Εξω από τις βορειοδυτικές ακτές της Αφρικής, το μεγαλύτερο από τα νησιά του συμπλέγματος των Καναρίων Νήσων προσφέρει ανέμελες διακοπές σε έναν τόπο με μοναδική, ιδιαίτερη φυσική ομορφιά.

Η Τενερίφη θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι ολόκληρη η Γη σε μικρογραφία. Κι αυτό γιατί οι εναλλαγές της Φύσης και των τοπίων της είναι τεράστιες. Οι απέραντες ακτές της έχουν το δικό τους χαρακτήρα και ιδιαίτερη ομορφιά. Μολυβένιες ηφαιστειογενείς παραλίες, καυτές από την κάψα του ήλιου, δέχονται ολόκληρο σχεδόν το χρόνο στις αγκαλιές τους εκείνους που αγαπούν τα εξωτικά και μακρινά μέρη.

Οι αρχαίοι Ελληνες γνώριζαν και φρόντισαν να γράψουν για τις Καναρίους Νήσους, στις οποίες βρίσκεται και η Τενερίφη. «Ηλύσια Πεδία», «Ο Κήπος των Εσπερίδων», «Ευοίωνα Νησιά». Από τον Ομηρο και τον Ησίοδο χαρακτηρίστηκαν τόποι όπου αναπαύονταν οι ψυχές των ηρώων, αλλά και πατρίδα των ευτυχισμένων ανθρώπων. «Παιδιά του Πλούτωνα» αποκαλούσαν τα νησιά αυτά. Αληθινός παράδεισος στάθηκαν και για τους Ελληνες θαλασσοπόρους όταν τα ανακάλυψαν.

Για να γνωρίσουμε ωστόσο εμείς την Τενερίφη χρειάστηκαν 17 ώρες ταξίδι. Ταξιδέψαμε αεροπορικώς Αθήνα - Μαδρίτη και εν συνεχεία στο νησί Γκραν Κανάρια. Χρειάστηκε να περιμένουμε στο λιμάνι τουλάχιστον ένα τρίωρο μέχρι να ξημερώσει για να επιβιβαστούμε στο ταχύπλοο και να φτάσουμε επιτέλους στο πολυπόθητο λιμάνι της Σάντα Κρουζ, στην Τενερίφη. Κάλλιστα όμως μπορεί κανείς να ακολουθήσει το βολικότερο δρομολόγιο που είναι Αθήνα - Μαδρίτη - Τενερίφη. Το νησί διαθέτει δύο αεροδρόμια. Το Reina Sofia στο νότιο τμήμα του και το Los Rodeos στον βορρά.

Εχει έκταση 2.354 τ. χλμ., βρίσκεται μεταξύ των Λα Γκομέρα και Γκραν Κανάρια, 300 χλμ. από τις αφρικανικές ακτές, και 700.000 κατοίκους, από τους οποίους οι 220.000 ζουν στην πρωτεύουσα. Η Τενερίφη ανήκει στην αλυσίδα των επτά ηφαιστειογενών Καναρίων Νήσων, που βρίσκονται τέσσερις μοίρες βόρεια από τον τροπικό του Καρκίνου, σε μια έκταση 7.242 χλμ., προέκταση της αφρικανικής ηπείρου, της μαροκινής οροσειράς του Μεγάλου Ατλαντα. Τα νησιά αυτά εμφανίστηκαν κατά την κρητιδική περίοδο και σήμερα ανήκουν στο ισπανικό κράτος. Λα Πάλμα, Λα Γκομέρα, Ελ Χιέρο, Γκραν Κανάρια, Φουρτεβεντούρα, Λανζαρότε και Τενερίφη, το μεγαλύτερο, το πιο εύφορο και το πιο όμορφο. Διαθέτοντας την πλουσιότερη πανίδα και χλωρίδα των Καναρίων, και τέταρτη παγκοσμίως, ο αστείρευτος κόσμος της βιοποικιλότητάς της προσελκύει πολλούς ειδικούς αλλά και φυσιολάτρες από όλο τον κόσμο. Και δεν είναι μονάχα η παραδείσια Φύση της που κερδίζει κάποιον. Το υψηλότερο όρος της Ισπανίας, το Τέιδε (Teide), δεσπόζει στα 3.718 μ. στο νησί της Τενερίφης, τραβώντας αναπόφευκτα την προσοχή ορειβατών και πεζοπόρων. Εκεί οφείλεται και το όνομά της, που σημαίνει «λευκό βουνό». Το ανενεργό ηφαίστειο σκιαγραφεί ένα απέραντο, επιβλητικό, σεληνιακό τοπίο.

Ο λόγος που η Φύση των νησιών αυτών είναι τόσο πολύμορφη και σπάνια είναι διότι δημιουργήθηκε εξαιτίας γεωλογικών μεταβολών, με αποτέλεσμα να παντρεύει την ηφαιστειογενή γη με τροπικά δάση και αλπικό κλίμα. Παρ' όλη την τουριστική ανάπτυξη που ολοένα και μεγαλώνει, το 42% του εδάφους τους έχει ενταχθεί σε προγράμματα προστασίας της UNESCO και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η Τενερίφη δημιουργήθηκε ύστερα από μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη στην περιοχή και χρονολογείται μεταξύ 8 και 12 εκατ. ετών. Υπήρξε τόπος της φυλής των Γκουάγχες, που ήρθε από τη Βόρεια Αφρική και εγκαταστάθηκε την 3η χιλιετία π.Χ. στην Τενερίφη και στις υπόλοιπες Καναρίους. Μονοθεϊστές, βερβερικής καταγωγής, με διαφορετική διοίκηση σε κάθε νησί. Αρκετοί ήταν οι αρχαίοι συγγραφείς οι οποίοι πίστευαν ότι οι Γκουάγχες υπήρξαν απόγονοι του Ατλαντα και διασκορπίστηκαν στα γύρω νησιά ύστερα από την καταστροφή της Ατλαντίδας. Η κατάκτηση των νησιών ξεκίνησε το 1402 με την εισβολή του Νορμανδού κατακτητή Χουάν ντε Μπέτενκουρ και του Γκάντιφερ ντε λα Σαλε. Η Τενερίφη ήταν το τελευταίο νησί που κατακτήθηκε ύστερα από μεγάλη αιματοχυσία, υπό τη διοίκηση του Φερνάντεζ ντε Λούγκο.

Ο στρατός του το 1494 κατάφερε να καταλάβει το νησί. Οταν αποβιβάστηκε, ο Χουάν ντε Μπέτενκουρ βάπτισε τα νησιά με το όνομα Κανάριοι, γιατί ο τόπος έσφυζε από τα γνωστά καναρίνια, των οποίων πατρίδα είναι τα νησιά αυτά. Τα καναρίνια ταξίδεψαν στην Ευρώπη με τους Ισπανούς το 1677, όπου εξαιτίας γενετικών ανωμαλιών μεταλλάχθηκαν σε κίτρινα. Στην εποχή μας ελάχιστα από τα άγρια καναρίνια παραμένουν στον τόπο τους. Εχουν πράσινα φτερά και κίτρινες αποχρώσεις στο κεφάλι και στην πλάτη.

Η πρωτεύουσα της Τενερίφης, Σάντα Κρουζ, είναι εκσυγχρονισμένη και ταυτόχρονα παραδοσιακή. Κάτω από το δειλινό φως του καλοκαιριού τα αξιοθέατα της πόλης προβάλλουν διακριτικά φωτισμένα, κοσμώντας μια πρωτεύουσα που παντρεύει αρμονικά τη σύγχρονη αρχιτεκτονική με το μπαρόκ και το κλασικό. Λιτό και σύγχρονο, ντυμένο με λευκό μάρμαρο, το κτίριο του μεγάρου μουσικής, δημιούργημα του αρχιτέκτονα Καλατράβα, θυμίζει όψη γλάρου που στέκεται δίπλα στη θάλασσα αγναντεύοντας τον ωκεανό. Το σκηνικό της υπαίθριας άθλησης εμφανίζεται κάθε απόγευμα, εφόσον στον παραλιακό πεζόδρομο οι Τενερίφιοι, νεαροί και μη, συνηθίζουν να ασκούνται. Με τη δύση του ηλίου, καταφεύγουν στο τζόγκινγκ, στα πατίνια, ακόμη και στις κάμψεις προσαγωγών στηριζόμενοι στις κολόνες των φαναριών!

Στον τόπο αυτό, ο ήλιος λάμπει όλο το χρόνο. Ο χειμώνας δεν φτάνει ποτέ, τουλάχιστον στα παράλια, και η θερμοκρασία τους καλοκαιρινούς μήνες δεν ξεπερνάει τους 25 βαθμούς. Θερμοκρασία που παραμένει και το χειμώνα. Σημείο κατατεθέν για τα ραντεβού των Ισπανών - Τενερίφιων είναι το γιγάντιο ιστορικό μπρούντζινο μνημείο στην κεντρική πλατεία, Πλάζα ντε Εσπάνια. Το μνημείο είναι αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων του Εμφυλίου.

Η πρωτεύουσα τον 16ο αιώνα δεν ήταν παρά ένα ψαροχώρι που μετατράπηκε αργότερα σε σημαντικό λιμάνι. Η πόλη έγινε το διοικητικό κέντρο του νησιού το 1723, καθώς και η πρωτεύουσα ολόκληρου του αρχιπελάγους, από το 1822 έως το 1927.

Η οικονομική ζωή της Σάντα Κρουζ σήμερα κυριαρχείται από τις δραστηριότητες του λιμανιού της, το οποίο φιλοξενεί τάνκερ, κρουαζιερόπλοια και κοντέινερ με τοπικά φρούτα προς εξαγωγή.

Στους δρόμους, πολλοί Αφρικανοί στρώνουν τα εμπορεύματα που φέρνουν από τη γειτονική Αφρική. Χειροποίητες ζώνες, ξυλόγλυπτες μάσκες, μπιζού από ελεφαντόδοντο. Οσο για τη μεγάλη κλειστή αγορά τροφίμων, τη La Racova, ζαλίζεται κανείς από την πληθώρα των τροπικών φρούτων! Παπάγια, μάνγκο και ένα σωρό άλλα άγνωστα σε εμάς. Τα ανοιχτά καφέ - μπαρ στους περιποιημένους πεζόδρομους του κέντρου είναι πάντα ζωηρά από κόσμο. Ενα παγωμένο τσάι και ένας καπουτσίνο δεν ξεπερνούν το 1,5 ευρώ!

Είναι γνωστό ότι οι Κανάριοι Νήσοι κατακλύζονται από εκατομμύρια ξένους κάθε χρόνο: φιλοξενούν γύρω στα 12 εκατ. τουρίστες καθ' όλη τη διάρκειά του. Τις νύχτες τα ολονύκτια κλαμπ της Τενερίφης γεμίζουν από επισκέπτες που καταφθάνουν από το μακρινό βορρά για να καταλύσουν σε κάποιο από τα γιγάντια ξενοδοχειακά συγκροτήματα, στα παραθαλάσσια χωριά του νησιού.

Καλντερίμια και αποικιακά κτίρια του 19ου αιώνα ανακαινισμένα σε χρώματα της ώχρας και του κόκκινου: αυτή είναι η αισθητική της πόλης. Οσο για το εμπορικό κέντρο, στην Πλάζα ντε Καντελάρια, τίποτε δεν θα λείψει στον επισκέπτη αν επιθυμεί να ψωνίσει. Ολες οι φίρμες, σε τιμές μάλιστα οικονομικότερες από την Ευρώπη.

Το συναρπαστικότερο κομμάτι του νησιού το γνωρίζουμε με την περιήγησή μας στη Φύση. Ξεκινώντας από τα πολλά και πλούσια πάρκα της, με πρωταγωνιστή το Loro Park. Από το 1972 όπου άνοιξε το τροπικό πελώριο πάρκο έχει δεχθεί τουλάχιστον 11 εκατ. επισκέπτες. Το παραδείσιο μέρος φιλοξενεί άγρια ζώα και πουλιά, καθώς και μια μεγάλη ποικιλία τροπικών φυτών και ορχιδέας. Τα χωριά της Τενερίφης έχουν επίσης ενδιαφέρον για τον επισκέπτη. Στο Icod de los Vinos, δυτικά του νησιού, βρίσκεται το Drago Milenario (Δρακόδενδρο 1.000 ετών!), που αποτελεί βασική ατραξιόν της Τενερίφης εφόσον όλοι το επισκέπτονται και το απαθανατίζουν. Μία άλλη ενδιαφέρουσα μικρή πόλη που αξίζει να δει κανείς είναι το Garachio. Η ιστορική αρχιτεκτονική του έλκει αυτούς που θέλουν να γνωρίσουν τον τόπο ξεκινώντας από το μακρινό παρελθόν. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να χάσουμε το σημαντικότερο κομμάτι της Τενερίφης: το όρος Ντελ Τέιδε. Στον δρόμο μας για το Εθνικό Πάρκο του Ντελ Τέιδε περνάμε από ένα πυκνότατο πευκοδάσος, που δεν φανταζόμαστε ότι μπορεί να υπάρχει άλλο στον κόσμο! Το δυνατό άρωμα των πεύκων κυριολεκτικά μας μεθάει. Το κλίμα αλλάζει και γίνεται ψυχρό. Στα κύτταρα του εγκεφάλου γλιστράει το ανανεωτικό γιατρικό, το καθαρό οξυγόνο, που σαν τονωτική δόση έρχεται να επιδράσει στον οργανισμό. Αραχνοΰφαντο χαλί θυμίζουν οι πευκοβελόνες στο χώμα. Ονειρική εικόνα μια σειρά από σύννεφα, καθώς σκεπάζουν από κάτω μας τα γραφικά χωριά του νησιού. Τα παραθαλάσσια ειδυλλιακά χωριά που χρωματίζονται με το παραδοσιακό τους ύφος και συγχρόνως φιλοξενούν τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα που, περιέργως, δεν αποτελούν παραφωνία στο φυσικό περιβάλλον. Η Λα Ορατάβα (La Oratava), το Γκουίμαρ (Guimar), η Καντελάρια (Candelaria), το Ελ Μεντάνο (El Medano), το Λος Γκιγκάντες (Los Gigantes), η Μάσκα (Masca), το Γκαράτσικο (Garachico), το Πουέρτο ντε λα Κρουζ (Puerto de la Cruz).

Τη θέση της καταπράσινης βλάστησης έρχεται να πάρει το σεληνιακό τοπίο της ηφαιστειογενούς γης του όρους Τέιδε και των γειτονικών του βουνών, Ραζάντα, Μπλάνκα και Βιέζο. Η ξαφνική εναλλαγή του τοπίου μάς σοκάρει. Εχοντας φτάσει στα 2.000 υψόμετρο, περιφερόμαστε στην ολόγυμνη γη, γεμάτη ωστόσο από μία ιδιαίτερη σιωπή και απεραντοσύνη, η οποία απλώνεται σε μια έκταση 10 μιλίων. Δέος είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί. Η χιονισμένη βουνοκορφή του Τέιδε μοιάζει εντελώς πλασματική - σαν παγωτό πύραυλος που θα σκορπίσει τη δροσιά του στο πυρωμένο από τον ήλιο μολυβί χαλίκι.

Γήινα χρώματα λες και έχουν χυθεί ολόγυρα, ζωγραφίζοντας ακόμη και τα γλυπτόμορφα βράχια. Οι εφιαλτικοί κρατήρες παραμένουν στο ίδιο σημείο εδώ και πάρα πολλά έτη. Η τελευταία ηφαιστειακή έκρηξη του όρους Τέιδε πραγματοποιήθηκε το 1798, ενώ από το 1954 η περιοχή έχει χαρακτηριστεί Εθνικό Πάρκο και εκατοντάδες τουρίστες επισκέπτονται το μέρος για να απαθανατίσουν τη μοναδικότητά του. Ο Λας Κανάντας (Las Canadas), ο 17 χλμ. οβάλ κρατήρας του ηφαιστείου Τέιδε, είναι γνωστός ως ο μακρύτερος και πιο «σωριασμένος» κρατήρας στον κόσμο. Οταν έγινε η έκρηξη, η κορυφή του δεν εξερράγη, παρά κατέρρευσε εντός του δικού του κρατήρα.

Φτάνοντας στο τέλος του οδοιπορικού μας, κάνουμε μια αναδρομή σε όσα είδαμε και βιώσαμε και καταλήγουμε πως η μακρινή και εξωτική Τενερίφη όντως περικλείει μέσα της ολόκληρο τον κόσμο σε μικρογραφία. Το πολύωρο ταξίδι αποτελεί παρελθόν, εφόσον ανταμειβόμαστε από τα δώρα που μας προσφέρει ο μαγευτικός αυτός τόπος.

ΚΟΣΤΟΣ
Για 7 ημέρες θα χρειαστείτε από 1.500 ευρώ κατ' άτομο, ένα ποσό που κυμαίνεται ανάλογα με το κόστος του εισιτηρίου. Συμπεριλαμβάνονται 6 διανυκτερεύσεις σε μεσαίας κατηγορίας ξενοδοχείο, γεύματα, μετακινήσεις και ένα ποσό για μικροέξοδα.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Αεροπορικώς Αθήνα - Μαδρίτη - Τενερίφη.
Iberia: 3 πτήσεις την ημέρα (από 522 ευρώ έως 1.053,94) μαζί με φόρους αεροδρομίου (high season).
Ολυμπιακή: 1 πτήση καθημερινά, εκτός Τρίτης (από 265,68 έως 1.065,68) μαζί με φόρους αεροδρομίου (high season).

ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ
Ζήστε από κοντά τη μαγευτική Τενερίφη, κάνοντας κράτηση τώρα εύκολα και γρήγορα στο: www.booking.com

ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙΤΕ
Το νησί είναι πολύ οργανωμένο και μπορεί κανείς να μετακινείται με όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Εκείνο το οποίο βολεύει πολύ όσους διαμένουν στα παραθαλάσσια ξενοδοχεία είναι τα mini bus, που πηγαινοφέρνουν δωρεάν τους τουρίστες από το ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Η ενοικίαση αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας επίσης εξυπηρετεί πολύ, εφόσον κανείς μπορεί έτσι να γυρίσει ολόκληρο το νησί ευκολότερα.

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΛΕΝΑ ΜΟΣΧΙΔΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΙΑΤΣΗΣ
Πηγή: www.kathimerini.gr