Ο κορυφαίος αμυντικός της Ισπανίας στη 10ετία του 1930 και ένας από τους πληρέστερους των ευρωπαικών γηπέδων εκείνης της περιόδου ήταν ο Jacinto Quincoces.
Ο Jacinto Francisco Fernandez de Quincoces Lopez de Arbina όπως είναι το πλήρες όνομά του γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1905 στο Baracaldo της Vizcaya στη Χώρα των Βάσκων. Η πρώτη ομάδα της καριέρας του ήταν η Desierto του Baracaldo ενώλίγο αργότερα μεταπήδησε στην άλλη ομάδα της πόλης του την Baracaldo Club de Futbol. Η ομάδα που τον έκανε ευρέως γνωστό ήταν η Deportivo Alaves την φανέλα της οποίας φόρεσε για δέκα χρόνια (1921-1931). Ήταν πολύ δυνατός και γρήγορος στις επεμβάσεις του, ενώ συχνά επιστράτευε και αρκετή σκληρότητα. Μαζί με τον Ciriaco συνέθεσαν ένα αχτύπητο αμυντικό δίδυμο στα χρόνια εκείνα. Το δίδυμο αυτό δεν άφησε ασυγκίνητη την Ρεάλ Μαδρίτης.
Το 1931 λοιπόν ήταν η χρονιά σταθμός στην καριέρα του Jacinto Quincoces. Μεταγράφεται στην Ρεάλ Μαδρίτης όπου και θα παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος της καριέρας του το 1942. Μαζί με τον τερματοφύλακα – θρύλο Ricardo Zamora και τον Ciriaco θα συνθέσουν μία παντοδύναμη αμυντική γραμμή με βάση την οποία η Ρεάλ Μαδρίτης θα κατακτήσει τα δύο πρώτα της πρωταθλήματα το 1932 και το 1933. Εκτός από τα πρωταθλήματα του 1932 και 1933 ο Jacinto Quincoces θα στεφθεί και κυπελλούχος Ισπανίας το 1934 (2-1 την Βαλένθια) και το 1936 (2-1 την Μπαρτσελόνα). Με τον σύλλογο της Ρεάλ Μαδρίτης αγωνίστηκε συνολικά σε 132 παιχνίδια και μέχρι και σήμερα θεωρείται σαν ένας από τους μεγαλύτερους αμυντικούς που φόρεσαν ποτέ τη φανέλα της.
Παράλληλα αγωνίστηκε και στην εθνική Ισπανίας σε 25 παιχνίδια. Το ντεμπούτο του έγινε στις 30 Μαίου του 1928 σε ένα φιλικό παιχνίδι Ισπανίας – Μεξικού 7-1. Κορυφαία στιγμή της καριέρας του ήταν όταν ψηφίστηκε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του παγκοσμίου κυπέλλου του 1934 όπου συμμετείχε με την εθνική Ισπανίας βοηθώντας την σημαντικά, στην παρθενική της συμμετοχή σε Μουντιάλ, να κατακτήσει την τέταρτη θέση. Ήταν μία διεθνή αναγνώριση της ποδοσφαιρικής του αξίας και ένδειξη του πόσο καθοριστική ήταν η παρουσία του στην άμυνα.. (Σπάνια ένας αμυντικός βραβεύεται σαν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής ενός τουρνουά και μάλιστα όταν δεν πετυχαίνει ούτε ένα γκόλ!)Το τελευταίο του μάτς με το εθνόσημο στο στήθος ήταν στις 19 Ιανουαρίου του 1936 στο παιχνίδι Ισπανία – Αυστρία 4-5. Σαν ποδοσφαιριστής δεν σημείωσε ποτέ του γκόλ, όμως παραμένει μέχρι και σήμερα μία εμβληματική μορφή για το ισπανικό ποδόσφαιρο καθώς στα αμυντικά του καθήκοντα υπήρξε απλά ογκόλιθος.
Αμέσως μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας το 1942 ξεκίνησε η προπονητική του σταδιοδρομία. Οι κορυφαίες του στιγμές ως προπονητής ήταν η κατάκτηση των κυπέλλων Ισπανίας του 1946 με την Ρεάλ Μαδρίτης (3-1 στον τελικό την Βαλένθια), του 1949 με την Βαλένθια (1-0 στον τελικό την Ατλέτικ Μπιλμπάο) και του 1954 με την Βαλένθια (3-0 στον τελικό την Μπαρτσελόνα). Επίσης κέρδισε με την Βαλένθια το κύπελλο "Evita Peron" του 1949 (την παλαιότερη έκδοση του ισπανικού σούπερ κάπ) νικώντας με 7-4 στον τελικό την Μπαρτσελόνα! Υπήρξε προπονητής κατά σειρά των: Ρεάλ Σαραγόσα (1942-43), εθνικής Ισπανίας σε δύο παιχνίδια (1944-45), Ρεάλ Μαδρίτης (1945-46 και 1947-48), Βαλένθια (1948-1954), Ατλέτικο Μαδρίτης (1954-55), Ρεάλ Σαραγόσα (1956-1958) και Βαλένθια (1958-1960). Στον πάγκο της ομάδας της Βαλένθια έκατσε συνολικά σε 188 παιχνίδια κάτι που τον καθιστά δεύτερο μακροβιότερο προπονητή των "νυχτερίδων" μετά τον Αλφρέδο Ντί Στέφανο (207). Πέθανε σε ηλικία 92 ετών στις 10 Μαίου του 1997 στην Βαλένθια.