Αγαπημένοι ισπανόφωνοι λογοτέχνες

Μάρκες, Αλιέντε, Μπόρχες, Λόρκα.... (ελάτε να μεγαλώσουμε τη λίστα! )

Ο αγαπημένος μου είναι ο Μάρκες, ειδικά το Εκατό Χρόνια Μοναξιάς και Τα χρόνια της χολέρας (όσο πιο πολυσέλιδο το βιβλίο, τόσο περισσότερο μ' αρέσει: βυθίζομαι μέσα του). Λατρεύω το μαγικό ρεαλισμό και ο Μάρκες είναι ο καλύτερος σε αυτό τον τομέα, όσο κι αν πολλοί προσπαθούν να τον μιμηθούν...

Εγώ πάλι δεν μπορώ όλες αυτές τις περιγραφές του. Πιέστηκα πολύ για να διαβάσω το Ζω για να την Διηγούμαι και δεν τα κατάφερα!!
Επίσης έχω ακούσει την έκφραση ότι τα Εκατό χρόνια μοναξιάς θα μπορούσαν άνετα να είναι πενήντα.
'Ενα βιβλίο που μου άρεσε ήταν η πραγματική ιστορία του Λιττίν που όπως ο ίδιος ο Μάρκες λέει την κατέγραψε όπως του την διηγήθηκε χωρίς να κάνει παρεμβάσεις.
Αυτό τον καιρό στην λέσχη ανάγνωσης διαβάζουμε Cercas το Soldados de Salamina και το La velocidad de la luz.
Πάντως καλό θα ήταν να έχουμε μερικές προτάσεις για διάβασμα ισπανόφωνης λογοτεχνίας.

Θα μεταφερω ενα αποσπασμα του ποιητη και θεατρικου συγγραφεα ΜΙΓΚΕΛ ΝΤΕ ΟΥΝΑΜΟΥΝΟ (1864-1936) που βρισκεται ως εισαγωγικο σημειωμα στο METODO AUTODIDACTICO DE LA LENGUA ESPANOLA της ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑ.
Ισπανια σημαινει...χαος και χαος,φυσικα σημαινει...Ισπανια!να λοιπον δυο λεξεις περιπου συνωνυμες,αν και αυτο δεν φαινεται με την πρωτη ματια.
Κι ομως,εκει καποτε συντελεσθη ενας απιθανος γαμος μεταξυ ολων των λαων και εθνοτητων που κατοικουν σημερα στην Ευρωπη.Κουμπαροι ηταν οι αραβες,κηδεμονες της νυφης για 800 και πλεον χρονια που φερνει ανεξιτηλα τα ιχνη αυτης της κηδεμονιας τοσο στο χρωμα της επιδερμιδας της οσο και στη μορφωση της που,κατα το ημισυ τουλαχιστον,ειναι αραβικης καταγωγης και προελευσης.οι"κουμπαροι" ως γαμηλια δωρα προσφεραν στη νυφη τις ταυρομαχιες,θεαμα αραβικης καταγωγης,και την εμαθαν να χορευει και να τραγουδα φλαμεγκο μεχρι τελικης πτωσεως,ενα ακροαμα και θεαμα μαζι που εχει τη ριζα του στις ταυρομαχιες και ειναι,συνεπως,αραβικης καταγωγης κι αυτο.
Επισης,της εμαθαν το...αργεντινικο τανγκο,χορο τσιγγανοισπανικης καταγωγης(δηλαδη παλι αραβικης),αφου οι τσιγγανοι της Ανδαλουσιας ειναι προιον διασταυρωσης μεταξυ των...μπερμπαντηδων Αραβων και της νυφης.
Πρωτοι,λοιπον,τανγκο χορεψαν οι τσιγγανοι της Ανδαλουσιας,προτου αυτο ταξιδεψει,συνοδεια Ισπανων τυχοδιωκτων,στη μακρινη Αργεντινη.
Να γιατι αν καποιος σημερα ισχυριστει πως ο ιστορικος ρολος των Ισπανων ειναι να...εξαραβισουν την Ευρωπη,μη τον θεωρησετε τρελο.Αλλωστε,οι σημερινοι Ισπανοι,οι απογονοι του ποιο τρελλου"γαμου"της Ιστοριας,περισσοτερα χρωστουν στο φινο πολιτισμο των Αραβων και λιγοτερα στην...Ιερα Εξεταση"φρουτο"τυπικα ισπανικο και κατ'επεκταση...ευρωπαικο!

Παιδιά, το φετινό καλοκαίρι διάβασα κι εγώ το Soldados de Salamina. Σας διαβεβαιώ ότι πρόκειται για πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Επίσης μόλις τελείωσα το Εl Inutil de la familia του Jorge Edwards (χιλιανού συγγραφέα). Και αυτό πολύ καλό. Εκείνο, όμως, που συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους του Forum είναι το EL CORAZON HELADO της Almudenia Grandes: Μυθιστόρημα - ποταμός 1000+ σελίδων που διαβάζεται απνευστί!!!

Παιδιά, επιτρέψετέ μου μια μικρή διόρθωση: το μικρό της συγγραφέως Α. Grandes είναι Almudena και όχι Almudenia, όπως βιαστικά είχα γράψει στο μήνυμά μου της 21/10/09. Ευχαριστώ.

Ο pablo Neruda εχει καταπληκτικα ποιήματα...
Αξίζει να τα διαβάσετε.. ειδικά το ¿quien muera? ειναι απο τα αγαπημενα μου..