Κεντρική Αμερική 1969.

Οι σχέσεις του Ελ Σαλβαδόρ και της Ονδούρας είναι από πολύ καιρό τεταμένες, εξαιτίας των πολλών μεταναστών (350.000) από το Σαλβαδόρ στην Ονδούρα που αποτελούν πια το 15% του συνολικού πληθυσμού της χώρας.

Αυτή η μειονότητα έχει στην κατοχή της μεγάλες εκτάσεις κοντά στα σύνορα των δύο χωρών και το βιοτικό επίπεδο της είναι σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από εκείνο των ντόπιων.

Ο δικτάτορας της Ονδούρας Osvaldo Lopes Arellano ξεκινά τον αναδασμό της γής με σκοπό την εκδίωξη των μεταναστών και την επιστροφή τους πίσω στο Ελ Σαλβαδόρ.

Οι εφημερίδες του Ελ Σαλβαδόρ καθημερινά συντηρούν πολεμικό κλίμα αναφέροντας τους διωγμούς των συμπατριωτών τους από την γή τους και τον αφανισμό της περιουσίας τους.

Μέσα σ’ένα τέτοιο κλίμα οι εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου των δύο χωρών έπρεπε να τεθούν αντιμέτωπες σε διπλά παιχνίδια για την πρόκριση στο Μουντιάλ του 1970.

Την προηγούμενη νύχτα του πρώτου παιχνιδιού, που θα διεξαγόταν στην πρωτεύουσα της Ονδούρας Τεγκουσιγκάλπα, έξω από το ξενοδοχείο της ομάδας του Ελ Σαλβαδόρ μαζεύτηκαν δεκάδες οπαδοί της Ονδούρας οι οποίοι φωνάζοντας, σφυρίζοντας, ουρλιάζοντας και εκτοξεύοντας κάθε είδους απειλή άφησαν άυπνους τους φιλοξενούμενους ποδοσφαιριστές.

Την επόμενη (6 Ιουνίου του 1969) το παιχνίδι διεξήχθη κάτω από φοβερά φανατισμένη ατμόσφαιρα και τελείωσε με 1-0 υπέρ της Ονδούρας με γκόλ που σημειώθηκε στις καθυστερήσεις.

Οι άνθρωποι της ομάδας του Ελ Σαλβαδόρ άφησαν πολλά υπονοούμενα περί εύνοιας της Ονδούρας από την διαιτησία.

Την ίδια ώρα στο Ελ Σαλβαδόρ η Amelia Bolanos, μια δεκαοκτάχρονη κοπέλα που παρακολουθούσε τον αγώνα από την τηλεόραση, πήρε το πιστόλι του πατέρα της και αυτοκτόνησε.

Οι εφημερίδες την άλλη μέρα ρίχνοντας λάδι στη φωτιά έγραψαν πως η κοπέλα δεν άντεξε την ατίμωση της ήττας και προχώρησε σε αυτήν την πράξη...

Στην κηδεία της επικράτησε φοβερός φανατισμός και παρέστησαν χιλιάδες λαού, ο πρόεδρος της χώρας Fidel Sanches καθώς και σύσσωμη η εθνική ομάδα του Ελ Σαλβαδόρ.Άπαντες ζητούσαν εκδίκηση.

Η ρεβάνς είχε οριστεί να διεξαχθεί στην πρωτεύουσα του Ελ Σαλβαδόρ το Σάν Σαλβαδόρ στις 15 Ιουνίου του 1969.

Η ομάδα της Ονδούρας θα έπαιρνε την πρόκριση αν απλώς δεν έχανε.Σε περίπτωση νίκης του Ελ Σαλβαδόρ οι δυο χώρες θα πήγαιναν σε αγώνα μπαράζ σε ουδέτερο έδαφος κι αυτό γιατί δεν μετρούσαν τα τέρματα αλλά οι νίκες.

Ακολούθησε επίσης μία άυπνη νύχτα για τους παίκτες της Ονδούρας αυτή τη φορά, εξαιτίας των εκατοντάδων φανατισμένων οπαδών του Ελ Σαλβαδόρ.

Στο γήπεδο την άλλη μέρα το μίσος και ο ακραίος φανατισμός των γηπεδούχων έφτασε σε τέτοιο σημείο, που τους ποδοσφαιριστές της Ονδούρας τους απασχολούσε μόνο η επιβίωσή τους.

Το παιχνίδι τελείωσε με άνετη νίκη 3-0 του Ελ Σαλβαδόρ, οδηγώντας τις αναμετρήσεις σε μπαράζ.

Η αποχώρησή των φιλοξενούμενων από το γήπεδο έγινε με ισχυρή συνοδεία τεθωρακισμένων, όμως οι οπαδοί της Ονδούρας που είχαν το θάρρος να συνοδεύσουν την ομάδα τους σε αυτό το παιχνίδι δεν είχαν όλοι την ίδια τύχη.Υπήρξαν συγκρούσεις με δύο νεκρούς και πολλούς τραυματίες.

Στην Ονδούρα υπήρξαν αντίποινα, η αστυνομία φέρθηκε με βάναυσο τρόπο στους Σαλβαδοριανούς μετανάστες με αποτέλεσμα το Ελ Σαλβαδόρ στις 26 Ιουνίου να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με την Ονδούρα.

Την επόμενη ημέρα (27 Ιουνίου του 1969) διεξήχθη το παιχνίδι μπαράζ σε ουδέτερο έδαφος με το Ελ Σαλβαδόρ να κερδίζει με 3-2 στην παράταση το παιχνίδι και να παίρνει την πρόκριση για το Μουντιάλ του 1970 που θα διεξαγόταν στο γειτονικό Μεξικό.

Στα σύνορα των δύο χωρών οι μικροεντάσεις όλο αυτό το χρονικό διάστημα ήταν καθημερινές και μάλιστα με γοργά αυξανόμενους ρυθμούς με αποτέλεσμα να κλείσουν τα σύνορα.

Η κατάσταση δεν εκτονώθηκε, το αντίθετο μάλιστα χειροτέρεψε όταν στις 14 Ιουλίου του 1969 η αεροπορία του Ελ Σαλβαδόρ βομβάρδισε την Τεγκουσιγκάλπα την πρωτεύουσα της Ονδούρας.

Αυτό σήμανε και την έναρξη του πολέμου μεταξύ των δύο χωρών.

Μάλιστα μέχρι το βράδυ της 15 Ιουλίου οι χερσαίες δυνάμεις μπήκαν στο έδαφος της Ονδούρας σε βάθος οκτώ χιλιομέτρων, σταμάτησαν όμως εκεί λόγο έλλειψης καυσίμων!

Από την πλευρά της η Ονδούρα βομβάρδισε με τα αεροπλάνα της τις πετρελαικές εγκαταστάσεις του Ελ Σαλβαδόρ.

Οι ένοπλες δυνάμεις και των δύο αυτών χωρών, που μαστίζονταν από τεράστια φτώχεια, χρησιμοποιούσαν απαρχαιωμένα μέσα με αποκορύφωμα τις αεροπορίες τους.

Και οι δυό είχαν ελικοφόρα αεροπλάνα του Β’Παγκοσμίου πολέμου αμερικανικής κατασκευής ενώ με διάφορες πατέντες μετέτρεψαν και πολιτικά αεροσκάφη σε στρατιωτικά.

Η Ονδούρα αντιμετώπιζε τεράστιο πρόβλημα με πολλές χερσαίες της μονάδες, καθώς αυτές υπήρχαν μόνο στα χαρτιά!

Μετά από δύο μέρες πολέμου επικρατούσε το χάος καθώς το Ελ Σαλβαδόρ κυριαρχούσε στο έδαφος και η Ονδούρα στον αέρα

Ζήτησαν και οι δύο την βοήθεια των Η.Π.Α όμως οι Αμερικανοί αρνήθηκαν κι έτσι στράφηκαν στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (OAS) όπου τελικά επετεύχθη συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός στις 18 Ιουλίου του 1969.

Αυτός ο πόλεμος που άρχισε στις 14 Ιουλίου και τελείωσε στις 18 Ιουλίου του 1969 είχε διάρκεια 100 ωρών και έμεινε στην ιστορία ως ‘’ο πόλεμος του ποδοσφαίρου’’.

Έξι χιλιάδες νεκροί, αρκετές χιλιάδες τραυματίες, εκατό χιλιάδες άστεγοι και πολλά χωριά κατεστραμμένα ήταν ο τελικός απολογισμός αυτής της παράνοιας.

Επίσης προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο στο Ελ Σαλβαδόρ μεταξύ του δικτατορικού καθεστώτος και των Αριστερών που τελείωσε το 1991!

Το ποδόσφαιρο σίγουρα δεν ήταν η αιτία αυτού του πολέμου στάθηκε όμως σαν μια καλή αφορμή για το ξεκίνημά του καθώς και τα δυο δικτατορικά καθεστώτα καλόβλεπαν από καιρό ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Εν τω μεταξύ το Ελ Σαλβαδόρ στο Μουντιάλ του 1970 τερμάτισε στην τελευταία θέση....

Πηγές:
Σαν σήμερα
Το Μυθιστόρημα του ποδοσφαίρου.