INSTITUTO CERVANTES DE ATENAS - FESTIVAL DE LECTURAS DRAMATIZADAS
25.02-01.04.2014
ΙΙΙ Festival Iberoamericano de Lecturas Dramatizadas
Tema: La familia
3º Ιβηροαμερικανικό Φεστιβάλ Θεατρικών Αναλογίων
Θέμα: Η οικογένεια
Este Festival, que se realiza por segundo año en el Instituto Cervantes y con la colaboración de la Embajada de España y Teatro Pasión, pretende dar a conocer obras de teatro españolas y latinoamericanas al mundo del teatro y al público griego.
En esta edición estarán presentes en las lecturas de sus obras dos reconocidos dramaturgos españoles, Rodolf Sirera y Sergi Belbel.
Las lecturas, en griego, son puestas en escena por directores de teatro griegos y actores griegos.
Cada martes (excepto 25.03.2014), a las 18.00 h.
En colaboración con la Embajada de España y Teatro Pasión.
Salón de Actos del Instituto Cervantes de Atenas, Mitropóleos 23, Síndagma. Entrada libre.
Αυτό το φεστιβάλ, που γίνεται για δεύτερη φορά στο Ινστιτούτο Θερβάντες με τη συνεργασία της Πρεσβείας της Ισπανίας και του Teatro Pasión, έχει σκοπό να φέρει κοντά στον κόσμο του ελληνικού θεάτρου και στο κοινό, θεατρικά έργα από την Ισπανία και τη Λατινική Αμερική.
Φέτος θα είναι παρόντες στις αναγνώσεις των έργων τους δύο επιφανείς ισπανοί θεατρικοί συγγραφείς, ο Ροντόλφ Σιρέρα και ο Σέρτζι Μπελμπέλ.
Τα αναλόγια θα γίνουν στα ελληνικά, θα σκηνοθετηθούν από έλληνες σκηνοθέτες και θα παρουσιαστούν από έλληνες ηθοποιούς.
Κάθε Τρίτη (εκτός 25.03.2014), στις 6 μ.μ.
Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ισπανίας και το Teatro Pasión.
Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας, Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα. Είσοδος ελεύθερη.
PROGRAMA
25.02.2014, 18.00 h.
Maror de Rodolf Sirera. Puesta en escena: Nicos Anastasópulos. Actores: Marina Mavromataki (Isabel), Vasilikí Stracaduna (Pilar), Nicos Anastasópulos (Pablo), Ioana Asimacopulu (Esperanza), Akis Sideris (Jacob Robert). Toca chelo: Aliki Sifnéu. Traducción: María Jatsiemanuíl
Con la presencia de Rodolf Sirera.
En pleno invierno, en una solitaria casa de verano cerca del mar, se reúnen a pasar unos días Isabel, famosa autora de novelas populares; su marido, Pablo; Esperanza, hija de los dos; y Pilar, hermana de la primera. La noticia de que la protagonista desea abandonar su carrera de autora de best sellers (cosa que puede poner en peligro la estabilidad económica de la familia) para dedicarse a la literatura trascendente, actuará como desencadenante de una serie de encuentros y desencuentros, en los que participará un quinto personaje, el médico Jaume Robert, que concluirán, de acuerdo con las reglas del género de la comedia de intriga, con una muerte inesperada.
04.03.2014, 18.00 h.
Plastilina de Marta Butxaca. Puesta en escena: Ioana Niaja. Traducción: María Jatsiemanuíl.
Marc, Pau y Arnau han hecho algo malo, algo terrible, posiblemente un crimen. Un crimen cruel. Una familia feliz, acomodada, normal (con todo lo que tiene de absurdo la palabra “normal”). Los padres sólo tratan de entender. Entender cómo un hijo puede cometer un acto tan terrible. Ojalá el dolor pudiera esfumarse con un “lo siento”. Partiendo de un hecho real, el asesinato en 2005 de una indigente, quemada por tres jóvenes en un cajero automático en Barcelona, Marta Butxaca habla de las diferentes formas de violencia que han irrumpido en el mundo de los jóvenes, de la responsabilidad y de la familia. Del peligro que consiste en vivir la vida sin instrucciones de uso.
11.03.2014, 18.00 h.
Fora de joc de Sergi Belbel. Puesta en escena: Kiriakí Spanú. Traducción: María Jatsiemanuíl.
Con la presencia de Sergi Belbel.
Una comedia de alto riesgo sobre la familia, el fútbol y la crisis económica. Josep, de 82 años, vive en su casa con Ricky, el asistente sudamericano que lo cuida. La hija de Josep, Ana, y Pol, su esposo, se enfrentan a una situación crítica a causa de la crisis financiera, de la crisis por la que atraviesa su matrimonio y de su deseo de enviar a su hija Lisa de 18 años a estudiar en los EEUU. Mientras la amenaza para el futuro de la familia se incrementa, Ana se da cuenta de que la única solución pasa por financiar los estudios de su hija quitando a su padre de en medio: la idea es ingresar al abuelo en un geriátrico público, para ahorrar el gasto que supone el asistente y ganar más alquilando su casa. Sin embargo, esto es mucho más difícil de lo que parece, y cuando la desesperanza les invade… todo es posible.
18.03.2014, 18.00 h.
El arte de la entrevista de Juan Mayorga. Puesta en escena: Aspa Tobuli. Traducción: María Jatsiemanuíl.
En El arte de la entrevista hay cinco personajes: tres mujeres, un hombre y una cámara de vídeo. Las mujeres, que viven bajo el mismo techo, son una anciana, su hija y su nieta; el hombre es un intruso; la cámara es una bomba. Un día que parece igual a cualquier otro, bajo el aspecto de instrumento para trabajo escolar, la cámara entra en la casa. A uno y otro lado de la cámara, las mujeres juegan a entrevistarse. Jugando, ríen y se hacen daño. Mucho daño. Una entrevista es una forma de diálogo que tiene sus propias reglas, la más importante de las cuales es: yo pregunto, tú respondes y el silencio también es una respuesta. Una entrevista es un juego muy serio si se hace ante una cámara que la registra. Una entrevista es una navaja. En El arte de la entrevista, las entrevistas entran en conflicto, se hieren unas a otras. La cámara entra en la casa y la desestabiliza para siempre, resignificando todos los días anteriores de la vida familiar y haciendo que tres mujeres se vean como nunca antes se habían visto. La cámara convierte un día cualquiera en un día de dolor, pero también de esperanza. De esperanza hacia el futuro, desde luego, pero también de esperanza hacia el pasado. Cecilia, Paula y Rosa descubren que el pasado está tan abierto como el futuro. ¿Y el hombre? Ya lo he dicho: el hombre -como éste que firma- es un intruso.
01.04.2014, 18.00 h.
Los camellos de Luis Ayllón. Puesta en escena: Eleni Yeorgopulu. Traducción: María Jatsiemanuíl – Dimitris Psarás.
Una obra delirante con toques de humor amargo: una familia pobre y disfuncional firma un contrato vitalicio con un productor televisivo. Dicho contrato estipula que cada semana la familia tendrá que presentar una obra de teatro sin texto. El programa les ofrece a cambio la vida lujosa con la que siempre soñaban y de la que sólo podían disfrutar virtualmente antes de firmar el contrato a través de los culebrones televisivos. Para obligarles a hablar, el productor fija una remuneración en función del número de palabras que usan. Se trata de una obra con pinceladas cómicas, pero al mismo tiempo repleta de imágenes que son en el fondo sórdidamente dolorosas acerca del poder que ejerce la televisión sobre las masas de los telespectadores incultos. El título está inspirado en Nietzsche: en su obra Así habló Zaratustra, el filósofo alemán defiende que en la etapa primitiva de su desarrollo el espíritu humano se parece al camello.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
25.02.2014, 18.00
Παλίρροια του Ρόντολφ Σιρέρα. Σκηνοθεσία: Νίκος Αναστασόπουλος. Ηθοποιοί: Μαρία Μαυροματάκη (Ισαμπέλ), Βασιλική Στρακαντούνα (Πιλάρ), Νίκος Αναστασόπουλος (Πάμπλο), Ιωάννα Ασημακοπούλου (Εσπεράνθα), Άκης Σιδέρης (Τζέικομπ Ρόμπερτ). Παίζει τσέλο η Αλίκη Σιφναίου. Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Παρουσία του Ροντόλφ Σιρέρα.
Μέσα στο καταχείμωνο, σε μια απομακρυσμένη εξοχική κατοικία δίπλα στη θάλασσα, μαζεύονται για να περάσουν μερικές μέρες μαζί η Ισαμπέλ, καταξιωμένη συγγραφέας εμπορικών μυθιστορημάτων· ο σύζυγός της Πάμπλο· η Εσπεράνθα, κόρη τους, και η Πιλάρ, αδερφή της Ισαμπέλ. Η είδηση πως η πρωταγωνίστρια σκέφτεται να παρατήσει την καριέρα της συγγραφέως μπεστ σέλερ (και μαζί μ’ αυτήν την οικονομική σταθερότητα της οικογένειας) για ν’ ασχοληθεί αποκλειστικά με τη σοβαρή λογοτεχνία, θα δώσει το έναυσμα για μια σειρά από συγκρούσεις, στις οποίες θα συμμετέχει κι ένα πέμπτο πρόσωπο, ο γιατρός Τζακόμπ Ρόμπερτ, που θα ολοκληρωθούν, όπως επιτάσσουν οι κανόνες της αστυνομικής κωμωδίας, με μια αναπάντεχη δολοφονία.
04.03.2014, 18.00
Συγγνώμη της Μάρτα Μπουτσάκα. Σκηνοθεσία: Ιωάννα Νιάχα. Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ.
Ο Μαρκ, ο Πάου και ο Αρνάου έχουν κάνει κάτι τρομερό, έχουν διαπράξει ένα έγκλημα. Ένα αποτρόπαιο έγκλημα, που δεν το είχαν προσχεδιάσει. Μια οικογένεια ευτυχισμένη, σε καλή οικονομική κατάσταση, κανονική (με ό,τι παράλογο μπορεί να σημαίνει η λέξη «κανονική»). Οι γονείς προσπαθούν μόνο να καταλάβουν. Να καταλάβουν πώς το παιδί τους μπόρεσε να κάνει μια τόσο σκληρή πράξη. Μακάρι ο πόνος να μπορούσε να σβηστεί με ένα «συγγνώμη». Με αφετηρία μια αληθινή ιστορία, την πυρπόληση μιας άστεγης μέσα σε ένα ΑΤΜ στη Βαρκελώνη το 2005 από 3 εφήβους, η Μάρτα Μπουτσάκα μιλάει για τις μορφές βίας που έχουν εισβάλει στον κόσμο των νέων, για την ευθύνη και για την οικογένεια. Για τον κίνδυνο τού να ζεις τη ζωή χωρίς οδηγίες χρήσης.
11.03.2014, 18.00
Εκτός παιδιάς (Offside) του Σέρτζι Μπελμπέλ. Σκηνοθεσία: Κυριακή Σπανού. Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ.
Παρουσία του Σέρτζι Μπελμπέλ.
Μια κωμωδία υψηλού κινδύνου για την οικογένεια, το ποδόσφαιρο και την οικονομική κρίση. Ο 82χρονος Ζουζέπ, ζει στο σπίτι του με τον Ρίκυ, τον νοτιοαμερικανό γηροκόμο του. Η κόρη του Ζουζέπ, η Άννα, και ο σύζυγός της Πολ, βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση λόγω της οικονομικής κρίσης, της κρίσης που περνάει ο γάμος τους, αλλά και της επιθυμίας τους να στείλουν τη 18χρονη κόρη τους Λίζα για σπουδές στις ΗΠΑ. Καθώς η απειλή για το μέλλον της οικογένειας μεγαλώνει, η Άννα διαπιστώνει σύντομα πως η μόνη λύση για να χρηματοδοτηθούν οι σπουδές της κόρης της είναι να φύγει από τη μέση ο πατέρας της, να μπει σε ένα δημόσιο γηροκομείο, ώστε να εξοικονομήσουν τα χρήματα που στοιχίζει ο οικιακός βοηθός και να κερδίσουν κι άλλα ενοικιάζοντας το σπίτι του. Αυτό όμως είναι πολύ δυσκολότερο απ’ όσο φαίνεται, και όταν πια η απόγνωση κορυφώνεται… όλα είναι πιθανόν να συμβούν!
18.03.2014, 18.00
Η τέχνη της συνέντευξης του Χουάν Μαγιόργκα. Σκηνοθεσία: Άσπα Τομπούλη. Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ.
Τα πρόσωπα στην Τέχνη της συνέντευξης είναι πέντε: τρεις γυναίκες, ένας άντρας και μια βιντεοκάμερα. Οι γυναίκες, που ζουν κάτω από την ίδια στέγη, είναι μια ηλικιωμένη, η κόρη της και η εγγονή της· ο άντρας είναι ένας παρείσακτος· η κάμερα είναι μια βόμβα. Μια μέρα που φαίνεται ίδια με όλες τις άλλες, η κάμερα μπαίνει στο σπίτι με τη μορφή του εργαλείου για τη σχολική εργασία της εγγονής. Μπροστά και πίσω από την κάμερα, οι γυναίκες παίζουν το παιχνίδι της συνέντευξης. Παίζοντας, γελάνε και πονάνε. Πονάνε πολύ. Μια συνέντευξη είναι μια μορφή διαλόγου που έχει τους δικούς του κανόνες, ο σημαντικότερος από τους οποίους είναι: εγώ μιλάω, εσύ απαντάς, και η σιωπή είναι επίσης απάντηση. Μια συνέντευξη είναι ένα πολύ σοβαρό παιχνίδι, αν γίνεται μπροστά σε μια κάμερα που τη μαγνητοσκοπεί. Μια συνέντευξη είναι ένα μαχαίρι. Στην Τέχνη της συνέντευξης, οι συνεντεύξεις αλληλοσυγκρούονται, πληγώνουν οι μεν τις δε. Η κάμερα μπαίνει στο σπίτι και αποσταθεροποιεί την ισορροπία του για πάντα, δίνοντας νέο νόημα στις παλιές οικογενειακές στιγμές και κάνοντας τις τρεις γυναίκες να δουν η μια την άλλη όπως δεν την είχε ξαναδεί ποτέ. Η κάμερα μετατρέπει μια μέρα σαν όλες τις άλλες σε μέρα πόνου, αλλά και ελπίδας. Ελπίδας για το μέλλον, οπωσδήποτε, αλλά και ελπίδας για το παρελθόν. Η Σεσίλια, η Πάουλα και η Ρόζα ανακαλύπτουν ότι το μέλλον είναι τόσο ανοιχτό, όσο και το παρελθόν. Και ο άντρας; Μα το είπα ήδη: ο άντρας -όπως και ο υπογράφων- είναι ένας παρείσακτος.
01.04.2014, 18.00
Οι καμήλες του Λουίς Αϊγιόν. Σκηνοθεσία: Ελένη Γεωργοπούλου. Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ - Δημήτρης Ψαρράς.
Ένα παραληρηματικό έργο με πικρό χιούμορ: μια δυσλειτουργική φτωχή οικογένεια, έχει υπογράψει ένα ισόβιο συμβόλαιο με έναν τηλεοπτικό παραγωγό, βάσει του οποίου θα παρουσιάζει κάθε εβδομάδα μια θεατρική παράσταση χωρίς σενάριο. Σε αντάλλαγμα, η εκπομπή τούς παρέχει την πολυτελή διαβίωση, την οποία, πριν υπογράψουν το συμβόλαιο, ονειρεύονταν μόνο μέσα από τις τηλεοπτικές σειρές. Για να τους αναγκάσει να μιλάνε, ο παραγωγός έχει ορίσει μια αμοιβή βασισμένη στον αριθμό των λέξεων που θα πει ο καθένας τους. Ένα έργο με κωμικά στοιχεία αλλά και σκηνές στο βάθος τους σπαρακτικές, γύρω από την εξουσία που ασκεί η τηλεόραση στο απαίδευτο πλήθος των τηλεθεατών. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τον Νίτσε: Στο έργο του Τάδε έφη Ζαρατούστρα, ο γερμανός φιλόσοφος αναφέρει πως στο πρώτο, πρωτόγονο στάδιο ανάπτυξής του, το ανθρώπινο πνεύμα μοιάζει με την καμήλα.