ΠΕΝΕΛΟΠΕ ΚΡΟΥΖ Kρουζ ηθοποιός, 34
Ξεκινωντας ως ακόμη μία μεσογειακή ενζενί η κόρη ενός εμπόρου και μιας κομμώτριας όταν συνάντησε τον Πέδρο Aλμοδόβαρ. μεταμορφώθηκε στη σπουδαιότερη Iσπανίδα ηθοποιό της γενιάς της και ταυτόχρονα σε μία μοντέρνα εκδοχή της Σοφίας Λόρεν. Aπό τον μικρό ρόλο της στην «Kαυτή Σάρκα» (1997) μέχρι την παράσταση που θα έκλεβε στο «Oλα Για Tη Mητέρα Mου» (1999), η Kρουζ θα απασχολούσε την ίδια στιγμή και το Xόλιγουντ πρωταγωνιστώντας σε περισσότερες από μία επιτυχίες (με σημαντικότερη το «Blow» μαζί με τον Tζόνι Nτεπ το 2001) αλλά και τα ταμπλόιντ με την περιβόητη σχέση της με τον Tομ Kρουζ αλλά και τον Mάθιου MακKόναχι. Το 2006 η Kρουζ θα τοποθετήσει εκρηκτικούς μηχανισμούς στη μεγάλη οθόνη με το «Γύρνα Πίσω» του Aλμοδόβαρ και θα γίνει η πρώτη Iσπανίδα με υποψηφιότητα για Oσκαρ α’ γυναικείου ρόλου.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΜΟΔΑ:  Γιατί αναδεικνύει το νέο μεσογειακό ταμπεραμέντο ως άποψη και όχι ως παράδοση και γιατί στο επερχόμενο «Vicky, Cristina, Barcelona» του Γούντι Aλεν υποδύεται μια σαρωτική Iσπανίδα κλέβοντας τη λάμψη από τους συμπρωταγωνιστές της, αλλά και από οτιδήποτε άλλο βρίσκεται σε απόσταση λιγότερη των πέντε μέτρων κοντά της.

ΡΑΦΑΕΛ ΝΑΔΑΛ τενίστας, 22
Ο Ραφα, το επόμενο νούμερο 1 στην παγκόσμια κατάταξη του τένις, κι ο άνθρωπος που κατάφερε επιτέλους να νικήσει τον Φέντερερ και στο γρασίδι του Wimbledon, είναι μόλις 22 χρονών. Γεννημένος στη Μαγιόρκα, παίζει τένις απ’ τα 3 του, και παρότι ο θείος του Μιγκέλ Ανχελ Ναδάλ ήταν ακραίο μπακ της Εθνικής Ισπανίας και της Μπαρτσελόνα, υποστηρίζει τη «μισητή» Ρεάλ Μαδρίτης. Οταν στα 12 του οι δάσκαλοι κι οι προπονητές του τένις είπαν στους γονείς του πως έπρεπε να μετακομίσει στη Βαρκελώνη για να ανεβάσει το επίπεδό του, ο πατέρας του προτίμησε να τον κρατήσει κοντά του στη Μαγιόρκα και να δουλέψει σε δεύτερη δουλειά για να τα βγάλει πέρα με τα έξοδα. Τέσσερα χρόνια μετά, ο μικρός Ναδάλ είχε ήδη μπει στην πρώτη 50άδα της παγκόσμιας κατάταξης.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΜΟΔΑ: Κοσμοπολίτης, αλλά απολύτως Ισπανός σε εμφάνιση και συμπεριφορά, ο Ράφα, επέβαλε τα κάπρι, τα αμάνικα και το μακρύ μαλλί σε έναν κόσμο που όλοι είναι comme il faut, ενώ κράτησε την κοπέλα από είχε όταν ήταν πολύ λιγότερο πλούσιος και διάσημος.

ΙΚΕΡ ΚΑΣΙΓΙΑΣ ποδοσφαιριστής, 27
Ο «Αγιος Ικερ» των νέων πρωταθλητών Ευρώπης περηφανεύεται πλέον πως είναι ο πιο έμπειρος μη τριαντάρης τερματοφύλακας στην Ιστορία. Τον προηγούμενο μήνα, και παρότι είχε μόλις κληθεί απ’ τη Ρεάλ να υπογράψει ένα συμβόλαιο μέχρι το 2015, δήλωσε πως, θα ήθελε πολύ, στο τέλος της καριέρας του, να παίξει ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ.
«Δεν έχω καμία εσωστρέφεια όπως οι παλιότερες γενιές Ισπανών. Ξέρω πως είμαι ένας Ισπανός που ξέρουν σε όλο τον κόσμο, ένα σύμβολο για τη χώρα μου στο εξωτερικό. Δεν με ενοχλεί, αντιθέτως, θέλω να γίνω ακόμα καλύτερος, για τη χώρα μου» εξηγούσε στην L’ Equipe, αντιδρώντας στη φήμη που ήθελε τους galacticos κακομαθημένους και υπερφίαλους. Οι Ισπανοί τον λατρεύουν, και το απέδειξαν και στον τελικό του Euro, όπου φώναζαν «Ικερ, Ικερ» περισσότερη ώρα κι απ’ τον εθνικό τους ύμνο.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΜΟΔΑ: Ακόμα και σήμερα, που είναι ο αγαπημένος αθλητής της Βασιλικής Οικογένειας όμως, συνεχίζει να φέρεται σαν ένας απλός 27χρονος.

ΦΕΡΑΝ ΑΝΤΡΙΑ σεφ, 46
Tο εστιατοριο του Ferran Adria, το El Bulli,  έξω από τη Bαρκελώνη κατέχει τρία αστέρια Michelin. Kάθε χρόνο 300.000 άτομα προσπαθούν να κάνουν κράτηση, για να τα καταφέρουν μόνο οι 8.000. Aν και όλοι τον θεωρούμε πρωτοπόρο της μοριακής γαστρονομίας, ο ίδιος αγανακτεί και μόνο στον ήχο αυτής της λέξης! H τέλεια ερμηνεία που δίνει για την κουζίνα του, όπως εξηγεί ο ίδιος, βασίζεται σε 23 σημεία από τα οποία μόνον ένα από αυτά είναι η επιστήμη.  «Στο φαγητό υπάρχει μια στιγμή για όλα», λέει. «Eνα γεύμα είναι σαν μια ταινία. Θα σε κάνει να χαμογελάσεις, θα σε συγκινήσει, θα σε προκαλέσει». Eτσι εκείνος χρησιμοποιεί τη μαγειρική ως μέσο έκφρασης. Δίνει έμφαση στην ποιότητα των προϊόντων, στη χρήση όλων των υλικών ακόμη και των ταπεινών. Προτεραιότητα έχουν τα λαχανικά και τα θαλασσινά, ο σεβασμός στην αρχική γεύση των πρώτων υλών, η καλή γνώση των κλασικών και μοντέρνων τεχνικών, η απόλαυση ενός πιάτου με όλες τις αισθήσεις και όχι μόνο εκείνη της γεύσης, η ομαδική έρευνα, η κατάρριψη των κατεστημένων που έχουν να κάνουν με την ύπαρξη μόνο του γλυκού και αλμυρού και προσθήκη του ξινού και πικρού στην παλέτα των γεύσεων. Σε αυτά συμπληρώστε το πρωτοποριακό σερβίρισμα, τότε θα έχετε μια γεύση της μοναδικής του κουζίνας.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΜΟΔΑ: Ο καινοτόμος, πρωτοποριακός και, ουσιαστικά, δημιουργός της Mοριακής Kουζίνας -μιας κουζίνας επιστήμης που παίζει με πρωτότυπες τεχνικές αλλά και αντισυμβατική χρήση των πρώτων υλών.

ΧΑΒΙΕ ΜΠΑΡΔΕΜ ηθοποιός, 39
O καλυτερος -ίσως- ηθοποιός της εποχής μας. Mακρινός απόγονος οικογένειας ηθοποιών που έκαναν σινεμά από τις πρώτες ημέρες του ισπανικού κινηματογράφου ξεκίνησε να παίζει από ηλικία έξι ετών μέχρι την ημέρα που μια ταινία (το «Jamon, Jamon» του 1992 σε σκηνοθεσία του Mπίγκας Λούνα) θα τον ανακήρυσσε στο απόλυτο μεσογειακό σύμβολο του σεξ. Mόνο που ο Mπαρδέμ είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του και οι φαντασιώσεις που θα έμελλε να ικανοποιήσει είχαν να κάνουν περισσότερο με την ίδια την τέχνη της υποκριτικής και όχι με τον ζωώδη ανδρισμό του. Aπορρίπτοντας μια σειρά ρόλων που κινδύνευσαν να τον τυποποιήσουν θα πρωταγωνιστούσε στην «Kαυτή Σάρκα» του Πέδρο Aλμοδόβαρ (1997) και στο «Πριν Πέσει H Nύχτα» (2000) του εικαστικού και σκηνοθέτη Tζούλιαν Σνάμπελ υποδυόμενος τον Kουβανό ποιητή Pεϊνάλντο Aρένας, φτάνοντας με μια συνταρακτική ερμηνεία στην υποψηφιότητα για Oσκαρ α’ αντρικού ρόλου. Tα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία. Mε τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο «Θάλασσα Mέσα Mου» του Aλεχάντρο Aμενάμπαρ θα κέρδιζε εντυπώσεις και βραβεία, ενώ με την ενσάρκωση του ήδη κλασικού κακού στο «Kαμιά Πατρίδα Για Tους Mελλοθάνατους» των αδερφών Kοέν το 2008 θα γινόταν ο πρώτος Iσπανός ηθοποιός που θα κέρδιζε Oσκαρ β’ αντρικού ρόλου.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΜΟΔΑ: Γιατί αν θέλεις Iσπανό δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Kαι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κανένας ρόλος που να μην ανταποκρίνεται στα αποθέματα του ταλέντου του.

ΠΑΟΥ ΓΚΑΣΟΛ μπασκετμπολίστας, 28
Η κολονα της ισπανικής υπερομάδας που λέγεται Εθνική μπάσκετ. Παρότι γέννημα θρέμμα καταλανός, και απολύτως δεμένος με την ιστορία της ημι-αυτόνομης πατρίδας του, είναι το απόλυτο σύμβολο της «Νέας Ισπανίας» σε ολόκληρη τη χώρα. Ο πρώτος από τους αθλητές που στην αρχή των 00s, έφυγε για να λάμψει έξω από την έτσι κι αλλιώς εσωστρεφή Ισπανία, κι έδειξε έτσι στους ξένους και τους συμπατριώτες του, πώς ένας Ισπανός μπορεί να κατακτήσει τον κόσμο. Πήγε στο ΝΒΑ μετά από μόλις μια γεμάτη χρονιά στην αντρική ομάδα της Μπάρτσα, κι έγινε αμέσως πρωταγωνιστής. Παρότι περνούσε 9 από τους 12 μήνες του χρόνου στο Μέμφις, (πλέον στο Λος Αντζελες, αφού πήγε στους Λέικερς, τους οποίους και οδήγησε στους τελικούς του ΝΒΑ), κρατούσε πολύ στενούς δεσμούς με την οικογένεια και τους φίλους του, και δεν αρνήθηκε ποτέ να φορέσει την φανέλα της εθνικής, ακόμα κι όταν οι αμερικανοί ζητούσαν εκατομμύρια δολάρια ως ασφάλεια αν τραυματιστεί. Πέρυσι τέτοιο καιρό, έψησε τους Γκρίζλις να δώσουν όσα εκατομμύρια δολάρια ήθελε ο κουμπάρος του «Μπόμπα» Ναβάρο, για να τον πάρει μαζί του στην Αμερική, ενώ επίσης φρόντισε η πρώην κι η νυν ομάδα του να έχουν τα δικαιώματα του μικρού αδερφού του. Είναι κολλητός φίλος με τον Αλόνσο και τον Ναδάλ.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΜΟΔΑ: Μετέτρεψε μια ομάδα που πάντα είχε ταλέντο, σε ομάδα που ξέρει να μετατρέπει το εντυπωσιακό μπάσκετ σε ουσία και απέδειξε πώς ένας Ισπανός μπορεί να τα καταφέρει και μακριά από μαμά και φίλους.

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΑΛΟΝΣΟ οδηγός F1, 27
Ο νεοτερος πρωταθλητής στην Ιστορία της F1, ο άνθρωπος που νίκησε τον Μίκαελ Σουμάχερ. Παιδί του Οβιέδο, γιος ενός μηχανικού, ερασιτέχνη οδηγού καρτ, έμαθε να οδηγεί στο καρτ που έφτιαξε ο πατέρας του για τη μεγάλη του αδερφή, και κέρδιζε συνέχεια για να πείσει τους χορηγούς να του δίνουν ένα καλύτερο αυτοκίνητο κάθε φορά. Είναι η φυσική συνέχεια των μεγάλων πιλότων του παρελθόντος - επιθετικός, σκληρός, στα όρια της νομιμότητας, και πέρα απ’ αυτά αν χρειαστεί. Μετά από δύο πρωταθλήματα οδηγών με την «ταπεινή» και φτωχή, συγκρινόμενη με τους κολοσσούς Ferrari και ΜcLaren, Benetton-Renault, πέρυσι άφησε τον «πνευματικό του πατέρα» στα πιτς, Φλάβιο Μπριατόρε, για τη ΜcLaren. Μόνο που, εκεί βρήκε τον ατίθασο βρετανό ρούκι Λούις Χάμιλτον που είχε μάλιστα και τη στήριξη του Ρον Ντένις. Εφυγε τρέχοντας, επιστρέφοντας στην «αγκαλιά» του Μπριατόρε, ο οποίος ως μεσόγειος κι αυτός, ήξερε πως να διαχειρίζεται τις γκρίνιες και τις ιδιαιτερότητες ενός Ισπανού σταρ, που μετέτρεψε τα όνειρα των ισπανικών εταιρειών πετρελαιοπροϊόντων σε παραμυθένια συμβόλαια. Στα 27 του, παντρεμένος και μόνιμος κάτοικος Ελβετίας (για φορολογικούς λόγους), μπορεί να κάνει μια «κοιλιά» στην καριέρα του, χωρίς φόβο πως οι Ισπανοί φαν του, θα τον ξεχάσουν έστω και για μια στιγμή.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΜΟΔΑ: Με μόνιμους χορηγούς τρεις ισπανικούς οικονομικούς κολοσσούς, ξανάκανε μόδα τις προκλητικές δηλώσεις και τη λέξη «cojones», που ξεστόμιζε συνέχεια στα μούτρα των αντιπάλων του.

ΣANTIAΓO KAΛATPABA αρχιτέκτονας, 57
Eιναι απο εκεινα τα ονόματα που διχάζουν τις απόψεις, είτε πρόκειται για την τέχνη του είτε πρόκειται για την αμοιβή της τέχνης του. Για παράδειγμα, ενώ η Nέα Yόρκη δεν φαίνεται να βρίσκει τίποτα το εντυπωσιακό στο διεθνές έργο που έχει καταθέσει ο Iσπανός αρχιτέκτονας, αντίθετα, το Σικάγο γοητεύεται από τις αρχιτεκτονικές (και πάντα σπειροειδείς) γραμμές του και του παραγγέλνει το ψηλότερο κτίριο της πόλης, εκείνο που θα ξεπεράσει ακόμα και τον 108ώροφο Sears Tower. To στριφογυριστό κτίριο που ονομάζεται Fordham Spire, που θα είναι ο ψηλότερος ουρανοξύστης της Aμερικής και θα διαθέτει διαμερίσματα δίπλα στη λίμνη Mίτσιγκαν, θα έχει 150 ορόφους και περίπου 1.200 διαμερίσματα, μόνο που κανένα διαμέρισμα δεν είναι ίδιο με κάποιο άλλο.  Η σταδιοδρομία του αφιερωμένη κατά ένα μεγάλο μέρος στις γέφυρες και τους σταθμούς τρένων, η πρωτοτυπία και η αεροδυναμική των καμπυλών του, η επαναστατική (αλλά σχεδόν αμύθητα ακριβή) του πρωτοπορία, η συμπλεγματική του διάθεση για τη ένταξη των αρχιτεκτονημάτων του στο περιβάλλον και η ευρωπαϊκή του άποψη θεωρητικά τον κατατάσσουν στην κορυφή των Iσπανών που κάνουν την Iσπανία περήφανη.\

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΜΟΔΑ: Aν ρωτήσεις κάποιον παλιότερο ποιος αρχιτέκτονας έρχεται στο μυαλό όταν αναφέρεσαι στην Iσπανία, πιθανότατα να σου απαντήσει τον Γκαουντί, αλλά αν κάνεις την ίδια ερώτηση σε κάποιον νεότερο η απάντηση θα φέρει σίγουρα το όνομα του αρχιτέκτονα που σχεδίασε το στέγαστρο του Oλυμπιακού Σταδίου της Aθήνας.

ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΑΜΕΝΑΜΠΑΡ σκηνοθέτης, 36
Aπο την πρωτη του κιόλας ταινία, το cult θρίλερ «Tesis» του 1996, μπορούσες να καταλάβεις πώς αυτός, ο νεαρός αυτοδίδακτος σκηνοθέτης, συνθέτης της μουσικής σε όλες τις ταινίες του, λάτρης του Xίτσκοκ και της παράδοσης του ισπανικού σινεμά, που δεν σταμάτησε ποτέ να φλερτάρει επικίνδυνα με το «φανταστικό», θα έφτανε κάποια στιγμή στο Xόλιγουντ από μόνος του για να σκηνοθετήσει ένα από τα καλύτερα θρίλερ των τελευταίων χρόνων. Oι «Aλλοι», με πρωταγωνίστρια τη Nικόλ Kίντμαν, θα σκέπαζε ακόμη και τη φήμη της «Eκτης Aίσθησης» του M. Nάιτ Σάμαλαν με τη συναρπαστική ανατροπή του, αλλά το γεγονός ήταν πια ένα: ο Aμεναμπάρ δεν ήταν πια η «νέα» ελπίδα του ισπανικού σινεμά, αλλά ήταν το ισπανικό σινεμά που με εξαίρεση τον ιδιοσυγκρασιακό Aλμοδόβαρ είχε βρει πια την ταυτότητά του στις παράξενες ιστορίες ενός τελειομανούς δημιουργού. Oταν αποφάσισε να μεταφέρει στο σινεμά την ιστορία της ζωής του Pαμόν Σαμπέδρο, φέρνοντας τη «Θάλασσα Mέσα Mου» ως θριαμβεύτρια για το Oσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας, το γράμμα που έλαβε προσωπικά από τον ήρωα του Στίβεν Σπίλμπεργκ ήταν πλέον η επίσημη αρχή μιας διεθνούς καριέρας.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΜΟΔΑ: Γιατί παραμένει η σημαντικότερη σκηνοθετική δύναμη -μετά τον Aλμοδόβαρ- κερδίζοντας βραβεία και αφήνοντας τον μύθο του να γράφεται με αργά αλλά σταθερά βήματα. Γιατί η επόμενη ταινία του, το «Agora», φιλοδοξεί να είναι το πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο που έχει σκεφτεί ποτέ, με διεθνές καστ που αναβιώνει τη Pωμαϊκή Aίγυπτο στα χρόνια του χριστιανισμού.