Η ανοχή και η σεξουαλική απελευθέρωση των Ισπανών σήμερα ίσως αποτελεί αντίδραση στις ακραίες πολιτικές που επέβαλλε το καθεστώς Φράνκο στις γυναίκες επί σαράντα ολόκληρα χρόνια. «Αν ο σύζυγός σου σού ζητήσει ασυνήθιστες σεξουαλικές πράξεις, να είσαι υπάκουη και να μη διαμαρτύρεσαι. Αν προτείνει να συνευρεθείτε, συμφώνησε με ταπεινότητα... 'Οταν φθάσει η στιγμή της αποκορύφωσης, ένας μικρός κλαυθμυρισμός από μέρους σου είναι αρκετός για να δείξεις την ευχαρίστηση που ενδεχομένως βίωσες». Τέτοιου είδους συζυγικές συμβουλές περιέχονταν στα συζυγικά εγχειρίδια της γυναικείας οργάνωσης (Sección Femenina) της φασιστικής Φάλαγγας, που τώρα εκτίθενται σε έκθεση υπό την αιγίδα του Κέντρου Ιστορικής Μνήμης του ισπανικού υπουργείου Πολιτισμού. Η πανίσχυρη Sección Femenina υπαγόρευε στις γυναίκες και τον τρόπο συμπεριφοράς στην εργασία τους: «Κάλυψε τη φυσική σου παρουσία στη δουλειά. Ας είμαστε ευγενικές και συμπαθείς σαν μικρά μυρμήγκια» πρότεινε.
Συνεπώς δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μετά τη διάλυση της οργάνωσης το 1977, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του ισπανού δικτάτορα, η Ισπανία βίωσε μια πρωτόγνωρη σεξουαλική επανάσταση, πιο μαζική απ΄ ό,τι είχαν γνωρίσει άλλες ευρωπαϊκές χώρες τη δεκαετία του 1960. Από το 1937 ως το 1977, 3 εκατ. γυναίκες, ηλικίας 17-35 χρόνων, προσχώρησαν σε μια οργάνωση που προέτρεπε τα νεαρά κορίτσια να «μην κουράζουν τον εαυτό τους με τα βιβλία... δεν υπάρχει λόγος να γίνει κάποιος διανοούμενος». Αν και οι αθλητικές δραστηριότητες επιτρέπονταν και ενθαρρύνονταν, οι γυναίκες προειδοποιούνταν: «Μη χρησιμοποιείτε τις αθλητικές δραστηριότητες ως πρόσχημα για να φορέσετε άσεμνες στολές».
Ο έφορος της έκθεσης Μόντσο Αλπουέντε είπε: «Θέλαμε να αφηγηθούμε την ιστορία εκείνων που βίωναν τον θάνατο ενώ ήταν ζωντανοί. Οι προσπάθειες ανάκτησης της ιστορικής μας μνήμης έχουν επικεντρωθεί στην περίοδο 1934-39 του εμφυλίου πολέμου και αυτό είναι κατανοητό, αλλά η μεταπολεμική περίοδος ήταν μακρά και δύσκολη: μια περίοδος φόβου και καταπίεσης που ξεκίνησε και τελείωσε με εκτελέσεις». Η κατήχηση που κατέστρεψε τις ζωές ολόκληρων γενεών νεαρών γυναικών συνιστούσε μια έκφραση της υποκρισίας του καθεστώτος, καθώς εκείνες που διοικούσαν τη Seccion Femenina ήταν κατά βάση ανύπανδρες γυναίκες σε ισχυρές θέσεις. Επικεφαλής της οργάνωσης ήταν η Πιλάρ Πρίμο ντε Ριβέρα, αδελφή του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα, ο οποίος ίδρυσε τη φασιστική Φάλαγγα, τον ιδεολογικό στυλοβάτη του καθεστώτος του Φράνκο. «Η ζωή κάθε γυναίκας... δεν είναι τίποτε περισσότερο από την αέναη επιθυμία να βρει κάποιον στον οποίον θα υποταχθεί» έγραψε. Για 40 χρόνια οι γυναίκες υποχρεώνονταν να προσφέρουν «κοινωνική υπηρεσία», μια μορφή στρατιωτικής θητείας που περιελάμβανε την παροχή δωρεάν εργασίας σε νοσοκομεία, κρατικά εστιατόρια και άλλους κοινωνικούς θεσμούς.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ