AltΤα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένας οργασμός δημιουργίας νέων συγκροτημάτων στην Ισπανική Μουσική Σκηνή. Αρκετοί νέοι σε όλη τη χώρα ενώνουν τις δυνάμεις τους και την αγάπη τους για την μουσική, διοχετεύοντας την ενέργεια και το ταλέντο τους σε μουσικά μονοπάτια, με αρκετούς και διαφορετικούς μεταξύ τους προορισμούς (pop, rock, flamenco κ.α.).

Η Λουθ Καζάλ, ή «Φωτεινή», όπως η ίδια συστήθηκε στο ελληνικό κοινό, αποθεώνεται τον Σεπτέµβριο του 2009 στο Ηρώδειο (δεξιά). Αριστερά, µε κοντά µαλλιά, ύστερα από τη µάχη της µε τον καρκίνο, λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, στη διάρκεια της συνέντευξής της στα «ΝΕΑ», στο καµαρίνι της στη Madrid Arena

Τα Νέα - Συνέντευξη στον Παύλο Ηλ. Αγιαννίδη

Ας µιλήσουµε για «Passion». Ή µήπως για δύναµη. Απέναντι στα δύσκολα. Όπως ο καρκίνος, που πλησίασε απειλητικά δύο φορές τη (µουσική) µούσα του Πέδρο Αλµοδόβαρ, Λουθ Κασάλ. Η «Φωτεινή» βγήκε δεύτερη φορά νικήτρια και επανέρχεται στην Ελλάδα που τη σηµάδεψε, όπως λέει, για τρεις συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

AltΟι συμπατριώτες της την αποκαλούσαν απόγονο του τελευταίου αυτοκράτορα του Περού. Ο υπόλοιπος κόσμος υποκλινόταν στην απόκοσμη και εξαιρετικά σπάνια φωνή της, η οποία σύμφωνα με μετρήσεις, εκτεινόταν κοντά στις πέντε οκτάβες, δύο νότες πιο χαμηλά και δύο πιο ψηλά από της Γερμανίδας κολορατούρας Έρνα Σακ. Η Zoila Augusta Emperatriz Chararri del Castillo έμεινε γνωστή ως Yma Sumac και, με την σαγηνευτική της ομορφιά, απόλυτα ενταγμένη στο εξωτικό κλίμα της Αμερικής των 50´s, δημιούργησε έναν αξεπέραστο θρύλο, τον οποίο μόνο η Μαρία Κάλλας –θαυμάστρια της κατάφερε να ξεπεράσει.

FLAMENCO EN GRECIA

Συνέντευξη Νιόβης Μπένου – Φλώρας Τσουκαλά στο Ispania.gr

Χορεύτριες – ιδιοκτήτριες του flamenco studio “Pellizco” στη Θεσσαλονίκη

Με τη Νιόβη και τη Φλώρα γνωριζόμαστε χρόνια και είναι από την πάστα των ανθρώπων που σε κοιτάνε στα μάτια, είναι ειλικρινής, ανοιχτόκαρδες και αγαπάνε πολύ, μα πάρα πολύ αυτό που κάνουν!

«Απεριόριστη συγκινησιακή ικανότητα. Αυτό διαθέτει ο Montón και αυτό προσδίδει στο παίξιμό του έναν ρομαντισμό και μια εκφραστική δύναμη που ξεπερνάνε το σύνηθες. Το φλαμένκο –που τόσο έχει ανάγκη μια τέτοια αισθαντικότητα–, είναι γι’ αυτόν ούτε λίγο ούτε πολύ ένα τοπίο που εμπνέει και μια ωραία δικαιολογία για να γεννήσει όμορφες μελωδίες και μουσικές τόσο ιδιαίτερες που ο τρόπος που υφίστανται και ηχούν δε μας θυμίζει σε καμία περίπτωση τίποτα από αυτά που είχαμε ακούσει στο παρελθόν στο μουσικό σύμπαν του φλαμένκο.