Τα Καταλανικά Πυρηναία αρχίζουν –ή τελειώνουν– με την Costa Brava και ειδικά με το κακοτράχαλο Cap de Creus, όπου το μοναστήρι Sant Pere de Rodes στάθηκε επί πολλά χρόνια σαν ένα ακραίο, προχωρημένο φυλάκιο πάνω από τη θάλασσα.
Από εδώ, με ελάχιστες διακυμάνσεις και ανάπαυλες το έδαφος όλο και ανηφορίζει,σχηματίζοντας αρχικά πράσινους λόφους και κατόπιν μια σειρά χαμηλότερων βουνών γνωστών ως Προ-Πυρηναία.
Καταλήγει στον κύριο όγκο των χιονισμένων Πυρηναίων, στα σύνορα με τη Γαλλία, μια οροσειρά που το ύψος της αυξάνει από ανατολικά προς δυτικά. Τα Πυρηναία φτάνουν στο υψηλότερο σημείο τους αμέσως μετά τα καταλανικά σύνορα και μέσα στην Αραγωνία.
ΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΒΟΥΝΑ
Το τέλος των Πυρηναίων που βρίσκεται στην Costa Brava είναι αρκετά ψηλό ώστε να διαθέτει πολλά κέντρα σκί και διασχίζεται διαγώνια από την ιστορική οδό Perpignan – Lleida. Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα σημεία σ’αυτόν τον δρόμο: βορεινά από την μεθωριακή πόλη Puigcerda βρίσκεται το Llivia, ένας ισπανικός θύλακας, περικυκλωμένος από γαλλικό έδαφος. Βόρεια του La Seu D’Urgell εκτείνεται η Ανδόρα.
Όλες αυτές οι περιοχές είναι κατάλληλες για σκί και στο μήκος τους εκτείνεται η οροσειρά του Cadi, προσφέροντας υπέροχη θέα και την όμορφη κορυφή Pedraforca (2.497 μέτρα). Σήμερα υπάρχει μια σήραγγα που διαπερνά την οροσειρά με κατάληξη στη Βαρκελώνη και η περιοχή αποτελεί επίκεντρο του φυσικού πάρκου Cadi-Moixero.
ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ ΝΟΤΙΑ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΑ
Προς το νότο, τα Προ-Πυρηναία είναι ένα πραγματικό θησαυροφυλάκιο ρωμανικής αρχιτεκτονικής και ιστορικών μνημείων, όπως τα μοναστήρια Sant Joan de les Abadesses και Ripoll. Δυτικά και λίγο πρίν από την Αραγονία, βρίσκονται δύο ήρεμες κοιλάδες, η Noguera Pallaresa και η Noguera Ribagorcana, που ανηφορίζουν και συνδέονται στην κορυφή με ένα στενό δρόμο στο πέρασμα Bonalgua. Εδώ είναι και το υψηλότερο σημείο των Καταλανικών Πυρηναίων, η Pica d’Estats (3.143 μέτρα)
Ανάμεσα στις δύο κοιλάδες βρίσκεται το Parc Nacional de Aiguestortes και το εξαιρετικό Vall de Boi, με τα περισσότερα ρωμανικά αρχιτεκτονικά στοιχεία της Καταλονίας.
Πιο ψηλά βρίσκεται το Val d’Aran, που κατηφορίζει προς τη Γαλλία, όχι την Ισπανία, και έχει τη δική του γλώσσα. Η περιοχή αυτή είναι ασύγκριτη για την ομορφιά της, τη δυνατότητα ορειβασίας και χειμερινών σπόρ. Οι κάτοικοί της ωστόσο, είναι μάλλον κλειστοί και επιφυλακτικοί.
