Μια γραμματική γνώμη.

Πιστεύετε ότι η προστακτική τής κατάφασης στο δεύτερο πρόσωπο του πληθυντικού τού αντωνυμιακού ρήματος irse πρέπει να είναι íos ή idos;
Είναι ξεκάθαρο ότι ως μη αυτοπαθές, το ρήμα ir, σχηματίζει την προστακτική τής κατάφασης του δευτέρου προσώπου τού πληθυντικού ως id.
Επίσης ξέρουμε ότι σε περίπτωση αυτοπάθειας αποβάλλεται το τελικό d στην προστακτική τής κατάφασης του δευτέρου προσώπου τού πληθυντικού προκειμένου να επιτάξουμε την αυτοπαθή αντωνυμία, ώστε να μην γίνεται σύγχυση με την παθητική μετοχή, όπως για παράδειγμα desnudaos.
Αν ακολουθήσουμε αυτήν την λογική θα πρέπει η προστακτική τού irse να γίνει íos (ασφαλώς πρέπει να φέρει τόνο γιατί δεν έχουμε μονοσύλλαβο φωνητικό δίφθογγο).
Ωστόσο δεν το έχω δει σε χρήση.
Ποια είναι η δική σας άποψη;

Σύμφωνα με το Diccionario panhispánico de dudas [ lema.rae.es/dpd/?key=irse ]

ir(se). Las formas de imperativo propias de este verbo son ve (tú) e id (vosotros) y, para los usos pronominales, vete (tú) e idos (vosotros): «¡Callaos los dos, callaos, y cuanto antes idos a la viña a hacer lo vuestro!» (Melcón Catalina [Esp. 1995]). Debe evitarse, para el imperativo singular, el uso de la forma vulgar ves y, para el imperativo plural, el uso del infinitivo iros y el de la forma arcaica íos: «Ves al cuarto de baño» (Mundo [Esp.] 4.5.94); «Niños, iros a jugar» (Cabal Fuiste [Esp. 1979]).