Ο Σταύρος ζει με τη γυναίκα του και τα παιδιά του στη Θεσσαλονίκη σε ένα σπίτι στο οποίο δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μικρό Μεξικό παρά τις σκληρές προσπάθειες τους. Απέτυχε επανειλημμένα να γίνει καθηγητής ισπανικής ιστορίας, ισπανόφωνης κουλτούρας ή έστω λογοτεχνίας, βρε αδερφέ! Έτσι βρίσκει την ευκαιρία να μιλάει για κάποια από αυτά τα αντικείμενα με τους μαθητές του – κάνει μαθήματα ισπανικών - κατά την διάρκεια των διαλειμμάτων. Στον ελεύθερο χρόνο του, γράφει, γράφει ό,τι μπορεί να γράψει, υποψήφια άρθρα, ακόμη πιο υποψήφια διηγήματα, ακόμη κι ένα υποψήφιο μυθιστόρημα, τόσο στα ελληνικά, όσο και στα ισπανικά, τα οποία χειρίζεται το ίδιο χάλια. Η ανικανότητα του να γράψει κάτι στοιχειωδώς ποιοτικό, ή τουλάχιστον εμπορικό, ακυρώνει τα πτυχία πανεπιστημίου που πήρε κάποτε. Ας είμαστε διακριτικοί με τις σχολές που απέτυχαν να τον μορφώσουν και ας μην τις αναφέρουμε, είναι πάντως γεγονός ότι ένα από τα πτυχία του έχει κάποια σχέση με την ισπανική γλώσσα και τον ισπανόφωνο πολιτισμό.