Να συστηθούμε... - Presentémonos...

Γειά χαρά σε όλους, καλώς σας βρήκα! ...καιρός ήταν!

Είμαι η Ολγα, 36, από και εις Αθήνα, ακόμη, αν και μου εύχομαι όχι για πολύ.

Η ενασχόλησή μου με τα ισπανικά ξεκίνησε πριν από έναν περίπου χρόνο και μπορώ να πω ότι από την αρχή αισθάνομαι σαν να μου έχει κάνει κατάληψη ισπανικό πνεύμα.

Η δική μου -μικρή- ιστορία έχει ως ακολούθως:

Ολα ξεκίνησαν πριν ένα χρόνο περίπου, όταν κάποιο βαρετό απόγευμα αποφάσισα να τσεκάρω στο youtube έτερες διασκευές του αγαπημένου μου μέχρι τότε τραγουδιού "hijo de la luna" από την Caballé, καθότι λάτρης κλασικής και όπερας, μέχρι τότε τουλάχιστον. Ηταν το αγαπημένο μου για πάνω από 10 χρόνια και κάθε φορά που το άκουγα με συνέπαιρνε και με μάγευε, αλλά δεν ήξερα ούτε καν τον τίτλο του, όχι μόνο τι σημαίνει, μα ούτε και πώς προφέρεται - τόσο άσχετη! (Ενημερωτικά, για όποιον ίσως ενδιαφέρεται, έχει κάνει και ο Φραγκούλης μια εκτέλεση.)

Αυτή η αναζήτηση λοιπόν, με έφερε μπροστά σε πολλές ανάλατες εκτελέσεις, αλλά και σε μία η οποία έμελλε να μου αλλάξει κυριολεκτικά τη ζωή ολόκληρη. Ηταν μια metal εκτέλεση από την banda "Stravaganzza" (κάποιοι από εσάς την είδατε ήδη στο blog μου και σας ευχαριστώ ιδιαίτερα γι' αυτό και από εδώ), κι ήταν τόσο δυνατή που τελικά κατέστη ικανή να με μεταλλάξει κανονικά.

Οταν κατάφερα να ξαναβρώ το ρυθμό της ανάσας μου, μπήκα στην διαδικασία να δω τι άλλο έχουν κάνει και αμέσως ένιωσα την επιτακτική ανάγκη να μάθω τι λένε οι στίχοι. Μου φαινόταν αδιανόητο να μην το ανακαλύψω. Κι έτσι άρχισε η περιπέτεια...

Σιγά σιγά, λέξη λέξη, με πολύ κόπο μιας και δεν είχα την παραμικρή ιδέα περί του τι θα έπρεπε να κάνω, χωρίς καμία καθοδήγηση, αλλά και με πολύ μεράκι, με πραγματική αγάπη κι αβάσταχτη ανυπομονησία, μιας και είχε μόλις ανοίξει μπροστά μου μια ολόκληρη χώρα με θησαυρούς.

Πιστεύω πως εσείς εδώ μπορείτε να καταλάβετε τη χαρά μου με κάθε καινούρια λέξη που μάθαινα, τον ενθουσιασμό μου με κάθε νέα έκφραση... Είναι απίστευτο το πόσο μπορεί κανείς να αγαπήσει μια ξένη γλώσσα! Παρεμπιπτώντος, μιας και το είδος που μου κόλλησε την 'αρρώστεια' αρέσκεται σε σκούρα γενικώς θέματα -και αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερή γι' αυτό, αφού μου δίνει την ευκαιρία να μαθαίνω πολύ περισσότερα και πιο δύσκολα πράγματα, πιο γρήγορα- η πρώτη λέξη που έμαθα ήταν η penumbra, πριν καν ακόμη μάθω το me llamo ... Τι να κάνουμε; αυτή μου έκανε εντύπωση

Το παράξενο είναι ότι από την αρχή είχα την αίσθηση ότι ήδη ήξερα περί τίνος πρόκειται. Κάθε κείμενο -στην περίπτωσή μου, στίχος- με άφηνε με την βαθειά πεποίθηση ότι αυτό που λέει το γνωρίζω ήδη. Υπάρχει μέσα μου, ήταν εκεί από πριν, απλά δεν το είχα ανακαλύψει ακόμη!! Και ίσως να είναι κι έτσι, δεδομένου του πόσο γρήγορα κατάφερα τελικά ό,τι έχω καταφέρει τελοσπάντων.

Μέσα σε 4 μήνες αποφάσισα να πάω Ισπανία. Με έπιανε μελαγχολία που δεν μπορούσα να ακούσω πουθενά Ισπανικά, παρότι ζω στο κέντρο της Αθήνας το οποίο ασφυκτιά από ξένους. Πήγα λοιπόν για κάτι συναυλίες, εφόσον πλέον το μόνο που ακούω είναι Ισπανική μουσική και αποκλειστικά metal. Βρέθηκα στη Βαρκελώνη (να 'ναι καλά η vueling) κι από κει Santander και Vitoria. Και ναι, έχω πολλάααα να πω γι' αυτό το σύντομο αλλά μεστό ταξίδι μου εκεί, και θα το κάνω, εκεί που πρέπει, το συντομότερο.

Ημουν που ήμουν, που λέτε... ήρθε και με απόκαμε... Τι απίστευτη χώρα είναι αυτή; Τι να πρωτοπεί κανείς;.... Μιλάμε για έρωτα απόλυτο. Δεν είναι η χώρα του πάθους, είναι το ίδιο το πάθος εκπεφραζόμενο κι ενσαρκωμένο. Ακόμη απορώ γιατί γύρισα...

Ω ναι! Νιώθω Ισπανίδα και το δηλώνω απερίφραστα. Κι ας μη μου αρέσει η paella, κι ας μην πολυσυμπαθώ το διαβόητο jamón τους, έχω όμως ήδη μάθει να φτιάχνω tortilla έστω κι αν δεν την πετυχαίνω και πίνω ακόμη κι εδώ café con leche, jeje

Pues, δεν φαντάζεστε πόσο χαίρομαι που σας βρήκα. Είναι πραγματικά παρήγορο να νιώθει κανείς πως δεν είναι ο μόνος στον κόσμο τρελαμένος με τη μπάλα

Αρκετά ως εδώ.

Μην το καθυστερείτε... διοργανώστε άμεσα encuentros y viajes
Η ισχύς εν τη ενώση
venceremos...venceremos...

Αστα να πάνε... χαχαχαααα
Ναι, αυτό εννοούσα όταν έγραφα πως μου άλλαξε τη ζωή. Οντως μεταπήδησα από την όπερα στο μέταλ, αν και δεν είναι και τόσο παράξενο αυτό, μουσικά έχει την μεγαλύτερη σχετικότητα. Το παράξενο είναι πως ακούω μόνο spanish metal scene, και το ακόμη πιο παράδοξο είναι πως πολλοί ισπανοί ούτε καν γνωρίζουν ότι κατέχουν κάτι τέτοιο!!!
Κι όμως, υπάρχουν πολύ καλοί καλλιτέχνες και ιδιαίτερα ακούσματα, και φυσικά δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα, προτιμούν κι εκείνοι να τραγουδούν στην γλώσσα τους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Το ξέρω πως ακούγεται περίεργο, αλλά αν μπορέσει κανείς να ξεπεράσει τις ταμπέλες, θα βρει διαμάντια ανάμεσα σ' αυτό το είδος. Κι ας μην ξεχνάμε και τη θεματολογία... Κάθε τραγούδι είναι μια ολόκληρη ιστορία, δεν περιορίζεται στα γνωστά ερωτικά μελό, οπότε, τουλάχιστον εμένα, με βοηθάει πολύ.
Τώρα όσον αφορά την αποκλειστικότητα, ok, σε περίπτωση εξόδου με φίλους κλπ, δε με χαλάει και καμιά Shakira ή κανένα latin-bar γενικότερα.
Απλά προτιμώ κάτι 'βαρύτερο'... περί ορέξεως.........
Η δε περίπτωσή μου είναι μάλλον ..ανένταχτη. Μην το κουράζεις. Αλλά υπάρχει και αυτό!