Η Ισπανία διαθέτει τη μεγαλύτερη έκταση άγριας, αδάμαστης φύσης στην Ευρώπη. Μερικά από τα πιο σπάνια πλάσματα της ηπείρου, ανάμεσά τους λύκοι, αρκούδες και τα υπέροχα γενειοφόρα αρπακτικά επιβιώνουν εδώ. Η ποικιλομορφία είναι πραγματικά συναρπαστική.
ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΡΥΜΟΙ
Υπάρχουν πέντε εθνικοί δρυμοί στην ηπειρωτική Ισπανία:
- Η Covadonga (στα Πίκος ντε Εουρόπα)
- Η Ordesa y Monte Perdido (στα Πυρηναία)
- Η Aiguestortes I Estany de Sant Maurici (στα Πυρηναία)
- Η Tablas de Daimiel (στην Καστίγια-Λα Μάντσα)
- Η Doñana (στην Ανδαλουσία)
ΒΟΡΕΙΑ ΑΚΤΗ
Οι βόρειες επαρχίες Κανταβρία, Αστούριες και Γαλικία είναι δροσερές και πράσινες. Πέρα από τις βιομηχανικές ζώνες, η οικονομία βασίζεται στο ψάρεμα, στη γεωργία, την αλιεία, την ξυλεία και τα φουντούκια.
Οι εντατικές μέθοδοι καλλιέργειας άργησαν να εμφανιστούν, κάτι που βοήθησε στη διατήρηση των αγριολούλουδων. Οι ορχιδέες, οι βερόνικες, τα πετρόχορτα και οι ακιλεγίες φυτρώνουν παντού. Στα Picos de Europa έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 40 διαφορετικά είδη ορχιδέων, ενώ επιβιώνουν επίσης σπάνιες πεταλούδες.
Μερικά από τα πιο παλαιά δάση με οξιές και βελανιδιές υπάρχουν ακόμα στη Sierra de Ancares, ενώ πρόσφατα φυτεμένες καρυδιές υψώνονται στις πλαγιές των λόφων, μαζί με καλαμόχορτα, ράχους και ρείκια. Το φύτεμα ευκαλύπτων και πεύκων από την ICONA, τον επίσημο οργανισμό συντήρησης της φύσης, αντιμετώπισε επικρίσεις από όσους πιστεύουν ότι τα δέντρα αυτά αφαιρούν ουσίες από το έδαφος και αποφέρουν ελάχιστο κέρδος.
Η Βόρεια Ισπανία έχει ακόμα ελάφια, λύκους και μερικές ιβηρικές αρκούδες, που ο αριθμός τους έχει μειωθεί δραστικά (οι περισσότερες εμφανίζονται στη Reserva Nacional de Somiedo).
Οι κάπροι αφθονούν εδώ όπως και στα περισσότερα μέρη της Ισπανίας, μολονότι σπάνια εμφανίζονται. Αντίθετα, πολύ πιο συχνά εμφανίζονται οι αίγαγροι, που κάποτε κινδύνευαν με εξαφάνιση. Υπάρχουν αγριόγαλοι στα δάση και τον ουρανό – ιδιαίτερα στις χαράδρες και στα φαράγγια της περιοχής. Ο σπάνιος αετός-κουκουβάγια κρύβεται σε σπηλιές και τρύπες στα βράχια. Οι ποταμοί είναι γεμάτοι πέστροφες, σολομούς και βίδρες που τα κυνηγούν. Οι βάλτοι γύρω από τον κόλπο Santoña, ανάμεσα στο Μπιλμπάο και το Σανταντέρ, αποτελούν σημαντικό σταθμό για αποδημητικά πτηνά όπως αβοκέτες, βραχοπούλια, τρίγγες και τουρλιά.
Τα νησιά Θίες, στα ανοιχτά της βορειοδυτικής ακτής, είναι χώρος όπου ζευγαρώνουν θαλασσοκόρακες, κέπφοι και γλάροι.
ΠΥΡΗΝΑΙΑ
Τα ισπανικά Πυρηναία κατακτήθηκαν μόλις αυτό τον αιώνα, ιδιαίτερα όταν δημιουργήθηκαν πίστες για σκί. Οι πιέσεις των περιβαλλοντολόγων, ωστόσο, συνεχίζονται για την προστασία των δασών, των λιμνών, των καταρρακτών, των γεμάτων πέστροφες ρυακιών και των γεμάτων λουλούδια λιβαδιών. Οι πλαγιές του Val d'Aran είναι διάσημες για τις πολλές ορχιδέες και τις σπάνιες πεταλούδες τους. Το Parque Nacional del Valle de Ordesa διαθέτει γεντιανές, εντελβάϊς, ανεμώνες, αλπικά τριαντάφυλλα και βιολέτες. Υπάρχουν επίσης ελάφια, κάπροι, αετοί, όρνεα, αλεπούδες και ερμίνες. Το Parque Nacional de Aigüestortes y Lago de San Mauricio έχει αίγαγρους, βίδρες, αετούς, αγριόγαλους και το σπάνιο γυπαετό το γενειοφόρο.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΣΠΑΝΙΑ
Η κεντρική περιοχή της Μεσέτα είναι ένα τοπίο με εκτεταμένα σταροχώραφα, αμπελώνες και μονοπάτια προβάτων σε γυμνές πεδιάδες. Υπάρχει πολύ μικρή ποικιλία της πανίδας και χλωρίδας, μολονότι θα συναντήσουμε συχνά τους κάτασπρους πελαργούς.
Αντίθετα, γύρω από τη μεσέτα, οι οροσειρές Gredos, Guadarama, Vejar και Peña de Francia διαθέτουν τη συνήθη συγκέντρωση κάπρων, λύγγων, λύκων, και ζαρκαδιών, καθώς και αυτοκρατορικούς αετούς, όρνια και ικτίνους.
Η Serranía de Cuenca, στα ανατολικά, διαθέτει άφθονες ορχιδέες. Υπάρχει αφθονία μικρότερων θηλαστικών, όπως οι λαγοί και τα κουνέλια. Το κυνήγι (κυρίως ζαρκαδιών) συνηθίζεται στο Parque Natural de Monfrague.
Στην Tablas de Daimiel, μια περιοχή από έλη και λιμνοθάλασσες που σχηματίζει ο ποταμός Guadiana, η τοπική πανίδα κινδυνεύει από την αποστράγγιση των υδάτων.
ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑ
Σε αυτή την περιοχή αντιπροσωπεύονται όλες οι ποικιλίες της τοπογραφίας-και της πανίδας-από την έρημο μέχρι τα ψηλά βουνά. Η Sierra Nevada είναι πάντα καλυμμένη με χιόνια, μολονότι βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στη Μεσόγειο.
Οι βαλτότοποι της Μεσογείου εξασφαλίζουν ένα σημαντικό καταφύγιο για αγριοπούλια και μεταναστευτικά πτηνά-τουρλιά και κιρκινέζια καθώς και μικρότερους κομπογιάννηδες και κεφαλάδες, που αφθονούν στο Αϊγκοναμόλς ντελ Εμπορντά της Καταλονίας και το Δέλτα του Έβρου, το Albufera της Βαλένθια και το Coto Doñana, στην ανδαλουσιανή επαρχία της Ουέλβα.
Όλες αυτές οι περιοχές απειλούνται από τις σύγχρονες μεθόδους καλλιέργειας, τα βιομηχανικά απόβλητα και τον τουρισμό. Οι τοπικές αρχές αντιδρούν χαρακτηρίζοντας κάποιες ευαίσθητες περιοχές ως Parques Naturales, προσφέροντας έτσι μια κάποια στοιχειώδη προστασία. Ωστόσο, κανένας δεν ξέρει ακόμα αν αυτό το μέτρο είναι αρκετό.
Πηγή: Χρυσοί ταξιδιωτικοί οδηγοί – εκδόσεις δομή