Κτίρια ευφάνταστα, ποικιλόμορφα, λειτουργικά, υψηλής αισθητικής, που μοιάζουν με γλυπτικές συνθέσεις σε δημόσιους χώρους και αποτελούν ορόσημα μέσα στο πλούσιο αρχιτεκτονικό μωσαϊκό της σημερινής Ισπανίας. Εβδομήντα επιλεγμένα κτίρια, από ένα σύνολο αρχιτεκτονικών έργων που έγιναν κατά την τελευταία δεκαετία και μόνο σε αυτήν, θα «ταξιδέψουν» στην Αθήνα για να δείξουν, με αφορμή την ισπανική προεδρία της ΕΕ, πού στεγάζεται και πώς απεικονίζεται η σύγχρονη ισπανική κοινωνία, πώς συγχωνεύονται στον αστικό ιστό η ιστορική κληρονομιά και η σύγχρονη δημιουργία.
Η έκθεση «Μια πόλη που λέγεται Ισπανία. Σύγχρονη ισπανική αρχιτεκτονική: 2000-2010», που θα φιλοξενήσει η Εθνική Πινακοθήκη, στην Εθνική Γλυπτοθήκη στο Γουδή, μεταξύ 20 Μαΐου και 29 Αυγούστου, θα μας κάνει να ζηλέψουμε. Γιατί, όπως λέει η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, «οι Ισπανοί μέσα σε δέκα χρόνια δημιούργησαν τόσα πολλά έργα, ενώ εμείς, αν δεν είχαμε κάνει τα ολυμπιακά έργα, τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου και το Μουσείο της Ακρόπολης, δεν θα ’χαμε τίποτα».
Στην Αθήνα θα δούμε ποικιλία έργων: από τις πιο παράξενες έως τις πλέον βιώσιμες κατοικίες, από δημόσια κτίρια και πλατείες έως πολεοδομικά σχέδια ολόκληρων περιοχών, που υπογράφουν αρχιτέκτονες διεθνούς φήμης, αλλά και νέες, πειραματικές αρχιτεκτονικές ομάδες. Από τα 102 Διαμερίσματα στο Καραμπαντσέλ στη Μαδρίτη, που υλοποίησε αρχιτεκτονική ομάδα, το αεροδρόμιο του Μπιλμπάο, έργο του γνωστού μας και στην Ελλάδα Σαντιάγο Καλατράβα, και το συγκρότημα «Αγορά» στη Βαλένθια, του ιδίου αρχιτέκτονα, με όπερα, πλανητάριο κ.ά. μέχρι τον Σταθμό υπεραστικών λεωφορείων στο Κάσερες (Χούστο Γκαρθία Ρούμπιο) και τις εγκαταστάσεις στους Λιμένες της Γαλικίας (Χεσούς Ιρισάρι Κάστρο και Γουαδελούπι Πινιέρα Μάνσο). Από τη διαμόρφωση της πλατείας «Λα Γκαρδούνια» στο ιστορικό κέντρο της Βαρκελώνης (Κάρμε Πινός Ντεσπλάτ) μέχρι το Μνημείο Μνήμης της Ανδαλουσίας στη Γρανάδα (Αλμπέρτο Κάμπο Μπεάθα) και το Δημοτικό Κοιμητήριο του Σεζάρ Πορτέλα στη Φιγκέρα.
Με άλλα λόγια, τα επιλεγμένα έργα καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα λειτουργιών, αλλά και γεωγραφικά ολόκληρη τη χώρα. Επίσης, τις κυριότερες τάσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Η πρωτοτυπία της ίδιας της έκθεσης βρίσκεται στον τρόπο παρουσίασής της. Η ιδέα είναι ο επισκέπτης να «επισκέπτεται» την Ισπανία και τις πόλεις της όπου βρίσκονται τα έργα. Ετσι θα βαδίζει πάνω στον γεωγραφικό χάρτη της Ισπανίας, με τον οποίο έχει στρωθεί το δάπεδο της Γλυπτοθήκης.
Ευρισκόμενος σε μια πόλη, στη φυσική της θέση, θα βλέπει το επιλεγμένο έργο μέσα από μακέτες (πάνω σε γυάλινη βάση), φωτογραφίες και βίντεο. Τα Θερμά Λουτρά του Τιβέριου, π.χ., στην πόλη Παντικόσα ή το Ισπανικό Περίπτερο της Διεθνούς Εκθεσης στη Σαραγόθα. Στο βάθος της αίθουσας, ο επιμελητής, καθηγητής αρχιτεκτονικής Μανουέλ Μπλάνκο σκέφτηκε να προβάλλονται (σε συνεργασία με τη Google Earth) σε συνεχή ροή οι πόλεις τραβηγμένες από δορυφόρο, με μεγέθυνση στο κτίριο.
Οι Ισπανοί δίνουν μεγάλη σημασία στην έκθεση αυτή και γενικότερα στην προεδρία τους στην ΕΕ, με αφορμή την οποία οργανώνουν μια μεγάλη προβολή της χώρας στο εξωτερικό. Εκτός των άλλων και γύρω στις 20 εκθέσεις, ανάμεσά τους Γκρέκο στις Βρυξέλλες και Γκόγια στο Μιλάνο.
Την οργάνωση έχει ο αντίστοιχος ΟΠΕΠ της Ισπανίας, που «δεν θυμίζει σε τίποτα τον δικό μας», σχολιάζει η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης. Γιατί ο Κρατικός Οργανισμός για την Ισπανική Πολιτιστική Δράση στο Εξωτερικό, όπως ονομάζεται, έχει μια τεράστια, ποσοτικά και ποιοτικά, δράση. «Οι Ισπανοί κάνουν εξωτερική πολιτιστική πολιτική», λέει με παράπονο η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα.
Πρώτος σταθμός
Η Αθήνα αποτελεί τον πρώτο σταθμό για την περιοδεύουσα έκθεση «Μια πόλη στην Ισπανία», που θα συνεχίσει σε Κωνσταντινούπολη, Βερολίνο κι αλλού. Θα εγκαινιαστεί στις 20 Μαΐου από τη βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας, με την τιμητική παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.
Δήμητρα Ρουμπούλα
Πηγή: ethnos.gr