Συζήτηση για το παρόν και το μέλλον του ποδοσφαίρου

Επίσημο δελτίο Τύπου απο τον Σύνδεσμο Φίλων Μπαρσελόνα Αθήνας ακόμα δεν έχει βγει και για αυτό δεν το «ανεβάζω» στο site...Αλλά σας το μεταφέρω απλά ως κείμενο που έγραψε κάποιος σε blog στο barcelonistas.gr για να το γνωρίζετε....


Το είχαμε προαναγγείλει από καιρό. Τώρα πλησιάζει η ώρα να το υλοποιήσουμε. Ο Σύνδεσμος Φίλων Μπαρσελόνα Αθήνας, με αφορμή την συμπλήρωση 110 χρόνων από την ίδρυση του FC Barcelona και 30 χρόνων από την θέσπιση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, θα διοργανώσει μιά εκδήλωση που θα επιχειρήσει να αναλύσει σε βάθος δύο διαφορετικούς κόσμους, να αναδείξει τα προβλήματα, τις ιδιαιτερότητες αλλά και τα πλεονεκτήματά τους, δίνοντας τροφή γιά μεγαλύτερη επεξεργασία και αξιοποίηση αυτών τον τόσο παλιών αλλά πάντα επίκαιρων ιδεών.


Το Σάββατο 10 Οκτωβρίου, στον φιλόξενο χώρο παρουσιάσεων και συζητήσεων του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ, στις 11 το πρωί, νομικοί, προπονητές, παλαίμαχοι και εν ενεργεία ποδοσφαιριστές, δημοσιογράφοι και μέλη της διοίκησης του FC Barcelona, θα συνθέσουν ένα πάνελ που πέρα από την καταγραφή των μοντέλων σε οργανωτικό, οικονομικό και επίπεδο υποδομών, θα προσπαθήσουν να καταθέσουν και προτάσεις, αξιοποιώντας ιδανικά την συγκυρία, μία μόλις εβδομάδα μετά τις βουλευτικές εκλογές.

Ο Σύνδεσμός μας έχει ήδη ξεκινήσει επαφές με τα πολιτικά κόμματα, παρουσιάζοντας το πλαίσιο αλλά και την αφορμή της εκδήλωσης και η ανταπόκρισή τους ήταν μεγάλη. Ενημερώνονται επίσης αθλητικοί φορείς, σωματεία, ομοσπονδίες, αφού το θέμα καθίσταται καθημερινά όλο και πιό επίκαιρο μετά τις διαδοχικές κρίσεις που γεννά το συγκεκριμένο μοντέλο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη χώρα μας και που δεν αγγίζει μόνο τις «μικρές» αλλά και τις «μεγάλες» και πάλαι ποτέ κραταιές ΠΑΕ.

Αφησα τελευταίο το κοινωνικό κομμάτι. Οσο κι αν ψάξαμε, δεν καταφέραμε να βρούμε στην Ελλάδα κάτι που να έχει σχέση με το ποδόσφαιρο και παράλληλα να ασχολείται μόνιμα με τα κοινωνικά προβλήματα. Ετσι αποφασίσαμε στα πλαίσια της εκδήλωσής μας, να γίνει απλά παρουσίαση του κοινωνικού ιδρύματος (Fundacio) του FC Barcelona, του τρόπου λειτουργίας και δράσης του, από μέλος της διοίκησης του συλλόγου και ελπίζουμε πως με αυτή την αφορμή, θα δούμε κάποτε και στην Ελλάδα αθλητικούς φορείς που να μην σκέφτονται την κοινωνία περιστασιακά, (κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα) και αποκλειστικά γιά λόγους προβολής στα ΜΜΕ.

Στις 10 Οκτωβρίου το πρωί, όλοι όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο, όσοι πιστεύουν πως η επιβίωση και η ανάπτυξή του δεν αφορά τους λίγους επιχειρηματίες, αλλά το σύνολο των φιλάθλων και την κοινωνία, ξέρουν πού πρέπει να βρίσκονται.



Σας περιμένουμε!

Στο μυαλό των περισσότερων Ελλήνων, η έννοια του συνδέσμου φιλάθλων είναι συνυφασμένη με αυτή των φανατικών οργανωμένων οπαδών που ακολουθούν παντού την ομάδα τους, μετακινούνται οργανωμένα στα γήπεδα ανα την υφήλιο και την αγάπη τους αυτή πολλές φορές την εκφράζουν με ... δυναμικό και αντικοινωνικό τρόπο.
Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα λίγο απέχει να χαρακτηρίσουμε χουλίγκανους όλους τους οργανωμένους φιλάθλους, μέχρι του σημείου να απαγορεύεται διά νόμου η σύσταση και υπόσταση συνδέσμων φιλάθλων. «Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι», θα έλεγα εγώ, αλλά προς το παρόν θα ασχοληθώ με άλλα πράγματα, ολίγον ασυνήθιστα γι αυτή τη χώρα που ζει δυστυχώς έναν ποδοσφαιρικό μεσαίωνα.

Στην Ελλάδα λοιπόν, υπάρχουν και άλλου είδους οργανωμένοι φίλαθλοι (χωρίς φυσικά να συμφωνώ πως όλοι οι υπόλοιποι είναι τα μιάσματα που εννοεί ο νόμος). Μπορεί να είναι λίγοι, μπορεί να μην μαζεύτηκαν για να υποστηρίξουν κάποια ελληνική ομάδα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν αγαπούν τον ελληνικό αθλητισμό, πως δεν έχουν άποψη και δεν τους νοιάζει για όσα συμβαίνουν στη χώρα που ζουν. Πρόκειται για τους συνδέσμους φιλάθλων μη ελληνικών συλλόγων, για όλους αυτούς που βιώνουν ακόμα πιο έντονα την άνιση σύγκριση των προηγμένων αθλητικά χωρών με το αλαλούμ της αθλητικής μας μπανανίας.
Είναι αυτοί που μετά από κάθε τους επίσκεψη έξω απ την Ελλάδα, κουνούν με πίκρα το κεφάλι τους και σκέφτονται: «γιατί ρε γαμώτο; Στο πηγάδι κατουρήσαμε; Τι ζητάμε; Να δούμε λίγη μπαλίτσα» Και μπορώ να σας βεβαιώσω πως αυτοί οι φίλαθλοι, ξέρουν και καταλαβαίνουν την μπάλα, πολύ καλύτερα από πολλούς άλλους φιλάθλους που έχουν την τύχη (και όχι μόνο) να απολαμβάνουν υψηλής ποιότητας θέαμα λίγα μέτρα απ το σπίτι τους.
Οι περισσότεροι λοιπόν Ελληνες φίλαθλοι, οργανωμένοι οπαδοί μη ελληνικών ομάδων, στην κυριολεξία μετανάστευσαν για να μπορέσουν να απολαύσουν αυτό που η χώρα τους δεν μπορεί να τους προσφέρει.
Οι λόγοι είναι πολλοί, οι περισσότεροι γνωστοί και χιλιοειπωμένοι. Στην πράξη όμως τι γίνεται; Θεσμικά τι περιθώρια αφήνει το νομοθέτημα του 1979 περί ανωνύμων εταιριών για να μπορέσει να αλλάξει η κατάσταση; Δεν είναι κωμικό να υποχρεώνουμε όλους τους επαγγελματικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους να είναι ανώνυμες εταιρίες για να μπορούν να συμμετέχουν στα πρωταθλήματα; Πόσες ομάδες της Super League (για να μην μιλήσουμε για παρακάτω κατηγορίες) μπόρεσαν σ αυτή την ιστορική διαδρομή των 30 ετών να παραμείνουν βιώσιμες, να αναπτυχθούν και να προσφέρουν στους φιλάθλους καλό ποδόσφαιρο;
Πιστεύω πως μετά από 30 χρόνια, ούτε ένας Ελληνας φίλαθλος δεν πιστεύει πως αυτό το μοντέλο όχι μόνο είναι επιτυχημένο, αλλά είναι και το μόνο που μπορεί να ισχύσει στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξει αυτό το θεσμικό πλαίσιο; Μήπως ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε και άλλες εναλλακτικές μορφές διοίκησης των συλλόγων; Υπάρχει ζωή έξω απ τους μετόχους, τους μεγαλομετόχους και τους λεφτάδες προέδρους που μπορεί να εξασφαλίζουν το παρόν, αλλά ελάχιστα το μέλλον και που πολλές φορές αποδεικνύονται εντελώς ανακόλουθοι με τις αρχικές τους εξαγγελίες και είτε από αδυναμία είτε από δόλο «φουντάρουν» το σκάφος;
Πόσο συμμέτοχοι μπορούν να είναι οι φίλαθλοι ενός συλλόγου στην διοίκησή του; Ο ρόλος τους πρέπει να εξαντλείται στην αγορά εισιτηρίων διαρκείας ή στην καταβολή της συνδρομής τους ως μέλη σ ένα πράγμα που ελάχιστα ορίζουν και που θεσμικά αδυνατούν να παρέμβουν ουσιαστικά; Ποιος είναι πιο κατάλληλος να αποφασίσει για το παρόν και το μέλλον ενός συλλόγου από τους ίδιους τους φιλάθλους του; Αυτούς που θα τον αγαπούν πάντα, όταν όλοι οι υπόλοιποι με τις απατηλές υποσχέσεις θα έχουν απομακρυνθεί βυθίζοντας τον στο τέλμα και την ανυποληψία;
Από το 1899 μέχρι σήμερα, εδώ και 110 χρόνια, υπάρχει ένας αθλητικός σύλλογος που δεν λειτουργεί με την λογική της διοίκησης των λίγων οικονομικά ισχυρών, αλλά των φιλάθλων του που αποφασίζουν για την τύχη του περίπου όπως οι πολίτες μιάς δημοκρατικής χώρας αποφασίζουν για την δική της τύχη.
Εδώ και 110 χρόνια το FC Barcelona δείχνει έναν άλλον, τελείως διαφορετικό δρόμο, αφού όχι μόνο δεν είναι ανώνυμη εταιρία, αλλά ούτε καν εταιρία λαϊκής βάσης. Εδώ και 110 χρόνια, το FC Barcelona είναι ένας αθλητικός οργανισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, χωρίς μετόχους και μετοχές, ένας οργανισμός με μέλη που το μεγαλύτερο προνόμιο που απολαμβάνουν δεν είναι μια θέση στο Camp Nou, αλλά το δικαίωμα να εκλέγουν την διοίκηση του συλλόγου τους και να είναι αποκλειστικά υπεύθυνα για το μέλλον του.
Πολλοί θα πουν πως οι ιστορικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και γεωγραφικές συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές. Και ίσως να μην έχουν άδικο. Πιθανόν το μοντέλο διοίκησης της Μπάρσα να μην μπορεί να εφαρμοστεί αυτούσιο στο σύνολο των ελληνικών συλλόγων. Είναι όμως βέβαιο, πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην μπορούν να κατοχυρωθούν θεσμικά παρόμοια μοντέλα, για όποιους συλλόγους θα επιθυμούσαν να τα εφαρμόσουν.
Το 1979 φαντάζει πολύ μακρινό, κάποιοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο μπορεί να μην είχατε καν γεννηθεί ακόμη. Κι όμως. Οι συνθήκες άλλαξαν, το ποδόσφαιρο άλλαξε, η κοινωνία άλλαξε, αλλά αυτή η χρονιά-ορόσημο εξακολουθεί να «πληγώνει» το αγαπημένο μας άθλημα. Χωρίς να ζητηθεί και να ληφθεί η γνώμη των κύριων πρωταγωνιστών, των ίδιων των ποδοσφαιριστών, με έναν τρόπο σχεδόν πραξικοπηματικό, το καθεστώς των ανωνύμων εταιριών επιβλήθηκε διά νόμου και ισχύει μέχρι σήμερα.
Για όλα αυτά και για πολλά ακόμα, ο σύνδεσμός μας προκαλεί μια μεγάλη συζήτηση που φιλοδοξεί να καταλήξει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα. Συμπεράσματα που θα οδηγούν σε λύσεις και όχι στην θλιβερή διαπίστωση πως είμαστε πολλά χρόνια πίσω και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει γιατί ... έτσι είναι ο Ελληνας. Με εφόδιό μας την τεράστια εμπειρία που μας παρέχει η ιστορία του FC Barcelona, θα επιδιώξουμε και γιατί όχι θα απαιτήσουμε, το ποδόσφαιρο να περάσει στο ... δικό μας γήπεδο.
Στον φιλόξενο χώρο του ΙΑΝΟΥ θα δώσουν το παρόν ποδοσφαιριστές, προπονητές, νομικοί, οικονομολόγοι, ομοσπονδίες, κόμματα, δημοσιογράφοι. Αλλά όπως είπα και πιό πάνω, ποδόσφαιρο χωρίς φιλάθλους δεν μπορεί να υπάρξει. Γι αυτό, εσύ που είχες την υπομονή να διαβάσεις ως εδώ, αυτό το Σάββατο ξέρεις πού πρέπει να είσαι. Όχι μόνο για να παρακολουθήσεις, αλλά κυρίως, για να πεις την γνώμη σου στους πλέον αρμόδιους να την ακούσουν.
Σε περιμένουμε!




Toυ Νικου Καραμάνου στο barcelonistas.gr