Η συμβολή τής μητρικής γλώσσας στην επίτευξη της εκμάθησης και της διδασκαλίας τής ξένης γλώσσας.

Αυτό το θέμα ασχολείται με το άρθρο: Η συμβολή τής μητρικής γλώσσας στην επίτευξη της εκμάθησης και της διδασκαλίας τής ξένης γλώσσας.

Γανυμήδη, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες μου φαίνονται οι απόψεις σου και συγχαρητήρια κι από μένα για τα ΑΨΟΓΑ ελληνικά σου!

Θεωρώ πως δεν είναι όλες οι μέθοδοι κατάλληλες για όλους, γιατί ο κάθε μαθητής έχει διαφορετικές ανάγκες. Δεν μπορεί να είναι ίδιο το μάθημα για μια ομάδα δέκα ατόμων, πέντε ή για ένα μόνο άτομο. Δε θα είναι το ίδιο αν ο καθηγητής πρέπει να προετοιμάσει σε ένα χρόνο (από Οκτώβρη μέχρι Μάη για την ακρίβεια) τους μαθητές του για inicial, αν οι μαθητές έχουν έμφυτη κλίση στις ξένες γλώσσες ή αν δεν ξέρουν ορθογραφία ούτε στα ελληνικά. Κι εγώ συμφωνώ μαζί σου, μακάρι να είχαν όλοι οι καθηγητές την πολυτέλεια να προβάλλουν παράλληλα την κουλτούρα της χώρας και να εξετάσουν ενδιαφέρουσες πτυχές της, παρά να τρέχουν την ύλη για να πάρουν αγκομαχώντας και βαριανασαίνοντας οι μαθητές το πολυπόθητο ''χαρτί''.

Εξάλλου, εφόσον οι μηχανισμοί κατάκτησης της μητρικής γλώσσας είναι διαφορετικοί από ό,τι της δεύτερης ή ξένης γλώσσας, στην ενήλικη ζωή πλέον δε μιμούμαστε, αλλά διδασκόμαστε. Η μητρική πρέπει να είναι σύμμαχος της ξένης στο βαθμό που δεν εμποδίζει την ξένη να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Σαν δυο ομόκεντρους κύκλους τις φαντάζομαι.

Κάτι που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση στην Ελλάδα, είναι η επιθυμία των ελλήνων να μαθαίνουν την ξένη γλώσσα όσο το δυνατό γρηγορότερα. Και ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι πολλοί τα καταφέρνουν.

Στην Πορτογαλία, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα ισπανικά είναι μια γλώσσα εξαιρετικά κοντινή με την πορτογαλική (να φανταστείτε ότι ένας πορτογαλόφωνος μπορεί να κατανοήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό –και πολλές φορές με αφοπλιστική λεπτομέρεια- μια ισπανική εφημερίδα, ακόμα κι αν δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με τα ισπανικά), το Inicial το «βγάζει» σε 3 ακαδημαϊκά έτη με κανονικούς ρυθμούς. Αν θέλει να κάνει εντατικά, χρειάζεται 2 χρόνια. Η δε μετάβαση από το Inicial στο Intermedio, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 2 έτη!

Δεν υπάρχει το άγχος να τελειώσουν γρήγορα την ξένη γλώσσα. Απολαμβάνουν την διδακτική της πορεία και αφιερώνονται σ’ αυτή.

Ο Έλληνας έχει ένα χάρισμα να μαθαίνει ξένες γλώσσες γρήγορα, ωστόσο δύσκολα τις φτάνει σε ανώτερα ή ανώτατα επίπεδα γλωσσομάθειας. Υπήρξε μια χρονιά, όπου οι υποψήφιοι έλληνες για το Zertifikat Deutsch (το πρώτο πτυχίο των γερμανικών, επιπέδου Β1) ήταν περισσότεροι από τους υποψήφιους όλων των υπολοίπων κρατών τής ευρωπαϊκής ένωσης συνολικά! Παρ’ όλα αυτά απ’ όλους τους υποψήφιους που καταφέρνουν να πάρουν αυτό το πτυχίο, στατιστικά ελάχιστοι θα πάρουν το KDS (αντίστοιχο C2). Είχα διαβάσει σε ένα ολλανδικό άρθρο ότι 1 στους 7 ολλανδούς που θα ξεκινήσουν την εκμάθηση τής γερμανικής γλώσσας, θα καταφέρει να ολοκληρώσει με επιτυχία και το επίπεδο C2. Η αναλογία αυτή στην Ελλάδα ξεπερνάει το 100 (δηλαδή ένας στους εκατό)! Δεν είναι εντυπωσιακό;

Βέβαια υπάρχουν λαοί που σου δίνουν την αίσθηση ότι δεν επιδέχονται την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας βιολογικά! Για παράδειγμα, οι Αμερικανοί των Ηνωμένων Πολιτειών (χαριτολογώντας το αναφέρω αυτό).

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα τα όσα γράφεις στο άρθρο σου Γανυμήδη και θα ήθελα κι εγώ να σε συγχαρώ.
Πράγματι οι Έλληνες θέλουν να μάθουν γρήγορα, αλλά αυτό νομίζω είναι στην κουλτούρα μας, να τα κάνουμε όλα βιαστικά και πολλές φορές "τσαπατσούλικα"...Ένας άλλος παράγοντας που μας σπρώχνει όμως να αποκτήσουμε όλα αυτά τα διπλώματα, συχνά είναι η γραφειοκρατία!! Πόσες φορές όταν αναζητούσα δουλειά δε μου ζητούσαν Proficiency, θαρρείς και με αυτό το χαρτί όλα λύνονται! Στην Ελλάδα πρέπει να χεις πιστοποίηση ακόμα και για το αν ξέρεις να φας...

Μακάρι να ήταν όλοι οι καθηγητές σαν κι εσένα, δυστυχώς έχω συναντήσει κι εγώ καθηγητές με πάθος και ενθουσιασμό για τη δουλειά τους, αλλά το φροντιστηριακό τσουνάμι τα ισοπεδώνει όλα.

Συνέχισε την καλή δουλειά σου!
Γιώτα

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Γιώτα.

Συχνά βρισκόμαστε με αντιφατικά συναισθήματα όταν διδάσκουμε σε ένα φροντιστήριο. Γοητευόμαστε από τη δεκτικότητα των μαθητών μας και από τον ενθουσιασμό τους για τη ξένη γλώσσα που μαθαίνουν, κι απ’ την άλλη απογοητευόμαστε από τον χειρισμό και την «οικονομίστικη» διάθεση των εργοδοτών μας. Προσωπικά, μου είχε γίνει μια πολύ αστεία παρατήρηση ότι μοίρασα 8 φωτοτυπίες μέσα σε μια εβδομάδα στο κάθε μαθητή, ενώ δικαιούμαι μονάχα 5 και αν το ξανακάνω θα έχω οικονομική επίπτωση! Έτσι λοιπόν τις έφερνα από το σπίτι μου με δική μου επιβάρυνση. Για να μην πω για τις μπαρούφες και τις μπούρδες που μας προτείνουν να λέμε στις ενημερώσεις των υποψηφίων κατά την περίοδο των εγγραφών! Μας έχουν πνίξει οι ατάκες και τα αξιώματα των αμερικάνων επικοινωνιολόγων για την προσέλκυση «πελατών».!

Όπως κι να έχει όμως, η διδασκαλία είναι ένα γοητευτικό επάγγελμα. Ίσως κακώς κρινιάζω.

Καταπληκτικές ιδέες!

Μπράβο!

Καταρρίπτεις όλα τα νέα δεδομένα σχετικά με την ελαχιστοποίηση της χρήσης της μητρικής γλώσσας μέσα στην τάξη και το " λουτρό γλώσσας στόχου " που ακούμε στα σεμινάρια καθηγητών ξένων γλωσσών και μου αρέσει.
Έχω δουλέψει ως ωρομίσθια καθηγήτρια γαλλικών και έχω ακούσει πολλά σχετικά με τη διδασκαλία της ξένης γλώσσας.

Μακάρι να υπήρχαν άτομα με τις δικές σου ιδέες ως υπεύθυνοι σεμιναρίων!

Χαίρομαι από καρδιάς που υπάρχουν ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ με αγάπη γι΄ αυτό που κάνουν, πάθος για τη δουλειά τους και σεβασμό στους μαθητές τους.Κι αυτό αναγνωρίζεται αν όχι από τον εργοδότη, σίγουρα όμως από τους μαθητές και μιλώ από πείρα ως μαθήτρια σε 4 ξένε ςγλώσσες από φροντιστήρια έως ιδιαίτερα..