Ο Κορτεζ στην Θεσσαλονίκη

Ο διάσημος χορευτής Joaquin Cortes (Χοακίν Κορτές) έρχεται για μια μοναδική παράσταση την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008, στο Θέατρο Γης Θεσσαλονίκης. Ένα εξαιρετικό “one man show” του Joaquin Cortes με την συνοδεία 10μελούς ορχήστρας και την συμμετοχή ταλαντούχων Ισπανών τραγουδιστών, έχουν σκοπό να μας εντυπωσιάσουν εκείνο το βράδυ του Σεπτέμβρη.

Joaquin Cortes, ο “θεός” του flamenco για μια μοναδική παράσταση στην Ελλάδα! "MI SOLEDAD", Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου ‘08 στο Θέατρο Γης. Ώρα έναρξης show: 22.00

Η παράσταση "Mi Soledad" είναι ένα διαφορετικό show, όπου η μουσική και το τραγούδι φλαμένκο έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Joaquin Cortes δεν φοβάται την μίξη διαφορετικών στυλ και για άλλη μια φορά, παίρνει ρίσκα από διάφορες πηγές, ώστε να δημιουργήσει κάτι καινούριο και διαφορετικό.

Την αυθεντική μουσική της παράστασης “Mi Soledad” έχουν συνθέσει ο Joaquin Cortes, ο Jose Carbonell και ο Antonio Carbonell και είναι μία μίξη διαφορετικών μουσικών ρυθμών: τζαζ, κουβανέζικη μουσική, κλασική μουσική και ας μην ξεχνάμε τον μεγάλο σταρ: το φλαμένκο. Οι στίχοι είναι του Antonio Carbonell και του Arturo Jose Carbonell.

Στην παράσταση “Mi Soledad” (“Μοναξιά μου”) ο Joaquin μας προσφέρει ένα ταξίδι στα πιο προσωπικά του συναισθήματα. Με τον υπότιτλο “Solea” να δείχνει την καλλιτεχνική κατεύθυνση του νέου αυτού show, πρόκειται για ένα ενδόμυχο ταξίδι, με κύριο συναίσθημα την μοναξιά, μια μοναξιά όμως, που γίνεται κατανοητή και η οποία - επιφορτισμένη με οικειότητα- αποτελεί εκδήλωση της ατομικότητας του ανθρώπου.

Μέσα από το όχημα της μουσικής και το αλάνθαστο σήμα κατατεθέν του “zapateado”, ο Cortes μας πηγαίνει απευθείας στην ψυχή της τέχνης του, χρησιμοποιώντας μια πλούσια παλέτα γεμάτη με τα χρώματα του φλαμένκο.

Η διάθεση αναπηδά από τη μελαγχολία, όπου το μυαλό περιφέρεται μεταξύ ληθάργου και συνείδησης και όπου όλες οι εξωτερικές επιρροές έχουν εξαφανιστεί και το εσωτερικό «είναι» αναζητά νέους κόσμους και φαντασίες, όπου είμαστε δυνατοί και ανίκητοι. Αυτές τις στιγμές επιλέγουμε να μένουμε μόνοι με τον εαυτό μας, να κρατάμε απόσταση από το κομφούζιο της καθημερινής ζωής, ούτως ώστε να βρούμε τον εαυτό μας και να συνομιλήσουμε με την εσωτερική μας φύση.

Το σκηνικό είναι σκοπίμως μινιμαλιστικό, αποφεύγει τεχνάσματα και δημιουργεί μια οικειότητα, όπου η διάθεση δημιουργείται από έξοχους μουσικούς, που εδώ και χρόνια αποτελούν σημείο αναφοράς σε παραγωγές του Cortes. Ο Cortes δείχνει τώρα να ανεβάζει τον πήχυ ακόμη περισσότερο και τα νέα μουσικά του κομμάτια πηγαίνουν στις ρίζες της τέχνης του, όπου ο χορός και η μουσική συνομιλούν μεταξύ τους, ο αυτοσχεδιασμός ρέει και κάθε βήμα εξελίσσεται σε κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Ειδική προσοχή έχει δoθεί στο φωτισμό, που σχεδιάστηκε για να δημιουργεί διαφορετικά περιβάλλοντα, κάνοντας αυτό το show μοναδικό.Τα κοστούμια σχεδιάστηκαν ειδικά για την παράσταση αυτή από τον Jean Paul Gaultier, ο οποίος διατηρεί, όπως συνήθως, το απλό και κομψό του στιλ, με βασικά χρώματα, όπως το μαύρο, το λευκό και το βαθύ κόκκινο, το χρώμα του αίματος και του κρασιού, χρώματα που εναρμονίζονται με το show.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ JOAQUIN CORTES

Γεννήθηκε το 1969 στην Κόρδοβα από οικογένεια τσιγγάνων∙ μετακόμισε στη Μαδρίτη και σε ηλικία 12 ετών ξεκίνησε σπουδές χορού. Έγινε δεκτός στο Εθνικό Ισπανικό Μπαλέτο σε ηλικία 15 ετών και σύντομα προωθήθηκε ως σόλο καλλιτέχνης. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο με την εταιρεία του, ερμηνεύοντας σε θέατρα, όπως η όπερα Metropolitan στη Νέα Υόρκη ή στο Κογκρέσσο το Παλατιού του Κρεμλίνου στη Μόσχα.

Αφού εγκατέλειψε το Εθνικό Μπαλέτο, συμμετείχε σε διάφορα shows δίπλα σε εξαιρετικές προσωπικότητες, όπως η Maya Plisetskaya, η Silvie Guillem και ο Peter Schauffuss. Εργάστηκε ως guest star ή ως χορογράφος. Από τις δουλειές του ξεχωρίζουμε τις εξής: την χορογραφία της Κάρμεν στο στάδιο της Βερόνα, τη συμμετοχή του στο Καλοκαιρινό Φεστιβάλ Φλαμένκο στο Τόκιο, shows στο Θέατρο Λίνκολν της Νέας Υόρκης και η συμμετοχή του στη δημιουργία του κλασσικού «Δον Κιχώτη» με το μπαλέτο του Καράκας.

Το 1992, μετά από μια παράσταση στο Θέατρο Champs Elysées στο Παρίσι, έφτιαξε τη δική του εταιρεία: Μπαλέτο Φλαμένκο Joaquin Cortes. Έκανε πρεμιέρα με την παράσταση “Cibayí” (που στα τσιγγάνικα σημαίνει «όμορφη»), γνωστή ως αριστούργημα από τους περισσότερους παραδοσιακούς χορευτές φλαμένκο. Με την Lola Greco αρχικά και την Merche Esmeralda αργότερα, συμπεριλαμβανομένου του Joaquin Grilo και υπέροχους μουσικούς, όπως οι Juan diego, Montoyita (Jose Carbonell), El Paquete και Manuel Parrilla στις κιθάρες, Juan Parrilla (φλάουτο), Bernardo Parrilla (βιολί), Javier colina (διπλό μπάσο), El Negri στα και φωνές, όπως οι Juan Jose Amador, Morenito de Illora, Charo Manzano, Juañares y chelo Pantoja. Θέματα άξια να αναφερθούν ήταν το «Alegrias» του El Grilo και το «Rondeñas» της Lola Greco, το «Soleá» της Merche Esmeralda και ειδικά τα 2 σόλο του Cortes: το «a solea por Bulerias» και το «Farruca», με εκπληκτικό στυλ φλαμένκο, γεμάτο ψυχή, που γυρίζει πίσω στην παράδοση ακόμη και των πιο παλιών χορευτών φλαμένκο.

Η παράσταση “Cibayí” ωρίμασε τον χορό του Cortes και επίσης τον βοήθησε να καθορίσει το προσωπικό του στυλ: γεμάτο εφέ και θέαμα, αλλά και με λεπτομέρειες μοναδικής ομορφιάς. Στην παρουσίασή του στη Μαδρίτη με το έργο αυτό, η παράσταση ήταν επί 12 μέρες sold out. Αργότερα, έκανε την ίδια επιτυχία στο Φεστιβάλ Κιθάρας στην Κόρδοβα επιστρέφοντας στο Θέατρο «Zarzuela» (Μαδρίτη) στο Φθινοπωρινό Φεστιβάλ. Συνέχισε με επιτυχία στην Ρωσία στο Θέατρο Μπολσόι στη Μόσχα και στο Θέατρο Κίροφ στο Λένινγκραντ, στη Γαλλία, στην Ιαπωνία, στην Ιταλία, στη Βενεζουέλα και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Επίσης, προσκλήθηκε να συμμετέχει σε τηλεοπτική εκπομπή ισπανικού καναλιού το 1994.

Έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με τον Πέντρο Αλμοδόβαρ, ο οποίος του έδωσε έναν ρόλο στην ταινία «Το μυστικό μου λουλούδι» και στη συνέχεια έπαιξε στην ταινία του Carlos Saura «Φλαμένκο».

Η δεύτερη παράσταση που ανέβασε ήταν το “Gipsy Passion” (“Τσιγγάνικο Πάθος”), η οποία έκανε πρεμιέρα το 1995 στο Θέατρο Albéniz στη Μαδρίτη και την παρακολούθησαν πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι. Η περιοδεία διήρκεσε 4 χρόνια και παίχτηκε σε πάνω από 30 χώρες και στις 5 ηπείρους. Δόθηκαν διακεκριμένες παραστάσεις στο διεθνούς φήμης Φεστιβάλ Spoleto, στο Forum στο Μιλάνο, στο Radio City Music Hall και στο City Centre στη Νέα Υόρκη, στο Universal Theatre στο Λος Άντζελες, στο Royal Albert Hall στο Λονδίνο, στο Φεστιβάλ του Σίδνευ, στο Luna Park στο Μπουένος Άιρες, στην παραλία Ιπανίμα στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, στο Palau Sant Jordy στη Βαρκελώνη, στο Πολύεδρο του Καράκας, στο Tokyo-Forum και στην αρένα του Ventas μεταξύ άλλων. Η παράσταση παίχτηκε για πάνω από 4 χρόνια με σημαντικές αλλαγές στο περιεχόμενό της, καθώς ο Cortes είναι πάντα ανοιχτός στην εξέλιξη στα shows του. Το 1996 σύστησε την Aida Gomez ως guest καλλιτέχνη (μετέπειτα έγινε γνωστή ως Διευθύντρια του Εθνικού Ισπανικού Μπαλέτου). Στο Μαϊάμι ονόμασαν τον Cortes Παγκόσμιο Ισπανό.

Το 1997 ηχογράφησε ένα CD, ως The Gipsy Passion Band, με τη μουσική της παράστασης, όπου ο Cortes έπαιξε ο ίδιος τα κρουστά. Το συγκρότημα έπαιξε στο Φεστιβάλ του Μόντρεαλ με τη συμμετοχή των Estrella Morente και Antonio Carbonell (τραγουδιστές Φλαμένκο) ως special guests.

Τον Ιανουάριο του 1999 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου ήρθε σε επαφή με άλλες μουσικοχορευτικές τάσεις και ξεκίνησε συνεργασία με τη γνωστή χορογράφο Debbie Allen. Μαζί εργάστηκαν για την τελετή των 71ων Ετήσιων Βραβείων Ακαδημίας.

Τον Απρίλιο ίδρυσε στην Ισπανία το Ίδρυμα Gitana Joaquín Cortés για την προώθηση και την ανάπτυξη της τσιγγάνικης κουλτούρας και τέχνης.

Επέστρεψε στην Ισπανία, για να ετοιμάσει τη συμμετοχή του στην τελετή έναρξης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, όπου έπαιξε το ρόλο του Ηρακλή. Το γεγονός αυτό μεταδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο και υπολογίζεται ότι το παρακολούθησαν 2.5 δισεκατομμύρια κόσμος.

Τον Ιανουάριο του 2000 ο Joaquin ξεκίνησε τα γυρίσματα της ταινίας “Gitano” στην Γρανάδα. Αυτός ήταν και ο πρώτος πρωταγωνιστικός του ρόλος σε μια ταινία, που γράφτηκε από έναν από τους πιο αναγνωρισμένους συγγραφείς της Ισπανίας, τον Arturo Perez Reverte και σκηνοθετήθηκε από τον Manuel Palacios. Συμπρωταγωνίστησε με την Leticia Casta, την Pilar Bardem και τον Juan Diego. Η πρεμιέρα έγινε στις 31 Αυγούστου στη Μαδρίτη.

Στις 14 Οκτωβρίου 2000 έγινε η πρεμιέρα του νέου του show “Soul (Ψυχή)” στο Θέατρο Τίβολι στη Βαρκελώνη με την αποδοχή του κοινού. Το “Soul” είχε μεγάλη επιτυχία και ταξίδεψε σε πόλεις σε όλο τον κόσμο, όπως το Λονδίνο, το Πεκίνο, το Μιλάνο, το Τόκιο, το Αννόβερο (Παγκόσμια Έκθεση), η Βηρυττός (Φεστιβάλ Beittedine).

Τον Φεβρουάριο του 2001 άνοιξε το Φεστβάλ Viña del Mar. Ήταν η πρώτη φορά μετά από 42 χρόνια που ένας χορευτής συμμετείχε στο πιο αξιόλογο Λατινικό μουσικό φεστιβάλ της Νότιας Αμερικής. Μαζί με τον Pino Sagliocco ανέβασε ένα νέο show, το “Pura Pasion” («Καθαρο Πάθος»), σκηνοθετημένο από τον θείο του, Cristobal Reyes. Η πρεμιέρα έγινε στο Λονδίνο στις 28 Φεβρουαρίου 2001.

Το 2001 έκλεισε με μια πολύ επιτυχημένη sold out σειρά παραστάσεων στη Μαδρίτη.

Το show του “Live” έκανε πρεμιέρα στις 7 Μαρτίου 2001 στο Θέατρο Τίβολι της Βαρκελώνης. Είχε μεγάλη αποδοχή από το κοινό και ήταν η απαρχή της παγκόσμιας περιοδείας του. Το show “Live” περιόδευσε στις πιο σημαντικές πόλεις της Νοτίου Αμερικής, Ιταλίας, Πορτογαλίας, Ρωσίας, Γερμανίας και Ισπανίας. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε την Τεράστια επιτυχία στο Θέατρο Maestranza στη Σεβίλλη, που είναι το λίκνο του φλαμένκο και τις παραστάσεις στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη, όπου παρεβρέθηκαν 5.000 και 8.000 κόσμος αντίσοιχα.

Στο μεταξύ, συνεργάστηκε με την Jennifer Lopez. Μοιράστηκαν την σκηνή σε μια ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση στο Πουέρτο Ρίκο.

Εντωμεταξύ, ο Cortes εξέπληξε το κοινό χορεύοντας τανγκό με την Alicia Keys στα Βραβεία Grammy το 2001.

Η περιοδεία του το 2002 ξεκίνησε στο Royal Albert Hall του Λονδίνου και συνέχισε σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Στο τέλος του 2002 ο Joaquin Cortes προσκλήθηκε να χορέψει στην Απονομή Βραβείων Ειρήνης Νόμπελ στο Spektrum του Όσλο στις 11 Δεκεμβρίου. Ήταν ο μόνος Ισπανός εκπρόσωπος και μοιράστηκε τη σκηνή με προσωπικότητες, όπως ο Anthony Hopkins και η Jessica Lange, οι οποίοι παρουσίασαν καλλιτέχνες, όπως η Laura Pausini (Ιταλία), ο Carlos Santana (Μεξικό), ο Willie Nelson (ΗΠΑ), ο Josh Groban (ΗΠΑ), η Angelique Kidjo (Βέλγιο), η Jessy Norman (ΗΠΑ), η Sissel (Νορβηγία), η Michelle Branch (ΗΠΑ), η Mari Boine (Νορβηγία) και οι Suede (Αγγλία). Στην εκδήλωση παρεβρέθηκαν η Νορβηγική Βασιλική Οικογένεια, μέλη της κυβέρνησης, ο Jimmy Carter και πολλές άλλες προσωπικότητες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

Η παράσταση “Live” συνέχισε να περιοδεύει και μέσα στο 2003 με μεγάλη επιτυχία. Στις 25 Απριλίου εμφανίστηκε μπροστά σε 10.000 κόσμο στο Pavilhao Atlantico στη Λισσαβώνα. Έδωσε 2 παραστάσεις στην Αθήνα, τον Οκτώβριο στο Χονγκ Κονγκ και έκλεισε τη χρονιά με μια περιοδεία σε Αυστρία και Γερμανία. Μην ξεχνόντας το κοινό του στην Ισπανία, έδωσε καλοκαιρινές παραστάσεις σε αρένες σε διάφορες πόλεις, μια περιοδεία, η οποία ξεκίνησε από την Πλατεία των Ταύρων “Los Califas” και συνέχισε στην Λόρκα, στο Μπιλμπάο, στο Μπενιντόρμ, στη Μαρμπέλα, στη Μαδρίτη και στην Χάτιφα.

Ο Joaquin στήριξε οικονομικά πολλά φιλανθρωπικά ιδρύματα και εμφανίστηκε στις εκδηλώσεις τους σε μέρη, όπως το Royal Albert Hall του Λονδίνου, στην τελετή του γκαλά Charity Hope και στο Fashion Rocks γκαλά.

Τον Μάιο ο Joaquin Cortes οργάνωσε οντισιόν σε εθνική εμβέλεια απ’ όπου διάλεξε τους χορευτές του νέου εγχειρήματος της εταιρείας του.

Τον Σεπτέμβριο του 2003 γύρισε την ταινία «Βανίλια και Σοκολάτα» στην Ιταλία, σκηνοθετημένη από τον Ciro Ippolito, ως δεύτερη εμφάνισή του στην 7η Τέχνη.

Στις 15 Μαρτίου 2004 έκανε πρεμιέρα το νέο του show “De Amor y Odio” (Από αγάπη και μίσος) στο Μιλάνο με μια νέα εταιρεία: την Gypsy Cortés Company, ένα show, που ανέβασε και χορογράφησε ο ίδιος, αλλά δεν εμφανίστηκε επί σκηνής. Ήθελε να θέσει τις βάσεις για τη μετέπειτα δουλειά του, όταν πλέον δεν θα ήταν ενεργός χορευτής και από την άλλη, να δώσει χώρο στη νέα γενιά χορευτών.

Η παράσταση De Amor y Odio είναι μια νέα, σύγχρονη σύλληψη, που μιλάει για τον πόλεμο, τη βία, την πείνα, αλλά και την αγάπη. Από την οπτική γωνία του καλλιτέχνη, βρίσκεται στο ίδιο μήκος με το show ”Live”, μια μουσικοχορευτική μίξη με βάση το φλαμένκο, με προκλητικές χορεύτριες να αιωρούνται στον αέρα γυμνόστηθες. Η χορογραφία είναι του Joaquin Cortés, του Cristóbal Reyes και του Juan Carlos Lérida και η μουσική του José Carbonell (Montoyita).

Η παράσταση αυτή παίχτηκε και στο Krelim Palais στη Μόσχα, στο Palotomatica στη Ρώμη, στο Ukraine Palais στο Κίεβο, στην Αμβέρσα, όπου πήρε εξαιρετικές κριτικές, στη Λισσαβώνα, στο Οπόρτο, στο Μεξικό, στην Γκουανταλαχάρα, στο Πουέρτο Ρίκο και στο Φεστιβάλ Χορού Chivas Regal στη Μαδρίτη (26 Ιουλίου – 8 Αυγούστου 2004).

Η παράσταση “Live” περιόδευε επίσης, οπότε ο Joaquin ήταν αναγκασμένος να εμφανίζεται και με τις 2 παραστάσεις ταυτόχρονα, ταξιδεύοντας σε Πορτογαλία, Ελλάδα και Βιετνάμ. Η περιοδεία του “Live” έληξε μετά από 3 χρόνια τον Σεπτέμβριο του 2004 στο City Centre της Νέας Υόρκης.

Τον Δεκέμβριο του 2004 μεταδόθηκε μια τηλεοπτική καμπάνια με τον Joaquin Cortes ως το πρόσωπο της μάρκας αθλητικών ειδών FREDDY. Το διαφημιστικό προτάθηκε και ως ένα από τα καλύτερα στο Galá de la Publicitá.

Ο Joaquin Cortes εμφανίστηκε και σε ένα γκαλά του Λευκού Οίκου στις 15 Σεπτεμβρίου για τον εορτασμό του Μήνα Ισπανικής Κληρονομιάς στις ΗΠΑ.

Στις 3 Μαϊου 2005 έκανε πρεμιέρα με το νέο show “MI SOLEDAD” στο Μεξικό και έκτοτε περιόδευσε στη Βενεζουέλα, στο Royal Albert Hall του Λονδίνου και σε όλη την Ιταλία (σε 10 sold-out παραστάσεις).

Εμφανίστηκε και στα Μπολσόι στη Μόσχα ως φόρο τιμής στην πρίμα μπαλαρίνα Maya Plisetskaya.

Την 1η Μαρτίου, το “Mi Soledad” έκανε την ευρωπαϊκή του πρεμιέρα στο Παρίσι. Παρουσιάστηκε και σε μια ειδική επίδειξη μιας νέας σειράς καλλιτεχνικών ρούχων σχεδιασμένων από τον Jean Paul Gaultier στο στούντιο του ίδιου του σχεδιαστή.

Η πρώτη παράσταση στην Ισπανία έγινε στο Palacio de Vistalegre της Μαδρίτης μπροστά σε 8.000 κόσμο. Το 2006 ο Cortes συνέχισε να περιοδεύει επιτυχώς και συγκεκριμένα έκανε μια επιτυχημένη επάνοδο στην ισπανική αγορά, μετά από απουσία 3 χρόνων, με μια καλοκαιρινή περιοδεία σε αρένες σε όλη την χώρα.

Η χρονιά συνεχίστηκε με 2 show στην περιοχή Αλγκάρβε της Πορτογαλίας, σε διάφορες πόλεις σε Ιταλία και Κύπρο και σε ένα γκαλά για τον Ερυθρό Σταυρό.

Μια ιδιαίτερη συνεργασία με το Ίδρυμα Rava στην Ιταλία συνέβαλε στην ίδρυση ενός νοσοκομείου παίδων στην Αϊτή, όπου ο Cortés παρεβρέθηκε στα εγκαίνια.

Το φθινόπωρο του 2006 έγινε μια μεγάλη διαφημιστική εκστρατεία της Samsonite με κεντρικό πρόσωπο τον Cortes, η οποία πήρε μεγάλη δημοσιότητα σε όλη την Ευρώπη και τη Νότιο Αμερική. Ο Cortes πόζαρε και για ποιοτικές διαφημίσεις για τις εταιρείες Choppard, IWC και Veuve Cliquot.

Τον Νοέμβριο ο Cortes προτάθηκε για Πρεσβευτής των Αθίγγανων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Προσκλήθηκε σε μια συνάντηση στις Βρυξέλες με τους προέδρους Barroso και Borrell, όπου και απήυθηνε προς το Κοινοβούλιο έναν παθιασμένο λόγο εκφράζοντας τα βαθιά του αισθήματα για τους αθίγγανους.

Τον Μάιο του 2007 σχεδίασε περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία και έπειτα στη Γερμανία. Ακολούθησε ένας μήνας παραστάσεων στην Ιταλία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και η χρονιά έκλεισε με περιοδεία στο Μεξικό και στην Νότιο Αμερική. Εμφανίστηκε και στο Kremlin Palace στη Μόσχα μαγεύοντας πάνω από 4.000 κόσμο.

Εμφανίστηκε για 3 εβδομάδες στο Θέατρο Gran Vía στη Μαδρίτη. Τον Μάιο έδωσε παράσταση στο Royal Albert Hall στο Λονδίνο και στο Γερμανικό Θέατρο στο Μόναχο. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού περιόδευσε στην Ιταλία για 1 μήνα.

Τον Νοέμβριο περιόδευσε στην Νότιο Αμερική για 1 μήνα και έκλεισε τη χρονιά με παραστάσεις σε Πορτογαλία και Βουκουρέστι, όπου του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Προέδρου του CIADO Ρουμανίας (Διεθνές Κέντρο κατά των Ναρκωτικών και υπέρ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων).

Στα 38 του χρόνια, ο Joaquin Cortes έχει αφήσει στο φλαμένκο κληρονομιά με την δική του σφραγίδα. Ένα μοναδικό στυλ, που το αποκαλεί «μίξη» και γεμίζει με διάφορες επιρροές μέσα από μια διαρκή αναζήτηση της ταυτότητάς του.


Πηγη: www.cityportal.gr/