YΠΟ ΕΚΔΟΣΗ: Μιγέλ Λαμπορδέτα, ΕΛΕΓΕΙΑ ΣΧΕΔΟΝ (δίγλωσση έκδοση), μτφρ. Κώστας Βραχνός, 17x24, σσ.104, εκδόσεις Κουκούτσι.

''Ανοιξε λίγο το παράθυρο", φωνάζει ετούτη η εποχή. Όμως ο Ποιητής κάθεται πάνω σε καθάριο φθινοπωρινό φεγγάρι και δε φοβάται. Είναι ο Μιγέλ, ο παχύσαρκος φαλακρός εμπρηστής, που σε είκοσι μέρες θα κάνει την παρθενική του εμφάνιση στη χώρα μας. -Ποιός; Ο Μιγέλ. Ο Miguel Labordeta Subías (Μιγέλ Λαμπορδέτα Σουμπίας) που γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου του 1921 στη Zaragoza και πέθανε αιφνιδίως την 1η Αυγούστου του 1969, πάλι στη Zaragoza.

Ανήκει στους μεγάλους λησμονημένους της ισπανικής ποίησης του 20ού αιώνα και, ως εκ τούτου, μοιράζεται το κοινό πεπρωμένο των δημιουργών εκείνων που, παρότι δεν μερίμνησαν για τη δόξα και την υστεροφημία τους, έρχεται κάποτε η ώρα που ανακαλύπτονται και αναγνωρίζονται από τις επόμενες γενιές, συνήθως αργά κι ενίοτε επιπόλαια. Μας τον συστήνει ο ποιητής και μεταφραστής ΚΩΣΤΑΣ ΒΡΑΧΝΟΣ. Η φιλοδοξία του; Να ανασυρθεί από τη λήθη ένας –ακόμα– παραγνωρισμένος ποιητής, όχι επειδή είναι παραγνωρισμένος, αλλά επειδή είναι εξαίρετος. Γράφει σχετικά:

Ειδικά σε ό,τι αφορά τον ισπανόφωνο χώρο, παρατηρείται στην Ελλάδα ένα είδος ενοχλητικής και αδικαιολόγητης μεταφραστικής «καθήλωσης» στα ίδια, πάντα, γνωστά ονόματα, όπως φερ’ ειπείν σ’ αυτό του ευλογημένου Federico García Lorca, κα- θώς και άλλων εκπροσώπων της Γενιάς του ’27 (π.χ. R. Alberti ή L. Cernuda), του ’98 (π.χ. Antonio Machado), του ’14 (π.χ. Juan Ramón Jiménez) ή αυτά του Pablo Neruda και του Octavio Paz για τη Λατινική Αμερική. Άπαντες σπουδαίοι, παρεμπιπτόντως. Συνιστά, λοιπόν, τερπνό μας καθήκον η ανασκευή της στερεοτυπικής αντίληψης που ταυτίζει τη σύγχρονη ισπανική και ισπανόφωνη ποίηση με ευάριθμα ονόματα, κυρίως με βάση το ιδεολογικο-πολιτικό μαρτυρολόγιο, τα εξωλογοτεχνικά κλισέ καθώς και κάθε λογής αναπαραγωγές ιστορικών παραβλέψεων και δημοσιογραφικών επιπολαιοτήτων.