Προγράμματα απεξάρτησης για ναρκομανείς: Τι συμβαίνει στην Ισπανία με το Reto

Καταρχάς, για όσους δε γνωρίζουν το Reto, να πω ότι είναι ένας σύλλογος που προσφέρει προγράμματα αποτοξίνωσης σε ναρκομανείς στην Ισπανία με έδρα το Σανταντέρ. Η ελληνική πρόνοια δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σε τέτοια προγράμματα, με αποτέλεσμα να παραπέμπει τους ενδιαφερόμενους σε κέντρα του εξωτερικού, και συγκεκριμένα θέλω να μιλήσω για την περίπτωση του Reto και για όσα έχω αντιληφθεί να συμβαίνουν στο μέρος όπου ζω. Επίσης, θα ήθελα αν κάποιος γνωρίζει σχετικά με κάποιο περιστατικό να μας δώσει πληροφορίες.

Αντιγράφω από άρθρο της εφημερίδας το Βήμα:
«Ιδωμένο από κοντά το δίκτυο Πρόνοιας στην Ελλάδα έχει πολλές «τρύπες». Υποδομές υπάρχουν, αυτό που λείπει είναι η στελέχωσή τους και ο συντονισμός των υπηρεσιών τους. Διαφορετικά, η εξήγηση ορισμένων φαινομένων είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Όπως το γεγονός ότι οι αρμόδιοι φορείς αναγκάζονται να... «εξάγουν» ανήλικους τοξικομανείς στην Ισπανία για να εισαχθούν (με τη θέλησή τους εννοείται) σε προγράμματα απεξάρτησης, αφού στην Ελλάδα τα αντίστοιχα προγράμματα δεν έχουν θέσεις. Μέχρι στιγμής, πάνω από πέντε ανήλικοι ταξίδεψαν στην πόλη Σανταντέρ της Κανταβρίας, με το ισπανοελληνικό λεξικό στο χέρι, για να ενταχθούν στο RETO, ένα «στεγνό» πρόγραμμα (δηλαδή χωρίς χρήση υποκατάστατων ουσιών) που το λειτουργούν πρώην χρήστες και νυν απεξαρτηθέντες και χριστιανοί. Οι υπεύθυνοι του RETO λένε ότι το πρόγραμμα είναι δωρεάν, οι έλληνες αρμόδιοι γνωρίζουν ότι οι οικογένειες των παιδιών κατέβαλαν περίπου 300.000 ευρώ.»

Θα μιλήσω μόνο για την προσωπική μου εμπειρία, χωρίς να έχω έρθει ποτέ σε επαφή με κάποιο άτομο που εργάζεται στο Reto, αλλά μόνο με Έλληνες ναρκομανείς ή πρώην ναρκομανείς που οι γονείς τους τους έστειλαν εκεί με την ελπίδα να βοηθηθούν και να απεξαρτηθούν από τα ναρκωτικά. Μέχρι στιγμής, σε διάστημα 6 μηνών, γνώρισα τρεις τέτοιες περιπτώσεις. Οι δυο από τους τρεις, με τους οποίους έχω προσωπική επαφή, δεν άντεξαν στο Reto για πολύ καιρό. Άκουσα πολλά παράπονα για τους κανόνες λειτουργίας και τις συνθήκες. Το σίγουρο είναι πως αυτά τα άτομα δεν μπόρεσαν να βοηθηθούν με τη διαμονή τους εκεί. Υπογράφουν και φεύγουν από το κέντρο, με αποτέλεσμα να βρεθούν στο δρόμο, σχεδόν όλοι χωρίς στοιχεία ταυτότητας λόγω κλοπής ή απώλειάς τους, και χωρίς τον αριθμό τηλεφώνου των γονιών τους. Καταλήγουν πάλι στα ναρκωτικά, μένουν στο δρόμο ή στην καλύτερη περίπτωση σε κέντρα του δήμου για άστεγους και περνάνε πολύ δύσκολες στιγμές, οι περισσότεροι χωρίς να γνωρίζουν ισπανικά για να επικοινωνήσουν με τους γύρω τους. Τα λιγοστά πράγματα που έχουν μαζί συχνά τους τα κλέβουν περιθωριακά στοιχεία. Βιώνουν μια πολύ άσχημη πλευρά της κοινωνίας που εμείς πιθανόν ούτε φανταζόμαστε. Πολλοί από αυτούς επειδή ακριβώς δεν έχουν ταυτότητα καταλήγουν στο αστυνομικό τμήμα, είτε για εξακρίβωση στοιχείων είτε κατηγορούμενοι για κάποιο πταίσμα. Ουσιαστικά είναι ο μόνος τρόπος να τους εντοπίσει κανείς.

Γνωρίζω αυτά τα νεαρά παιδιά είτε στην αστυνομία είτε στα δικαστήρια όπου προσφέρω υπηρεσίες διερμηνείας, προσπαθώ να έρθω σε επαφή με τους γονείς που είναι τρελαμένοι από την αγωνία και δεν ξέρουν τι απέγιναν... Είναι πολύ δύσκολο να πεις σε αυτούς τους γονείς πως το παιδί τους έχει προβλήματα με το νόμο και να τους μιλήσεις για τη σωματική και ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Το σίγουρο είναι πως η λύση δεν είναι στο να μένει το παιδί περισσότερο σε ένα ξένο περιβάλλον, ζητιανεύοντας στους δρόμους, εκτεθειμένο σε κάθε είδους κινδύνους, σε μια κοινωνία για την οποία θεωρείται βάρος, χωρίς υποστήριξη από κάποιον που το νοιάζεται πραγματικά.

Το επικοινωνιακό πρόβλημα λόγω της άγνωστης γι’ αυτά γλώσσας, καθώς και η απόσταση από τη Μαδρίτη για την επίλυση των γραφειοκρατικών θεμάτων είναι δυο θέματα που δυσχεραίνουν κατά πολύ την κατάσταση. Παλιότερα για γραφειοκρατικά θέματα εξυπηρετούσαν και στο Προξενείο της Βαρκελώνης. Τώρα έχει απομείνει μόνο αυτό της Μαδρίτης. Σε Σανταντέρ και Σαν Σεμπαστιάν τα Επίτιμα Προξενεία έκλεισαν, αλλά και εκεί που ακόμα υπάρχουν δεν μπορούν να σου βγάλουν ούτε ένα προσωρινό διαβατήριο, που είναι μια απλή κόλλα Α4 για επείγουσες περιπτώσεις.

Δυστυχώς κάποια από αυτά τα παιδιά έχουν καταλήξει σε σωφρονιστικά ιδρύματα, και κάποια άλλα, έστω και μετά από χρόνια, τελικά μπόρεσαν και γύρισαν πίσω στην Ελλάδα χάρη στην υποστήριξη της ορθόδοξης εκκλησίας -ελληνικής και μη- και σε συνανθρώπους τους που ενδιαφέρθηκαν για την τύχη τους.

Με τα παραπάνω δε θέλω να κατηγορήσω το Reto διότι δεν το γνωρίζω εκ των έσω. Θέλω μόνο να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο σε σχέση με τις συνέπειες που μπορεί να έχει το να σταλούν οι ναρκομανείς σε αυτό το κέντρο στην Ισπανία.

Καταλαβαίνω ότι οι πολλοί γονείς πρέπει να είναι απελπισμένοι για να στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό γι' αυτόν το σκοπό. Ωστόσο, πρέπει να ξέρουν ότι ούτε εκεί τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, και σε κάθε περίπτωση δεν είναι όπως φαίνονται. Πάντα η οικογένεια είναι ένα ανεκτίμητο καταφύγιο και πρέπει να στηρίξουν με κάθε τρόπο τα παιδιά τους. Πρέπει να σκεφτούν καλά πριν στείλουν τα παιδιά τους σε τέτοια κέντρα του εξωτερικού, έστω και αν είναι δωρεάν! Λυπάμαι αλλά πρέπει να γράψω πως κάνοντας αυτό το βήμα υπάρχει πιθανότητα μέχρι και να μην ξαναδούν ποτέ πια τα παιδιά τους.

Καλησπέρα!
Το τί γίνεται στο RETO δεν μπορώ να το κρίνω σε καμία περίπτωση, διότι δε σχετίζομαι με αυτό το Κέντρο σε ανάλογο βαθμό. Θα διορθώσω όμως, κρίνοντας εξ ιδίων. Στο Επίτιμο Γενικό Προξενείο Βαρκελώνης, πολλές φορές έχουμε στηρίξει και βοηθήσει παιδιά που το "σκάνε" από το RETO. Σε καμία περίπτωση δεν είναι η Αρχή της Μαδρίτης η μόνη που στηρίζει και υποστηρίζει τους πρώην τοξικομανείς. Και μάλιστα, στο Επίτιμο Προξενείο όλες αυτές οι διαδικασίες λαμβάνουν χώρα ιδίοις εξόδοις εκ του Επιτίμου Προξένου. ΓΙ'αυτό και προφανώς δε γίνεται να βγουν εισιτήρια ή άλλα προνόμια. Αλλά η στήριξη και η όποια βοήθεια είναι δεδομένη.
Ευχαριστώ και φιλικούς χαιρετισμούς.

Βαγγέλης.

Γεια σου Catalan24,

Χαίρομαι πολύ που υπάρχουν κι άλλα άτομα στην Ισπανία που έρχονται να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενά μου και να μοιραστούν αυτές τις ανησυχίες μου. Αν προσέξεις καλύτερα, όταν αναφέρομαι στο Προξενείο της Μαδρίτης δεν βάζω δίπλα τη λέξη «στήριξη», αλλά τη λέξη «γραφειοκρατία» που είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Θα μπορούσες να μου πεις εντελώς πληροφοριακά τι είδους έξοδα καλύπτει ο Επίτιμος Πρόξενος του Γενικού Προξενείου της Βαρκελώνης; Ίσως τα έξοδα του ταξιδιού μέχρι τη Μαδρίτη για έκδοση διαβατηρίου; Βέβαια, οποιαδήποτε βοήθεια συνήθως είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη από αυτά τα άτομα και σε κάθε περίπτωση αξιέπαινη.

Επειδή είναι ο αδελφός μου σε ένα τέτοιο κέντρο Reto,στο Βαγιαδολίδ,θα ήθελα να καταθέσω την δική μου άποψη για το θέμα.
Καταρχήν δεν ισχύει σε καμμία περίπτωση η καταβολή χρημάτων (300.000 ευρώ!!!!!!!),η παραμονή στο κέντρο είναι δωρεάν,η μεταφορά είναι με έξοδα της οικογένιας του χρήστη (αεροπορικά εισιτήρια για την Ισπανία,εκεί σε περιμένει άνθρωπος του Reto για να σε μεταφέρει στο κέντρο που έχουν καθορίση από την Ελλάδα).Το πρόγραμμα είναι στεγνό και είναι το εξής.Τις πρώτες 15 με 20 μέρες ο χρήστης δεν ασχολείται με τίποτα παρά κάνει περιπάτους με τον υπεύθυνο που του ορίζει ο αρχήγος του σπιτιού και ο οποίος είναι δίπλα στον χρήστη 24 ώρες το 24ωρο.Μετά τις πρώτες αυτές μέρες τους βάζουν σε δουλειές (στο Βαγιαδολίδ που είναι ο αδελφός μου το κέντρο ασχολείται με αναπαλαίωση και πώληση επίπλων,επισκευή αυτοκινήτων και με χειροτεχνήματα που φτιάχνουν οι κοπέλες χρήστες).Δουλεύουν,χωρίς βούρδουλα,από τις 9 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ με διάλλειμα 2 ωρών το μεσημέρι τις καθημερινές και 9 με 3 το μεσημέρι το Σάββατο.Με αυτό τον τρόπο απασχολούνται οι χρήστες για να μην έχουν στο νου τους τα ναρκωτικά και παράλλήλα βγάζει χρήματα η οργάνωση για την τροφή και στέγαση των χρηστών.Παράλληλα τους κάνουν κύρηγμα (προπαγάνδα το λέω εγώ πειράζοντας τον αδελφό μου) για το Θεό με την Αγία Γραφή.Η οργάνωση Reto είναι Ευαγγελική.Άρα τι κάνουν,προσπαθώντας να σώσουν παιδία από τα ναρκωτικά,τους κάνουν Ευαγγελιστές.Ο χρήστης όποτε θέλει μπορεί να αποχωρήσει από το κέντρο (πάλι τα έξοδα επιστροφής επιβαρύνουν την οικογένια του χρήστη).Η οικογένια επικοινωνεί με το παιδί της τηλεφωνικά κάθε 15 μέρες και μέτα το πρώτο χρόνο παραμονής μπορούν να επισκευθούν στο κέντρο το παιδί τους (έχω πάει 2 φορές στην Ισπανία).Τώρα υπάρχουν περιπτώσεις οπώς αναφέρει η αγαπητή Hispanista που οι χρήστες την "κοπανάνε" από το κέντρο και τριγυρνάνε στην Ισπανία.Αυτοί είναι στις περισσότερες περιπτώσεις σκαστοί από το κέντρο και λίγοι που δεν θέλουν να πουν στις οικογένιες τους ότι θέλουν να γυρίσουν πίσω.Προσωπικά έχω πολύ καλές εντυπώσεις από την (ολιγοήμερη βέβαια) παραμονή στο κέντρο,δεν έγινα Ευαγγελιστής (δεν με πίεσε κανένας στο θέμα αυτό στην παραμονή μου στο κέντρο) και κλείνωντας ο αδελφός μου χάρη στην θέλησή του και στους ανθρώπους αυτούς είναι 4 χρόνια "καθαρός".

Χαίρομαι πολύ, ΚΡΗΤΙΚΕ 7! Τουλάχιστον υπάρχουν άτομα που μπορούν να προσαρμοστούν στους κανονισμούς του Reto και τελικά ωφελούνται. Πολύ σημαντικό που ο αδελφός σου τα κατάφερε! Τα συγχαρητήρια αξίζουν πρώτα απ' όλα στον ίδιο! Χρειαζόμαστε να έχουμε κατά νου τα καλά δείγματα όπως η περίπτωση που μας περιέγραψες.

Καλησπέρα σας! Ψάχνοντας για το site του RETO για άλλη μια φορά απελπισίας, βρέθηκα να διαβάζω τα σχόλια σας.
Όλα όσα είπε ο Κρητικός ισχύουν (τουλάχιστον από αυτά που μου είπε και εμένα ο αδερφός μου) απλά εμείς δεν ήμασταν "τυχεροί". Είναι η δεύτερη φορά που επιστρέφει (κάθεται 1 χρόνο maximum) και παίρνει μετά τηλ. τους γονείς και τους απειλεί πως αν δεν του στείλουν λεφτά για να επιστρέψει, θα το σκάσει και θα μείνει εκεί στους δρόμους.
Και επειδή εγώ δεν είμαι γονιός, δεν μπορώ να τους κατηγορήσω πως τον πιστεύουν. Αγαπάει πολύ τη ζωή του ώστε να της κάνει κακό, θα μου πεις πως αγαπάει την ζωή του όταν πίνει ναρκωτικά, δεν ξέρω τι να πω, αναρθόδοξο.
Το θέμα είναι ότι προσπαθήσαμε εγώ, ο αδερφός μου και 2 φίλοι μου να κάνουμε όσο μπορούμε παρέα μαζί του, όλα καλά και ρόδινα, βρήκε δουλειά και μετά από ένα μήνα άρχισαν τα ίδια. Έχασε τη δουλειά, ψέματα πολλά (έχασα το κινητό μου, την ταυτότητα μου) και είναι στο στάδιο που μας κλέβει. Δεν ξέρουμε πια τι να κάνουμε, μένουμε ανά βάρδιες κάποιος στο σπίτι, ο αδερφός μου είναι στα όρια να του χυμήξει και θα μας βρει άλλο κακό και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Έχω αποδεχτεί πια το γεγονός ότι δε θέλει και δε θα γίνει ποτέ καλά, αλλά το κακό είναι ότι καταστρέφει και όλων γύρω του τις ζωές. Θα μπορούσα να γράφω επί ώρες αλλά δεν υπάρχει λόγος. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.