της Λίνας Παπαδάκη.

Η Βαρκελώνη είναι οι συλλαβές της. Τα χείλια πιέζουν τη γλώσσα για να σχηματιστεί και το ρ βιάζεται να πλησιάσει το κ. Ο μέντοράς της φταίει για όλα. Ο Αντόνιο Γκαουντί. Καταλανός αρχιτέκτονας της αρ νουβό που γεννήθηκε το 1852 και από τότε δεν τον ξεπέρασε κανείς.

Η Extremadura είναι μία περιοχή της Δυτικής Ισπανίας, που περιλαμβάνει τεράστια δάση από βελανιδιές τα οποία δημιουργούν έναν ειδυλλιακό βιότοπο. Θεωρείται ένα από τα τελευταία μέρη της Ευρώπης όπου συνυπάρχουν, σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους, ο άνθρωπος, τα φυτά και τα ζώα.

Η ισπανική επαρχία της Extremadura έχει έκταση 41.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όσο δηλαδή η Ελβετία, αλλά ενώ θα μπορούσε να κατοικηθεί από 7 εκατομμύρια ανθρώπους, έχει μόλις 1 εκατομμύριο κατοίκους. Οι λόφοι, οι κάμποι και οι πεδιάδες της καλύπτονται από ένα ποικιλόμορφο φυσικό περιβάλλον. Το εκπληκτικής ομορφιάς τοπίο, μοναδικό στην Ιβηρική Χερσόνησο, είναι μια σύνθεση από πολλά διαφορετικά - τους γαλλικούς οπωρώνες, τα τεράστια πάρκα της Nότιας Αγγλίας, τους ελαιώνες της Ελλάδας ή την Αφρικανική Σαβάνα.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Guy de Forestier "Queridos Mallorquines", ed. La Foradada, 1995, Palma de Mallorca

Το να είσαι Μαγιορκίνος

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, το να είσαι Μαγιορκίνος ήταν κάτι απολύτως φυσιολογικό στην Μαγιόρκα. Θυμάμαι ακόμη την όχι και τόσο μακρινή εποχή, κατά την οποία κάποιος υπεδείκνυε με το δάχτυλο για να προειδοποιήσει: «Κοίτα, ένας τουρίστας!».

Η Ισπανία σε κάθε της πτυχή συναρπάζει, από τη νωχελική Ανδαλουσία με την ιδιαίτερη αραβική αρχιτεκτονική της, την ερωτική Σεβίλη και την αγέρωχη Γρανάδα με το κάστρο της μέχρι τις βορειοανατολικές εσχατιές της χώρας: Εκεί που το παιχνίδι παίζει πρωτίστως η εκκεντρική και νεανική πρωτεύουσα της Καταλονίας, Βαρκελόνη, μαζί με επίσης άλλους καλούς παίκτες, όπως την Gerona και τη Figueres, δύο πόλεις που άνετα μπορείτε να επισκεφθείτε, στο πλαίσιο μιας ημερήσιας εκδρομής από τη Βαρκελόνη

altΞεχάστε τα συνήθη στερεότυπα, «κοσμοπολίτικη», «μαργαριτάρι της Μεσογείου», τα πανομοιότυπα άρθρα για τον Χουάν Κάρλος, την Κλώντια Σίφερ, την Κάθρην Ζέτα Τζόουνς με τον Μάϊκλ Ντάγκλας, την αγγλική παροικία –αποδυναμωμένη φέτος λόγω της κρίσης και αριθμητικά μειωμένη–, την αντίστοιχη τευτονική –ακλόνητη λόγω του ισχυρού ευρωμάρκου–, τα σκάνδαλα, τους πολιτικούς που οδεύουν από την «αίθουσα με τις Καρυάτιδες» (το αμφιθέατρο του τοπικού Κοινοβουλίου) προς την φυλακή, ξεχάστε ακόμη και το φρικαλέο Αρενάλ με τα μεθυσμένα πλήθη των βαρβάρων που φωνασκούν και, ενίοτε, αλληλομαχαιρώνονται –και αν διαμείνατε κάποτε εκεί, νιώθω την ανάγκη ν’ απολογηθώ για λογαριασμό ολόκληρης της «Νήσου των Μακάρων».