Μεταφράσεις και πνευματικά δικαιώματα

Να 'στε καλά...
είχα ανάγκη λίγη ενθάρρυνση...
και μάλλον έλαβα αρκετή για να αποφασίσω να κάνω κάτι λίγο πιο 'οργανωμένο'.
Λίγο πριν κλείσει ο χρόνος, αποφάσισα να πραγματοποιήσω (ένα μέρος) της περσινής πρωτοχρονιάτικης ευχής μου.
Κι είναι από τις λίγες φορές που καταφέρνω κάτι τέτοιο! Φαίνεται πως μάλλον κάθε χρόνο εύχομαι δύσκολα πράγματα.
Η περσινή ευχή μου είχε δυο σκέλη: 1ον, να μάθω ισπανικά σε τέτοιο επίπεδο που να μου επιτρέπει να μπορώ να μεταφράζω τα τραγούδια που μ' αρέσουν, και 2ον: να εγκατασταθώ στην Ισπανία. Το δεύτερο δεν το κατάφερα, το παλεύω ακόμη..
Το πρώτο είναι εδώ: http://spanishmetalscene.blogspot.com/ .
Επιτέλους....!

(..πέρασα για τα καλά στην παρανομία ε?........ )

Σημασία δεν έχει τι θα καταφέρεις, αλλά πόσο ενδιαφέρον θα έχουν οι μέρες μέχρι να το καταφέρεις. Ως τοξότης, σου λέω οτι με ενδιαφέρει κατι μέχρι να τοπετύχω, μετά μου είναι τελείως αδιάφορο....

Spero έγραψε:

Σημασία δεν έχει τι θα καταφέρεις, αλλά πόσο ενδιαφέρον θα έχουν οι μέρες μέχρι να το καταφέρεις. Ως τοξότης, σου λέω οτι με ενδιαφέρει κατι μέχρι να τοπετύχω, μετά μου είναι τελείως αδιάφορο....

....συνάδελφε τοξότη

Κατ' αρχάς, σε καταλαβαίνω απόλυτα! Τυγχάνει να είμαστε ανήσυχα κι ανικανοποίητα πνεύματα. Επίτρεψέ μου όμως την παρατήρηση ότι στην προκείμενη περίπτωση, τα ισπανικά, δεν είναι ο προορισμός αλλά το όχημα και συνάμα το εισιτήριο για ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη αφ' ενός και ο μαγικός κώδικας κατανόησης πολιτισμών, οι οποίοι, εκτός των άλλων, περιλαμβάνουν και σημαντικούς κι ενδιαφέροντες διανοητές, λογοτέχνες και καλλιτέχνες. Πρόκειται για ένα μακρύ ταξίδι λοιπόν, γεμάτο υπέροχες εικόνες και γλυκές συγκινήσεις κι υπό αυτήν την έννοια, έρχομαι κι εγώ με τη σειρά μου να σε καλωσορίσω στην παρέα μας, συνταξιδιώτη.

Και κάτι ακόμα.... λες να οφείλεται στο ζώδιο η έλξη για τη γλώσσα μέσω της μουσικής;

Καλημέρα σου...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για τις διαστάσεις της ισπανικής σε όλα τα επίπεδα. Αυτό το συνειδητοποίησα σιγά σιγά μαθαίνοντας τη γλώσσα. Δεν θα κρατηθώ εδώ από το να κάνω ένα μικρό σχόλιο σχετικά με ισπανικές ταινίες που βλέπω, οτι δηλαδή το ισπανικό χιούμορ είναι λίγο''χοντρό'' με προσανατολισμό στο μαύρο χιούμορ και οτι οι αστείες καταστάσεις τους είναι αρκετά οριακές και στημένες (ισως και μη ρεαλιστικές). Εν πασει περιπτώσει ο θεατής γελάει.

Σε ότι αφορά στην αβάσταχτη βαρύτητα της εξάρτησης του τοξότη με την μουσική, εγώ την παραδέχομαι, η μουσική με βοηθάει να χαλαρώνω, να παίρνω αποφάσεις, να κάνω reset, να ταξειδεύω (fuera del cuerpo) και αρκετά άλλα.

(Υ. Γ. Αν ενοχλώ με την πολυλογία μου, διότι είμαι λίγο εκτός του κεντρικού θέματος, θα ήθελα να μου το πουν οι διευθύνοντες η να αλλάξω χώρο...Συγγνώμη)