Το άθλημα της υδατοσφαίρησης είναι βάση τίτλων χωρίς αμφιβολία το πιο πετυχημένο ομαδικό άθλημα σε επίπεδο ανδρών στην Ισπανία.Κι αυτό διότι έχει κατακτήσει 2 παγκόσμια πρωταθλήματα,το 1998 και 2001 και ενα χρυσό Ολυμπιακό μετάλιο το 1996 στην Ατλάντα.(σε όλα τα αθλήματα πλην του ποδοσφαίρου οι Ολυμπιακοί αγώνες ειναι...παγκόσμιο πρωτάθλημα καθώς μετέχουν οι καλύτεροι).
Στην Καταλωνία ''γεννήθηκε'' το άθλημα και σε αυτήν την περιοχή της Ισπανίας συνεχίζει δεκαετίες τώρα να χτυπά η καρδιά του σκληρού αυτού σπόρ.
Η εθνική ομάδα της χώρας συμμετείχε στο πέρασμα των δεκαετιών σε πολλές διοργανώσεις.Άργησε όμως να έρθει η μεγάλη διάκριση.
Το 1951 ήταν μία μικρή αναλαμπή,καθώς η Ισπανία κέρδισε την πρώτη θέση στους Μεσογειακούς αγώνες.
Όμως το 1980 και στην Ολυμπιάδα της Μόσχας ήρθε η τέταρτη θέση για να δείξει στον κόσμο ότι μία νέα δύναμη καθιερώνεται στο άθλημα.
Και ένας σπουδαίος πολίστας,ο Μανουέλ Εστιάρτε.Ο πολίστας αυτός έμελε να γίνει ενας θρύλος του αθλήματος γενικότερα και συνέδεσε το όνομα του με όλες τις επιτυχίες του ισπανικού πόλο.
Η εθνική ομάδα λοιπόν μετά το 1980 άρχισε σιγά σιγά να ανεβαίνει σκαλοπάτια...
Το 1983 πήρε την τρίτη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και ένα χρόνο αργότερα πάλι την τέταρτη θέση στην Ολυμπιάδα του Λος Αντζελες.Το 1985 πήρε την τρίτη θέση στο FINA CUP (παγκόσμιο κύπελλο) για να έρθει το 1991 χρονιά που η Ισπανία έπαιξε δύο τελικούς χάνοντάς τους όμως και τους δύο απο τους Γιουγκοσλάβους.(Τελικός πανευρωπαϊκού και παγκόσμιου πρωταθλήματος)
Το 1992 στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης έφθασε μέχρι τον τελικό όπου όμως ηττήθηκε απο την παντοδύναμη τότε Ιταλία δύσκολα με 9-8.
Οι Ιταλοί βρέθηκαν στον δρόμο των Ισπανών και δύο χρόνια αργότερα,στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος του 1994 όπου τους ξανακέρδισαν με 10-5!
Το 1996 ομως είχε έρθει η ώρα των Ισπανών.Με τους ώριμους πια Manuel Estiarte και Jesus Rollan και τους υπόλοιπους άξιους συμπαίχτες τους,οι Ισπανοί έφθασαν στον τελικό των Ολυμπιακών αγώνων.Εκεί αντιμετώπισαν την ανερχόμενη τότε Κροατία και κερδίζοντάς την με 7-5 έφεραν στην χώρα το χρυσό ολυμπιακό μετάλιο.
Δύο χρόνια αργότερα η εθνική ισπανική ομάδα απέδειξε πως ήταν εκείνη την εποχή η κορυφαία στο άθλημα κερδίζοντας στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος την μεγάλη παραδοσιακή δύναμη του αθλήματος,Ουγγαρία με 6-4.
Την επιτυχία αυτή την επανέλαβε και το 2001 με θύμα αυτή τη φορά στον τελικό την Γιουγκοσλαβία,την οποία κέρδισε με 4-2.
Έκτοτε η εθνική ομάδα άρχισε σταδιακά να χάνει έδαφος στις μεγάλες διοργανώσεις.Σίγουρα η αποχώρηση του Εστιάρτε και των άλλων σπουδαίων παιχτών της γενιάς του έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο.
Διατήρησε όμως την θέση της στην αφρόκρεμα του αθλήματος με σποραδικές επιτυχίες
Στον θεσμό του World League που ξεκίνησε το 2002 η Ισπανία είχε τρείς συμμετοχές στον τελικό.
Το 2002 έχασε με 10-8 απο τους Ρώσους, το 2006 απο τους Σέρβους με 6-4 και το 2012 από τους Κροάτες με 18-17.
Το 2009 έφθασε ξανά στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος χάνοντας όμως απο τους Σέρβους με 14-13 στην παράταση μετά από ένα συγλονιστικό αγώνα.
Το 2010 στη διοργάνωση του FINA cup οι Ισπανοί έφτασαν στα ημιτελικά,αποκλείστηκαν όμως από τους Σέρβους και πάλι με 12-10 και τελικά κατετάγησαν τρίτοι κερδίζοντας το χάλκινο μετάλιο.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 η Ισπανία κατέλαβε την έκτη θέση ενώ το 2013 και το 2014 δεν σημείωσε κάποια σημαντική διάκριση.
Στη φωτογραφια η εθνικη ομαδα της Ισπανιας του 1996,την χρονια του χρυσου μεταλιου της Ατλαντα.
