Φιλολογία με παλαιά ιστορία (από το 1961), με πολλούς αποφοίτους ήδη συνταξιούχους και με μέσον όρο ηλικίας καθηγητών τα 42-45 χρόνια, να περιμένει και άλλο (μέχρι το 2012) μία χρονιά κοντά στο τέλος της 4ετίας (προεκλογική) που μπορεί τελικά να μην γίνει και τίποτα; Δεν θα έπρεπε, από την στιγμή που το κυβερνών κόμμα ζήταγε την εισαγωγή στην πρωτοβάθμια, να κάνει τις δεσμεύσεις πράξεις γρηγορότερα;
Είχαν γίνει 2 επερωτήσεις ΛΑΟΣ και ΣΥΡΙΖΑ και 8 επερωτήσεις, του κυβερνώντος πλέον κόμματος ΠΑΣΟΚ, το 2009 (πριν μερικούς μήνες δηλαδή) http://www.inital.gr/home/3-newsflash/41-newsflash-5   προς τον τότε Υπουργό κον Σπηλιωτόπουλο που ζητούσαν την ένταξη των Ιταλικών και των Ισπανικών το γρηγορότερο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση με την μορφή 3ετούς πιλοτικού προγράμματος, τι άλλαξε μέσα σε μία χρονιά και το «επείγον» του θέματος μετατέθηκε το 2012; Να θυμίσουμε ότι η πιλοτική ένταξη το 2012 σημαίνει εισαγωγή της γλώσσας στην πρωτοβάθμια το 2015. Ποια είναι η θέση σας; Πόσο σύντομα πιστεύετε θα γίνει η εισαγωγή των Ιταλικών και των Ισπανικών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση; Έχετε μιλήσει με το Υπουργείο γι’ αυτό το θέμα;

Δεν το θεωρώ σωστό να αναβληθεί κι άλλο η εισαγωγή της ιταλικής ή και της ισπανικής στην πρωτοβάθμια. Αλλά αυτό δεν το λέω επειδή λυπάμαι την «ταλαιπωρημένη σχολή» ή τους άνεργους πτυχιούχους. Το λέω επειδή θεωρώ υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας να δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές, δηλαδή στους μελλοντικούς πολίτες της, να μάθουν ξένες γλώσσες στο επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα και όχι στην ιδιωτική παράλληλη εκπαίδευση, που είναι τα κέντρα ξένων γλωσσών. Αφού στα κέντρα ξένων γλωσσών η ιταλική (ή όποια άλλη γλώσσα) έχει ζήτηση και αφού στο Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας εγγράφονται χιλιάδες νέοι κάθε χρόνο για απόκτηση πιστοποιητικού, το κράτος έχει απτές αποδείξεις του ενδιαφέροντος για αυτή τη γλώσσα. Συνεπώς πρέπει να την προσφέρει ως επιλεγόμενη στα σχολεία, με πραγματική δυνατότητα επιλογής. Κι αυτό, επαναλαμβάνω, ισχύει για οποιαδήποτε γλώσσα, όχι μόνο για την ιταλική.
 
5. Συμφωνείτε με τις θέσεις Μπαμπινιώτη για την ξενόγλωσση εκπαίδευση στην Ελλάδα; Θα θέλαμε τα σχόλια σας ανά παράγραφο.

1. Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Α’θμιας και Β’θμιας Εκπαίδευσης κ. Γ. Μπαμπινιώτης τάχθηκε εξ αρχής υπέρ της πολυγλωσσίας ("Αγκαλιάζω την γλωσσική πολυμορφία. Θεωρώ την κυριαρχία της Αγγλικής επί κακό".)

Συμφωνώ με το πρώτο σκέλος, αλλά διαφωνώ με το δεύτερο. Δηλαδή η διατήρηση ή η ανάπτυξη της πολυγλωσσίας και συνεπώς της «γλωσσοποικιλότητας» είναι προφανώς αυτό που με βρίσκει σύμφωνο. Ο πόλεμος κατά της αγγλικής, όμως, είναι μεγάλο λάθος: αφενός επειδή δεν μπορεί κανείς να τον κερδίσει και αφε¬τέρου επειδή μόνο αν η αγγλική (ή όποια άλλη, αλλά μία κοινή) διδάσκεται ως υποχρεωτική ξένη γλώσσα σε όλα τα κράτη του κόσμου, υπάρχει πιθανότητα να διατηρήσουμε τη γλωσσοποικιλότητα. Αν δεν υπάρχει μία υποχρεωτικά διδασκόμενη γλώσσα παντού για να εξασφαλιστεί η δυνατότητα «χρηστικής» επι¬κοι¬νω¬νίας στον πλανήτη μας, η πιθανότητα να επιλέξει κανείς μία από τις λιγότερο διδασκόμενες σή¬μερα γλώσσες ως ξένες (όπως η ελληνική, η δανέζικη, αλλά και η ιταλική) θα είναι ελάχιστη ή και ανύπαρκτη.
Δηλαδή, ας υποθέσουμε ότι όλοι οι νέοι άνθρωποι στον κόσμο μαθαίνουν δύο ξένες γλώσσες. Αν μία γλώσσα (η αγγλική, επειδή έτσι το έφερε η ιστορία) είναι υποχρεωτική για όλους, τότε αφού θα μπορούν να ταξιδέψουν, να αντλήσουν πληροφορία μέσω ίντερνετ, κτλ. σε αυτή τη γλώσσα, η δεύτερη που θα μάθουν μπορεί να είναι αυτή που τους αρέσει, ή αυτή στην οποία υπάρχει πλούσια γραμματεία, ή αυτή που μιλιέται στη χώρα όπου πάνε οικογενειακά για καλοκαιρινές διακοπές, κτλ. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί η δεύτερη να είναι η ελληνική ή η δανέζικη ή η ιταλική, κτλ.
Διαφορετικά, αν δεν υπάρχει υποχρεωτική και όλοι διαλέγουν όποιες δύο γλώσσες θέλουν, τότε υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: α) ή όλοι θα διαλέγουν τις περισσότερο ομιλούμενες ή/και περισσότερο ισχυρές (αγγλική, γαλλική, κινεζική, ισπανική) και όλες οι άλλες θα μείνουν στα «αζήτητα» ή β) θα διαλέγουν τις γλώσσες που τους αρέσουν και μετά θα αδυνατούν να κυκλοφορήσουν στο πλανητικό χωριό μας. Δηλαδή, αν εγώ μάθω γαλλικά και ιταλικά, επειδή αυτές είναι οι δύο γλώσσες που μου αρέσουν περισσότερο, πώς θα καταλάβω τις ανακοινώσεις στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης; Και πώς θα πάρω μέρος σε ένα διεθνές συνέδριο εφαρμοσμένης γλωσσολογίας στη Σιγκαπούρη, όταν οι σύνεδροι που μιλούν γαλλικά ή ιταλικά θα είναι ελάχιστοι; Φανταστείτε πόσο ακόμη δυσκολότερη θα ήταν η ζωή μου αν δε μου άρεσαν τα γαλλικά, που είναι σε μεγάλο βαθμό διεθνής γλώσσα, αλλά επέλεγα να μάθω, για παράδειγμα, τη βουλγαρική και την τουρκική.

2. Ενίσχυση του ρόλου και της σημασίας της ξένης γλώσσας στο δημόσιο σχολείο, ώστε το μάθημα της ξένης γλώσσας να μην απαξιώνεται.

Συμφωνώ.

3. Η ξένη γλώσσα να γίνει κύριο μάθημα στα σχολεία.

Συμφωνώ.

4. Δυνατότητα ελεύθερης επιλογής της ξένης γλώσσας. Δηλ. όλες οι γλώσσες θα είναι ισότιμες. Δεν θα υπάρχει δηλ. η Α' ξένη γλώσσα και οι Β' ξένες γλώσσες.

Διαφωνώ, για το λόγο που ανέπτυξα.

5. Οι Σύλλογοι θα έχουν λόγο στο Αναλυτικό Πρόγραμμα.

Συμφωνώ.

6. Οι μαθητές οφείλουν να εκμανθάνουν στο δημόσιο σχολείο 2 ξένες γλώσσες, όχι γιατί το θέλει η Ε.Ε., αλλά επειδή είναι αναγκαίο και συνιστούν εφόδιο.

Συμφωνώ.

7. Οι ξένες γλώσσες να διδάσκονται σε επίπεδα.

Συμφωνώ.

8. Διευρυμένο ωράριο διδασκαλίας. [Σημ.: Δεν υπάρχει ωστόσο καμία απόλυτη διευκρίνηση ως προς αυτό].

Συμφωνώ. Όσο το ωράριο είναι τόσο περιορισμένο, η δυνατότητα εκμάθησης της ξένης γλώσσας είναι ελάχιστη. Μόνο ισχυρά εσωτερικά κίνητρα ενός μαθητή και, ταυτόχρονα, ειδικές ικανότητες ενός ευσυνείδητου καθηγητή μπορούν να δώσουν θετικά αποτελέσματα όταν οι ώρες του ξενόγλωσσου μαθήματος είναι τόσο λίγες.

9. Συνεργασία των συναδέλφων των ξενόγλωσσων ειδικοτήτων μέσα στο σχολείο.

Συμφωνώ.

10. Η β΄ ξένη γλώσσα δε μπορεί να έχει τον ίδιο αριθμό ωρών με την πρώτη ξένη γλώσσα. (Σημ.: Σε αυτό το σημείο παρενέβη ο Πρόεδρος του ΣΥΚΑΓΕ-DLV επισημαίνοντας την αντίφαση σε σχέση με τα σημεία 3, 6, 7, τονίζοντας την ανάγκη για την 3ωρη εβδομαδιαία διδασκαλία και τη διδασκαλία σε επίπεδα).
Κι εγώ βρίσκω πως υπάρχει αντίφαση. Συνεπώς θα χρειαζόταν να δοθεί διευκρίνιση από τον κ. Μπαμπινιώτη πριν πει κανείς αν συμφωνεί ή αν διαφωνεί.

11. Ουσιαστική αναβάθμιση της ξένης γλώσσας στο Λύκειο, ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ.

Συμφωνώ.

12. Σαφήνεια ως προς το επίπεδο γνώσης της ξένης γλώσσας που θα πρέπει να έχει αποκτήσει ο μαθητής στη διάρκεια της 9χρονης εκπαίδευσής του και σχετική πιστοποίηση μέσα από το σχολείο.

Συμφωνώ με τον προσδιορισμό του επιπέδου τερματισμού, αλλά το θέμα της πιστοποίησης μέσα στο σχολείο είναι κάπως σύνθετο. Δεν μπορώ ούτε να συμφωνήσω ούτε να διαφωνήσω αν δε διευκρινιστεί πώς ακριβώς βλέπει την πιστοποίηση «μέσα» στο σχολείο, δεδομένου ότι μία πιστοποίηση, από τη φύση της, απαιτεί εξωτερική αξιολόγηση, δηλαδή πρέπει να είναι «έξω» από το σχολείο, να γίνεται από τρίτους.

13. Συμμετοχή του βαθμού της ξένης γλώσσας για την Γ’ θμια Εκπαίδευση.

Συμφωνώ.
 
6. Ποια βήματα (κατά την γνώμη σας) πρέπει να γίνουν προκειμένου να είναι εφικτή η πιστοποίηση πρώτης και δεύτερης ξένης γλώσσας στα σχολεία μέσω του Κ.Π.Γ.;

Εάν εξακολουθήσω να είμαι μέλος της Κεντρικής Εξεταστικής Επιτροπής (να διευκρινίσω ότι η ΚΕΕ ορίζεται κάθε δύο χρόνια, δηλαδή έχει την ευθύνη λειτουργίας του συστήματος και διεξαγωγής εξετάσεων επί 4 εξεταστικές περιόδους: από τις 31 Δεκεμβρίου 2009 έχει λήξει η θητεία της ΚΕΕ και επίκειται ο ορισμός νέας) του ΚΠΓ, η πρώτη ενέργεια που θα κάνω είναι να κάνω γνωστό, ακριβώς, στην πολιτική ηγεσία ότι η πιστοποίηση απαιτεί, εξορισμού, εξωτερική αξιολόγηση.
Ένα δεύτερο βήμα θα ήταν η εξέταση (στο πλαίσιο της ΚΕΕ ή από ομάδα εργασίας που θα συσταθεί επί τούτου και σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) της ακριβούς διαδικασίας που θα επέτρεπε να «παντρέψουμε» την πιστοποίηση (που προϋποθέτει αξιολόγηση βάσει νόρμας [norm-referenced evaluation]) με τη διδασκαλία και τον έλεγχο των επιτευγμάτων της (που προϋποθέτει αξιολόγηση βάσει κριτηρίου [criterion-referenced evaluation]). Φοβάμαι πως το θέμα είναι κάπως εξειδικευμένο και δεν είναι η στιγμή να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό. Πάντως το εγχείρημα είναι ενδιαφέρον, αλλά και δύσκολο. Η καθηγήτρια Β. Δενδρινού, του Πανεπιστημίου της Αθήνας, και εγώ, που από το 2003 εργαζόμαστε για την ανάπτυξη αυτού του συστήματος πιστοποίησης της γλωσσομάθειας, βλέπουμε θετικά τη σύνδεση του ΚΠΓ με την παρεχόμενη εκπαίδευση σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο (όπως άλλωστε και στα ΑΤΕΙ και ΑΕΙ), επειδή πιστεύουμε ότι θα εξασφαλίσει κάποιο νέο κίνητρο και θα συμβάλει στην αναβάθμιση του μαθήματος. Είμαστε, ωστόσο, επιφυλακτικοί επειδή μία «πρόχειρη» εισαγωγή του ΚΠΓ στο σχολείο θα μπορούσε να έχει αρνητικές παρενέργειες: για παράδειγμα κάποιοι καθηγητές, αντί να βοηθούν τους μαθητές να μάθουν τη χρήση της γλώσσας θα μπορούσαν να τους βοηθούν να περάσουν την εξέταση της γλώσσας. Δηλαδή η πιστοποίηση, με την αξιολόγηση που τη συνοδεύει υποχρεωτικά, θα μπορούσε να γίνει τροχοπέδη στην υλοποίηση του Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών και στην επίτευξη των στόχων που αυτό περιλαμβάνει, ιδιαίτερα των στόχων που σχετίζονται με το θυμικό πεδίο της προσωπικότητας του μαθητή (στάσεις, απόψεις για τη γλωσσική κοινότητα-στόχο, κτλ.), οι οποίοι, φυσικά, δεν εμφανίζονται καθόλου στο ΚΠΓ, το οποίο, όπως και όλα τα άλλα συστήματα πιστοποίησης, «μετρά» και πιστοποιεί μεταβλητές ιδιότητες που σχετίζονται με το γνωστικό και το αισθητηριο-κινητικό πεδίο της προσωπικότητας.

7. Ποιες είναι οι τελευταίες εξελίξεις σχετικά με την μετονομασία του τμήματος της Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ σε Ιταλική και Ισπανική Γλώσσα και Φιλολογία, ώστε σύντομα οι διαμένοντες στη Βόρειο Ελλάδα να έχουν την δυνατότητα να σπουδάσουν και το γνωστικό αντικείμενο της Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας;

Υπάρχει μία σημαντική θετική εξέλιξη. Την περασμένη Τρίτη συνεδρίασε το Συμβούλιο Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, το οποίο κλήθηκε από το Υπουργείο να τοποθετηθεί επί του θέματος. Το ΣΑΠΕ αποφάσισε και όρισε αμέσως δική του επιτροπή η οποία θα εισηγηθεί, έτσι ώστε σε 2,5 μήνες περίπου, όταν θα ξανασυνεδριάσει, να πάρει μιαν οριστική απόφαση. Συνεπώς θα έλεγα ότι «είμαστε κοντά» σε αυτό το στόχο.

8. Εφόσον η σχετική νομοθεσία δεν προβλέπει την δημιουργία θέσεων Συμβούλου ή Παρέδρου Ιταλικής και Ισπανικής γλώσσας στο κύριο σώμα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, δεν θα έπρεπε οι Πανεπιστημιακοί Καθηγητές της Ιταλικής και της Ισπανικής Γλώσσας, oι οποίοι διαθέτουν τα απαραίτητα χρόνια προϋπηρεσίας να αναλάβουν την εκπροσώπηση της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο; Τίθεται θέμα θεσμικής περιθωριοποίησης της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας, ως προς τον σχεδιασμό και την προώθηση της διδασκαλίας της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας στην Δημόσια Εκπαίδευση.

Ναι, προφανώς θα έπρεπε. Αλλά αυτό εξαρτάται από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, όχι από το Υπουργείο.

9. Όσον αφορά στη σύσταση θέσεων Σχολικών Συμβούλων για τον κλάδο ΠΕ 34 Ιταλικής Γλώσσας και ΠΕ 40 Ισπανικής Γλώσσας, το Υπουργείο Παιδείας αναφέρει ότι απαιτείται συνολική εκπαιδευτική προϋπηρεσία 16 χρόνων και αντίστοιχη προϋπηρεσία 10 ετών σε σχολεία Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Μέχρι τότε ο μόνιμος, αναπληρωτής ή ωρομίσθιος καθηγητής της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας, σε ποιο Σχολικό Σύμβουλο θα απευθυνθεί σχετικά με τυχόν προβλήματα που θα προκύψουν στη διδασκαλία του γνωστικού του αντικειμένου, στο Σχολικό Σύμβουλο της Γαλλικής και της Γερμανικής γλώσσας; Μέσω κυβερνητικής τροπολογίας δεν μπορεί να μειωθεί ο απαραίτητος χρόνος της εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας, ώστε οι νεοσύστατοι κλάδοι ΠΕ 34 της Ιταλικής Γλώσσας και ΠΕ 40 της Ισπανικής Γλώσσας να αποκτήσουν σύντομα Σχολικούς Συμβούλους; Μείωση της εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας είχε επιτευχθεί στο παρελθόν και για τον κλάδο ΠΕ 07 της Γερμανικής Γλώσσας.

Θα μπορούσε. Αλλά με την οικονομική κρίση, μου φαίνεται υπερβολικά φιλόδοξος.

10.  Δεδομένης της κατάστασης των κενών θέσεων που επικρατεί κάθε χρόνο στα τμήματα της Ιταλικής και της Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, κάτι το οποίο έχει τονιστεί πολλάκις και από αρκετούς εκπαιδευτικούς συντάκτες εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας, δεν θα μπορούσε με αποφάσεις των Προεδρείων των ίδιων των Πανεπιστημιακών Τμημάτων της Ιταλικής και της Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, να απορροφούνται περισσότεροι εισακτέοι μέσω κατατακτήριων εξετάσεων, ώστε να καλύπτονται οι προσφερόμενες θέσεις; Εικάζεται ότι τίθεται θέμα βιωσιμότητας των Πανεπιστημιακών Τμημάτων της Ιταλικής και της Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας.

Έχω δύο φορές, ως πρόεδρος του τμήματος, ζητήσει εγγράφως την εγγραφή περισσότερων ατόμων με κατατακτήριες, ιδιαίτερα καθώς οι υποψήφιοι είναι κάθε χρόνο πολλοί (περίπου 70 υποψήφιοι για 5 θέσεις) και το επίπεδό τους αρκετά καλό, και σίγουρα καλύτερο από το επίπεδο αυτών που τελειώνουν το λύκειο. Το Υπουργείο, όμως, είναι «κάθετα» αντίθετο. Πάντως θέμα βιωσιμότητας δεν τίθεται. Οι δημοσιογράφοι κάνουν τα σχόλιά τους με βάση τον αριθμό των ατόμων που περνούν τις επίσημες γενικές ή πανελλήνιες εξετάσεις. Δε γνωρίζουν ότι έχουμε άλλους τόσους που μας έρχονται από Κύπρο ούτε ότι λειτουργούμε πλέον και Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών. Ούτε ξέρουν πόσα άτομα κάνουν διδακτορικό δίπλωμα στο τμήμα μας, όντας πτυχιούχοι του δικού μας, αλλά και άλλων τμημάτων. Αυτά τα ξέρει, όμως, το Υπουργείο, το οποίο δεν έχει ποτέ θέσει θέμα βιωσιμότητας. Η τάση είναι αυξητική και, στο μέλλον, η εισαγωγή φοιτη¬τών για την κατεύθυνση της ισπανικής θα βελτιώσει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.

11. Γιατί στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του τμήματος Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ε.Α.Π, δεν έχει σχεδιαστεί ακόμη η δημιουργία μεταπτυχιακών στην εξειδίκευση των καθηγητών της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας, ενώ αντιστοίχως υπάρχει εκπαιδευτική προσφορά μεταπτυχιακών στην εξειδίκευση των καθηγητών της Αγγλικής, της Γαλλικής και της Γερμανικής γλώσσας; Οι καθηγητές της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας που διαμένουν εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, θα μπορούσαν εξ αποστάσεως να εξειδικευτούν στο γνωστικό τους αντικείμενο, όπως οι συνάδελφοι τους-καθηγητές της Αγγλικής, της Γαλλικής και της Γερμανικής γλώσσας.

Δε γνωρίζω το γιατί.

12. Πώς κρίνετε την πρόσφατη κατάθεση αναφοράς από 178 πολίτες (καθηγητές της Ιταλικής και της Ισπανικής γλώσσας και Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων) στο Συνήγορο του Πολίτη και στο Συνήγορο του Παιδιού για τα προβλήματα που συναντά η Ιταλική και η Ισπανική γλώσσα στην Δημόσια Εκπαίδευση;

Την κρίνω χρήσιμη: αν δεν παλέψει κανείς για να πετύχει το στόχο του δεν πρόκειται να τον πετύχει.

Τέλος, θα θέλαμε να εκφράσουμε την επιθυμία ότι θα είμαστε περισσότερο από ευτυχείς να αποτελέσει η νέα ιστοσελίδα μας, www.inital.gr ,  η οποία είναι μία ευγενική χορηγία του Εκδοτικού Οίκου Edilingua, και δημοσίως εκφράζουμε τα ευχαριστήρια μας που πραγμάτωσαν την ανάγκη αυτή του Συλλόγου μας, το βήμα για τη δημοσίευση των εκπαιδευτικών σας άρθρων.

Σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας και σας ευχόμαστε ολόψυχα ένα δημιουργικό 2010.

Σας ευχαριστώ και εγώ και σας εύχομαι ευόδωση των προσπαθειών του συλλόγου σας.

Με σεβασμό,
Τα μέλη του Συλλόγου Καθηγητών της  Ιταλικής Γλώσσας.

Την συνέντευξη οργάνωσε η συνάδελφος Κωνσταντίνα Καραγιοβάννη την οποία ευχαριστούμε θερμα.

Πηγή: http://www.inital.gr