O πρώην "Heroe de Silencio" (Ήρωας της Σιωπής) μόλις κυκλοφόρησε τον 7^ο προσωπικό του δίσκο, με τραγούδια που έχουν τις ρίζες τους στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Το "Licenciado Cantinas" του Enrique Bunbury είναι από τους πλέον αναμενόμενους δίσκους, που ήρθε για να κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το 2011.

Ο Αραγονέζος καλλιτέχνης απογυμνώνει την ψυχή του και σαν κοσμικός Ροκ cowboy ή Gaucho αν προτιμάτε, περιπλανιέται σε tango, cumbia, salsa, bolero και tex-mex μονοπάτια της Λάτιν μουσικής σκηνής. Η ηχογράφηση και μείξη των τραγουδιών έγινε στις Η.Π.Α. (Texas & California) κατά την πρόσφατη περιοδεία του καλλιτέχνη, σε συνεργασία με τους Flaco Jiménez, Charlie Musselwhite, Dave Hidalgo (Los Lobos), Elíades Ochoa (Buenavista Social Club), αλλά και την μπάντα του, τους «Los Santos Inocentes».

Τα τραγούδια ένα προς ένα:

Το άλμπουμ ανοίγει με το ορχηστικό bolero 'El mar, el cielo y tú', του "Flaco de Oro" μεξικανού μαέστρου Αgustín Lara, ένα θέμα που χρησιμεύει και σαν μουσική υπόκρουση για τους τίτλους αρχής μιας μουσικοακουστικής λάτιν πανδαισίας που θα ακολουθήσει και μας φέρνει στο 'Llévame' του επίσης μεξικανού Louie Ortega. Αμέσως μετά ανεβαίνει στην σκηνή ο Elíades Ochoa με την κιθάρα του, για να ερμηνεύσουν μαζί ένα παραδοσιακό τραγούδι, το 'Mi Sueño Prohibido', που δένει πολύ όμορφα με το συγκινητικό 'Pa Llegar a Tu Lado' της αξέχαστης Lhasa de Sela, που ξεκίνησε το ταξίδι της για την αιωνιότητα στο λυκόφως της πρώτης δεκαετίας του 21^ου αιώνα (01/01/2010).

Το 'Chacarera de un triste', που έγινε γνωστό με τους 'Hermanos Simón' από την Αργεντινή, ανεβάζει τον ηλεκτρισμό και ο Bunbury πατάει τα γκάζια για να βροντοφωνάξει αργότερα 'Ódiame', το πρώτο σενθίγιο του άλμπουμ, των Περουβιανών Federico Barreto (Μουσική) & Rafael Otero López (Στίχοι), που με την σκηνοθετικό ταλέντο του Alexis Morante παρουσιάζεται επίσης με ένα video clip που γυρίστηκε στην ακτές της California.

Συνεχίζουμε το ταξίδι μας από το Περού με το 'Vida', ένα vals του Pablo Casas Padilla που δίνει την θέση του αργότερα στο 'El Mulato', μια ψυχεδελική salsa των Ricardo Ray & Bobby Cruz. Το τραγούδι μας βάζει σιγά – σιγά στα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής του Enrique, εκεί που πατάει αργότερα το 'El solitario (Diario de un borracho)' του Περουβιανού Alfredo Gutiérrez , για να τον εξιλεώσει στην συνέχεια το ακορντεόν του Dave Hidalgo των Los Lobos, στο 'Ánimas, que no amanezca' του Μεξικανού Guadalupe Ramos.

Χαμηλώνουν οι τόνοι και τα φώτα πέφτουν στην φυσαρμόνικα του Charlie Musselhite, που χτυπάει συγκαταβατικά την πλάτη του Bunbury ενώ ερμηνεύει το 'Que me lleve la tristeza', του επίσης Μεξικανού Marcial Alejandro.

Στην στροφή της τελικής ευθείας του δίσκου ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους Πορτορικανούς μαέστρος της salsa, Willie Colón & Héctor Lavoe, στο 'El día de mi suerte' και από την salsa πάμε στο tagno 'Cosas olvidadas' των Αργεντινών José María Contursi (στίχοι) & Antonio Rodio (μουσική). Οι τίτλοι τέλους πέφτουν με τα 'La tumba será el final' (του Francisco Vidal) & 'El cielo está dentro de mí' με τους απαράμιλλους στίχους τους μεγάλου Αργεντινού Atahualpa Yupanqui.

Πρόκειται ίσως για τον καλύτερο δίσκο στην solo καριέρα του Bunbury, μια δουλειά που αποδεικνύει ότι δεν είναι απλό πράγμα να διασκευάζεις τραγούδια άλλων δημιουργών και να βάζεις την υπογραφή σου σε θέματα που σηκώνουν στους ώμους τους "άτλαντες" της μουσικής. Ο Αργεντινός Andrés Calamaro αναφερόμενος σ’ αυτή τη δουλειά έγραψε μεταξύ άλλων πως πρόκειται για την "δημιουργική έμπνευση του τεχνίτη ερμηνευτή, που δεν υπογράφει απλά τραγούδια αλλά έναν απολαυστικό δίσκο που διασταυρώνει τις μουσικές της Λατινικής Αμερικής. Η αγγελική αποβίβαση ενός ευφυή καλλιτέχνη, που κατεχόμενος από περιέργεια και ευαισθησία αφήνεται σε ένα ατέρμονο ταξίδι στον κόσμο, στον χρόνο και στις αρμονίες".

Η παρουσίαση βασίζεται σε πηγές από την εφημερίδα "Heraldo de Aragón" και σε ειδήσεις από την προσωπική ιστοσελίδα του καλλιτέχνη: enriquebunbury.com.