Μοιάζει, όταν τη βλέπεις, να έχει βγει από ινδιάνικο παραμύθι. Οι ινδιάνικες ρίζες της κάτι προδίδουν. Αλλά σηκώνει σκόνη όσο μια ολόκληρη φυλή που μάχεται για τα ιδανικά της. Είναι από εκείνες τις μεξικάνικες φωνές, η Λίλα Ντάουνς, που κέρδισαν αμέσως μεγάλα ακροατήρια, καθώς ο πολύς κόσμος τη μάθαινε μέσα από την ταινία «Φρίντα», πολύ πριν να δημιουργήσει τη δική της παράδοση στη μουσική. Ταξιδεύει, αγωνίζεται και συνεχίζει να εντυπωσιάζεται και να αμφισβητεί όλα όσα της παρουσιάζονται ως δεδομένα.
Πού τα ξέρω αυτά; Της μίλησα στο τηλέφωνο λίγες μέρες πριν (μας) έρθει για συναυλία και «συνάντησα» μια γυναίκα που η αναζήτηση της πνευματικότητας την παθιάζει όσο και ένα υπέροχο ζευγάρι γόβες. Ίσως και πιο πολύ. Δεν την ξέρω και τόσο καλά για να το πω.
«Το φίδι είναι ιερό και πανίσχυρο στη μεξικάνικη μυθολογία» λέει για τον τίτλο του δίσκου της Οjo De Culebra (Το μάτι του φιδιού). Το φίδι αλλάζει δέρμα, πετάει το παλιό του, το τινάζει μακριά. Μέσα από αυτή την εικόνα, εμπνεύστηκα μια αλλαγή. Όπως ύστερα από μια πολιτική σύγκρουση έρχεται μια αλλαγή. Και αυτό είναι η μία όψη αυτού που ήθελα να πω».
Η άλλη; «Πιο προσωπική. Ήταν μια εποχή που κινδύνεψα να χάσω τη φωνή μου. Ανησυχούσα πάρα πολύ και τα πράγματα δεν ήταν καλά. Ζήτησα, τότε, τη βοήθεια ενός πνευματικού θεραπευτή. Ο οποίος τελικά κατάφερε πολλά. Ένιωσα ότι με ξανάφερνε κοντά στη φύση και την παράδοση και μέσα από αυτά, έγινα καλά. Ξαναβρήκα τη φωνή μου». Η φωνή είναι ακαταμάχητη. Αλλάζει συναρπαστικά. Είναι τζαζ, ροκ, ίσα που ακούγεται τη μία και την άλλη κάνει βουνά να τρέμουν. Το «Βurn Ιt Βlue»- το τραγούδι της με τον Καετάνο Βελόζο, από τα πρώτα που την ακούσαμε να λέει- είναι απόδειξη γι΄ αυτά. «Είναι συναρπαστικές εποχές να ζει κανείς. Αυτή τη στιγμή έτσι όπως έχει γίνει ο κόσμος, οι επικοινωνίες, η τεχνολογία, σου δίνουν τη δυνατότητα να μπορείς να συμμετέχεις πιο πολύ και να παίζεις ρόλο στο πολιτικό μέλλον. Και το νιώθω, η νέα γενιά φοβάται πολύ λιγότερο από τη δική μας. Εμείς έπρεπε πρώτα να νικήσουμε τον φόβο μας». Η μητέρα της, Ινδιάνα Μίστεκ τραγουδίστρια, ο πατέρας της, Αμερικανο-σκωτσέζος καθηγητής Καλών Τεχνών. Η Λίλα μεγάλωσε στη μεξικανική Οαχάκα και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας ανθρωπολογία. Τραγουδούσε όμως πάντα. Και όπως πάντα, συνεχίζει να τραγουδάει ιστορίες για περιπλανώμενους, για μετανάστες, για ανθρώπους που ψάχνουν την τύχη τους. Τι θέλει να τραγουδάει πιο πολύ;
«Ψάχνω να βρω την αλήθεια πίσω από τις ιστορίες. Οι ιστορίες είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι. Και είναι απίστευτο πώς μπορεί μερικοί άνθρωποι να αντιδράσουν. Υποτίθεται ότι γνωρίζεις κάποιον, αλλά είναι τελείως διαφορετικός από αυτό που νομίζεις ότι ξέρεις. Μοιάζει συνηθισμένος ή επιφανειακός, στην πραγματικότητα όμως έχει μια διαφορετική, εσωτερική και βαθύτερη αξία. Αυτή θεωρώ ότι είναι η ομορφιά της ζωής. Η ομορφιά στα κρυμμένα πράγματα». Και το έχουν οι Μεξικάνοι αυτό. «Το έχουν οι άνθρωποι που αγωνίζονται, που περνάνε δύσκολα μέσα από τη δουλειά, από τον αγώνα τους να ζήσουν, να εξασφαλίσουν τροφή για τα παιδιά τους, που έχουν να παλέψουν για πολλά, αλλά βλέπεις πως αυτοί οι ίδιοι οι άνθρωποι χορεύουν, τραγουδάνε, γελάνε, πίνουν τεκίλα» λέει.
Δεν σταματάει να εκπλήσσεται- όταν λέμε για την επιτυχία που έχει η μουσική της παντού, και στην Ελλάδα-, βιάζεται να προσθέσει: «Κάθε στιγμή στέκομαι λίγο και το σκέφτομαι. Είμαστε απλά μια παρέα μουσικών που πηγαίνει από πόλη σε πόλη με τα τραγούδια της. Και έχουμε τη μεγάλη τύχη, αυτά που τραγουδάμε και αυτά που πιστεύουμε να αρέσουν στο κοινό και ο κόσμος να ταυτίζεται με αυτά. Αυτό με μαγεύει». Η Lila Downs επιστρέφει στα μέρη μας για συναυλία, με τη La Μysteriosa, την μπάντα που ταξιδεύει μαζί της φέρνοντας τα αρώματα του κόσμου και της μουσικής. Θα είναι ωραία.
ΙΝFΟ
Η Lila Downs τραγουδάει στο Θέατρο Βράχων (στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Υμηττού), την Τρίτη 26/5. Εισιτήρια 30, 35 (προπώληση) και 40 ευρώ (στο ταμείο του θεάτρου). Μια μέρα πριν, 25/5, τραγουδάει στο Ρrincipal Club Τheater στη Θεσσαλονίκη.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ